Στα όριά μας

Στα όριά μας

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Μπήκε ο Οκτώβρης και είναι λες και μπήκε χειμώνας βαρύς.

Άνοιξαν τα σχολεία και η ανείπωτη χαρά μας που θα βρισκόμασταν στο φυσικό μας χώρο μαζί με τους συναδέλφους και τους μαθητές μετατράπηκε σε ένα καθημερινό άγχος και σε ένα συνεχές ξόρκισμα του στρεσαρίσματος και της πίεσης.

ΚΥΑ για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων λόγω Covid. Να γίνουμε νοσηλευτές, να γίνουμε γιατροί, να γίνουμε υπεράνθρωποι, να κάνουμε συνεχή δίωρα και μετά εφημερία και μετά πάλι δίωρα, να συμπληρώνουμε φόρμες ηλεκτρονικές, κι άλλες φόρμες, κι άλλες φόρμες…Άι σιχτίρ μέσα.

Να φωνάζουμε όλοι πως ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ άλλο και να μας λένε αυτοί που μπαίνουν ελάχιστα έως καθόλου στις τάξεις, κάντε υπομονή, αντί να χαίρεστε που μπαίνετε τόση ώρα στην τάξη κάνετε συνεχώς παράπονα. Πάρτε κενά για να παίρνετε ανάσες, μας λένε, και να εφαρμοστεί και το 8 με 2 στα μουλωχτά, προσθέτω εγώ.

ΚΥΑ για εξ αποστάσεως σε περίπτωση καταλήψεων, με χιόνια με πλημμύρες, με σεισμούς με Covid, με, με, με…Σάμπως και νοιάζεστε που το 30% των μαθητών δεν έχει εξοπλισμό;

Καημένη κυρία Νίκη μου, ξέρεις πολύ καλά πως κάνεις το μνημόσυνο της δημόσιας εκπαίδευσης, με ξένα κόλλυβα, δυστυχώς τα κερνάμε εμείς. Διότι, χωρίς τον εξοπλισμό, το ίντερνετ και το χώρο που διέθεσαν οι εκπαιδευτικοί, η περίφημη «εξ αποστάσεως» που τόσο μας τη διαφημίσατε θα κατέρρεε την επόμενη μέρα. Όλοι το ξέρουν. Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί το ξέρουμε. Αν αύριο εμφανιστούμε στα σχολεία για εξ αποστάσεως θα γελάνε μέχρι και οι τοίχοι. Δεν θα ξέρετε τι να μας κάνετε, ούτε εσείς ούτε τα στελέχη σας. Αφήστε λοιπόν τους λεονταρισμούς κατά μέρος.

Επενδύετε στο φιλότιμό μας και καλά κάνετε γιατί εμείς διαθέτουμε και φιλότιμο και ψυχή. Εσείς και οι συνάδελφοί σας είστε σαν σε «διατεταγμένη υπηρεσία». Χθες αλλού, σήμερα εδώ, αύριο ποιος ξέρει. Εμείς όμως; Εδώ από χθες και για όσο αντέξουμε. Και να είστε σίγουρη πως θα αντέξουμε όσο χρειαστεί κι ακόμα περισσότερο.

ΚΥΑ για την αξιολόγηση τη μία, άλλη ΚΥΑ για την αξιολόγηση την άλλη, και δως του η κατατρομοκράτηση. Θα σας κόψουν το μισθό, θα σας κόψουν τον κώλο, θα σας κρεμάσουν ανάποδα, δεν θα μπορείτε να γίνεται διευθυντές ή συντονιστές-δεν καιγόμαστε κιόλας-θα σας στείλουμε να σπάτε πέτρες, δεν θα σας κάνουμε μόνιμους εσάς τους καινούργιους, τι καινούργιοι δηλαδή που είστε όλοι πάνω από σαράντα, δεν θα σας πάρουμε πάλι αναπληρωτές εσάς τους αναπληρωτές που σιγά το πράγμα, η τελευταία τρύπα της φλογέρας είστε για μας. Κι άλλα τέτοια όμορφα και κυρίως δημοκρατικά.

