Να τα λέμε κι αυτά , ξανά

Να τα λέμε κι αυτά, ξανά

Από τον Χρήστο Επαμ Κυργιάκη

Πόσο τυχεροί που είμαστε τελικά, Παναΐτσα μου; Πόσα καινούργια πράγματα μάθαμε, είδαμε και ακούσαμε τις τελευταίες εβδομάδες;

Να τα λέμε κι αυτά!

Μάθαμε πως η τηλεκπαίδευση δημιουργεί γνωστικά κενά και προκαλεί ψυχολογική επιβάρυνση στους μαθητές! Το είπε ο γενικός γραμματέας (όχι ο Μήτσος), ο Αλέξης (όχι ο γνωστός), επιβεβαιώνοντας το γνωστό παλιό άσμα με τις λέξεις που μπορούν και τον κρύβουν. Εντάξει, το λένε εδώ και δύο χρόνια και οι εκπαιδευτικοί αλλά δεν είναι το ίδιο. Τι να ξέρουν οι άνθρωποι; Απλοί εκπαιδευτικοί είναι.

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Μάθαμε ότι παλιά το χιόνι το σωστό έπεφτε νύχτα. Μέρα δεν έπεφτε ποτέ, γι΄αυτό και ο κόσμος περίμενε να δει μιαν άσπρη μέρα αλλά δεν την έβλεπε! Το τελευταίο της «Ελπίδας» έπεσε μέρα. Αυτό δεν ήταν χιόνι, ήταν κ@λ%χιονο. Τι να σου κάνει κι ο πρωθυπουργός μας; Τι να σου κάνει κι ο κρατικός μηχανισμός μπροστά στο αναπάντεχο; Οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά, όσοι έχουν μαλλιά τα τραβάνε και οι φαλακροί βγάζουν τρίχες κατσαρές.

Νομίζετε πως αν το ήξερε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα κάθονταν με σταυρωμένα χέρια; Όχι! Θα κάθονταν αλλά τα χέρια θα τα είχαν απλωμένα!

Να τα λέμε κι αυτά!

Ευτυχώς που μας προέκυψε η «Ελπίδα» και μάθαμε από τα λάθη μας. Γεμίσαμε τα αυτοκίνητά μας με αλυσίδες, αντίσκηνα, ισοθερμικά, γκαζάκια, γεννήτριες, αντιπυρετικά, χημικές τουαλέτες, ταχυδρομικά περιστέρια. Τώρα πλέον ξεκινάμε για την δουλειά μας με την απαιτούμενη ασφάλεια και κυρίως την απαιτούμενη ατομική ευθύνη. Ευτυχώς που ο δρόμος ανήκει σε ιδιωτική εταιρία. Κανονικά η εταιρία θα έπρεπε να ζητήσει αποζημίωση από τους οδηγούς γιατί με τον εγκλωβισμό τους σταμάτησε η ροή και χάθηκαν τόσα χρήματα από τους άλλους οδηγούς που ήθελαν να μπουν στον δρόμο και δεν μπορούσαν.

Ευτυχώς που τους έτριξε τα δόντια ο καλός μας πρωθυπουργός και μαζεύτηκαν!

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Αποδείχτηκε επίσης περίτρανα ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι παρών και λειτουργεί παρόλα όσα έχουν ειπωθεί με αφορμή την «Ελπίδα».

Δεν πρόλαβαν οι αγρότες να βγουν στην Εθνική Οδό και αμέσως έφτασαν εκεί διμοιρίες των ΜΑΤ. Δεν πέρασαν ούτε λίγες ώρες από την καταγγελία της Γεωργίας για βιασμό και ο υπουργός της τάξης βρέθηκε αμέσως στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα. Κι όλα έγιναν «κατά πως έπρεπε να γίνουν». Να μην ξεχνάμε την αντίστοιχη άμεση αντίδραση και στην υπόθεση Λιγνάδη. Ούτε τρεις μήνες δεν άργησε η αστυνομία να ελέγξει τα αρχεία στους υπολογιστές του. Έδρασε αστραπιαία!

Να τα λέμε κι αυτά!

Είδαμε και κάποια σωματεία και ομοσπονδίες να ζητάνε αυξήσεις μετά από δώδεκα χρόνια. Και επαναφορά των δώρων. Μπορεί να μην λένε πόσο μεγάλες πρέπει να είναι οι αυξήσεις αλλά δεν έχει σημασία. Αλλά τι να πουν; Αφού ο καλός μας πρωθυπουργός τους πρόλαβε. Κοτζάμ 2% αυξήσεις έχει αναγγείλει και είπε πως θα δώσει κι άλλες. Τους τάπωσε!

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Πέσαμε όλοι από τα σύννεφα όταν διαπιστώθηκε για εκατοστή έκτη φορά ότι πολλά φασιστοειδή βρίσκουν ζεστασιά, στοργή, φροντίδα και τη γνωστή πούδρα, στους οργανωμένους συνδέσμους μεγάλων, αλλά και μικρότερων, ομάδων που έχουν ιδιοκτήτες μεγάλους, αλλά και μικρότερους, οικονομικούς παράγοντες που είναι και ιδιοκτήτες μεγάλων, αλλά και μικρότερων, μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μείναμε άφωνοι με την αντίδραση των ομάδων και της κυβέρνησης. Όλα λειτούργησαν σα να μην έγινε τίποτα. Σα να μην δολοφονήθηκε ο Άλκης. Μπορεί οι δολοφόνοι του να ήθελαν να δημιουργήσουν προβλήματα στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων αλλά δεν τα κατάφεραν. Αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο όμως δεν τσίμπησαν.

Να τα λέμε κι αυτά!

Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι στη χώρα μας υπάρχουν 5.247.295 πλούσιοι, όσα είναι και τα αυτοκίνητά της με βάση τα στοιχεία της Ένωσης Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτου (για το 2019). Το είπε ο υπουργός μας ο κυρ Σκυλακάκης. Οι κατέχοντες αυτοκίνητα είναι πλούσιοι. Δεν ξέρει εκείνος κοτζάμ υπουργός και ξέρουμε εμείς; Ευτυχώς, ακούστηκε η φωνή της λογικής. Άποψη με επιχειρήματα όχι λαϊκισμοί και αηδίες!

Να τα λέμε κι αυτά!

Αμ το άλλο που μάθαμε και διαπιστώσαμε ότι τόσα χρόνια ζούσαμε στο σκοτάδι; Αν έχεις 500 ευρώ καταθέσεις είναι απολύτως γνωστό το πώς αποκτήθηκαν. Αν όμως έχεις 350.000 ευρώ τότε η πηγή τους καθίσταται αδιευκρίνιστη. Το γεγονός μπορεί να προκαλέσει στον κάτοχο των καταθέσεων αυτών μία ροπή προς την τσιρίδα και το σκούξιμο. Υπάρχει και σχετική παροιμία για κλέφτες και νοικοκυραίους μα και για γάτους που σκούζουν ενώ δεν θα έπρεπε.

