Να τα λέμε κι αυτά , ξανά

Να τα λέμε κι αυτά, ξανά

Από τον Χρήστο Επαμ Κυργιάκη

Πόσο τυχεροί που είμαστε τελικά, Παναΐτσα μου; Πόσα καινούργια πράγματα μάθαμε, είδαμε και ακούσαμε τις τελευταίες εβδομάδες;

Να τα λέμε κι αυτά!

Μάθαμε πως η τηλεκπαίδευση δημιουργεί γνωστικά κενά και προκαλεί ψυχολογική επιβάρυνση στους μαθητές! Το είπε ο γενικός γραμματέας (όχι ο Μήτσος), ο Αλέξης (όχι ο γνωστός), επιβεβαιώνοντας το γνωστό παλιό άσμα με τις λέξεις που μπορούν και τον κρύβουν. Εντάξει, το λένε εδώ και δύο χρόνια και οι εκπαιδευτικοί αλλά δεν είναι το ίδιο. Τι να ξέρουν οι άνθρωποι; Απλοί εκπαιδευτικοί είναι.

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Μάθαμε ότι παλιά το χιόνι το σωστό έπεφτε νύχτα. Μέρα δεν έπεφτε ποτέ, γι΄αυτό και ο κόσμος περίμενε να δει μιαν άσπρη μέρα αλλά δεν την έβλεπε! Το τελευταίο της «Ελπίδας» έπεσε μέρα. Αυτό δεν ήταν χιόνι, ήταν κ@λ%χιονο. Τι να σου κάνει κι ο πρωθυπουργός μας; Τι να σου κάνει κι ο κρατικός μηχανισμός μπροστά στο αναπάντεχο; Οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά, όσοι έχουν μαλλιά τα τραβάνε και οι φαλακροί βγάζουν τρίχες κατσαρές.

Νομίζετε πως αν το ήξερε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα κάθονταν με σταυρωμένα χέρια; Όχι! Θα κάθονταν αλλά τα χέρια θα τα είχαν απλωμένα!

Να τα λέμε κι αυτά!

Ευτυχώς που μας προέκυψε η «Ελπίδα» και μάθαμε από τα λάθη μας. Γεμίσαμε τα αυτοκίνητά μας με αλυσίδες, αντίσκηνα, ισοθερμικά, γκαζάκια, γεννήτριες, αντιπυρετικά, χημικές τουαλέτες, ταχυδρομικά περιστέρια. Τώρα πλέον ξεκινάμε για την δουλειά μας με την απαιτούμενη ασφάλεια και κυρίως την απαιτούμενη ατομική ευθύνη. Ευτυχώς που ο δρόμος ανήκει σε ιδιωτική εταιρία. Κανονικά η εταιρία θα έπρεπε να ζητήσει αποζημίωση από τους οδηγούς γιατί με τον εγκλωβισμό τους σταμάτησε η ροή και χάθηκαν τόσα χρήματα από τους άλλους οδηγούς που ήθελαν να μπουν στον δρόμο και δεν μπορούσαν.

Ευτυχώς που τους έτριξε τα δόντια ο καλός μας πρωθυπουργός και μαζεύτηκαν!

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Αποδείχτηκε επίσης περίτρανα ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι παρών και λειτουργεί παρόλα όσα έχουν ειπωθεί με αφορμή την «Ελπίδα».

Δεν πρόλαβαν οι αγρότες να βγουν στην Εθνική Οδό και αμέσως έφτασαν εκεί διμοιρίες των ΜΑΤ. Δεν πέρασαν ούτε λίγες ώρες από την καταγγελία της Γεωργίας για βιασμό και ο υπουργός της τάξης βρέθηκε αμέσως στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα. Κι όλα έγιναν «κατά πως έπρεπε να γίνουν». Να μην ξεχνάμε την αντίστοιχη άμεση αντίδραση και στην υπόθεση Λιγνάδη. Ούτε τρεις μήνες δεν άργησε η αστυνομία να ελέγξει τα αρχεία στους υπολογιστές του. Έδρασε αστραπιαία!

Να τα λέμε κι αυτά!

Είδαμε και κάποια σωματεία και ομοσπονδίες να ζητάνε αυξήσεις μετά από δώδεκα χρόνια. Και επαναφορά των δώρων. Μπορεί να μην λένε πόσο μεγάλες πρέπει να είναι οι αυξήσεις αλλά δεν έχει σημασία. Αλλά τι να πουν; Αφού ο καλός μας πρωθυπουργός τους πρόλαβε. Κοτζάμ 2% αυξήσεις έχει αναγγείλει και είπε πως θα δώσει κι άλλες. Τους τάπωσε!

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Πέσαμε όλοι από τα σύννεφα όταν διαπιστώθηκε για εκατοστή έκτη φορά ότι πολλά φασιστοειδή βρίσκουν ζεστασιά, στοργή, φροντίδα και τη γνωστή πούδρα, στους οργανωμένους συνδέσμους μεγάλων, αλλά και μικρότερων, ομάδων που έχουν ιδιοκτήτες μεγάλους, αλλά και μικρότερους, οικονομικούς παράγοντες που είναι και ιδιοκτήτες μεγάλων, αλλά και μικρότερων, μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μείναμε άφωνοι με την αντίδραση των ομάδων και της κυβέρνησης. Όλα λειτούργησαν σα να μην έγινε τίποτα. Σα να μην δολοφονήθηκε ο Άλκης. Μπορεί οι δολοφόνοι του να ήθελαν να δημιουργήσουν προβλήματα στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων αλλά δεν τα κατάφεραν. Αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο όμως δεν τσίμπησαν.

Να τα λέμε κι αυτά!

Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι στη χώρα μας υπάρχουν 5.247.295 πλούσιοι, όσα είναι και τα αυτοκίνητά της με βάση τα στοιχεία της Ένωσης Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτου (για το 2019). Το είπε ο υπουργός μας ο κυρ Σκυλακάκης. Οι κατέχοντες αυτοκίνητα είναι πλούσιοι. Δεν ξέρει εκείνος κοτζάμ υπουργός και ξέρουμε εμείς; Ευτυχώς, ακούστηκε η φωνή της λογικής. Άποψη με επιχειρήματα όχι λαϊκισμοί και αηδίες!

Να τα λέμε κι αυτά!

Αμ το άλλο που μάθαμε και διαπιστώσαμε ότι τόσα χρόνια ζούσαμε στο σκοτάδι; Αν έχεις 500 ευρώ καταθέσεις είναι απολύτως γνωστό το πώς αποκτήθηκαν. Αν όμως έχεις 350.000 ευρώ τότε η πηγή τους καθίσταται αδιευκρίνιστη. Το γεγονός μπορεί να προκαλέσει στον κάτοχο των καταθέσεων αυτών μία ροπή προς την τσιρίδα και το σκούξιμο. Υπάρχει και σχετική παροιμία για κλέφτες και νοικοκυραίους μα και για γάτους που σκούζουν ενώ δεν θα έπρεπε.

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Επιτέλους γίναμε κοινωνοί νέων ανακαλύψεων και αποκαλύψεων που κανονικά θα έπρεπε να τις μάθουν και να τις διδαχτούν οι μαθητές όλων των σχολείων της χώρας.

Αν την ώρα που η γυναίκα σκέφτεται να κάνει παιδί βλέπει στην τηλεόραση Ουρανό, τότε αυτό μεγαλώνοντας θα λέει συνέχεια ψέματα και θα συκοφαντεί. Αν βλέπει υπουργό με τσιριχτή φωνή μεγαλώνοντας θα έχει σταθερές κομματικές προτιμήσεις. Για μια ζωή θα υποστηρίζει το ίδιο κόμμα.

Να τα λέμε κι αυτά!

Όμως το πιο συγκλονιστικό είναι αυτό που μάθαμε για τον Παρθενώνα. Στέκει στον γνωστό βράχο εκατομμύρια χρόνια και κανένας δεν τον είχε πάρει χαμπάρι. Μόνο κάπου εκεί στον 5^ο αιώνα π.Χ τον ανακάλυψαν οι άνθρωποι. Καταρρίπτονται όλα τα ιστορικά στοιχεία και η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης αποδεικνύεται λανθασμένη που μιλάνε για ηλικία 2.468 χρόνων. Επιβεβαιώνεται ότι χτίστηκε από εξωγήινους. Δεν έχει σημασία αν αποδεικνύεται. Σημασία έχει ποια το είπε. Αυτό και μόνο αποτελεί απόδειξη. Είναι θέμα «αγωγής».

Έτσι, να τα λέμε κι αυτά για να ακούγονται!

 

Στα όριά μας

Στα όριά μας

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Μπήκε ο Οκτώβρης και είναι λες και μπήκε χειμώνας βαρύς.

Άνοιξαν τα σχολεία και η ανείπωτη χαρά μας που θα βρισκόμασταν στο φυσικό μας χώρο μαζί με τους συναδέλφους και τους μαθητές μετατράπηκε σε ένα καθημερινό άγχος και σε ένα συνεχές ξόρκισμα του στρεσαρίσματος και της πίεσης.