Να γίνονται συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων που μετατρέπονται σε μάχες. Απειλές, εκφοβισμός και πίεση από τη μία. Αντίσταση επιχειρήματα, ηρωισμοί και απεργία αποχή από την άλλη.

Το υπουργείο μετά την αποτίμηση της ήττας άρχισε τα νομικίστικα και τα δικαστήρια. Θα βγει παράνομη η απεργία; Δεν θα βγει παράνομη η απεργία. Θα βγει καταχρηστική η απεργία; Δεν θα βγει καταχρηστική η απεργία.

Και να οι αποφάσεις. Παράνομη αλλά όχι καταχρηστική.

Όχι ρε γαμώτο. Τι θα πει αυτό συνάδελφε; Σάματις ξέρω και γω.

Και να οι εφέσεις από την ΟΛΜΕ και πάρε κι άλλη απεργία-αποχή από την ΑΔΕΔΥ και φτου κι απ΄την αρχή.

Αυτό που ξέρω είναι πως το καλό της παιδείας, των παιδιών, των καθηγητών, της κοινωνίας ολόκληρης δεν μπορεί να περνάει μέσα από τις αίθουσες δικαστηρίων.

Δεν γίνεται κυρία Νίκη να λες πως νοιάζεσαι για τα σχολεία και να μην αφήνεις τους καθηγητές να αντιδράσουν όταν κρίνουν ότι πρέπει να αντιδράσουν.

Γιατί κυρία Νίκη μου, αποδεδειγμένα όλα αυτά τα χρόνια, μόνο εκείνοι νοιάστηκαν για το ρημάδι το σχολείο.

Τους χλευάσατε τους κάνατε φτωχούς, τους εξουθενώσατε εργασιακά, τους κλέψατε δώρα, επιδόματα, εφάπαξ, συντάξεις, τους αφήσατε αδιόριστους αλλά αυτοί εκεί. Δεν πρόδωσαν τους μαθητές τους δεν πρόδωσαν τη μεγάλη τους αγάπη.

Λύσσαξες με την αξιολόγηση κυρία Νίκη μου, όμως τώρα δεν είναι όπως παλιά που έλεγε ο υπουργός «αξιολόγηση» και η κοινωνία συμφωνούσε με ανοιχτό το στόμα.

Όποιος αξιολογεί θα αξιολογείται και άλλα τέτοιες εξυπνάδες.

Δυστυχώς για σας και ευτυχώς για μας, κοινωνία δεν είναι τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ. Ο κόσμος αρχίζει να το καταλαβαίνει και βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας.

Ώστε η αξιολόγηση θα αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο!  Αλήθεια; ‘Όπως στις ΗΠΑ, όπως στην Αγγλία, τη Σουηδία, το Μεξικό, τον Καναδά ή όπου αλλού εφαρμόστηκε;

Λίστες με καλά και κακά σχολεία σε μια ιδιότυπη πασαρέλα με τους εκπαιδευτικούς χωρίς καμία εργασιακή ασφάλεια δούλους κανονικούς, τους γονείς να ψάχνουν με το κουπόνι στο χέρι, τους χορηγούς να δίνουν το πρόσταγμα και το μάθημα να περιορίζεται μόνο σε ότι χρειάζεται για τους διαγωνισμούς, τα τεστ, τις εξετάσεις, τα πρωταθλήματα και τους τελικούς μαθητικών αγώνων δεξιοτήτων.

Το γεγονός ότι σας αρκεί μια έκθεση αξιολόγησης ακόμη και από τον διευθυντή της σχολικής μονάδας δείχνει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα στα οποία έχετε εκπαιδευτεί για να πείθετε τους ψηφοφόρους σας.