Όχι, να τα λέμε κι αυτά!

Επιτέλους γίναμε κοινωνοί νέων ανακαλύψεων και αποκαλύψεων που κανονικά θα έπρεπε να τις μάθουν και να τις διδαχτούν οι μαθητές όλων των σχολείων της χώρας.

Αν την ώρα που η γυναίκα σκέφτεται να κάνει παιδί βλέπει στην τηλεόραση Ουρανό, τότε αυτό μεγαλώνοντας θα λέει συνέχεια ψέματα και θα συκοφαντεί. Αν βλέπει υπουργό με τσιριχτή φωνή μεγαλώνοντας θα έχει σταθερές κομματικές προτιμήσεις. Για μια ζωή θα υποστηρίζει το ίδιο κόμμα.

Να τα λέμε κι αυτά!

Όμως το πιο συγκλονιστικό είναι αυτό που μάθαμε για τον Παρθενώνα. Στέκει στον γνωστό βράχο εκατομμύρια χρόνια και κανένας δεν τον είχε πάρει χαμπάρι. Μόνο κάπου εκεί στον 5^ο αιώνα π.Χ τον ανακάλυψαν οι άνθρωποι. Καταρρίπτονται όλα τα ιστορικά στοιχεία και η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης αποδεικνύεται λανθασμένη που μιλάνε για ηλικία 2.468 χρόνων. Επιβεβαιώνεται ότι χτίστηκε από εξωγήινους. Δεν έχει σημασία αν αποδεικνύεται. Σημασία έχει ποια το είπε. Αυτό και μόνο αποτελεί απόδειξη. Είναι θέμα «αγωγής».

Έτσι, να τα λέμε κι αυτά για να ακούγονται!

 

Η άτιμη η κενωνία

Η άτιμη η κενωνία

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Τα πράγματα είναι απλά. Απλά και εύκολα. Όσο εύκολες ήταν οι εργασίες που έχουν κάνει στη ζωή τους κάποιοι πολιτικοί μας ηγέτες, άριστοι κατά τα άλλα, και λάτρεις της σκληρής εργασίας.

Άμα είσαι γιατρός και σώζεις ζωές και μάχεσαι για να νιώθει ο άνθρωπος αξιοπρεπής μέσα στην ασθένειά σου, όπως ευτυχώς συμβαίνει με τους περισσότερους γιατρούς, και δεν παίρνεις φακελάκια ως προϋπόθεση για να τους αναλάβεις, η κοινωνία, επίσημη και ανεπίσημη, σου χαρίζει απλόχερα το χειροκρότημά της. Σε στύβει στις υπερωρίες και ακόμα στις χρωστάει. Γιατρουδάκι σε ανεβάζει γιατρουδάκο σε κατεβάζει. Ενώ αν είσαι από τους άλλους, τους εκβιαστές, η κοινωνία, επίσημη και ανεπίσημη, σε ανταμείβει. Σε κάνει καθηγητή, μεγαλογιατρό με πουράκλες στο γραφείο σου κάτω από το «απαγορεύεται το κάπνισμα». Μέχρι και πρύτανη μπορεί να σε κάνει για να έχεις τον έλεγχο και να τα κονομάς από παντού ή και ειδικό σε κάποια από τις επιστημονικές επιτροπές για να έχουν οι ιθύνοντες το κεφάλι τους ήσυχο.

Άμα είσαι άνθρωπος του μόχθου, του μεροκάματου και της καθημερινής βιοπάλης, η κοινωνία, επίσημη και ανεπίσημη, σε έχει κυριολεκτικά χεσμένο. Μόνο η μάνα σου σε θυμάται και μόνο αυτή νιώθει το τι περνάς. Ποιος νοιάζεται αν έχεις να περάσεις το μήνα, αν έχεις για το ενοίκιο, αν σου φτάνουν για τη δόση του δανείου, αν έχεις φαΐ στο πιάτο κάθε που γυρνάς στο σπίτι ή αν δουλεύεις ένα σκασμό ώρες κάθε μέρα;

Αν είσαι όμως μέγας πληρωμένος ξεχασμένος και ξεγραμμένος μαχητής και μπορείς και επιβιώνεις σε στημένες κακουχίες κάπου εκεί στην καραϊβική τότε η κοινωνία, επίσημη και ανεπίσημη, σε έχει περί πολλού. Σε περιμένει στα αεροδρόμια για να σε επευφημήσει λες και ανακάλυψες το φάρμακο για τον καρκίνο, λες και έβαλες έστω ένα λιθαράκι, έναν κόκκο άμμου βρε αδερφέ για να φτιάξεις ένα σκαλί για να πατήσει ο «άνθρωπος» και να δικαιολογήσει το όνομά του. Σου ετοιμάζει συνεντεύξεις σε κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας για να αναλύσεις τις κραυγές που έβγαζες όταν βουτούσες στα λασπόνερα ξυπνώντας ακόμη και στα τσακάλια ακόμη πιο ζωώδη ένστικτα.

Αν πάλι είσαι μισθωμένος αγρότης σε φάρμα, τέτοιος αγρότης που σηκώνεται ο φράχτης, παίρνει των ομματιών του και πάει μετανάστης στην Παταγονία, και ουρλιάζεις χωρίς λόγο όλη την ώρα κάνοντας τον άγριο και τον τσαμπουκαλεμένο, η κοινωνία, επίσημη και ανεπίσημη, σε προβάλλει σαν πρότυπο. Να γαμπρός για τις κόρες τις έμορφες. Και δως του τα κανάλια να σε κυνηγάνε για μια σου λέξη, τι λέξη δηλαδή, για ένα σου μουγκρητό έστω για ένα σου γέλιο για να λάμψει η λευκασμένη οδοντοστοιχία σου.

Αν όμως είσαι αγρότης κανονικός, από αυτούς που μυρίζουν το χώμα και καταλαβαίνουν αν και πόσο διψάει, από αυτούς που παλεύουν με τη γη για να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους τότε η κοινωνία, επίσημη και ανεπίσημη, θα σε πει τεμπέλη και καφενόβιο που ζεις με τις επιδοτήσεις και κλείνεις τις εθνικές οδούς του Μπόμπολα και δεν αφήνεις τον Πέτρο να πάει να δει τη μανούλα του και στενοχωριέται ο Πέτρος και οι όμοιοί του. Και σε λίγα χρόνια εκεί που χρωστούσε και της Μιχαλούς κατορθώνει και μας κάνει τη χάρη να προσφέρει και πάλι με τα έντυπά του στον εκπολιτισμό του μνημονιακού νεοέλληνα. Αυτά είναι τα ωραία.