ΚΥΑ για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων λόγω Covid. Να γίνουμε νοσηλευτές, να γίνουμε γιατροί, να γίνουμε υπεράνθρωποι, να κάνουμε συνεχή δίωρα και μετά εφημερία και μετά πάλι δίωρα, να συμπληρώνουμε φόρμες ηλεκτρονικές, κι άλλες φόρμες, κι άλλες φόρμες…Άι σιχτίρ μέσα.

Να φωνάζουμε όλοι πως ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ άλλο και να μας λένε αυτοί που μπαίνουν ελάχιστα έως καθόλου στις τάξεις, κάντε υπομονή, αντί να χαίρεστε που μπαίνετε τόση ώρα στην τάξη κάνετε συνεχώς παράπονα. Πάρτε κενά για να παίρνετε ανάσες, μας λένε, και να εφαρμοστεί και το 8 με 2 στα μουλωχτά, προσθέτω εγώ.

ΚΥΑ για εξ αποστάσεως σε περίπτωση καταλήψεων, με χιόνια με πλημμύρες, με σεισμούς με Covid, με, με, με…Σάμπως και νοιάζεστε που το 30% των μαθητών δεν έχει εξοπλισμό;

Καημένη κυρία Νίκη μου, ξέρεις πολύ καλά πως κάνεις το μνημόσυνο της δημόσιας εκπαίδευσης, με ξένα κόλλυβα, δυστυχώς τα κερνάμε εμείς. Διότι, χωρίς τον εξοπλισμό, το ίντερνετ και το χώρο που διέθεσαν οι εκπαιδευτικοί, η περίφημη «εξ αποστάσεως» που τόσο μας τη διαφημίσατε θα κατέρρεε την επόμενη μέρα. Όλοι το ξέρουν. Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί το ξέρουμε. Αν αύριο εμφανιστούμε στα σχολεία για εξ αποστάσεως θα γελάνε μέχρι και οι τοίχοι. Δεν θα ξέρετε τι να μας κάνετε, ούτε εσείς ούτε τα στελέχη σας. Αφήστε λοιπόν τους λεονταρισμούς κατά μέρος.

Επενδύετε στο φιλότιμό μας και καλά κάνετε γιατί εμείς διαθέτουμε και φιλότιμο και ψυχή. Εσείς και οι συνάδελφοί σας είστε σαν σε «διατεταγμένη υπηρεσία». Χθες αλλού, σήμερα εδώ, αύριο ποιος ξέρει. Εμείς όμως; Εδώ από χθες και για όσο αντέξουμε. Και να είστε σίγουρη πως θα αντέξουμε όσο χρειαστεί κι ακόμα περισσότερο.

ΚΥΑ για την αξιολόγηση τη μία, άλλη ΚΥΑ για την αξιολόγηση την άλλη, και δως του η κατατρομοκράτηση. Θα σας κόψουν το μισθό, θα σας κόψουν τον κώλο, θα σας κρεμάσουν ανάποδα, δεν θα μπορείτε να γίνεται διευθυντές ή συντονιστές-δεν καιγόμαστε κιόλας-θα σας στείλουμε να σπάτε πέτρες, δεν θα σας κάνουμε μόνιμους εσάς τους καινούργιους, τι καινούργιοι δηλαδή που είστε όλοι πάνω από σαράντα, δεν θα σας πάρουμε πάλι αναπληρωτές εσάς τους αναπληρωτές που σιγά το πράγμα, η τελευταία τρύπα της φλογέρας είστε για μας. Κι άλλα τέτοια όμορφα και κυρίως δημοκρατικά.

Να γίνονται συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων που μετατρέπονται σε μάχες. Απειλές, εκφοβισμός και πίεση από τη μία. Αντίσταση επιχειρήματα, ηρωισμοί και απεργία αποχή από την άλλη.

Το υπουργείο μετά την αποτίμηση της ήττας άρχισε τα νομικίστικα και τα δικαστήρια. Θα βγει παράνομη η απεργία; Δεν θα βγει παράνομη η απεργία. Θα βγει καταχρηστική η απεργία; Δεν θα βγει καταχρηστική η απεργία.

Και να οι αποφάσεις. Παράνομη αλλά όχι καταχρηστική.

Όχι ρε γαμώτο. Τι θα πει αυτό συνάδελφε; Σάματις ξέρω και γω.

Και να οι εφέσεις από την ΟΛΜΕ και πάρε κι άλλη απεργία-αποχή από την ΑΔΕΔΥ και φτου κι απ΄την αρχή.

Αυτό που ξέρω είναι πως το καλό της παιδείας, των παιδιών, των καθηγητών, της κοινωνίας ολόκληρης δεν μπορεί να περνάει μέσα από τις αίθουσες δικαστηρίων.

Δεν γίνεται κυρία Νίκη να λες πως νοιάζεσαι για τα σχολεία και να μην αφήνεις τους καθηγητές να αντιδράσουν όταν κρίνουν ότι πρέπει να αντιδράσουν.

Γιατί κυρία Νίκη μου, αποδεδειγμένα όλα αυτά τα χρόνια, μόνο εκείνοι νοιάστηκαν για το ρημάδι το σχολείο.

Τους χλευάσατε τους κάνατε φτωχούς, τους εξουθενώσατε εργασιακά, τους κλέψατε δώρα, επιδόματα, εφάπαξ, συντάξεις, τους αφήσατε αδιόριστους αλλά αυτοί εκεί. Δεν πρόδωσαν τους μαθητές τους δεν πρόδωσαν τη μεγάλη τους αγάπη.

Λύσσαξες με την αξιολόγηση κυρία Νίκη μου, όμως τώρα δεν είναι όπως παλιά που έλεγε ο υπουργός «αξιολόγηση» και η κοινωνία συμφωνούσε με ανοιχτό το στόμα.

Όποιος αξιολογεί θα αξιολογείται και άλλα τέτοιες εξυπνάδες.

Δυστυχώς για σας και ευτυχώς για μας, κοινωνία δεν είναι τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ. Ο κόσμος αρχίζει να το καταλαβαίνει και βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας.

Ώστε η αξιολόγηση θα αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο!  Αλήθεια; ‘Όπως στις ΗΠΑ, όπως στην Αγγλία, τη Σουηδία, το Μεξικό, τον Καναδά ή όπου αλλού εφαρμόστηκε;

Λίστες με καλά και κακά σχολεία σε μια ιδιότυπη πασαρέλα με τους εκπαιδευτικούς χωρίς καμία εργασιακή ασφάλεια δούλους κανονικούς, τους γονείς να ψάχνουν με το κουπόνι στο χέρι, τους χορηγούς να δίνουν το πρόσταγμα και το μάθημα να περιορίζεται μόνο σε ότι χρειάζεται για τους διαγωνισμούς, τα τεστ, τις εξετάσεις, τα πρωταθλήματα και τους τελικούς μαθητικών αγώνων δεξιοτήτων.

Το γεγονός ότι σας αρκεί μια έκθεση αξιολόγησης ακόμη και από τον διευθυντή της σχολικής μονάδας δείχνει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα στα οποία έχετε εκπαιδευτεί για να πείθετε τους ψηφοφόρους σας.

Αφήστε μας λοιπόν ήσυχους να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Ούτε που σας περνάει από το μυαλό πόσο επώδυνο είναι για μας όταν καταλαβαίνουμε, όσοι μπήκαν σε τάξη ξέρουν, ότι κάτι στο μάθημά μας δεν πήγε καλά.

Η δική σας δουλειά είναι να έχετε καθηγητές στην ώρα τους, που δεν τους έχετε, βιβλία στην ώρα τους, που δεν τα έχετε πάντα, ολιγομελή τμήματα, που δεν υπάρχουν, γυμναστήρια, θέατρα, εικαστικά εργαστήρια, μαθήματα κοινωνικών επιστημών, μαθήματα μουσικής, σύγχρονα βιβλία και κτήρια που να μην πέφτουν. Αυτά τα τελευταία, πάλι δεν τα έχετε. Και μας μιλάτε για αξιολόγηση και για αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Εκτός αν την τράπεζα θεμάτων, τις εξετάσεις από το δημοτικό και την ελάχιστη βάση εισαγωγής που σπρώχνουν τους μαθητές στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τους γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι μέσα στην τρύπια και άδεια τσέπη τους μπας και βρουν τίποτα, τη βαφτίζεται αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Πείτε τη καλύτερα με το όνομά της: Χάρισμα στις ορέξεις των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων όλων των βαθμίδων.

Επενδύσατε στο φόβο και χάσατε, για άλλη μια φορά.

Ο φόβος σκιάχτηκε και πλέον σας συνοδεύει στις σκέψεις και τις ενέργειές σας….

 

Προς καλοπροαίρετους και «καλοπροαίρετους»

Προς καλοπροαίρετους και «καλοπροαίρετους»

Από τον Χρήστο Επάμ. Κυργιάκη

«Οι συνδικαλιστές πρέπει να πρωτοπορούν και όχι να αρνούνται την αξιολόγηση», υποστηρίζει καλοπροαίρετα φίλος αγαπημένος μαθαίνοντας τα της εκπαίδευσης από τα ΜΜΕ.