Αφήστε μας λοιπόν ήσυχους να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Ούτε που σας περνάει από το μυαλό πόσο επώδυνο είναι για μας όταν καταλαβαίνουμε, όσοι μπήκαν σε τάξη ξέρουν, ότι κάτι στο μάθημά μας δεν πήγε καλά.

Η δική σας δουλειά είναι να έχετε καθηγητές στην ώρα τους, που δεν τους έχετε, βιβλία στην ώρα τους, που δεν τα έχετε πάντα, ολιγομελή τμήματα, που δεν υπάρχουν, γυμναστήρια, θέατρα, εικαστικά εργαστήρια, μαθήματα κοινωνικών επιστημών, μαθήματα μουσικής, σύγχρονα βιβλία και κτήρια που να μην πέφτουν. Αυτά τα τελευταία, πάλι δεν τα έχετε. Και μας μιλάτε για αξιολόγηση και για αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Εκτός αν την τράπεζα θεμάτων, τις εξετάσεις από το δημοτικό και την ελάχιστη βάση εισαγωγής που σπρώχνουν τους μαθητές στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τους γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι μέσα στην τρύπια και άδεια τσέπη τους μπας και βρουν τίποτα, τη βαφτίζεται αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Πείτε τη καλύτερα με το όνομά της: Χάρισμα στις ορέξεις των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων όλων των βαθμίδων.

Επενδύσατε στο φόβο και χάσατε, για άλλη μια φορά.

Ο φόβος σκιάχτηκε και πλέον σας συνοδεύει στις σκέψεις και τις ενέργειές σας….

 

Περί αναπληρωτών-Παλιό αλλά επίκαιρο

Περί αναπληρωτών-Παλιό αλλά επίκαιρο

27 υπουργοί παιδείας συνιστούν αναπληρωτές. Αυτοί ξέρουν

                                        Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Απόσπασμα σεμιναρίου προς υπουργούς παιδείας…

Γιατί προτιμούμε  τους αναπληρωτές; Ποια είναι τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα που τους έχουν αναγάγει, αυτούς και όχι τους σκύλους, στους καλύτερους φίλους του ανθρώπου και κυρίως των υπουργών παιδείας.