Όμως ευτυχώς για όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν είμαστε μέλη της κοινωνίας ούτε της επίσημης ούτε της ανεπίσημης, υπάρχουν εκείνοι, και είναι πάρα πολλοί, που κρατάνε άσβεστη τη φλόγα της ελπίδας και είναι φορές που την κάνουν πυρκαγιά που καίει ότι τοξικό υπάρχει και μπορούμε και ρουφάμε καθαρό αέρα.

Είναι όλοι αυτοί οι παραπάνω που η κοινωνία, επίσημη και ανεπίσημη, τους έχει απορρίψει. Και κοντά σ’ αυτούς είναι κι άλλοι, όπως οι φοιτητές που πέταξαν έξω τους μπάτσους του Μιχάλη και του Κούλη από τα πανεπιστήμια ή όπως οι εκπαιδευτικοί που όρθωσαν και πάλι ανάστημα στις εμμονικές αντιδραστικές επιδιώξεις της κυρά-Νίκης και πέταξαν για μία ακόμη φορά στον καλάθι των α(χ)ρήστων την αξιολόγησή τους.

Γιατί τα πράγματα είναι απλά. Άλλες οι ανάγκες της πραγματικής κοινωνίας και άλλες οι εικονικές ανάγκες της κενωνίας που θέλει να εμφανίζεται ως κοινωνία, επίσημη ή ανεπίσημη.

 

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 158- Ευχαριστούμε αγαπημένη μας κυβέρνηση που υπάρχεις

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 158- Ευχαριστούμε αγαπημένη μας κυβέρνηση που υπάρχεις

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

– Να σε λένε Κυριάκο και να σε φωνάζουν Μένιο, δεν καταπίνεται με τίποτα.

– Εντάξει. Το να σε λένε Μένιο και να σε φωνάζουν Κυριάκο είναι άλλο. Είσαι δισύλλαβος και γίνεσαι τρισύλλαβος. Όσο να το κάνεις, υπάρχει μια αναβάθμιση.

– Τελικά, όπως συμβαίνει και σε άλλους κλάδους, δημοσιογράφο δεν σε κάνει ο τίτλος ούτε και η σχετική ταυτότητα, ειδικά αν είναι και πλαστή.

– Μέσα από τούτες τις λίγες ασήμαντες γραμμές θέλω να εκφράσω το πόσο τυχερός και χαρούμενος αισθάνομαι εγώ και οι πρόκες μου.

– Είμαστε κλεισμένοι μέσα κοντά έξι μήνες και τα κρούσματα αυξάνονται. Επιβεβαιώνεται ότι αυτός ο ιός είναι ύπουλος.

– Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γινόταν αν η κυβέρνησή μας η καλή δεν μας έκλεινε μέσα με τέτοιον μπαμπέση ιό.

– Κολλάει σε συνωστισμό στις πορείες αλλά και στα κατσάβραχα στην Ευρυτανία χωρίς πορείες και «μεγάλους περιπάτους».

– Κολλάει στις βόλτες στις παραλίες αλλά μέσα στα ΜΜΜ λουφάζει ο αχρείος ο ιός. Τόσο ύπουλος είναι.

– Πολεμιέται με αστυνομικούς ενώ με τους υγειονομικούς θεριεύει ειδικά άμα είναι και συνδικαλιστές πρέπει να απολύονται από το ΕΣΥ μπας και ημερέψει ο ιός-θεριό.

– Κάθεται σούζα μπροστά σε περιπολικά αλλά μέσα στις ΜΕΘ αναγεννιέται σαν τη Λερναία Ύδρα. Γι΄αυτό όχι μόνο δεν χρειάζονται καινούργιες ΜΕΘ αλλά πρέπει να κλείσουν και μερικές.

– Νιώθω, που λέτε, τυχερός γιατί το κράτος λειτουργεί για όσους πρέπει. – – Πονάει ο…,το πόδι θέλω να πω, του υπουργού, αμέσως χειρουργείο. Έχει η γριά σπασμένο κόκκαλο; Μπορεί να περιμένει τον Αύγουστο-του ’22-που είναι παχιές κι οι μύγες.

– Ο υπουργός, όπως έχει υποχρέωση, στέλνει ραβασάκια σε κανάλια για να μην δείχνουν άσχημα πράγματα για τους υφισταμένους του γιατί στενοχωριέται και μπήγει τα κλάματα.

– Μετά, παραγγέλνει τρεις ο άλλος, να τον προσέχουν, τέσσερεις στέλνει ο γαλαντόμος υπουργός. Πάρε και ένα θωρακισμένο τουτού. Τσιγκουνιές θα κάνουμε; Πλερώνει ο λαουτζίκος.

– Ζητάει την αποπομπή κυβερνητικού στελέχους το παλικάρι, η επιθυμία του εξετελέσθη στο πιτς φιτίλι. Άγαλμα το στέλεχος. Μα κι εσύ στέλεχος, τι τα ήθελες τα ψαξίματα;

– Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τα ασήμαντα καθημερινά μας προβλήματα; Ανεργία, φτώχεια, κλειστά σχολεία, κλειστά τα πάντα, θάνατοι, ξύλο, απαγορεύσεις, πάει και το οχτάωρο και επίσημα και άλλα τέτοια μικρά!

– Μέσα – μέσα, σπάει και κανένα παιδικό κοκαλάκι, ολοκληρώνεται και καμιά ΕΔΕ στην αστυνομία, χωρίς κανένα αποτέλεσμα φυσικά αφού έτσι κι αλλιώς δυο τρεις ροπαλιές έπεσαν.

– Επιτέλους να μπει και η αστυνομία στα πανεπιστήμια για να προσφέρει μετά τις «υπηρεσίες» της με «πανεπιστημιακή» εκπαίδευση. Πάντως αυτό, δεν το βλέπω να τσουλάει…

 

Παραδεισένια κυβέρνηση και ο Αδάμ-Κυριάκος-ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 157

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 157-Παραδεισένια κυβέρνηση και ο Αδάμ-Κυριάκος

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

– Δεν μπορεί, μάλλον στραβά το πήραν εκεί στην παραδεισένια κυβέρνηση. Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, ισχυρίζονται κάποιοι οι οποίοι ανήκουν σε αυτούς που το ρίχνουν και όχι σε αυτούς που το τρώνε.