«Οι συνδικαλιστές δεν θέλουν την αξιολόγηση», γράφει και πληκτρολογεί «καλοπροαίρετα» ο Καθημερινός κονδηλοφόρος.

Σημείο αναφοράς και των δύο δεν είναι άλλο παρά οι περίφημοι «συνδικαλιστές».

Παραβλέπουν και οι δύο, ο πρώτος άθελά του και ο δεύτερος εσκεμμένα, πως η αντίθεση ενάντια στην αξιολόγηση προήλθε, με πάταγο είναι η αλήθεια, από το σύνολο, σχεδόν, του κλάδου των εκπαιδευτικών και όχι από μερικούς «συνδικαλιστές».

Τη μάχη της απεργίας-αποχής την έδωσαν με απόλυτη επιτυχία και συνέπεια καταφέρνοντας μία από τις πιο σημαντικές ήττες στην «ατσαλάκωτη» και κυριλέ κυβερνητική και νεοφιλελεύθερη λογική του σχολείου της αγοράς και της μπίζνας, οι «απλοί» και «ανώνυμοι», όπως συχνά τους αποκαλούν, εκπαιδευτικοί.

Αυτοί που τα τελευταία δέκα χρόνια είδαν τους μισθούς τους να εξανεμίζονται τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα να καταργούνται, και τη λάσπη προς το πρόσωπό τους να πετιέται ασταμάτητα.

Αυτοί που έχουν γίνει, εκτός από εκπαιδευτικοί, γραμματείς, ερμηνευτές νόμων, γραφειοκράτες με ειδικότητα στο να συμπληρώνουν φόρμες, ψυχαναλυτές και ψυχολόγοι δικοί τους μα και των μαθητών, των παιδιών τους και των μελών των οικογενειών τους.

Είναι οι ίδιοι που γυρνάνε σε τρία, τέσσερα και πέντε σχολεία, για να συμπληρώσουν ωράριο, οι λεγόμενοι αόρατοι συνάδελφοι που μόνο οι «προγραμματιστές» ξέρουν τα ονόματά τους στα σχολεία που πηγαίνουν και που δεν προλαβαίνουν ούτε μια ανθρώπινη φιλική και συναδελφική σχέση να χτίσουν.

Είναι όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι-λάστιχο που έχουν ένα σκασμό προϋπηρεσία στα δημόσια σχολεία αλλά θεωρούνται ανίκανοι από το επίσημο ευνομούμενο κράτος να συνεχίσουν να «γράφουν» προϋπηρεσία αλλά με όρους εργασιακής ασφάλειας και μονιμότητας. Γιατί ούτε τα κενά καλύφθηκαν ούτε οι αναπληρωτές εξαφανίστηκαν.

Δεν είναι άλλοι παρά αυτοί οι μοναδικοί που με το φιλότιμο, την αυταπάρνηση και τον «επαγγελματισμό» τους κράτησαν, κρατάνε και θα εξακολουθήσουν να κρατάνε όρθιο το δημόσιο σχολείο, ανοιχτό σε όλα τα παιδιά, χωρίς αποκλεισμούς, κόντρα σε ρουφιάνους και ρατσιστές.

Στους καλοπροαίρετους που ζητάνε από τους εκπαιδευτικούς να πρωτοπορήσουν, η απάντηση, επίσης καλοπροαίρετα είναι πως μονίμως πρωτοπορούν ζητώντας και διεκδικώντας:

Ολιγομελή τμήματα για να μπορούν να ασχολούνται πολύ περισσότερο με το κάθε παιδί και τις μαθησιακές του ανάγκες.

Ουσιαστικές συνεχείς δωρεάν επιμορφώσεις, και εκπαιδευτικές άδειες με αποδοχές για να μπορούν όλοι όσοι το επιθυμούν να διευρύνουν με δωρεάν  μεταπτυχιακά προγράμματα τους ορίζοντες και τις γνώσεις τους χωρίς να χρειάζεται να ξοδεύουν μια περιουσία σε σεμινάρια και μεταπτυχιακά επί πληρωμή.

Πρόσληψη προσωπικού για γραμματειακή υποστήριξη ώστε να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να ασχολούνται μόνο με το μαθησιακό-γνωστικό κομμάτι και τις ανάγκες των μαθητών και όχι της εκάστοτε γραφειοκρατικής διοίκησης.

Σύγχρονα βιβλία και αναλυτικά προγράμματα σπουδών σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων για πραγματική γνώση και μόρφωση και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς σε δεξιότητες.

Σχολεία σύγχρονα, αντάξια των μαθητών και των κόπων των γονιών τους που φορολογούνται άγρια, με εργαστήρια, γυμναστήρια, θέατρα, μουσικά όργανα, αίθουσες προβολών πλαισιωμένα από τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς εικαστικών μαθημάτων αλλά και μαθημάτων κοινωνικών επιστημών.

Στους «καλοπροαίρετους» κονδηλοφόρους που επίσης ζητάνε από τους εκπαιδευτικούς να «πρωτοπορήσουν» και να δεχτούν την αξιολόγηση της κυβέρνησης και των διεθνών οργανισμών η απάντηση βγαίνει αβίαστα.

Η «αξιολόγησή» τους ή η «αποτίμησή» τους ή η «ανατροφοδότηση» τους, μόνο πρωτοπορία δεν συνιστά. Ίσα-ίσα που παραπέμπει ευθέως σε Μεσαίωνα καθώς προβλέπει, κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων, κατάργηση, ή συρρίκνωση σχολικών μονάδων, μείωση χρηματοδότησης, μείωση μισθών, απολύσεις, δηλαδή, καίριο χτύπημα στο δημόσιο σχολείο και τις παροχές του. Σημαίνει ασφυκτική πίεση προς τους εκπαιδευτικούς και στραγγαλισμό της  παιδαγωγικής ελευθερίας την οποία επιβάλλεται να έχει.

Η «αξιολόγησή» τους θέλει να μετατρέψει τον εκπαιδευτικό σε έναν κυνηγό μαγισσών που αντί για σκούπα θα καβαλάνε ηλεκτρονικές φόρμες αποτίμησης και στατιστικών στοιχείων και που το μόνο για το οποίο θα νοιάζεται είναι το πώς θα «φέρνει» ζεστό χρήμα στο σχολείο αναζητώντας χορηγούς και υλοποιώντας «προγράμματα».

Η «αξιολόγησή» τους σημαίνει περισσότερα παιδιά εκτός δημόσιου σχολείου, απροστάτευτα στις ορέξεις είτε των αφεντικών είτε των ιδιωτικών σχολαρχών. Η ελάχιστη βάση εισαγωγής έδειξε το δρόμο και η τράπεζα θεμάτων θα έρθει να τον ασφαλτοστρώσει.

Αν τα προηγούμενα δεν οδηγούν στον σκοταδισμό και τον στραγγαλισμό του δημόσιου σχολείου, τότε ο εθνικός μας λεξικογράφος πρέπει να ψάξει για νέες λέξεις και ορολογίες.

Όπως και να το δει κανείς, είτε καλοπροαίρετα είτε «καλοπροαίρετα», οι εκπαιδευτικοί ήταν, είναι και θα είναι αυτοί που θα πρωτοπορούν.

Για αρχή, θα ευχηθούν «καλές διακοπές και καλό καλοκαίρι», στους εμπνευστές της αξιολόγησης και στους υποστηρικτές της νέας προσπάθειας για εφαρμογή της.

Μάλλον όλοι οι παραπάνω πρέπει να ετοιμάζονται για άλλη μία ήττα, αυτή τη φορά ακόμη πιο σκληρή, οδυνηρή, μια ήττα τελειωτική.

 

Να τα λέμε και αυτά!

Να τα λέμε κι αυτά

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας με βαριά καρδιά ταξίδεψε στις ΗΠΑ, στο Νιού Χέιβεν (Γέηλ) συγκεκριμένα, για να τακτοποιήσει την κόρη του που θα φοιτήσει στο εκεί πανεπιστήμιο, να της βρει μια γκαρσονιέρα, να της τη βάψει, να της πάρει από το αντίστοιχο Μοναστηράκι δυο καρέκλες, ένα τραπέζι και ένα μικρό γραφειάκι βρε αδερφέ, κάποιοι ξετσίπωτοι τον ποτίζετε χολή και φαρμάκι, κι αυτόν και τη Νίκη τη φίλη του.

Του σέρνετε τα χίλια δυο για την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα δημόσια πανεπιστήμια της Ελλάδας που είχε σαν αποτέλεσμα να μείνουν μερικές δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι εκτός πανεπιστημιακών σχολών.

Και πού είναι το πρόβλημα; Δεν βλέπετε πόσα καλά προκύπτουν;

Πολλοί από τους κομμένους, και το «κομμένους» υπερβολή είναι εδώ που τα λέμε, θα πάνε σε ένα ιδιωτικό κολλέγιο χωρίς να ξενιτευτούν, θα πληρώσουν, θα πάρουν ισότιμο πτυχίο με τα αντίστοιχα δημόσια, χωρίς άγχος και αγωνία.  Θα δουλέψουν και πτυχιούχοι στα κολέγια αυτά και δεν θα φεύγουν στο εξωτερικό τα καλύτερα παιδιά και τα καλύτερα μυαλά.

