Παραδεισένια κυβέρνηση και ο Αδάμ-Κυριάκος-ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 157

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 157-Παραδεισένια κυβέρνηση και ο Αδάμ-Κυριάκος

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

– Δεν μπορεί, μάλλον στραβά το πήραν εκεί στην παραδεισένια κυβέρνηση. Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, ισχυρίζονται κάποιοι οι οποίοι ανήκουν σε αυτούς που το ρίχνουν και όχι σε αυτούς που το τρώνε.

– Ευφυολογήματα των εξουσιαστών για να καταπίνουν τα θύματα τη βία αβίαστα, σαν το «σφάξε με πασά μ ν’ αγιάσω», και να παρηγορούνται γιατί  «από το θεό θα το βρούνε όλοι τους».

– «Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται», διατυμπανίζουν κάποιοι με ύφος τριών χιλιάδων καρδιναλίων και φουσκώνουν σαν τα κοκόρια που ανακάλυψαν πρόσφατα το κοτέτσι.

– Ας βιάζει ανενόχλητος λοιπόν ο θύτης γιατί το θύμα δεν επιτρέπεται να αμυνθεί χρησιμοποιώντας «βία». Με το «σας» και με το «σεις» πρέπει να του φέρεται του θύτη για να μην τον πληγώσει συναισθηματικά.

– Κανένας από αυτούς όμως, μα κανένας, δεν καταδίκασε τη βία που προέρχεται από την εξουσία και προκάλεσε φτώχεια, ανέχεια, αυτοκτονίες και απόγνωση.

– Κανένας από αυτούς που αρέσκονται εκ του ασφαλούς να κουνάνε το δάχτυλο δεν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη πριν μοιράσει οδηγίες για την πλέμπα.

– Αν χρωστάς στο δημόσιο και είσαι φτωχοδιάβολος θα σου πάρουν το σπίτι. Αν είσαι ευρωβουλευτής θα σε δανείσουν για να βγεις από τη δύσκολη θέση.

– Αν είσαι κόμμα εξουσίας μπορείς να χρωστάς εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε δημόσιο και τράπεζες και να απολαμβάνεις ασυλία.

– Ζητάει και ένα «συγνώμη» ο Αδάμ από τα θύματα και όλα μια χαρά. Κάνουν και μία ΕΔΕ για τους μεταφορείς του πολύτιμου ξύλου και όλα βαίνουν καλώς.

– Όταν όμως το πολύτιμο ξύλο τραυματίζει, σημαδεύει και σκοτώνει τότε τα πράγματα αγριεύουν. Εδώ δεν χωράνε αστεία.

– Εδώ όσο σπέρνεις ανέμους θα θερίζεις θύελλες. Όσο σπέρνεις θύελλες θα θερίζεις καταιγίδες και όσο σπέρνεις καταιγίδες θα θερίζεις τυφώνες.

– Κι έχεις και κάποιους ευσεβείς ιεροκήρυκες υποκριτές, γυμνοσάλιαγκες που ξεχνάνε το συνωστισμό αν είναι ιερός και τον θυμούνται βγάζοντας σπυράκια όταν ο κόσμος δεν κρατάει λαμπάδες αλλά πανό και πικέτες ζητώντας παιδεία, υγεία, δουλειά και ελευθερία.

 – Πάντως το τελευταίο ανέκδοτο που ακούγεται συχνά κάτω από τις μηλιές του «παραδείσου» από τα πολύχρωμα παπαγαλάκια είναι αυτό με την ηγεσία του ΣυΡιζΑ που έβγαλε στους δρόμους τον κόσμο.

– Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους αλλά, δυστυχώς για σένα αγαπητέ μου Αδάμ, δεν τον έβγαλε η ηγεσία του ΣυΡιζΑ, αλλά εσύ με την πρακτική και τη ρητορική σου.

– Πανδημία χωρίς «μία» για τη υγεία, εγκλεισμός, επιτροπή ειδικών με ελάχιστη πλέον αξιοπιστία, Πάρνηθα, Ικαρία, «τουρίστες ανοίξαμε και σας περιμένουμε», αυταρχισμός, ξύλο, ασυδοσία, οικογενειοκρατία, βία, φτώχεια και ανεργία.

– Κάπως έτσι βγήκε ο κόσμος στους δρόμους. Και είδες μόνο την αρχή.