– Ευφυολογήματα των εξουσιαστών για να καταπίνουν τα θύματα τη βία αβίαστα, σαν το «σφάξε με πασά μ ν’ αγιάσω», και να παρηγορούνται γιατί  «από το θεό θα το βρούνε όλοι τους».

– «Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται», διατυμπανίζουν κάποιοι με ύφος τριών χιλιάδων καρδιναλίων και φουσκώνουν σαν τα κοκόρια που ανακάλυψαν πρόσφατα το κοτέτσι.

– Ας βιάζει ανενόχλητος λοιπόν ο θύτης γιατί το θύμα δεν επιτρέπεται να αμυνθεί χρησιμοποιώντας «βία». Με το «σας» και με το «σεις» πρέπει να του φέρεται του θύτη για να μην τον πληγώσει συναισθηματικά.

– Κανένας από αυτούς όμως, μα κανένας, δεν καταδίκασε τη βία που προέρχεται από την εξουσία και προκάλεσε φτώχεια, ανέχεια, αυτοκτονίες και απόγνωση.

– Κανένας από αυτούς που αρέσκονται εκ του ασφαλούς να κουνάνε το δάχτυλο δεν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη πριν μοιράσει οδηγίες για την πλέμπα.

– Αν χρωστάς στο δημόσιο και είσαι φτωχοδιάβολος θα σου πάρουν το σπίτι. Αν είσαι ευρωβουλευτής θα σε δανείσουν για να βγεις από τη δύσκολη θέση.

– Αν είσαι κόμμα εξουσίας μπορείς να χρωστάς εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε δημόσιο και τράπεζες και να απολαμβάνεις ασυλία.

– Ζητάει και ένα «συγνώμη» ο Αδάμ από τα θύματα και όλα μια χαρά. Κάνουν και μία ΕΔΕ για τους μεταφορείς του πολύτιμου ξύλου και όλα βαίνουν καλώς.

– Όταν όμως το πολύτιμο ξύλο τραυματίζει, σημαδεύει και σκοτώνει τότε τα πράγματα αγριεύουν. Εδώ δεν χωράνε αστεία.

– Εδώ όσο σπέρνεις ανέμους θα θερίζεις θύελλες. Όσο σπέρνεις θύελλες θα θερίζεις καταιγίδες και όσο σπέρνεις καταιγίδες θα θερίζεις τυφώνες.

– Κι έχεις και κάποιους ευσεβείς ιεροκήρυκες υποκριτές, γυμνοσάλιαγκες που ξεχνάνε το συνωστισμό αν είναι ιερός και τον θυμούνται βγάζοντας σπυράκια όταν ο κόσμος δεν κρατάει λαμπάδες αλλά πανό και πικέτες ζητώντας παιδεία, υγεία, δουλειά και ελευθερία.

 – Πάντως το τελευταίο ανέκδοτο που ακούγεται συχνά κάτω από τις μηλιές του «παραδείσου» από τα πολύχρωμα παπαγαλάκια είναι αυτό με την ηγεσία του ΣυΡιζΑ που έβγαλε στους δρόμους τον κόσμο.

– Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους αλλά, δυστυχώς για σένα αγαπητέ μου Αδάμ, δεν τον έβγαλε η ηγεσία του ΣυΡιζΑ, αλλά εσύ με την πρακτική και τη ρητορική σου.

– Πανδημία χωρίς «μία» για τη υγεία, εγκλεισμός, επιτροπή ειδικών με ελάχιστη πλέον αξιοπιστία, Πάρνηθα, Ικαρία, «τουρίστες ανοίξαμε και σας περιμένουμε», αυταρχισμός, ξύλο, ασυδοσία, οικογενειοκρατία, βία, φτώχεια και ανεργία.

– Κάπως έτσι βγήκε ο κόσμος στους δρόμους. Και είδες μόνο την αρχή.

 

Κι όμως νόμιζα πως δε με λένε Παντελή…η συνέχεια

Κι όμως νόμιζα πως δε με λένε Παντελή…η συνέχεια

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Φίλε αναγνώστη.

Εσύ που θα διαβάσεις τα παρακάτω να ξέρεις πως μόνο σε μένα αναφέρονται. Σε μένα και κανέναν άλλον. Για μένα μιλάνε και για τις συμπεριφορές μου στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, στην πλατεία και οπουδήποτε αλλού έχω βρεθεί τα τελευταία χρόνια.

Με θυμάμαι στο σπίτι να συζητάω με το παιδί μου. Να το ρωτάω για το σχολείο του, τα μαθήματά του, τους καθηγητές του, τους φίλους του. Από ενδιαφέρον και χωρίς καμία διάθεση να εκμαιεύσω κάτι.

Μου είπε πως τους έδωσε το τεστ στη φυσική και πως πήρε 16/20.

Η αλήθεια είναι πως με πείραξε. Βλέπετε, όντας κι εγώ φυσικός, πώς να δεχτώ έτσι εύκολα ότι το δικό μου το παιδί δεν πήρε τουλάχιστον 20/20; Μήπως και δεν τον βοηθάω εγώ αλλά κάποιος άλλος; Άρα, κάτι δεν έκανε καλά. Κάτι του ξέφυγε. Τίποτε, αυτό δεν συγχωρείται. Δεν καταπίνεται εύκολα.

Εντάξει, δάκρυσε. Το καταλαβαίνω. Το παράκανα κι εγώ λίγο.

Μου είπε επίσης πως ο καθηγητής του δεν τον μάλωσε. Τον ενθάρρυνε λέγοντάς του κάτι που λέει σε όλους του τους μαθητές σε αντίστοιχη περίπτωση. Πως, δηλαδή, η απόδοση σε ένα τεστ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια στιγμιαία απεικόνιση της γνωστικής και ψυχολογικής κατάστασής του. Σε καμιά περίπτωση, του είπε, δεν τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα.

Προς στιγμήν σκέφτηκα πως όλα αυτά είναι κούφια λόγια και πως αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα.

Διέκοψε τη σκέψη μου λέγοντας πως ο καθηγητής του τού είπε πως για εκείνον αυτό που μετράει κυρίως είναι η προσπάθεια αλλά δυστυχώς αυτή δεν βαθμολογείται και δεν αξιολογείται.

Μου είπε επίσης πως έβαλε τα κλάματα και μέσα στην τάξη καθώς περίμενε την επικριτική μου στάση όταν θα μου ανακοίνωνε τον βαθμό. Μου είπε πως ο καθηγητής του τον παρηγόρησε αποκλείοντας αυτή την περίπτωση.

Μετά από λίγες μέρες, σε συνάντηση που είχα με τον καθηγητή, τον διαβεβαίωσα πως το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι ο βαθμός του παιδιού σε κάποιο τεστ και πως για μένα εκείνο που έχει σημασία είναι η προσπάθεια.