1. Είναι, κατά κανόνα, νέοι σε ηλικία, υγιείς με ωραία εμφάνιση και όρεξη για δουλειά.
2. Έχει κανείς όσους χρειάζεται από αυτούς, όποτε τους χρειάζεται και σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας.
3. Είναι παντός καιρού και ταχείας επέμβασης, αφού μέσα σε τρεις, το πολύ, μέρες από τη στιγμή που τους ανακοινώνεται η πρόσληψή τους, παρουσιάζονται και αναφέρονται στον διοικητή-προϊστάμενο της περιοχής που έχουν προσληφθεί.
4. Δεν μπορούν να αρνηθούν την πρόσληψή τους. Ή μάλλον μπορούν αλλά τότε τιμωρούνται με υποβιβασμό και διετή αποκλεισμό από όλες τις αντίστοιχες διοργανώσεις-προσλήψεις.
5. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και δεν φροντίζει κανένας από την επίσημη (ή την ανεπίσημη) διοίκηση να τους τα μάθει.
6. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους και για όσους δεν τις γνωρίζουν φροντίζει η επίσημη (ή ανεπίσημη) διοίκηση να τους τις κάνει γνωστές.
7. Οι πιο πολλοί προέρχονται από έναν τουλάχιστον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, οπότε η σπονδυλική τους στήλη, λόγω διαβάσματος και λοιπών εσωτερικών αναζητήσεων, δεν πρόλαβε ακόμη να ευθυγραμμιστεί (ή τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουν οι κυβερνώντες).
8. Τοποθετούνται εύκολα και γρήγορα, πολλές φορές χωρίς ΠΥΣΔΕ και κατόπιν εντολής του διοικητή-προϊσταμένου.
9. Κρίνονται ως ικανοί και άξιοι να αναπληρώσουν επάξια τα κενά των μόνιμων συναδέλφων τους αλλά ως ανίκανοι και ανάξιοι για να πάρουν και οι ίδιοι τον τίτλο του μόνιμου εκπαιδευτικού.
10. Τους συναντάει κανείς σε δύο συσκευασίες. Πλήρους ωραρίου αλλά και μειωμένου ωραρίου με λιγότερα λιπαρά, σε μικρότερη τιμή με λιγότερα δικαιώματα, ιδανικοί για οικονομικές δίαιτες.
11. Τους προσλαμβάνει κανείς είτε πληρώνοντας τοι μετρητοίς, είτε επί πιστώσει (ΕΣΠΑ).
12. Συνήθως είναι ανύπαντροι χωρίς άμεση προοπτική να κάνουν οικογένειες, παιδιά και τέτοια ανεπίτρεπτα εμπόδια. Το καθήκον βλέπετε πάνω απ’ όλα. Όσοι είναι παντρεμένοι, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά για καθαρά πρακτικούς λόγους (δεν ζουν με τους συντρόφους τους) και για καθαρά λόγους οικονομικής φύσεως (τα παιδιά θέλουν να τρώνε τα σκασμένα). Έτσι το κράτος γλυτώνει από την καταβολή ενοχλητικών οικογενειακών επιδομάτων και μπορεί να στηρίζει τους μεγαλοτραπεζίτες που χρήζουν άμεσης και συνεχούς οικονομικής βοήθειας. Όσοι έχουν ήδη παιδιά ούτε που σκέφτονται να κάνουν και άλλα.
13. Ενισχύουν πολλούς τομείς της εγχώριας οικονομίας (ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα, εισιτήρια για μετακινήσεις, εταιρείες μεταφορών, εστιατόρια γρήγορου, κυρίως, φαγητού κλπ).
14. Γεμίζουν εύκολα και γρήγορα τα φροντιστήρια προετοιμασίας για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ προσφέροντας δουλειά σε εκατοντάδες συναδέλφους που εργάζονται σ’ αυτά.
15. Συνήθως είναι βολικοί και υπάκουοι με τους σχολικούς διευθυντές και τους άλλους μόνιμους συναδέλφους, αναλαμβάνοντας πρόθυμα τα μαθήματα και τις εργασίες που οι μόνιμοι, ως «παλαιοί», δεν μπορούν, μερικές φορές, να αναλάβουν οι ίδιοι (ο παλιός είναι αλλιώς).

Όμως, επειδή κανένα εξάρτημα-εργαζόμενος δεν είναι, ακόμη, τέλειος, έχουν και οι αναπληρωτές ορισμένα μειονεκτήματα τα οποία όμως, με σωστές ενέργειες εκ μέρους της διοίκησης και της επιστασίας (υποταγμένοι συνδικαλιστές) μπορούν να μετατραπούν σε πλεονεκτήματα.

1. Είναι σκεπτόμενοι. Άρα, πρέπει να σκέφτονται επιλεκτικά, π.χ υπάρχει μεγάλη ανεργία και ανασφάλεια, όποιος μιλάει βρίσκει το μπελά του οπότε, τα κεφάλια μέσα.
2. Ψηφίζουν, αν και αυτό δεν είναι το κύριο.
3. Εκλέγονται, αν και αυτό δεν είναι το κύριο.
4. Έρχονται σε επαφή με παιδιά και διαμορφώνουν συνειδήσεις. Αυτό μπορεί να γίνει επικίνδυνο αν οι συνειδήσεις βγαίνουν εκτός «ορίων».
5. Επειδή δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από μία θέση, ίσως, στο ταμείο ανεργίας, είναι απρόβλεπτοι και άρα μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι. Σε μια τέτοια έσχατη περίπτωση επιστρατεύουμε τα επιτεύγματα της χημείας.