Οι υπόλοιποι θα ψάξουν για μια δουλειά, γιατί δουλειές υπάρχουν, να τα λέμε κι αυτά, θα γλυτώσουμε από τους ξένους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έρχονταν εδώ και έπαιρναν τις καλύτερες δουλειές, στα χωράφια όπως στη Μανωλάδα, καθάριζαν τουαλέτες, στις λαϊκές, στα πλυντήρια αυτοκινήτων κι άλλες τέτοιες χρυσές δουλειές, την ώρα που τα δικά μας τα παιδιά γίνονταν αιώνιοι φοιτητές και έπιαναν και τις θέσεις από άλλα παιδιά που ήθελαν να σπουδάσουν αλλά δεν υπήρχαν θέσεις στα αμφιθέατρα γιατί κάθονταν σ’ αυτές οι αιώνιοι φοιτητές.

Τώρα μετά τις φωτιές ξέρετε πόσοι εργάτες θα χρειαστούν; Να κόψουν τα καμένα, να καθαρίσουν, να αναδασώσουν με μπανανιές που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός μας, να ανοίξουν δρόμους, να κουβαλήσουν τα πτερύγια από τις ανεμογεννήτριες. Έρχεται η ανάπτυξη, δεν τη βλέπετε; Τσάμπα νομίζετε θα πάνε οι εκκενώσεις και οι φωτιές;

Όχι αλλά, να τα λέμε και τα καλά. Μέχρι που ήρθε αυτή η άγια γυναίκα η Νίκη με τις θεόσταλτες οδηγίες του πρωθυπουργού, να τα λέμε κι αυτά, άνθρωπος από μόνος του δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί, κι έβαλε μία τάξη.

Πότε επί τέλους θα καταλάβουμε ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι, δεν μπορούν να είναι και δεν πρέπει να είναι ίσοι. Κάποτε πρέπει να ειπωθούν αλήθειες, να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Όχι, αλλά να τα λέμε κι αυτά.

Το ίδιο είναι το παιδί του γιατρού με το παιδί του σκουπιδιάρη ή του εργάτη ή του άνεργου; Μπορεί το παιδί του σκουπιδιάρη να γίνει γιατρός; Μπορεί να γίνει μηχανικός; Ε όχι, δεν μπορεί, αλλά και να μπορούσε, πείτε μου πώς θα άνοιγε ιατρείο ή τεχνικό γραφείο; Με τι λεφτά; Με άνεργο πατέρα, τεμπέλη δηλαδή, να ακούγεται και καμιά αλήθεια, πάλι σε άλλον γιατρό ή σε άλλον μηχανικό θα πήγαινε να δουλέψει. Το μεροκάματο θα κυνηγούσε πάλι!

Ευτυχώς παναΐτσα μου που βρέθηκε αυτή η κυβέρνηση και μας έσωσε από τα χειρότερα.

Να σπουδάζουν αυτοί που μπορούν κι αυτοί που πρέπει.

Τι θα πει «θέλει το παιδί να σπουδάσει»; Ξέρει το παιδί τι θέλει; Φταίμε όμως κι εμείς οι γονήδες που κάνουμε όλα τα χατίρια στα παιδιά.

Είμαι, για παράδειγμα, εγώ ψυκτικός από το Περιστέρι ή αγρότης από την Καρδίτσα. Τι θέλει τώρα το δικό μου το παιδί να πάει και να μπλέξει με πανεπιστήμια, με σχολές, με πτυχία, με μεταπτυχιακά, με πορείες και τέτοιες ανοησίες. Θα μαθαίνει δυο ξένες γλώσσες στο δημοτικό και θα είναι μια χαρά. Και να κάτσει ο ένας να αναλάβει τη δουλειά μου ως ψυκτικός ή τα χωράφια στο χωριό ο άλλος. Ας είναι λίγα, δεν πειράζει. Να ανοίξει το μυαλό λέει. Και μετά από το πολύ το άνοιγμα παίρνουν αέρα και δεν ξέρουν τι ζητάνε.

Α ρε ξύλο που χρειάζονται.

Τράπεζα θεμάτων, εκεί για να μάθουν. Μια χαρά τους κάνει η κυβέρνηση. Να σφίξουν οι προσαγωγοί από νωρίς. Να δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις μόνο οι άξιοι, οι ικανοί και οι άριστοι.

Το βρήκαμε τώρα. Παλιά, τα παιδιά μάθαιναν γράμματα, όχι όλα αλλά μάθαιναν. Εντάξει, έπεφτε και ξύλο αλλά και τι πάθαμε; Εγώ, για παράδειγμα δεν βλέπω να με έβλαψε πουθενά. Μια χαρά είμαι. Έχω φρέσκιες απόψεις, δεν βάζω παρωπίδες, το λέω το δίκιο και δεν κοιτάζω μόνο το συμφέρον το δικό μου αλλά το γενικότερο καλό.

Είμαι ένα χρόνο άνεργος, αλλά τι να κάνω; Σάμπως μόνο εγώ είμαι; Δεν ήμουν καλός και με απόλυσε το αφεντικό. Τι να κάνει κι αυτό; Ζητιάνος να γίνει; Άμα κάνει ψυχικά έπρεπε να ανοίξει εκκλησία όχι μαγαζί.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε.

Να αφήσετε τον πρωθυπουργό στις σκοτούρες του και την υπουργό στην ησυχία της, να κάνει τη δουλειά της. Είναι σπουδαγμένοι και οι δύο, ξέρουν τι κάνουν.

Και για τον πρωθυπουργό εγώ πιστεύω, όχι να τα λέμε κι αυτά, ότι δεν έπαιξε κανένα ρόλο που έτυχε να λέγεται Μητσοτάκης. Άμα είσαι άξιος δεν χρειάζεσαι κανένα επίθετο. Εντάξει, έτυχε τώρα το συγκεκριμένο το σόι να βγάζει άξιους και ικανούς. Τι να κάνουμε; Με το DNA  να τα βάλουμε;

Όχι να τα λέμε κι αυτά.

 

Ευχαριστούμε κυρία Κεραμέως

Ευχαριστούμε κυρία Κεραμέως

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Ευχαριστούμε κυρία Κεραμέως γιατί:

– από την πρώτη μέρα που αναλάβατε μας δώσατε να καταλάβουμε πως εσείς και το σινάφι σας δεν έχει να προσφέρει τίποτα στο δημόσιο σχολείο

– μας βοηθήσατε να ξαναθυμηθούμε πως οι εκλογές ανάδειξης των αντιπροσώπων μας είναι μια συνεχής, επίπονη και άρα ζωντανή διαδικασία που καμία σχέση δεν έχει με τις αποστεωμένες τηλεεκλογές που προτείνατε. Όχι απλώς γυρίσαμε την πλάτη σε σας, τους συμβούλους σας και σε όσα πρεσβεύετε αλλά σας καταστήσαμε υπόλογους απέναντι στον κλάδο και την κοινωνία. Η ιστορία δεν θα σας αφιερώσει πάνω από δυο σειρές τυπικού χαρακτήρα.

– μας διαλύσατε κάθε αυταπάτη για το πόσο ενδιαφέρεστε για τη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Δεν χάσατε χρόνο και αναγνωρίσατε ίσα επαγγελματικά δικαιώματα στα τρίχρονα πληρωμένα κολλέγια στέλνοντας το μήνυμα πως όποιος έχει να πληρώσει βρίσκει δουλειά ενώ όποιος δεν έχει θα πρέπει από το νηπιαγωγείο να δίνει εξετάσεις και να «περνάει» βάσεις εισαγωγής λόγω φτώχιας. Μειώνετε τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια για να αυξηθεί η πελατεία στα αγαπημένα σας ιδιωτικά παραμάγαζα.

– διακόπτοντας τη διά ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία λόγω covid, αποκαλύφθηκε ότι εσείς δεν έχετε σκοπό να διορίσετε μόνιμους εκπαιδευτικούς, ούτε να μειώσετε τον αριθμό των μαθητών σε κάθε τμήμα. Έχετε καταδικάσει τη δημόσια εκπαίδευση στη φτώχεια και την υποβάθμιση και νομίζετε πως θα σας αφήσουμε. Ανοίγατε και κλείνατε τα σχολεία χωρίς καμία έγνοια για την υγεία τους μετά από αντιφατικές αποφάσεις και έκαναν, πολλές φορές, ακόμα και το παρδαλό κατσίκι να γελάει ασταμάτητα.

– με την εγκύκλιό σας για τα τηλεδιαγωνίσματα εν μέσω πανδημίας,  αποδείξατε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι εσείς βλέπετε το σχολείο σαν μια επιχείρηση, σαν ένα μαγαζί με πελάτες-μαθητές, με εκπαιδευτικούς-πιόνια και διευθυντές-μάνατζερς  σε μια κοινωνία-ζούγκλα. Εμείς πάλι βλέπουμε το σχολείο ως χώρο που οι μαθητές μας θα μορφώνονται ουσιαστικά αναπτύσσοντας ολόπλευρα τα ταλέντα και τις κλίσεις τους, χωρίς το ψυχοφθόρο κυνήγι βαθμών, εξετάσεων και την ανάγκη για υπέρβαση των ταξικών και κοινωνικών φραγμών.