Μου απάντησε πως κατάλαβε αλλά δεν έχω εντελώς ξεκάθαρο τι ακριβώς ήταν αυτό που κατάλαβε.

Μετά από μερικούς μήνες με θυμάμαι να συζητάω με το παιδί μου για το τι πρέπει να γίνει ώστε τα σχολεία να λειτουργούν με τη μεγαλύτερη δυνατή υγειονομική ασφάλεια.

Του εξήγησα πως αυτό δεν είναι δική του δουλειά, δεν είναι αυτά ζητήματα της ηλικίας του και πως αυτά τα ξέρουν καλύτερα οι ειδικοί και οι υπουργοί.

Μου είπε πως πέφτω σε αντιφάσεις γιατί με έχει ακούσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια να παραπονιέμαι για τις αποφάσεις των υπουργών και των ειδικών.

Μου γνωστοποίησε επίσης πως αν στο σχολείο αποφασίσουν οι μαθητές να κάνουν κάτι για να ζητήσουν ανοιχτά σχολεία με ασφάλεια, θα συμμετέχει με όλες του τις δυνάμεις.

Του είπα πως αυτά δεν είναι δικά του λόγια και πως τα άκουσε από όλους εκείνους που γυρίζουν έξω από τα σχολεία και κάνουν προπαγάνδα υπέρ των καταλήψεων.

Μου απάντησε με θράσος πως τον υποτιμάω και πως τουλάχιστον εκείνος δεν πιστεύει στην προπαγάνδα των τηλεοπτικών καναλιών όπως κάνω εγώ.

Την άλλη μέρα με ειδοποίησαν – μη με ρωτάτε ποιος, δεν είμαι και κανένας ρουφιάνος – να πάω στο σχολείο γιατί έχουν κατάληψη.

Πήγα κι έπιασα κουβέντα με κάποιους μαθητές. Το παιδί μου ήρθε και μου ζήτησε να φύγω και πως πρέπει να του δείξω εμπιστοσύνη.

Τον παρακάλεσα να μην ανακατεύεται, του είπα πως δεν θα βγάλει εκείνος το φίδι από την τρύπα και πως το σημαντικό είναι να μην χάνει τα μαθήματά του.

Μου είπε πως έχασε πολλά μαθήματα λόγω έλλειψης καθηγητών αλλά δεν με ένοιαξε. Μου είπε επίσης πως επειδή εγώ δεν αντιδρώ σε ότι με καταπιέζει δεν σημαίνει πως θα κάνει κι εκείνος το ίδιο.

Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Του είπα πως θα τα πούμε αναλυτικά στο σπίτι. Είδα στο βλέμμα του την απογοήτευση αλλά δεν πειράζει. Όταν ωριμάσει θα καταλάβει.

Φεύγοντας για το σπίτι άκουσα κάποιον να φωνάζει «Παντελή».

Γύρισα…

Μετά απόρησα που γύρισα γιατί νόμιζα πως δε με λένε «Παντελή»

 

Οικογενειοκρατία μετά αριστείας άνευ μουσικής και κοινωνιολογίας ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 156

Οικογενειοκρατία μετά αριστείας άνευ μουσικής και κοινωνιολογίας

 

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 156

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

– Χρειάστηκε να περάσουν κοντά δύο χρόνια (23 μήνες για την ακρίβεια) για να τελειώσουν οι εργασίες αποκατάστασης στις πρόκες μου. Ήταν απαραίτητες και δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο.

– Ο προσωπικός μου σιδηρουργός με διαβεβαίωσε ότι θα αντέξουν μέχρι και το τελευταίο τρισέγγονο του Κυριάκου να διοριστεί σε μια θέση ευθύνης είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα που αρμέγει το δημόσιο.

– Τώρα αυτό για καλό πρέπει να το πάρω ή για κακό; Με τη φόρα που πήρε ο Κυριάκος μου το τελευταίο διάστημα δεν τον βλέπω να χρειάζεται και πολύ χρόνο για να το πετύχει.

– Δεν άφησαν καμία δραστηριότητα ακάλυπτη. Υπουργοί, πρωθυπουργοί, δήμαρχοι, βουλευτές, διευθυντές πρωθυπουργικών γραφείων, όλα τα βάφω, τενεκέδες γανώματα, καλαντζήδες, αιολικά πάρκα, ούτε ο Αίολος δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα, ΜΚΟ για τα πτωχά του κόσμου, και δεν συμμαζεύεται.

– Από τα πρώτα πράγματα που έκανε η Χούντα όταν πήρε την εξουσία ήταν να καταργήσει στα σχολεία το μάθημα «Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος».

– Το θυμήθηκα τώρα που στο υπουργείο των αρίστων και της αριστείας, γενικώς, καταργούν μαθήματα κοινωνικού περιεχομένου για να μην βγαίνουν τα παιδιά «αριστερά» κατά Άδωνι-Σπυρίδωνα. Πρέπει, λέει τα παιδιά να βγαίνουν «δεξιά».

– Δηλαδή τα «δεξιά» παιδιά δεν χρειάζεται να έχουν κοινωνιολογικές και άλλες περιττές γνώσεις. Ωιμέ! Και πώς θα υπηρετήσουν τα παιδιά αυτά τη δημοκρατία; Ίσως και να μην είναι απαραίτητο.

– Καταργούν, λέει, και τα καλλιτεχνικά μαθήματα. Απορώ γιατί διαμαρτύρονται κάποιοι; Χρειάζεται ο ψυκτικός να ξέρει μουσική; Θα βάζει κλιματιστικά και θα τραγουδάει σαν τον Παπαμιχαήλ;

– Άλλωστε τα διάφορα πολιτιστικά μέγαρα και ακριβά εισιτήρια έχουν και δεν είναι για τους πολλούς. Ο πολιτισμός, ανέκαθεν ήταν ακριβό σπορ. Δεν χωράνε σ’αυτόν «αριστερά» παιδιά.

– Μήπως εκεί στο υπουργείο της παιδείας των αρίστων πρέπει να σκεφτούν να καταργήσουν και το μάθημα της φυσικής γιατί βγάζει παιδιά «επαναστάτες»; Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου.

– Να μάθουν τα παιδιά για δράση-αντίδραση; Για σχέση αιτίας-αποτελέσματος; Να μάθουν ότι η γη είναι σφαιρική και άλλα τέτοια αιρετικά και ξεσηκωτικά; Όλοι πρέπει να ξέρουν ότι η γη είναι επίπεδη. Την αλήθεια δηλαδή.