Συνίσταται σε όλους του υπουργούς παιδείας να μην παίζουν με την υπομονή τους γιατί το κυριότερο μειονέκτημά τους είναι ότι όλοι τους αγαπούν την παιδεία και, κυρίως, όλοι τους κάνουν όνειρα. Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να τους τα κλέψει!

 

Αστοχίες, προχειρότητες και κρυμμένοι στόχοι στη δημόσια εκπαίδευση

Αστοχίες, προχειρότητες και κρυμμένοι στόχοι

στη δημόσια εκπαίδευση

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

 

Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο όμως τα τελευταία τέσσερα χρόνια τείνει να γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Αναφέρομαι σε ενέργειας και πρακτικές του υπουργείου παιδείας που δηλώνουν, αστοχία, προχειρότητα αλλά και προσπάθεια να επιτευχθούν συγκεκριμένοι στόχοι που δεν θα ήθελε να είναι άμεσα ορατοί.

Ποιος δεν θυμάται την υπόσχεση της κυρίας Διαμαντοπούλου ότι θα μπουν μαχαίρι στις αποσπάσεις σε διάφορους φορείς με σκοπό να επιστρέψουν «όλοι» οι εκπαιδευτικοί στην τάξη;

Όπως αποδείχτηκε, η υπόσχεση εξυπηρετούσε την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να εμφανίσει πλεόνασμα εκπαιδευτικών το οποίο με κατάλληλο «εξορθολογισμό» θα μπορούσε να καλύψει και με το παραπάνω, τις ανάγκες των σχολείων, χωρίς να χρειάζονται προσλήψεις. Έτσι και έγινε. Δραστική μείωση των προσλήψεων, αναβολή του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ μέχρι που φτάσαμε, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, σε απολύτως μηδενικές προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών.

Μετά ακολούθησε η καταιγίδα των συγχωνεύσεων και καταργήσεων των σχολικών μονάδων «για παιδαγωγικούς λόγους». Πραγματικά, αυτό το τελευταίο ήταν ότι καλύτερο, ως ανέκδοτο, που άφησε πίσω της η κυρία Διαμαντοπούλου για να τη θυμόμαστε μαζί με το περίφημο «πρώτα ο μαθητής».

Ποιος δεν θυμάται επίσης, τις δημόσιες δηλώσεις της υπουργού για «άριστους» εκπαιδευτικούς που καινοτομούν και για «άχρηστους» αντιδραστικούς εκπαιδευτικούς, δείχνοντας προς τους αναπληρωτές και ωρομίσθιους. Πολύ σύντομα ακολούθησε μια άλλη «άστοχη» δήλωση περί ανυπαρξίας αδιόριστων εκπαιδευτικών.

Εννοείται ότι το ζήτημα δεν είναι θέμα προσώπου αλλά θέμα συγκεκριμένης πολιτικής γραμμής, που ο εκάστοτε υπουργός υλοποιεί, στο χώρο της εκπαίδευσης.

Σβήνοντας με τις δηλώσεις αυτές τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους από το χώρο της εκπαίδευσης, απάλλαξε το υπουργείο της από την υποχρέωση να διορίζει αναπληρωτές, επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό; Πώς να διορίσει κάποιους που δεν αποδέχεται ότι υπάρχουν;

Και μετά ήρθε το ΕΣΠΑ. Νέα ήθη και έθιμα. Θα υπάρχουν αναπληρωτές όσο θα υπάρχουν ΕΣΠΑ. Κάθε χρόνο θα βλέπουμε. Η παιδεία αντιμετωπίζεται πλέον ως μονοετής καλλιέργεια.

Εξαγγέλλονται πράματα και θάματα. Ξένες γλώσσες από το Δημοτικό, Νέο Σχολείο, βιβλία στην ώρα τους, διαδραστικοί πίνακας, χτένες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς…

Το τι έγινε το γνωρίζουμε. Άλλα δεν ξεκίνησαν καν, άλλα αναβλήθηκαν επ’ αόριστον και άλλα έγιναν φωτοτυπίες που τα πήρε ο μνημονιακός άνεμος. Έμειναν οι χτένες και τα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς…

Πώς να ξεχάσουμε την υποχρεωτική τριετή υπηρέτηση των νεοδιόριστων πάλι για παιδαγωγικούς λόγους (εδώ κι αν έπεσε γέλιο) η οποία έγινε διετής εννοείται πάντα για παιδαγωγικούς λόγους.

