Να τα λέμε και αυτά!

Να τα λέμε κι αυτά

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας με βαριά καρδιά ταξίδεψε στις ΗΠΑ, στο Νιού Χέιβεν (Γέηλ) συγκεκριμένα, για να τακτοποιήσει την κόρη του που θα φοιτήσει στο εκεί πανεπιστήμιο, να της βρει μια γκαρσονιέρα, να της τη βάψει, να της πάρει από το αντίστοιχο Μοναστηράκι δυο καρέκλες, ένα τραπέζι και ένα μικρό γραφειάκι βρε αδερφέ, κάποιοι ξετσίπωτοι τον ποτίζετε χολή και φαρμάκι, κι αυτόν και τη Νίκη τη φίλη του.

Του σέρνετε τα χίλια δυο για την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα δημόσια πανεπιστήμια της Ελλάδας που είχε σαν αποτέλεσμα να μείνουν μερικές δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι εκτός πανεπιστημιακών σχολών.

Και πού είναι το πρόβλημα; Δεν βλέπετε πόσα καλά προκύπτουν;

Πολλοί από τους κομμένους, και το «κομμένους» υπερβολή είναι εδώ που τα λέμε, θα πάνε σε ένα ιδιωτικό κολλέγιο χωρίς να ξενιτευτούν, θα πληρώσουν, θα πάρουν ισότιμο πτυχίο με τα αντίστοιχα δημόσια, χωρίς άγχος και αγωνία.  Θα δουλέψουν και πτυχιούχοι στα κολέγια αυτά και δεν θα φεύγουν στο εξωτερικό τα καλύτερα παιδιά και τα καλύτερα μυαλά.

Οι υπόλοιποι θα ψάξουν για μια δουλειά, γιατί δουλειές υπάρχουν, να τα λέμε κι αυτά, θα γλυτώσουμε από τους ξένους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έρχονταν εδώ και έπαιρναν τις καλύτερες δουλειές, στα χωράφια όπως στη Μανωλάδα, καθάριζαν τουαλέτες, στις λαϊκές, στα πλυντήρια αυτοκινήτων κι άλλες τέτοιες χρυσές δουλειές, την ώρα που τα δικά μας τα παιδιά γίνονταν αιώνιοι φοιτητές και έπιαναν και τις θέσεις από άλλα παιδιά που ήθελαν να σπουδάσουν αλλά δεν υπήρχαν θέσεις στα αμφιθέατρα γιατί κάθονταν σ’ αυτές οι αιώνιοι φοιτητές.

Τώρα μετά τις φωτιές ξέρετε πόσοι εργάτες θα χρειαστούν; Να κόψουν τα καμένα, να καθαρίσουν, να αναδασώσουν με μπανανιές που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός μας, να ανοίξουν δρόμους, να κουβαλήσουν τα πτερύγια από τις ανεμογεννήτριες. Έρχεται η ανάπτυξη, δεν τη βλέπετε; Τσάμπα νομίζετε θα πάνε οι εκκενώσεις και οι φωτιές;

Όχι αλλά, να τα λέμε και τα καλά. Μέχρι που ήρθε αυτή η άγια γυναίκα η Νίκη με τις θεόσταλτες οδηγίες του πρωθυπουργού, να τα λέμε κι αυτά, άνθρωπος από μόνος του δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί, κι έβαλε μία τάξη.

Πότε επί τέλους θα καταλάβουμε ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι, δεν μπορούν να είναι και δεν πρέπει να είναι ίσοι. Κάποτε πρέπει να ειπωθούν αλήθειες, να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Όχι, αλλά να τα λέμε κι αυτά.

Το ίδιο είναι το παιδί του γιατρού με το παιδί του σκουπιδιάρη ή του εργάτη ή του άνεργου; Μπορεί το παιδί του σκουπιδιάρη να γίνει γιατρός; Μπορεί να γίνει μηχανικός; Ε όχι, δεν μπορεί, αλλά και να μπορούσε, πείτε μου πώς θα άνοιγε ιατρείο ή τεχνικό γραφείο; Με τι λεφτά; Με άνεργο πατέρα, τεμπέλη δηλαδή, να ακούγεται και καμιά αλήθεια, πάλι σε άλλον γιατρό ή σε άλλον μηχανικό θα πήγαινε να δουλέψει. Το μεροκάματο θα κυνηγούσε πάλι!

Ευτυχώς παναΐτσα μου που βρέθηκε αυτή η κυβέρνηση και μας έσωσε από τα χειρότερα.

Να σπουδάζουν αυτοί που μπορούν κι αυτοί που πρέπει.

Τι θα πει «θέλει το παιδί να σπουδάσει»; Ξέρει το παιδί τι θέλει; Φταίμε όμως κι εμείς οι γονήδες που κάνουμε όλα τα χατίρια στα παιδιά.