– Και το μάθημα της βιολογίας, εδώ που τα λέμε, σε τι χρειάζεται; Θεωρία της εξέλιξης, Δαρβίνος, πίθηκοι , DNA, πειράματα στο Άουσβιτς και άλλα τέτοια αναληθή που δεν θα τα ζητήσει κανένα αφεντικό. Άχρηστη γνώση.

– Γιατί η Χημεία; Τα μαθηματικά; Η Λογοτεχνία; Τρώγεται η λογοτεχνία; Θα ρωτήσει κανένας τον ντελιβερά πριν την παράδοση της πίτσας αν έχει διαβάσει ποτέ του Λουντέμη;

– Όμως, μέχρι τα σχολεία να βγάζουν μόνο «δεξιά» παιδιά, θα πρέπει να μπει μία τάξη με τις αμέτρητες πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο του μεγάλου περίπατου.

– Έτσι νομίζουν πως θα καταργήσουν και την ταξική πάλη και θα πάψουν οι διεκδικήσεις κατά πως ονειρεύονται οι πορτομπόγδανοι. Αυτοί οι δύο μάλλον στο μάθημα της κοινωνιολογίας δεν έπιαναν τη βάση.

– Ακούγεται, χωρίς να έχει διασταυρωθεί, ότι θα συσταθεί άμεσα στο Δήμο Αθηναίων «ειδική υπηρεσία υιοθεσίας πικροδάφνης σε ακριβό τενεκέ» με σκοπό να μην ψοφήσει το φυτό από το ζέστη.

– Ο κάθε ανάδοχος θα καλείται να καταβάλει το ποσό των χιλίων ευρώ ως αντάλλαγμα της ψυχικής ικανοποίησης που θα εισπράττει από την παραπάνω πράξη του. Θα παρέχει και δεκάλεπτη συνέντευξη στην εκπομπή ΦλΕΡΤ.

– Ένα θερμό καλοκαίρι αναμένεται και ένα ακόμη πιο θερμό φθινόπωρο. Με ή χωρίς κορωνοϊό, με ή χωρίς «καλό άνθρωπο» και «αυστηρό λοχία» προβλέπεται η «αριστεία» να συγκρουστεί πάλι με το «ώριμο τέκνο της οργής»

 

 

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 155 – Χάρμα ανασχηματισμός

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 155 – Χάρμα ανασχηματισμός

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

– Αυτός ο τελευταίος δεν ήταν ανασχηματισμός, το απαύγασμα πολιτικού και κυβερνητικού σχεδιασμού ήταν. Έμπνευση για σΑτΥρΟπΡόΚοΥΣ.

– Δεν είναι τυχαίο που ο ανασχηματισμός ανακοινώθηκε μία μέρα μετά την ανακοίνωση των βάσεων. Η Κατερίνα και η Μαριλίζα πέρασαν πρώτες στη σχολή διακυβέρνησης της χώρας. Μπράβο τους.

– Αν ζούσε ο συχωρεμένος ο Αντρίκο ντελ Πάσο θα έλεγε το γνωστό:

«Αυτό δεν είναι εμποροπανήγυρη, δεν είναι γελαδοπάζαρο, αυτό είναι ροντέο λαέ της Σέρρες Μάντρες, λαέ της Γκρέτσια Μορένα!

– Μα κι αυτός ο αθεόφοβος ο Αλέξης! Δεν του έφτασε η κίνηση του σώματος που έγινε ίδια με αυτή του Αντρέα, η χροιά της φωνής του που τον ακούς και λες «φτου-φτου αναστήθηκε ο Αντρέας»;

– Έπρεπε να μετατρέψει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ_ΝΔ; Όπως πάει θα δούμε και τον Λαλιώτη να αναλαμβάνει το παλιό ΥΠΕΧΩΔΕ!

– Θα σκάσει μύτη και ο Γιάννος όπου να’ναι και θα δηλώνει: «Για το σοσιαλισμό παλεύουμε όλοι σύντροφοι».

– Καλά για τη Φώφη δεν το συζητάω. Έχουν γίνει οι συζητήσεις πριν τις τελευταίες εκλογές και έχουν επέλθει συμφωνίες, λένε οι καλές γλώσσες.

– Πάντως με Κατερίνα και Μαριλίζα είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση θα εκτοξευθεί. (Μη γελάς εσύ παρδαλό τετράποδο). Αν στον επόμενο ανασχηματισμό μπει και η Αννούλα στο κόλπο θα είναι «όλα τα λεφτά».

– «Δεν έχει πάγκο ο Αλέξης, τι να σου κάνει κι αυτός;» αναρωτήθηκε ο διπλανός μου στο τρένο. «Παναθηναϊκός κατάντησε», συμπλήρωσε ο ίδιος.

– Αχ βρε Παύλο τι κακό σε βρήκε! Με ποιους συγκυβερνάς λεβέντη μου; Με την επάρατη δεξιά και το βαθύ ΠΑΣΟΚ θα κάνεις κάθαρση; Κάθαρση στον καπιταλισμό βρε Παύλο;

– Αλλά ο Κώστας φαίνεται ακλόνητος στο Παιδείας. Έχει και συμβούλους δυνατούς που τον στηρίζουν. Όλο και κάτι θα βρουν να ταράξουν τα νερά. Αρκεί να μην κοστίζει.

– Για διορισμούς μη το συζητάς. Πάλι με αναπληρωτές θα τη βγάλουν. Πόσους; Όσους χρειαστούν. Μεγάλη εφεύρεση η ανεργία σύντροφοι. Τελικά κατέληξαν οι μυστικοσύμβουλοι πότε θα χτυπάει το κουδούνι; Θέμη τι λες;

– Ότι και να πούμε επιβεβαιώνεται ότι «όλοι καλοί είναι, διότι οι κακοί είναι στη φυλακή». Ο μόνος καλός που μπήκε στη φυλακή ήταν ο Άκης. Βρε πως την πάτησε αυτό το παιδί.

– Εντάξει ήταν και ο Φλώρος της Ενέργειας αλλά εδώ η αδικία αποκαταστάθηκε. Το άφησαν ελεύθερο το παιδί. Το ίδιο δεν κάνουν με κάθε φυλακισμένο που έχει πρόβλημα υγείας;  Αρκεί να έχει κλέψει και μερικά εκατομμύρια.

– Αλήθεια ο Κυριάκος είπε κάτι για το θέμα ή λογω ΟΝΝΕΔ το έκανε γαργάρα; Ούτε καν ένα «έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη;» έτσι για ξεκάρφωμα;

– Πλάκα-πλάκα, αν δεν κάνω λάθος, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση.

– Έτσι για να δικαιώνονται οι Λαφαζανικοί για την παραμονή τους επί μήνες στην κυβέρνηση αλλά και όσοι γλυκοκοίταζαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως «ελπίδα» για τη χώρα.