– με την άλλη εγκύκλιο για την κατάθεση βαθμολογίας, πάλι εν μέσω πανδημίας, μας επιβεβαιώσατε ότι για το μόνο που νοιάζεστε είναι αν οι μαθητές θα βαθμολογούνται και αν θα εξετάζονται. Δεν σας ένοιαξε αν έχουν καθηγητές, αν χωράνε, λόγω πλήθους, μέσα στις αίθουσες, αν έχουν εργαστήρια, σύγχρονα βιβλία και κυρίως αν έχουν ίσες ευκαιρίες να διεκδικήσουν το όνειρό τους.

– με τις τελευταίες εκφοβιστικές εγκυκλίους και ανακοινώσεις σχετικά με όσους δεν κατέθεσαν βαθμολογίες αλλά και με όσους δεν θα συμμετάσχουν στην αξιολόγηση δείχνετε ότι δεν ξέρετε να χάνετε ούτε εσείς ούτε ο περίγυρός σας. Διότι, αν δεν το καταλάβατε, έχει ήδη χάσει. Αλήθεια γιατί τώρα θυμηθήκατε να καλέσετε την ΟΛΜΕ στα ιδιαίτερα γραφεία σας ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα την απαξιώνατε;

– αποδείξατε την ισχύ του νόμου δράσης-αντίδρασης καλύτερα κι από τον ίδιο το Νεύτωνα. Αφυπνίσατε ανθρώπους, ιστορικές μνήμες, συνειδήσεις και βγάλατε τη νεολαία, τους φοιτητές και τους μαθητές στο δρόμο. Και ξέρετε πως κάθε που η νέα γενιά βγήκε στο δρόμο και διεκδίκησε, ήταν πάντα νικήτρια.

– αποκαλύψατε πως ονειρεύεστε τα πανεπιστήμια όχι σαν χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και ανθρώπων αλλά ως χώρο αστυνομοκρατίας, τρομοκράτησης και στραγγαλισμού κάθε διαφορετικής άποψης. Ψάχνετε, δήθεν, για ανομία μέσα στα πανεπιστήμια όταν η ανομία, κάθε μορφής, ξεχειλίζει γύρω σας. Και κάτι ακόμα. Να σας θυμίσω ότι οι φοιτητές δεν διορίζουν διευθυντές στα εθνικά θέατρα…

– οραματίζεστε να επαναφέρετε τον επιθεωρητή στην τάξη. Ποιος δεν τον θυμάται από εμάς τους παλιότερους που τον έχουμε ζήσει ως μαθητές, να μπαίνει με ύφος χιλίων καρδιναλίων μέσα στην αίθουσα, και μερικά «ανθρωπάκια» να κάνουν τεμενάδες μπροστά του και να μετατρέπονται σε γυμνοσάλιαγκες για να έχουν την εύνοιά του; Ποιος αλήθεια παρακολουθούσε μετά το «μάθημα» που έκανε το «ανθρωπάκι»;

– μας επιβεβαιώσατε ότι διοικούν το κράτος, όσοι θέλουν την κατάργησή του, διαχειρίζονται το δημόσιο τομέα όσοι θέλουν να τον ξεπουλήσουν μπιρ παρά  στους ιδιώτες, μας αποκαλούν τεμπέληδες όσοι δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και θέλουν να μας αξιολογήσουν όσοι τους ξέβρασε η σχολική αίθουσα και βρήκαν καταφύγιο σε αναπαυτικές πολυθρόνες.

– μας καταστήσατε σαφές πως βρίσκεστε όλοι σε κατάσταση πανικού. Το επιβεβαιώνετε με την αλόγιστη χρήση βίας πάνω σε κάθε φωνή που αντιδρά, την ίδια στιγμή που οι εγκληματίες χρυσαυγίτες κυκλοφορούν ελεύθεροι με την ανοχή των «λαγωνικών» του συναδέλφου σας που δεν προλαβαίνε να διαβάζει τα μνημόνια που ψήφιζε.

Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί μας δίνετε την ευκαιρία να στρώσουμε και σε σας τον δρόμο που ακολούθησαν οι προκάτοχοί σας οι οποίοι, τι σύμπτωση, είχαν τις ίδιες-ή περίπου τις ίδιες- απόψεις με σας και την ίδια-ή περίπου την ίδια- πολιτική κατάληξη που θα έχετε κι εσείς.

Καλή σας νύχτα.

 

Μες στην πανδημία της υποκρισίας

Μες στην πανδημία της υποκρισίας

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Ας κάνουμε λοιπόν τον απολογισμό να δούμε που βρισκόμασταν και που βρεθήκαμε.

Ας κάνουμε εμείς για λίγο πως τους πιστεύουμε κι εκείνοι πως μας πείθουν ολοκληρωτικά.

Ξεκίνησε η ιστορία στις αρχές του Μάρτη.

Ονομάστηκε αόρατος εχθρός, άλλες φορές ιός κατασκευασμένος, άλλες πάλι ιός των νυχτερίδων, των φιδιών και όλων των άλλων σιχαμερών ζώων.

Ήρθε να αντικαταστήσει έναν άλλο εχθρό, κυρίως των νοικοκυραίων. Τον ονόμασαν εισβολέα, λάθρο, ασύμμετρη απειλή και ότι άλλο χρειαζόταν για να τραφούν τα αχόρταγα μικροαστικά ένστικτα.

Όλοι αυτοί οι αλήτες της πολιτικής ζωής, που διαγωνίζονταν στο ποιος θα εξολοθρεύσει με τη μεγαλύτερη αγριότητα οτιδήποτε δημόσιο, όλοι αυτοί οι άριστοι υποστηρικτές της νόμιμης κλεψιάς, αφού εδώ και πολλά χρόνια αποψίλωναν και γκρέμιζαν τη δημόσια υγεία, ήρθαν στην εποχή της πανδημίας να δηλώσουν θαυμαστές των ανθρώπων που υπηρετούν τον συνάνθρωπο στα δημόσια νοσοκομεία.

Δεν ντράπηκαν, σαν τις μαϊμούδες σε περιοδεύον τσίρκο, να βολτάρουν στα άνετα μπαλκόνια τους χειροκροτώντας  τους μέχρι πριν λίγους μήνες απαξιωμένους γιατρούς, νοσηλευτές και καθαρίστριες.

Ξαφνικά οι τεμπέληδες και οι άχρηστοι βαφτίστηκαν ήρωες όπως βαφτίζεται το κρέας ψάρι από τους υποκριτές που υποτίθεται πως νηστεύουν.

Κι επειδή δεν μπορούσαν να προσφέρουν σε κανέναν, εκτός ίσως από τους εαυτούς τους, καμία υγειονομική ασφάλεια, κι επειδή ο φόβος για το άγνωστο που βρίσκεται εκεί έξω βοηθάει πάντα στο να μένει κάποιος φυλακισμένος χωρίς να διαμαρτύρεται, μας μάντρωσαν για τα καλά στους τέσσερις τοίχους των σπιτιών μας.

Και να σκεφτεί κανείς ότι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες από τους μαντρωμένους φυλακίστηκαν σε σπίτια υπερχρεωμένα έτοιμα να βγουν σε πλειστηριασμό από τους ίδιους τους, υποτίθεται, προστάτες τους.

Και να το δάχτυλο να κουνιέται απειλητικά πάνω κάτω και να κοντεύει να βγει έξω από την οθόνη-κανίβαλο κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις την περίφημη «ατομική ευθύνη».

Μέχρι και τα παιδιά έγιναν διάβολοι τρισκατάρατοι εν δυνάμει εξολοθρευτές των παππούδων και των γιαγιάδων τους.

Πουθενά τεστ για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μόνο ο φόβος να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας με τη γλυκιά φωνή του «καλού ανθρώπου» να μας συμβουλεύει ως άλλος ποιμένας από τη μία, και τις διαταγές του σκληρού λοχία να μας ζητάνε επιτακτικά να «πάρουμε άλλες εκατό» από την άλλη.

Μετρούσαν και ξαναμετρούσαν τις ΜΕΘ στα νοσοκομεία λες και ήταν λίρες κατοχικές στα χέρια τσιγκούνη τοκογλύφου. Σχολαστικά και μία προς μία μπας και αυγατίσουν.

Αλλά αυτές, τίποτα. Που να βρεθούν χρήματα για ΜΕΘ, για γιατρούς, για νοσηλευτές και άλλα τέτοια περιττά; Έπρεπε να ταϊστούν τα κανάλια, και οι δρομοεισπράκτορες.

Έπρεπε να ταϊστούν όλοι αυτοί που τόσα χρόνια μας έχουν πρήξει ζητώντας λιγότερο κράτος. Αυτοί οι ίδιοι οι ξετσίπωτοι δεν ντράπηκαν, μέσα στην πανδημία να αναρωτιούνται απελπισμένα «πού είναι το κράτος» λες και στα προηγούμενα χρόνια της μεγάλης κερδοφορίας τους έδωσαν έστω και μια δεκάρα γι’ αυτό το ρημάδι το κράτος.