Είμαι, για παράδειγμα, εγώ ψυκτικός από το Περιστέρι ή αγρότης από την Καρδίτσα. Τι θέλει τώρα το δικό μου το παιδί να πάει και να μπλέξει με πανεπιστήμια, με σχολές, με πτυχία, με μεταπτυχιακά, με πορείες και τέτοιες ανοησίες. Θα μαθαίνει δυο ξένες γλώσσες στο δημοτικό και θα είναι μια χαρά. Και να κάτσει ο ένας να αναλάβει τη δουλειά μου ως ψυκτικός ή τα χωράφια στο χωριό ο άλλος. Ας είναι λίγα, δεν πειράζει. Να ανοίξει το μυαλό λέει. Και μετά από το πολύ το άνοιγμα παίρνουν αέρα και δεν ξέρουν τι ζητάνε.

Α ρε ξύλο που χρειάζονται.

Τράπεζα θεμάτων, εκεί για να μάθουν. Μια χαρά τους κάνει η κυβέρνηση. Να σφίξουν οι προσαγωγοί από νωρίς. Να δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις μόνο οι άξιοι, οι ικανοί και οι άριστοι.

Το βρήκαμε τώρα. Παλιά, τα παιδιά μάθαιναν γράμματα, όχι όλα αλλά μάθαιναν. Εντάξει, έπεφτε και ξύλο αλλά και τι πάθαμε; Εγώ, για παράδειγμα δεν βλέπω να με έβλαψε πουθενά. Μια χαρά είμαι. Έχω φρέσκιες απόψεις, δεν βάζω παρωπίδες, το λέω το δίκιο και δεν κοιτάζω μόνο το συμφέρον το δικό μου αλλά το γενικότερο καλό.

Είμαι ένα χρόνο άνεργος, αλλά τι να κάνω; Σάμπως μόνο εγώ είμαι; Δεν ήμουν καλός και με απόλυσε το αφεντικό. Τι να κάνει κι αυτό; Ζητιάνος να γίνει; Άμα κάνει ψυχικά έπρεπε να ανοίξει εκκλησία όχι μαγαζί.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε.

Να αφήσετε τον πρωθυπουργό στις σκοτούρες του και την υπουργό στην ησυχία της, να κάνει τη δουλειά της. Είναι σπουδαγμένοι και οι δύο, ξέρουν τι κάνουν.

Και για τον πρωθυπουργό εγώ πιστεύω, όχι να τα λέμε κι αυτά, ότι δεν έπαιξε κανένα ρόλο που έτυχε να λέγεται Μητσοτάκης. Άμα είσαι άξιος δεν χρειάζεσαι κανένα επίθετο. Εντάξει, έτυχε τώρα το συγκεκριμένο το σόι να βγάζει άξιους και ικανούς. Τι να κάνουμε; Με το DNA  να τα βάλουμε;

Όχι να τα λέμε κι αυτά.

 

Τα 200 ανθρωπάκια που υπερψηφίζουν την εξαθλίωση με προθυμία

Τα 200 ανθρωπάκια που υπερψηφίζουν την εξαθλίωση με προθυμία

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, διακόσιοι περίπου βουλευτές και βουλευτίνες, έχουν πάρει εργολαβία την επιχείρηση «υπερψήφιση μνημονίων» στη Βουλή των Ελλήνων.

Όλοι τους πιστά κομματόσκυλα στον τσοπάνη-αρχηγό, σηκώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη το χέρι τους και ψηφίζουν ότι η κομματική πειθαρχία επιβάλλει.

Αρκετοί από αυτούς, με δικές τους δημόσιες δηλώσεις, δεν γνωρίζουν καν τι ψηφίζουν, αφού δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τα μνημόνια.

Προσπαθούν να παραμυθιάσουν τον ελληνικό λαό, μηρυκάζοντας φράσεις, ατάκες και ρητά στη θέση των ανύπαρκτων επιχειρημάτων αφού κάθε μέρα, εδώ και τέσσερα χρόνια τα αποτελέσματα της πολιτικής που υπερψήφισαν, για το καλό, υποτίθεται του λαού, τους διαψεύδουν.

Με το επιχείρημα ότι ζούσαμε τα προηγούμενα με δανεικά τα οποία πρέπει να επιστρέψουμε στους δανειστές, υπογράφουν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο.

Βέβαια, την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Σόιμπλε μιλώντας στους δουλικούς του κατά την τελευταία του επίσκεψη στη χώρα μας, λέγοντας πως υπάρχουν οχτώ λίστες Λαγκάρντ χωρίς να έχει πληρώσει κανένας ούτε ευρώ.

Τα δανεικά, λοιπόν, τα οποία επικαλούνται οι κυβερνώντες και οι τηλεπαπαγάλοι έγιναν καταθέσεις εκατοντάδων δις ευρώ σε ξένες τράπεζες.

Άλλωστε την αλήθεια την είχε πει πριν από καιρί και ο Πάγκαλος μ’ εκείνο το περίφημο «μαζί τα φάγαΜε». Πράγματι, «μαζί τα φάγαΝε».