Ακολούθησε η μανία της αξιολόγησης. Εθελοντική αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας με μηδαμινή συμμετοχή, αξιολόγηση σχολικής μονάδας, αξιολόγηση εκπαιδευτικών, διαβούλευση για την αξιολόγηση με μηδαμινή συμμετοχή αλλά παρόλα αυτά το υπουργείο προχώρησε μόνο του σε ότι σχετίζεται με το επίμαχο θέμα της αξιολόγησης. Για να είμαστε δίκαιοι, είχε αρωγούς τους γνωστούς έμπειρους τηλεοπτικούς «αναλυτές», αυτούς τους ίδιους που δεν είχαν πάρει, τόσα χρόνια, χαμπάρι την εγκληματική, όπως αποδεικνύεται, δράση της Χρυσής Αυγής.

Φτάσαμε στις μέρες του νυν υπουργού, του υπουργού της επιστράτευσης και των απολύσεων, όπως αποκαλείται από πολλούς.

Χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «άστοχη» η παρουσία του στα εγκαίνια ιδιωτικού ΙΕΚ το οποίο διαφήμιζε τις ειδικότητες του προγράμματός του και ήταν ίδιες με αυτές που την επόμενη μέρα κατήργησε ο υπουργός από τα δημόσια ΕΠΑΛ, ανοίγοντας την πόρτα της απόλυσης σε 2.500 περίπου εκπαιδευτικούς.

Ίσως τελικά και να μην ήταν και τόσο «άστοχη» αυτή του η ενέργεια. Μάλλον ήταν συμβολική, δείχνοντας ξεκάθαρα τόσο στην εκπαιδευτική κοινότητα όσο και στην κοινωνία ολόκληρη τι σκοπεύει να διαλύσει και τη σκοπεύει να στηρίξει ετούτη εδώ η κυβέρνηση με την πολιτική της.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στο σήμερα με τον υπουργό να μοιράζει «οργανικές σχολείου» σε όλους τους εκπαιδευτικούς.

Όσοι μιλούν για μεθοδευμένη προσπάθεια που οδηγεί σε κατάργηση των «οργανικών υπουργείου», οι οποίες προστατεύονται από το Σύνταγμα, έτσι ώστε ο υπουργός να μπορεί να απολύει όποτε «θα κρίνεται απαραίτητο», εισπράττουν την απάντηση: «Αν ήταν τόσο εύκολο, γιατί δεν έκανε νωρίτερα κάτι τέτοιο το υπουργείο; Τόσο αφελείς είναι;»

Η απάντηση έρχεται εύκολα με αντιστροφή του ερωτήματος: «Αν ήταν τόσο εύκολο να ικανοποιηθεί ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας, όπως αυτό της απόκτησης οργανικής θέσης από όλους τους εκπαιδευτικούς, γιατί δεν το έκανε νωρίτερα το υπουργείο; Τόσο αφελείς είναι; Κανένας σύμβουλος και κανένας υπουργός δεν το σκέφτηκε τόσα χρόνια;»

Προφανώς, ούτε περί αφέλειας πρόκειται ούτε περί απειρίας. Η συγκεκριμένη κίνηση έχει σκοπό να λύσει, συνταγματικά, τα χέρια της κυβέρνησης για να μπορεί να απολύει πιο εύκολα ικανοποιώντας, όποτε χρειαστεί, τις μνημονιακές αριθμητικές απαιτήσεις περί απολύσεων.