– Αν δεν σπάσει ο πάγος της απογοήτευσης θα «λήξουν» κι άλλα μνημόνια τα οποία όμως θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

 

Ο Καραγκιόζης και το Νέο Σχολείο

Ο Καραγκιόζης και το Νέο Σχολείο

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Κ: Καραγκιόζης

Π: Πιτσικόκος

Κοπ: Κοπρίτης

Κολ: Κολλητήρης

Χ: Χατζηαβάτης

 

 

Ο Καραγκιόζης εισέρχεται στο μπερντέ και από πίσω του ακολουθούν τα τρία παιδιά του (κολλητήρια). Προσπαθεί να τα βάλει σε μία σειρά και να περπατάνε με στρατιωτικό βήμα.

Κ: Βρε αφιλότιμα, βαδίστε σωστά. Καημό το’ χω να μπούμε μια φορά στη σκηνή με σωστό βήμα. Ένα, δύο, εν, δυο, εν, δυο.

Κοπ: Πατέρα, έχεις φάει κόλλημα. Να το προσέξεις!

Κ: Δεν έχω φάει τίποτα εδώ και τρεις μέρες βρε αθεόφοβε. Τι κόλλημα μου λες;

Π: Α! Καλά! Αυτό που είπες τώλα πατέλα, δεν υπάλχει. Απλά δεν υπάλχει!

Κολ: Μην τους δίνεις σημασία πατέρα. Έχουν πέσει θύματα της διαφημιστικής προπαγάνδας.

Κ: Πώς το είπες; Καλό είναι αυτό ή κακό;

Κολ: Άστο πατέρα, θα σου εξηγήσω μια άλλη φορά.

Κ: Λοιπόν. Φτάνουν οι περιττές κουβέντες. Ήρθε η ώρα να δω τι ψάρια πιάνετε τώρα με το «Νέο Σχολείο». Δε μου λες εσύ μικρέ.

Π: Μικλός είσαι και φαίνεσαι.

Κ: Αφού ούτε το ρο δεν μπορείς να πεις.

Π: Εγώ δεν μπολώ να πω το λο; Μπολώ και παλαμπολώ. Εσύ δεν μπολείς να το ακούσεις.

Κ: Καλά, καλά. Για πες μου λοιπόν, σε ποια τάξη πας;

Π: Πάω στο Νέο Νηπιαγωγείο.

Κ: Ωραία! Είστε πολλά παιδάκια στην τάξη σου;

Π: Ναι πάλα πολλά. Είμαστε 28.

Κ: Υπάρχουν πολλά αλβανάκια, ρωσσάκια, μαυράκια;

Π: Όχι! Μόνο παιδάκια υπάλχουν!

Κ: Και τι κάνετε; Μαθαίνετε τραγουδάκια; Τραγουδάτε όλα μαζί;

Π: Ναι μαθαίνουμε. Τη μία μέλα, τλαγουδάνε τα μισά παιδάκια και την άλλη μέλα τα άλλα μισά.

Κ: Μπράβο, Πιτσικόκο. Ζωγραφίζετε κιόλας;

Π: Όχι λε πατέλα. Μη λες τλελλά. Δεν έχουμε ούτε χλώματα, ούτε χαλτιά για να ζωγλαφίσουμε. Όμως, τον Ιούνιο θα έχουμε εξετάσεις.

Κ: Τι εξετάσεις παιδάκι μου;

Π: Εξετάσεις λε πατέλα. Για να δει ο υπουλγός αν είμαστε γελοί. Μας είπε η δασκάλα πως οι μισές εξετάσεις θα είναι δικές της και οι άλλες μισές για την τλάπεζα αίματος.

Κ: Τι τράπεζα αίματος βρε αφιλότιμο;

Π: Είσαι μπιτ μπουμπούνας. Επειδή μας πήλε η τλάπεζα την παλάγκα, τώλα θα μας πάλει και το αίμα μας. Τι δεν καταλαβαίνεις. Σου το είπα εγώ να ψηφίσεις Σαμαλά, εσύ πήγες και ψήφισες Βεζινέλο.

Κ: Για να πάμε τώρα στον Κοπρίτη! Τι κάνεις πουλάκι μου;

Κοπ: Καλά ψαράκι μου.

Κ: Εσύ πας σχολείο; Σε ποια τάξη;

Κοπ: Στην Τρίτη του Νέου Δημοτικού!

Κ: Μπα; Κι εσύ σε Νέο πας;

Κοπ: Γιατί απόπαιδο είμαι εγώ; Θυμάσαι την Άννα τη Ρουμπινοπούλου;

Κ: Όχι!

Κοπ: Αυτή που έλεγε συνέχεια «πρώτα ο μαθητής»;

Κ: Βρε στουρνάρι;

Κοπ: Έχω πατέρα μπουμπούνα. Ο Στουρνάρης ήταν άλλος υπουργός. Εγώ σου λέω για την Άννα. Την Άννα μας.

Κ: Τη Διαμαντοπούλου λες βρε φωστήρα;

Κοπ: Ναι, αυτό σε πείραξε που αντί για διαμάντια έβαλα ρουμπίνια!

Κ: Ναι, για πες!

Κοπ: Ε! Ξέρεις ποιον μαθητή εννοούσε «πρώτα»;

Κ: Ποιον;

Κοπ: Χε, χε! Εμένα. Ποιον άλλον;

Κ: Είσαι καλός μαθητής;

Κοπ: Ο καλύτερος. Στις εξετάσεις τον Ιούνιο θα δείξω την αξία μου. Θα τα απαντήσω όλα τα θέματα. Ειδικά αυτά από την τράπεζα θεμάτων.

Κ: Και πως θα γίνει αυτό;

Κοπ: Θα με γράψεις σ’ ένα ιδιωτικό σχολείο που ξέρω. Όσα παιδιά πήγαν σ’ αυτό έγραψαν όλα άριστα. Τι; Για κορόιδο με πέρασες;

Κ: Και που θα τα βρω τα λεφτά βρε σαΐνι;

Κοπ: Να τα ζητήσεις από το Ίδρυμα Μιάρχος βρε χαμένε. Ζήτα και κανένα υγιεινό γεύμα που μοιράζουν στα πεινασμένα και φτωχά παιδάκια.

Κ: Που τα έμαθες εσύ όλα αυτά;

Κοπ: Βλέπω κάθε βράδυ ειδήσεις με την Τρεμουλιαστή και τον Ντέρη. Α! Που’ σαι; Την είδες τη διαφήμιση του Αρβανίτη;

Κ: Του Αρβανιτόπουλου θέλεις να πεις βρε μπουμπούνα!