Τα δύο αυτοκίνητα σε κάθε οικογένεια και τα εξοχικά σε βουνό ή θάλασσα που επικαλούνται δεν είναι παρά τα ψίχουλα που μοίρασαν στον κόσμο για να κρατήσουν για τον εαυτό τους ολόκληρο το καρβέλι.

Και τώρα αναγκάζουν τον ελληνικό λαό να πληρώσει εκείνος το καρβέλι που καλόφαγαν λίγοι κηφήνες.

Έφτασαν σε τέτοιο σημείο γελοιοποίησης που κοτζάμ πρωθυπουργός της χώρας έβγαλε διάγγελμα στον ελληνικό λαό για την προσωρινή μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, υπερηφανευόμενος ότι «το πήρε πάνω του», λες και ανακοίνωνε την αποχώρηση της τρόικας από τη χώρα.

Μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση ενώ γνωρίζουν πολύ καλά πως από το πρώτο κιόλας μνημόνιο τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Απόδειξη ότι κάθε φορά που έρχεται η τρόικα με την απειλή της μη καταβολής της δόσης, ότι ζητήσει το παίρνει.

Γνωρίζουν, αλλά δεν το λένε, ότι ο Τόμσεν και η παρέα του δεν συζητά. Απαιτεί, «κάνει ταμείο» και διατάζει αριθμό απολύσεων.

Τόσα χρόνια οι έλληνες εφοπλιστές είναι πρώτοι στον κόσμο αλλά αποδίδουν φόρους πολύ λιγότερους απ’ ότι οι ναυτικοί.

Κοτζάμ πρωθυπουργός, βγήκε στη ζητιανιά, ζητώντας από τους εφοπλιστές να «δώσουν κατιτίς» γιατί δεν έχει τη βούληση να το επιβάλει.

Με τους εργαζόμενους όμως δεν τον χαρακτηρίζει η ίδια «ευγένεια». Γι’ αυτούς ισχύει το «αποφασίζω και διατάζω».

Έφτασαν σε τέτοιο σημείο δουλικότητας που απαγορεύουν μέχρι και τις συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων όταν κάποιο από τα μεγάλα αφεντικά τους φτάσει στη χώρα μας καταπατώντας κάθε ένα ατομικής ελευθερίας και έκφρασης.

Έκλεισαν την ΕΡΤ μέσα σε ένα βράδυ δωρίζοντας την παροχή του ψηφιακού σήματος στα μεγάλα συμφέροντα.

Τους είδα να φωτογραφίζονται ευτυχισμένοι συγχαίροντας τον πρωθυπουργό μετά την υπερψήφιση του τελευταίου νομοσχεδίου για τις απολύσεις στο δημόσιο λες και ψήφιζαν κανένα νομοσχέδιο που θα καταπολεμούσε την ανεργία και θα μείωνε τη φτώχια και την εξαθλίωση στη χώρα.

Έφτασαν την επίσημη ανεργία στο 27% και κοροϊδεύουν τους πολίτες λέγοντας πως αυτή είναι η λύση του προβλήματος διακηρύσσοντας πως έτσι οδηγούμαστε στην ανάπτυξη.

Ναι, όταν θα πάνε τους μισθούς στα 300 ευρώ, όταν θα έχουν ξεπουλήσει όλη τη δημόσια περιουσία, όταν θα έχουν αφήσει συντρίμμια και αποκαΐδια, τότε θα υπάρξει ανάπτυξη, θα υπάρξει ανοικοδόμηση και στην ανοικοδόμηση αυτή θέλουν πάλι να έχουν το πρώτο χέρι, αυτοί οι ίδιοι που προκάλεσαν την καταστροφή.

Μόνο που θα έχουν καταστρέψει δύο ολόκληρες γενιές οδηγώντας τους στην ανεργία, την αναξιοπρέπεια τη φτώχια και τη μετανάστευση.

Αυτοί οι ίδιοι που με συντονισμένο τρόπο και ευρωπαϊκές συμφωνίες εισήγαγαν τους μετανάστες στη χώρα μας με μοναδικό σκοπό την συμπίεση του κόστους στην αγορά εργασίας και τη διασπορά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, εμφανίζονται ως υπερασπιστές τόσο των δικαιωμάτων των ελλήνων όσο και των δικαιωμάτων των μεταναστών.

Το μόνο που πετυχαίνουν με μεγάλη μέχρι στιγμής αποτελεσματικότητα είναι η φύλαξη της Βουλής. Είτε με τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής, είτε με άλλους τρόπους φροντίζουν να νιώθουν ασφαλείς μέσα στο χώρο που συντελείται το έγκλημα ενάντια στον ελληνικό λαό.

Ξέρουν ότι είναι αναλώσιμοι με ημερομηνία λήξης, γι’ αυτό και φοβούνται.

Έχω όμως μία απορία: Πώς μπορούν και κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια;

Δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς; Τι θα πει γι’ αυτούς η Ιστορία;

Έτσι είναι! Στα ανθρωπάκια, δεν χωράει η ανθρωπιά. Μόνο το ατομικό τους συμφέρον.