Κοτζάμ εφοπλιστές καταδέχονται να πληρώνουν λιγότερους φόρους από τους λιμενεργάτες τους. Δωρίζουν κάποτε ένα όταν είναι να γλιτώσουν δέκα με φοροαπαλλαγές.

Και τα έκλεισαν τα σχολεία και μάντρωσαν τους διαβόλους στα σπίτια.

Και πάλι βρήκαν ευκαιρία να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι. Και να οι «εξ αποστάσεως» και δώστου, πολυνομοσχέδιο και πάρτε και απευθείας μεταδόσεις. Μιας και βρήκαμε παππά να θάψουμε πεντέξι.

Όλα όμως για το καλό των μαθητών και της προόδου τους.

Και οι ελλείψεις εκπαιδευτικών κάθε χρόνο και η αδιοριστία  και η κουτσουρεμένη χρηματοδότηση και το σχολείο ιερό εξεταστήριο, όλα για το καλό των μαθητών.

Και η φτώχεια των γονέων και η ανεργία και η ανέχεια και οι απειλές των εξώσεων και οι κοινωνικές ανισότητες κι αυτά για το καλό των μαθητών, για να μπορούν να κυνηγούν μία από τα πριν εξαγορασμένη αριστεία την οποία ποτέ δεν κριθούν ικανοί να αποκτήσουν λόγω έλλειψης ικανού αριθμού βαλαντίων.

Και να σκεφτεί κανείς ότι τις «τύχες μας» τις διαχειρίζονται όλα αυτά τα χρόνια, άριστοι και άριστες, Λουδοβίκοι και Αντουανέτες με αλλεργία στο ψωμί από προζύμι που έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στο ψωμί από την Ισπανία.

Και μετά από δύο και κάτι μήνες ο «καλός άνθρωπος» και ο λοχίας, μας ανακοίνωσαν πως τα τρισκατάρατα διαβολάκια έγιναν αγνά αγγελούδια και πρέπει τα σχολεία να ανοίξουν.

Πάλι χωρίς τεστ, πάλι χωρίς καμία υγειονομική ασφάλεια.

Όμως και γι’ αυτό η λύση λέγεται πάλι «ατομική ευθύνη».

Αγαπητέ γονιέ, σου έκλεισαν πονηρά το μάτι κι εσύ τσίμπησες. Σου κατάργησαν σε μία νύχτα την υποχρεωτικότητα του σχολείου και σε έθεσαν πάλι προ των ευθυνών σου. Σου ζήτησαν να φερθείς υπεύθυνα και να μην στείλεις τα παιδιά σου στο σχολείο. Σιγά τα ωά.

Πάει περίπατο «το καλό των μαθητών» γιατί πάλι τα χρήματα δόθηκαν ώστε να μην αδειάσουν έστω και λίγο οι παραφουσκωμένες τσέπες.

Πάντως όλο αυτό το διάστημα που τα σχολεία άνοιξαν αποδείχτηκε με τον καλύτερο τρόπο πως «το καλό των μαθητών», «η αναβάθμιση της εκπαίδευσης» και όλα τα σχετικά ξεκινάνε από τον μικρό αριθμό των μαθητών ανά τάξη.

Αποδείχτηκε επίσης πως ο κόσμος της εκπαίδευσης ύψωσε ανάστημα όταν χρειάστηκε, κι αυτό δεν ήταν συμβολικό, στέλνοντας μήνυμα αντίστασης μα και διεκδίκησης της χαμένης αξιοπρέπειας.

Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε αναλώσιμοι.

Τα τηλεοπτικά σώου και τα ριάλιτι ας τα κρατήσουν οι κυβερνώντες για τους εαυτούς τους. Άλλωστε, το έχουν σπουδάσει πολύ καλά το αντικείμενο και το γράφει και στα ακριβοπληρωμένα πτυχία και μεταπτυχιακά που διαθέτουν.

Ίσως είναι γραμμένο με άλλο τίτλο και άλλο όνομα, έτσι για ξεκάρφωμα.

 

Περί εγκυμοσύνης λοιπόν κύριε υπουργέ της Παιδείας

Περί εγκυμοσύνης λοιπόν κύριε υπουργέ της Παιδείας

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης

Ώστε κάνατε εμπεριστατωμένη έρευνα κύριε υπουργέ και βρήκατε ότι μετά τις πενθήμερες έχουμε αυξημένες εγκυμοσύνες;
Σε τι ποσοστό δεν μας είπατε. Πόσες από αυτές είναι δίδυμες κυήσεις, επίσης δεν μας είπατε.
Καταλήγουν σε γεννήσεις; Πάλι δεν μας είπατε.
Μετά τις μονοήμερες και τους περιπάτους δεν παρατηρήσατε κάτι τις;
Μετά τις τριήμερες τίποτα;                                                                                                                           Και τι θα κάνετε κύριε υπουργέ; Μήπως θα καταργήσετε τις εκδρομές;                                                 Και τους ξενοδόχους; Τους ιδιοκτήτες τουριστικών γραφείων, εστιατορίων και κέντρων διασκέδασης θα τους αγνοήσετε;                                                   
Μήπως, εκτός των άλλων διαπιστώσατε ότι μετά από πεντάμηνη παραμονή ενός υπουργού στην καρέκλα του παρατηρείται ολίσθηση και κατρακύλα;
Αν δεν με πιστεύετε δείτε τους προκατόχους σας. Το λιγότερο που μπορώ να πω ήταν ότι αστοχήσατε.
Κρίμα, κύριε υπουργέ. Κρίμα.

(Εκτός αν δεν αναφερόσασταν σε μαθήτριες αλλά γενικά στον γυναικείο πληθυσμό της χώρας)

 

Αντι-ερωτηματολόγιο προς τους γονείς στα πλαίσια της αυτοαξιολόγησης. Φρέσκο πράμα

Αντι-ερωτηματολόγιο προς τους γονείς στα πλαίσια

της αυτοαξιολόγησης. Φρέσκο πράμα

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

(Σε συνεργασία με ειδικούς-συμβούλους αξιολογητές)

 

1. Πόσο συχνά πάτε στο σχολείο και ενημερώνεστε:

α. όποτε δεν ψάχνετε για δουλειά;

β. όποτε σου δίνει άδεια ο εργοδότης;

γ. όποτε δεν βρίσκεσαι σε κατάθλιψη;

δ. όποτε έχεις βενζίνη στο αυτοκίνητο;

 

2. Πηγαίνετε σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου (εθνικές και αθλητικές γιορτές, εκλογές του Συλλόγου γονέων, συγκεντρώσεις);

α. όταν δεν ψάχνετε για δουλειά

β. όταν τελειώνει το 12ωρο που δουλεύετε

γ. όταν δεν συμπίπτει με τις 2 από τις 5 εργάσιμες που δουλεύετε

δ. όταν έχεις βενζίνη στο αυτοκίνητο

 

3. Ποιος από τους δύο συζύγους επικοινωνεί συχνότερα με το σχολείο και το δάσκαλο;

α. αυτός που δεν βρίσκεται σε κατάθλιψη

β. κανένας από τους δύο γιατί το τηλέφωνο είναι κομμένο και η κάρτα χωρίς μονάδες

 

4. Σημειώστε τους λόγους για τους οποίους δυσκολεύεστε να επισκέπτεστε πιο συχνά το σχολείο.

α. δεν έχω το κουράγιο να ασχοληθώ με τα παιδιά μου

β. δεν έχω χρόνο λόγω εργασίας (απασχόλησης) και αν ζητήσω γονική θα με απολύσουν

γ. δεν είμαι ευχαριστημένος από τη συμπεριφορά του υπουργείου

δ. με δυσκολεύει η φροντίδα των άλλων παιδιών αφού δεν τα πήραν στον παιδικό σταθμό

ε. δεν βρίσκω το δάσκαλο γιατί πάει σε 5 σχολεία

στ. τρέχω για να σώσω το σπίτι από τον πλειστηριασμό

 

5. Όταν πηγαίνετε στο σχολείο, σε ποιο χώρο κουβεντιάζετε συνήθως με τον εκπαιδευτικό;

α. στην αυλή όπου κάνει εφημερία

β. στο διάδρομο όπου κάνει εφημερία

γ. στο γραφείο ενώ περνάει απουσίες

δ. στο άλλο γραφείο ενώ ενημερώνει το myschool

ε. έξω από την τουαλέτα γιατί «έσπασε» για κατούρημα

στ. στην εξώπορτα του σχολείου καθώς φεύγει για το άλλο σχολείο

 

6. Όταν συναντάτε τον εκπαιδευτικό, για ποια ζητήματα σας ενημερώνει συνήθως;

α. για τις δυσκολίες του παιδιού στα μαθήματα

β. για το ότι δεν μπορεί να του αφιερώσει περισσότερο χρόνο σε ένα τμήμα με 30 μαθητές

γ. για το ότι πρέπει το χειμώνα να ντύνεται πιο βαριά λόγω έλλειψης θέρμανσης

δ. για το πρόγραμμα του σχολείου με τα κενά των εκπαιδευτικών

 

