Τι είναι αυτά που κάνεις «μικρέ»; Γιατί χαλάς την ηρεμία μας; Γιατί ξυπνάς τις κοιμισμένες μας συνειδήσεις; «Μικρέ», γιατί μας βάζεις διλήμματα; Πού τη βρήκες τόση «μαγκιά» και μας την πετάς έτσι κατάμουτρα και μας κάνεις να νιώθουμε αυτό που είμαστε-¨τσάμπα μάγκες»; Που τη βρήκες τη μαεστρία και βγάζεις τόσο κ΄σμο στους δρόμους; Πόσο είναι πια το μπόι σου που δεν μπορούμε να το δούμε; Είδες τι έκανες; Εκεί που συνηθίσαμε την ασχήμια μας στον καθρέφτη ήρθες και μας φανέρωσες πάλι την ομορφιά! Ήρθες και μας θύμισες πως άνθρωπος μόνο με αποκοτιές έκανε ένα άλμα προς τα μπρος! Κοίτα να αντέξεις μικρέ. Σ’ έχουμε ανάγκη, κι ας μη σε ξέρουμε κι ας μη σε συναντήσαμε ποτέ μέχρι τώρα!
Χ.Κ