Οι μάγισσες, τα ξωτικά και τα «αυγά» των αφεντικών

Οι μάγισσες, τα ξωτικά και τα «αυγά» των αφεντικών

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Μέρες περίεργες, ώρες αναμονής και στιγμές παμπόνηρες είναι αυτές που διανύουμε μέχρι την ημέρα των εκλογών.

Οι μάγισσες ξαμολήθηκαν καβάλα στα βρώμικα σκουπόξυλά τους για να ξελογιάσουν τα μυαλά των ανθρώπων.

Μάγισσες άσχημες και ξεδοντιάρες, βγαλμένες κατευθείαν από τους παιδικούς εφιάλτες, γεμάτες μαγικά φτιασίδια και λέγοντας ξόρκια μυστήρια και τρομερά στο άκουσμά τους, μπαίνουν στα σπίτια από τις κεραίες των τηλεοράσεων και στρογγυλοκάθονται στους καναπέδες μέχρι να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι πείστηκαν ή έκαναν πως πείστηκαν από τα παράξενα λόγια τους.

Όλες μασούν ξύλα και φτύνουν απειλές, καταπίνουν σκουριές και λένε λόγια που προκαλούν το φόβο, αναπνέουν μονοξείδιο και εκπνέουν ψέματα.

Σε σπίτια με καθρέφτες δεν μπαίνουν γιατί το βλέμμα τους δεν μπορεί να αποφύγει το κοίταγμα του καθρέφτη και τότε δεν αντέχουν ούτε οι ίδιες το θέαμα, δεν υποφέρουν ούτε οι ίδιες την ασχήμια τους.

Γι’ αυτό, όταν δουν πως σε κάποιο σπίτι υπάρχει καθαρό μυαλό, μυαλό με θύμηση με αναμνήσεις και εμπειρία, υπάρχει καθρέφτης δηλαδή, μένουν απέξω και ασχημαίνουν ακόμη περισσότερο, γερνάνε όλο και πιο πολύ και τα μαγικά τους φίλτρα εξασθενούν.

Αν, δε, πάρουν χαμπάρι πως σε κάποιο σπίτι φωλιάζουν και τίποτα όνειρα ανεκπλήρωτα, τότε αλλάζουν μέχρι και τετράγωνο, μέχρι και γειτονιά.

Οι μάγισσες δεν ενεργούν από μόνες τους, δεν παίρνουν πρωτοβουλίες, εκτός από κάποιες που θέλουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους ελπίζοντας πως τα αφεντικά τους θα τους αποζημιώσουν γι’ αυτό.

Οι μάγισσες, λοιπόν, έχουν και αφεντικά. Κάθε αφεντικό, αναλόγως τη δύναμή του, μπορεί να ορίζει από μία μέχρι πάρα πολλές μάγισσες.

Τα αφεντικά, είναι όλα τους καλοντυμένα, με ακριβά και φανταχτερά ρούχα, ξέρουν, τα πιο πολλά, να μιλούν όμορφα, γνωρίζουν ξένες γλώσσες, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και τώρα τελευταία, μαθαίνουν και Κινέζικα.

Κυκλοφορούν σε μέρη που δεν συχνάζουν απλοί άνθρωποι γιατί έχουν ευαίσθητη και ανηφορική μύτη. Δεν αντέχουν να μυρίζουν απλούς ανθρώπους μα πολύ περισσότερο δεν αντέχουν τη μυρωδιά των μαγισσών. Στις συναντήσεις με τις μάγισσες δεν παρευρίσκονται ποτέ οι ίδιοι ενώ οι συναντήσεις με απλούς ανθρώπους είναι φαινόμενο που υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας.

Όταν τα αφεντικά αντιλαμβάνονται ότι απειλούνται από τους απλούς ανθρώπους, δίνουν εντολές στο τάγμα των ξωτικών που διαθέτουν και τους έχουν αναθέσει να κυβερνούν τις χώρες, να κάνουν εκλογές.

Οι εκλογές είναι ένα πολιτικό τουρνουά στο οποίο συμμετέχουν δύο, συνήθως, φαβορί για τον τίτλο του πρώτου κόμματος, εκτός αν οι απλοί πολίτες έχουν αγριέψει πάρα πολύ, οπότε ενδέχεται τα φαβορί να γίνουν περισσότερα από δύο αφού τα αφεντικά φροντίζουν να ενισχύσουν και άλλα κόμματα-ομάδες είτε με μεταγραφές ξωτικών είτε με την ενίσχυση προπονητών-μαγισσών (οι μάγισσες σε περιόδους εκλογών μπορούν να παίζουν και το ρόλο του προπονητή).

Όταν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τα αφεντικά, δηλαδή, όταν θέλουν να κερδίσουν πάρα πολλά ή όταν βλέπουν πως κινδυνεύει η γαλήνη, η ηρεμία και το μέλλον των παιδιών τους-αυριανών αφεντικών, επιστρατεύουν τους τυφλοπόντικες-μετανάστες.

Πρόκειται για μία ράτσα πλασμάτων που όταν χρειαστεί δουλεύει πολύ και τρώει λίγο για να αυξάνονται τα κέρδη των αφεντικών και μετά τους στήνουν στους τοίχους για να τους λιθοβολούν οι εξοργισμένοι απλοί πολίτες γιατί οι μάγισσες τους έπεισαν πως η αιτία για τη δυστυχία τους δεν είναι τα κέρδη των αφεντικών αλλά οι τυφλοπόντικες μετανάστες. Εύκολη αιτία για τα αφεντικά και ανυπεράσπιστος στόχος για τους οργισμένους πολίτες.

Τότε είναι που κάτω από τις πέτρες, μέσα από τα χαλάσματα, τυλιγμένα με ιστούς από αράχνες σκάνε τα «αυγά» βρωμερών ερπετών.

Βγαίνουν από τις φωλιές τους μόνο τη νύχτα, για να τσιμπήσουν ανυπεράσπιστους τυφλοπόντικες-μετανάστες και μετά ξαναγυρίζουν στις βρώμικες φωλιές τους.

Τα «αυγά», είναι οι πιο πιστοί φίλοι των αφεντικών και λόγω δειλίας οι πιο πιστοί φίλοι των εκάστοτε τυράννων. Ποτέ τους δεν αμφισβήτησαν τα αφεντικά και ποτέ τους δεν στάθηκαν απέναντι σε κάποιο τύραννο.

Στη ζωή, όπως και στα παραμύθια, (στα παραμύθια όχι στις ψευτιές), υπάρχει πάντα τρόπος για να διώχνουμε τους παιδικούς εφιάλτες, να γκρεμοτσακίζουμε τις μάγισσες, να ξορκίζουμε τα ξωτικά, να κρατάμε τα «αυγά» μέσα στις βρωμερές φωλιές τους και να μην ξεχνάμε τους «δικούς μας» τυφλοπόντικες μετανάστες που έσκαψαν στα ορυχεία όλου του κόσμου για να κερδίζουν τα εκεί αφεντικά.

Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;

Η κατάργηση των αφεντικών και όχι η αντικατάστασή τους από άλλα καλύτερα και ηπιότερα, λένε κάποιοι απλοί πολίτες…