7. Ποιες δραστηριότητες σας προτείνουν συνήθως οι εκπαιδευτικοί για την καλύτερη μόρφωση του παιδιού σας;

α. να βλέπει απαραίτητα το βραδινό δελτίο ειδήσεων

β. να χαλαρώνει το μεσημέρι βλέποντας μία από τις τηλεοπτικές εκπομπές εκείνης της ώρας

γ. να μη χάνει ποδοσφαιρικό αγώνα και αγώνα μπάσκετ στην τηλεόραση

δ. να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία από αυτά που μοιράζουν οι κυριακάτικες εφημερίδες

 

8. Πόσα γνωρίζετε από αυτά που συμβαίνουν καθημερινά στο σχολείου του παιδιού σας;

α. ελάχιστα γιατί όταν το παιδί μου είναι στο σπίτι εγώ λείπω

β. τα πάντα γιατί γνωρίζω το διευθυντή

γ. δεν ασχολούμαι γιατί έχω εμπιστοσύνη στο υπουργείο και την κυβέρνηση

 

9. Το παιδί σας φοιτά:

α. στο σχολείο που διαλέξατε εσείς χρησιμοποιώντας το σχετικό κουπόνι

β. στο σχολείο που ήρθε πρώτο στην αξιολόγηση των σχολείων της περιοχής

γ. στο ΕΠΑΛ γιατί δεν έχω να το στέλνω φροντιστήριο τώρα με το νέο λύκειο και τις τράπεζες θεμάτων

δ. στο σχολείο που με έστειλαν μετά τη συγχώνευση του σχολείου στο οποίο φοιτούσε

 

10. Θεωρείτε ότι η εκπαίδευση του παιδιού σας στο σχολείο του είναι επαρκής;

α. ναι αφού έτσι λέει ο υπουργός

β. τι σημασία έχει αφού για άνεργο τον προορίζουν

γ. ναι γιατί το να είναι με άλλα 30 παιδιά στην ίδια τάξη βοηθάει στην κοινωνικοποίησή του και την ανταλλαγή εμπειριών

δ. όχι γιατί του αρέσει να βιδώνει βίδες αλλά εγώ τον πιέζω να γίνει πρώτα δικηγόρος και μετά βουλευτής

 

11. Πόσες από τις απόψεις και κρίσεις του εκπαιδευτικού για το παιδί σας είναι κατά τη γνώμη σας σωστές;

α. καμία, γιατί οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες

β. ελάχιστες, γιατί οι εκπαιδευτικοί κάνουν ιδιαίτερα και έχουν γεμίσει με βίλες, ακριβά αυτοκίνητα και οφ σορ εταιρείες

γ. καμία, γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουν να αξιολογηθούν

δ. ελάχιστες, γιατί σκέφτηκαν να απεργήσουν μέσα στις εξετάσεις παίζοντας με την αγωνία της κυβέρνησης η οποία είναι η μόνη που σκέφτηκε την αγωνία των παιδιών μας

ε. καμία, διότι τι βαρύτητα μπορεί να έχει η άποψη ενός απαξιωμένου ανθρώπου;

στ. καμία, γιατί το νου τους τον έχουν στις απεργίες και στη διασάλευση της τάξης

 

12. Μπορείτε να πείτε ελεύθερα στον εκπαιδευτικό τη γνώμη σας για τη συμπεριφορά και τη δουλειά του ίδιου, έστω κι αν αυτή του είναι δυσάρεστη;

α. φυσικά, αφού γνωρίζω πολύ καλά και το διδακτικό αντικείμενο και το παιδαγωγικό κομμάτι της δουλειάς του εκπαιδευτικού

β. φυσικά, όπως ακριβώς κάνω και στη δουλειά μου, όταν μιλάω με τον προϊστάμενό μου

γ. ασφαλώς, όπως έκανα και τις προάλλες που συνάντησα το Στουρνάρα

δ. ασφαλώς, όπως έκανα και τις προάλλες που κάποιος στο δρόμο τα έβαλε με έναν άστεγο αλλοδαπό

ε. φυσικά, όπως κάνω πάντα με τους άνδρες των ΜΑΤ όταν τους συναντώ στο κέντρο

 

13. Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον εκπαιδευτικό; Αν ναι, για ποιο ζήτημα;

α. ναι, γιατί με τόση ανεργία που υπάρχει, αυτός αρνείται την αξιoλόγηση

β. όχι, γιατί στέλνω το παιδί μου φροντιστήριο που έχει 5 παιδιά στο τμήμα

γ. ναι, γιατί διαφωνεί με τον υπουργό και την κυβέρνηση

δ. όχι, γιατί τον έχω γραμμένο τον ξυπόλυτο

 

14. Ποιο, κατά τη γνώμη σας, είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα του σχολείου που πηγαίνει το παιδί σας;

α. το ίδιο το σχολείο

β. η πολλή δημοκρατία

γ. η έλλειψη πειθαρχίας και τάξης

δ. πείτε ένα άλλο πρόβλημα. Δεν μπορεί, σίγουρα θα υπάρχει και θα φταίνε οι εκπαιδευτικοί

 

 

Ευχαριστούμε για τη βοήθειά σας

 

 

Περί αναπληρωτών-Παλιό αλλά επίκαιρο

Περί αναπληρωτών-Παλιό αλλά επίκαιρο

27 υπουργοί παιδείας συνιστούν αναπληρωτές. Αυτοί ξέρουν

                                        Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Απόσπασμα σεμιναρίου προς υπουργούς παιδείας…

Γιατί προτιμούμε  τους αναπληρωτές; Ποια είναι τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα που τους έχουν αναγάγει, αυτούς και όχι τους σκύλους, στους καλύτερους φίλους του ανθρώπου και κυρίως των υπουργών παιδείας.

1. Είναι, κατά κανόνα, νέοι σε ηλικία, υγιείς με ωραία εμφάνιση και όρεξη για δουλειά.
2. Έχει κανείς όσους χρειάζεται από αυτούς, όποτε τους χρειάζεται και σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας.
3. Είναι παντός καιρού και ταχείας επέμβασης, αφού μέσα σε τρεις, το πολύ, μέρες από τη στιγμή που τους ανακοινώνεται η πρόσληψή τους, παρουσιάζονται και αναφέρονται στον διοικητή-προϊστάμενο της περιοχής που έχουν προσληφθεί.
4. Δεν μπορούν να αρνηθούν την πρόσληψή τους. Ή μάλλον μπορούν αλλά τότε τιμωρούνται με υποβιβασμό και διετή αποκλεισμό από όλες τις αντίστοιχες διοργανώσεις-προσλήψεις.
5. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και δεν φροντίζει κανένας από την επίσημη (ή την ανεπίσημη) διοίκηση να τους τα μάθει.
6. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους και για όσους δεν τις γνωρίζουν φροντίζει η επίσημη (ή ανεπίσημη) διοίκηση να τους τις κάνει γνωστές.
7. Οι πιο πολλοί προέρχονται από έναν τουλάχιστον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, οπότε η σπονδυλική τους στήλη, λόγω διαβάσματος και λοιπών εσωτερικών αναζητήσεων, δεν πρόλαβε ακόμη να ευθυγραμμιστεί (ή τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουν οι κυβερνώντες).
8. Τοποθετούνται εύκολα και γρήγορα, πολλές φορές χωρίς ΠΥΣΔΕ και κατόπιν εντολής του διοικητή-προϊσταμένου.
9. Κρίνονται ως ικανοί και άξιοι να αναπληρώσουν επάξια τα κενά των μόνιμων συναδέλφων τους αλλά ως ανίκανοι και ανάξιοι για να πάρουν και οι ίδιοι τον τίτλο του μόνιμου εκπαιδευτικού.
10. Τους συναντάει κανείς σε δύο συσκευασίες. Πλήρους ωραρίου αλλά και μειωμένου ωραρίου με λιγότερα λιπαρά, σε μικρότερη τιμή με λιγότερα δικαιώματα, ιδανικοί για οικονομικές δίαιτες.
11. Τους προσλαμβάνει κανείς είτε πληρώνοντας τοι μετρητοίς, είτε επί πιστώσει (ΕΣΠΑ).
12. Συνήθως είναι ανύπαντροι χωρίς άμεση προοπτική να κάνουν οικογένειες, παιδιά και τέτοια ανεπίτρεπτα εμπόδια. Το καθήκον βλέπετε πάνω απ’ όλα. Όσοι είναι παντρεμένοι, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά για καθαρά πρακτικούς λόγους (δεν ζουν με τους συντρόφους τους) και για καθαρά λόγους οικονομικής φύσεως (τα παιδιά θέλουν να τρώνε τα σκασμένα). Έτσι το κράτος γλυτώνει από την καταβολή ενοχλητικών οικογενειακών επιδομάτων και μπορεί να στηρίζει τους μεγαλοτραπεζίτες που χρήζουν άμεσης και συνεχούς οικονομικής βοήθειας. Όσοι έχουν ήδη παιδιά ούτε που σκέφτονται να κάνουν και άλλα.
13. Ενισχύουν πολλούς τομείς της εγχώριας οικονομίας (ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα, εισιτήρια για μετακινήσεις, εταιρείες μεταφορών, εστιατόρια γρήγορου, κυρίως, φαγητού κλπ).
14. Γεμίζουν εύκολα και γρήγορα τα φροντιστήρια προετοιμασίας για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ προσφέροντας δουλειά σε εκατοντάδες συναδέλφους που εργάζονται σ’ αυτά.
15. Συνήθως είναι βολικοί και υπάκουοι με τους σχολικούς διευθυντές και τους άλλους μόνιμους συναδέλφους, αναλαμβάνοντας πρόθυμα τα μαθήματα και τις εργασίες που οι μόνιμοι, ως «παλαιοί», δεν μπορούν, μερικές φορές, να αναλάβουν οι ίδιοι (ο παλιός είναι αλλιώς).