Παράλληλα, αναγκάζει τους διευθυντές των σχολείων, να ενημερώνει ηλεκτρονικά σε καθημερινή βάση το πότε προσήλθε, πόσο εργάστηκε και πότε έφυγε ο κάθε εκπαιδευτικός του σχολείου για να δείξει προς τα έξω ότι τα σχολεία θα αρχίσουν να λειτουργούν σαν ρολόι άσχετα με το αν τα τμήματα έγιναν 30άρια ή με το αν το άγχος, η αγωνία και η αβεβαιότητα των εκπαιδευτικών που τρέχουν να προλάβουν τη μία «υποχρέωση» μετά την άλλη μετακινούμενοι ανάμεσα σε δύο, τρία ή και περισσότερα σχολεία.

Χρυσώνει όμως το χάπι, δίνοντας, δήθεν, τη δυνατότητα σε όσους εκπαιδευτικούς δεν συμπληρώνουν ωράριο, να απασχολούνται σε άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες ή σε γραμματειακή υποστήριξη μέχρι και σε πέντε σχολεία.

Γιατί λέω πιο πάνω «δήθεν»; Γιατί, αν όντως το υπουργείο ενδιαφερόταν για τους εκπαιδευτικούς θα μπορούσαν και θα έπρεπε να το εφαρμόσουν από την αρχή της χρονιάς και να μην στέλνουν συναδέλφους να συμπληρώνουν το ωράριο δύο και τριών ωρών σε άλλα σχολεία.

Δεν το είχαν σχεδιάσει από την αρχή της χρονιάς; Να πιστέψουμε ότι λειτούργησαν με τόση προχειρότητα σε έναν τόσο σοβαρό τομέα (οι ίδιοι το λένε) όπως αυτός της εκπαίδευσης;

Τέλος, το νομοσχέδιο για το «Νέο Λύκειο» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μνημείο προχειρότητας. Ακόμη και αν δεν μπούμε στην ουσία των αλλαγών που ψηφίστηκαν αρκεί η αναφορά σε ένα και μόνο ζήτημα, αυτό της τράπεζας θεμάτων, για να αποδείξει, κατά τη γνώμη μου την προχειρότητα του εγχειρήματος.

Ποιος θα γεμίζει με θέματα την τράπεζα θεμάτων και τι είδους θέματα θα περιλαμβάνει; Θα είναι στα πλαίσια των σχολικών βιβλίων ή των επιστημονικών φαντασιώσεων διαφόρων «εγκεφάλων»;

Θα έχουν όλοι οι καθηγητές και οι μαθητές πρόσβαση στα θέματα αυτά;

Πώς θα γίνεται η επιλογή των θεμάτων στις εξετάσεις; Πώς θα εξασφαλίζεται η κλιμακούμενη δυσκολία και ο αποκλεισμός της περίπτωσης ο εκπαιδευτικός του σχολείου να επιλέξει το ίδιο θέμα με αυτό που θα «βγει» από την τράπεζα θεμάτων τη μέρα της εξέτασης;

Έχει αρχίσει να «γεμίζει» η τράπεζα αυτή; Αν όχι, πότε θα αρχίσει;

Αναρωτιέμαι αν ο συγκεκριμένος τρόπος εξέτασης θα μπορέσει να ισχύσει από φέτος και σε μια τέτοια περίπτωση, αν θα ισχύσει ακόμη και αυτό το ίδιο το «Νέο Λύκειο» για τα παιδιά που φοιτούν από φέτος στην Α’ λυκείου.

Όπως και να έχει, οι αστοχίες, οι προχειρότητες και τα νέα νομοθετήματα, συνθέτουν στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης ένα καταστροφικό παζλ για την ίδια τη δημόσια εκπαίδευση και για όσους εμπλέκονται με αυτήν.

Ας μη βιαστούν κάποιοι να μιλήσουν για καταστροφολογία ή τουλάχιστον, πριν το κάνουν, ας κάνουν μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν για να δούνε ποιος καταστρέφει βήμα-βήμα τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.