Όμως, επειδή κανένα εξάρτημα-εργαζόμενος δεν είναι, ακόμη, τέλειος, έχουν και οι αναπληρωτές ορισμένα μειονεκτήματα τα οποία όμως, με σωστές ενέργειες εκ μέρους της διοίκησης και της επιστασίας (υποταγμένοι συνδικαλιστές) μπορούν να μετατραπούν σε πλεονεκτήματα.

1. Είναι σκεπτόμενοι. Άρα, πρέπει να σκέφτονται επιλεκτικά, π.χ υπάρχει μεγάλη ανεργία και ανασφάλεια, όποιος μιλάει βρίσκει το μπελά του οπότε, τα κεφάλια μέσα.
2. Ψηφίζουν, αν και αυτό δεν είναι το κύριο.
3. Εκλέγονται, αν και αυτό δεν είναι το κύριο.
4. Έρχονται σε επαφή με παιδιά και διαμορφώνουν συνειδήσεις. Αυτό μπορεί να γίνει επικίνδυνο αν οι συνειδήσεις βγαίνουν εκτός «ορίων».
5. Επειδή δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από μία θέση, ίσως, στο ταμείο ανεργίας, είναι απρόβλεπτοι και άρα μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι. Σε μια τέτοια έσχατη περίπτωση επιστρατεύουμε τα επιτεύγματα της χημείας.

Συνίσταται σε όλους του υπουργούς παιδείας να μην παίζουν με την υπομονή τους γιατί το κυριότερο μειονέκτημά τους είναι ότι όλοι τους αγαπούν την παιδεία και, κυρίως, όλοι τους κάνουν όνειρα. Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να τους τα κλέψει!

 

Οι Άριστοι, οι άχρηστοι, η τράπεζα κι εμείς

Οι Άριστοι, οι άχρηστοι, η τράπεζα κι εμείς

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Εδώ και τέσσερα χρόνια ζούμε, στο χώρο της εκπαίδευσης την εφαρμογή της λογικής της Αριστείας.

Πρώτη άνοιξε το δρόμο η κυρία Διαμαντοπούλου, εφαρμόζοντας κατά γράμμα οδηγίες του ΟΟΣΑ και άλλων διεθνών και «έγκυρων» διεθνών οργανισμών οι οποίες εκπονήθηκαν πριν από 3 δεκαετίες και περίμεναν στα υπουργικά συρτάρια την κατάλληλη στιγμή για την εφαρμογή τους.

Ο σκοπός, πλέον, όλων των σχολικών βαθμίδων είναι να ενισχύεται, να αναδεικνύεται και να επιβραβεύεται ο Άριστος μαθητής. Δηλαδή;

Αυτός που οι επιδόσεις του σε μία διαδικασία συνεχούς εξέτασης-αξιολόγησης, θα πιάσει το μέγιστο στη σχετική κλίμακα αξιολόγησης.

Εδώ ακριβώς συντελείται, κατά τη γνώμη μου, η ισοπέδωση της ουσίας της παιδαγωγικής πλευράς της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Υπάρχουν μαθητές που λόγω αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών καταβάλλουν πολλαπλάσια προσπάθεια σε σχέση με κάποιον που τελικά έχει «αριστεύσει» χωρίς ποτέ να καταφέρουν να προσεγγίσουν την Αριστεία.

Πολλοί μαθητές, με προβλήματα υγείας προκαλούν συγκίνηση σε εκπαιδευτικούς και συμμαθητές με τη δύναμη της θέλησης που επιδεικνύουν.

Πολλοί μαθητές, με προβλήματα κοινωνικά και οικονομικά προσπαθούν τα μέγιστα για να κατακτήσουν το μέσο όρο.

Πολλοί μαθητές, με ιδιαίτερα ταλέντα και δεξιότητες δεν θα καταφέρουν ποτέ ούτε να τα καλλιεργήσουν και ίσως ούτε καν να τα φανερώσουν μέσα σ’ αυτή την ατελείωτη εξεταστική ζούγκλα και το απάνθρωπο κυνήγι της αριστείας και της διάκρισης.

Το σημερινό σύστημα, τους μαθητές αυτούς δεν θα τους επιβραβεύσει ποτέ.

Ποτέ δεν θα ακούσουν το όνομά τους, αν και ίσως να μην το έχουν και τόσο ανάγκη, στη σχολική γιορτή της 28^ης Οκτωβρίου, να κληθούν για να παραλάβουν κάποιο Βραβείο ή Αριστείο.

Να αναφέρω ένα πραγματικό παράδειγμα, το οποίο δεν αποτελεί εξαίρεση, ενός παιδιού της 3^ης Δημοτικού, το οποίο, στα τεστ αξιολόγησης-αναζήτησης αρίστων του σχολείου του, κατά τη διάρκεια της χρονιάς έπαιρνε 60 με 70 στα 100, καταβάλλοντας φιλότιμες προσπάθειες.

Όταν η μητέρα του προσπάθησε να τον ενθαρρύνει επιβραβεύοντας την προσπάθειά του, το παιδί με αφοπλιστική πίστη και ειλικρίνεια απάντησε:

«Μαμά, δεν είμαι καλός! Τελείωσε!»

Όταν ένα εκπαιδευτικό σύστημα οδηγεί τους μαθητές στο να συμπεραίνουν ότι «δεν είναι καλοί», ότι δεν αξίζουν, ότι είναι άχρηστοι, όταν αποθαρρύνονται και χάνουν την αυτοεκτίμησή τους και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, τότε αυτό που «τελείωσε» δεν είναι ο εκάστοτε μαθητής, δεν είναι το εκάστοτε παιδί αλλά το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, οι εμπνευστές του και αυτοί που το εφαρμόζουν.

Εκπαιδευτικό σύστημα που δημιουργεί ανασφαλείς και δυστυχισμένους μαθητές είναι ακατάλληλο και επικίνδυνο για ολόκληρη την κοινωνία.

Καλούμαστε να υπηρετήσουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αναγνωρίζει και δεν λαμβάνει υπόψη του τις αναπτυξιακές, κοινωνικές και οικονομικές διαφορές μεταξύ των μαθητών.

Αλήθεια, μόνο και μόνο λόγω της εφαρμογής της τράπεζας θεμάτων, πόσοι μαθητές της Α λυκείου θα περάσουν μαύρο καλοκαίρι, επειδή παραπέμπονται για το Σεπτέμβρη σε ένα ή περισσότερα μαθήματα; Το ποσοστό υπολογίζεται στο 30% με 40%.

Πόσες, αλήθεια, οικογένειες δεν θα στραγγίξουν οικονομικά ξοδεύοντας χρήματα για να βοηθήσουν με φροντιστήρια τα παιδιά αυτά;

Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους. Άλλωστε, είναι και της μόδας η φτηνή και ανασφάλιστη εργασία μεταμφιεσμένη σε μαθητεία και απόκτηση εργασιακής εμπειρίας.

Προσπάθησε, είναι αλήθεια, πολύ ο κύριος Λοβέρδος να αποποιηθεί των ευθυνών του και να εμφανιστεί ως «αντάρτης». Αντάρτης, βέβαια, εκ του ασφαλούς, δεν μπορείς να θεωρηθείς ποτέ.

Όμως, για πολύ λίγο. Του «τράβηξαν» τα αυτιά, έβαλε την ουρά κάτω από τα πολιτικά του σκέλια και δήλωσε υποταγή, πίστη και υπακοή στις εντολές της τρόικας. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχει ξανακάνει με επιτυχία και δεν διστάζει να δηλώνει πως καμαρώνει γι’ αυτό.

Έχει επίσης το «θάρρος» να υποκρίνεται λέγοντας ότι δεν θέλει να αιφνιδιάσει γονείς και μαθητές, κάνοντας αλλαγές. Τότε γιατί έφυγε ένας υπουργός και ήρθε ένας νέος;;;

Ποιους όμως δεν θέλει να αιφνιδιάσει; Τους ήδη αιφνιδιασμένους;

Η εφαρμογή του Νέου Λυκείου από τον περασμένο Σεπτέμβρη, χωρίς καμία προετοιμασία, δεν ήταν αιφνιδιασμός;

Αν δεν το κατάλαβε ο νέος υπουργός, έχει ήδη αιφνιδιάσει τους πάντες με το να αποδέχεται μέχρι κεραίας όσα έκανε ο προκάτοχός του. Κάπως έτσι ξεκίνησε και για κείνον, η αρχή του τέλους της υπουργικής του θητείας.