Κοπ: Εσύ είσαι μπουμπούνας. Το Αρβανιτόπουλο μεγάλωσε και έγινε Αρβανίτης. Εγώ στο δηλώνω ότι θα γίνω υπουργός, κι ας θέλεις εσύ να με στείλεις να μαθαίνω να βιδώνω βίδες. Εγώ θα ακολουθήσω το όνειρό μου.

Κ: Και τι υπουργός θα γίνεις;

Κοπ: Θα πουλάω καζαμίες στην τηλεόραση!

Κ: Θα με στείλεις για ψυχανάλυση βρε ζωντόβολο;

Κοπ: Δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Άμα πουλάω καζαμίες στην τηλεόραση, μετά θα με κάνουν υπουργό υγείας!

Κ: Ωραία! Ο Κοπρίτης το εξασφάλισε το μέλλον του! Για πες μου εσύ τώρα Κολλητήρη, σε ποια τάξη πας;

Κολ: Εγώ αγαπητέ μου πατέρα, τελειώνω την Τρίτη του Νέου Γυμνασίου και μετά θα πάω στην πρώτη του Νέου Λυκείου.

Κ: Δε μου λες αστέρι μου, είσαι καλός μαθητής;

Κολ: Εγώ πατέρα είμαι άριστος γι΄αυτό και καταλαβαίνω απόλυτα και την κυρία Διαμαντοπούλου και τον κύριο Αρβανιτόπουλο. Για τον κύριο Λοβέρδο, δεν έχω σχηματίσει ακόμη ολοκληρωμένη άποψη, αλλά νομίζω ότι του λείπει η αποφασιστικότητα.

Κ: Γιατί το λες αυτό παιδί μου. Εγώ τον έχω ακούσει να κλαίει τόσες φορές με μεγάλη αποφασιστικότητα. Έχετε κι εσείς – πώς τη λένε- τράπεζα θεμάτων;

Κολ: Ευτυχώς πατέρα που δημιουργήθηκε η τράπεζα θεμάτων.

Κ: Αλήθεια;

Κολ: Ναι πατέρα! Αλήθεια! Αλλιώς, πώς θα ξεχωρίσω εγώ ο άριστος από τους συμμαθητές μου τους άχρηστους; Τώρα θα προχωρήσουν μόνο όσοι καταβάλλουν τη μέγιστη προσπάθεια. Οι άλλοι ας σταματήσουν το σχολείο νωρίς-νωρίς και να μάθουν καμιά τέχνη.

Π: Κι εγώ καβαλάω τη μέγιστη πλοσπάθεια πατέλα.

Κολ: Εγώ στο δήλωσα. Θα πουλάω καζαμίες για να γίνω υπουργός.

Κ: Και δε μου λες Κολλητήρη. Σαν πολλές εξετάσεις δεν έχει αυτό το Νέο Σχολείο; Θα ψοφήσετε βρε παιδί μου. Είδες πόσα παιδάκια έμειναν φέτος;

Κολ: Όποιος αξίζει θα προχωρήσει πατέρα. Μην ακούς την προπαγάνδα των αριστερών συντεχνιών.

Κ: Να κι ο άλλος; Που το άκουσες αυτό βρε;

Κολ: Όλοι οι υπουργοί το λένε πατέρα. Σπουδαγμένοι άνθρωποι είναι! Δεν ξέρουν αυτοί; Καλύτερα ξέρουμε εμείς;

Κ: Κι αφού ξέρουν, γιατί δεν φτιάχνουν παιδί μου ένα σχολείο που να χωράει όλα τα παιδάκια;

Κολ: Πατέρα, κάποια παιδιά πρέπει να πάνε να δουλεύουν με 9 ευρώ την ημέρα και χωρίς ασφάλιση. Αλλιώς πώς θα έρθει η ανάπτυξη;

Κ: Θα είναι και παιδιά υπουργών και βουλευτών;

Κολ: Δε νομίζω πατέρα!

Χ: Που’ σαι βρε Καραγκιόζη αδερφέ μου και σ’ έψαχνα;

Κ: (Για να με ψάχνει αυτός, κάποια λαμογιά έχει στο μυαλό του). Βρε καλώς την ποντικομαμή!

Χ: Γιατί με βρίζεις βρε αθεόφοβε. Εγώ φταίω που σε σκέφτηκα για μία δουλειά για να τα κονομήσεις να λιγδώσει λίγο τ’ αντερό σου.

Κ: Πού ήσουνα εσύ χαμένος τόσον καιρό!

Χ: Είμαι σε μια ΜΚΟ.

Κ: ΜΚΟ; Τι είναι αυτό; Τρώγετε;

Χ: Όχι, αλλά έχει σχέση με Μάσα.

Κ: Και τι κάνεις εκεί;

Χ: Συνεργαζόμουν με διάφορα υπουργεία. Βγάζουμε νάρκες από διάφορα μέρη, βοηθάμε στο να μην εξαφανιστεί το μωβ σκουλήκι από τα δέντρα του Αμαζονίου και πολλά άλλα. Τώρα πάντως δουλεύω ως σύμβουλος στο υπουργείο παιδείας.

Κ: Εσύ;

Χ: Ναι!

Κ: Ε! Πάρε μία να συνέλθεις!

Χ: Τι βαράς βρε ασχημομούρη;

Κ: Ως σύμβουλος;

Χ: Ναι!

Κ: Στο υπουργείο παιδείας:

Χ: Ναι!

Κ: Ε! Πάρε κι άλλη γιατί το τραβάει ο οργανισμός σου! Και τι ακριβώς κάνεις;

Χ: Γράφω θέματα για την τράπεζα θεμάτων.

Κ: Μόνος σου;

Χ: Όχι. Μαζί με τον Ανατολάκη!

Κ: Ποιον;

Χ: Τον Ανατολάκη. Θα ερχόταν και ο Νικοπολίδης αλλά τον πρόλαβε ο Μαρινάκης και τον πήρε μαζί του, δημοτικό σύμβουλο στον Πειραιά.

Κ: Τι; Υπάρχει ομάδα Πειραιάς;

Χ: Όχι βρε αστοιχείωτε. Στο Δήμο του Πειραιά εννοώ.

Κ: Καλά τι δουλειά έχουν οι ιδιοκτήτες των ομάδων στους Δήμους;

Χ: Αν δεν έχουν αυτοί, τότε ποιοι έχουν;

Κ: Και δε μου λες; Ξέρεις εσύ να γράφεις θέματα;

Χ: Φυσικά και ξέρω. Με επιστράτευσε άρον-άρον ο υπουργός γιατί έληγε το ΕΣΠΑ.

Κ: Τι είναι πάλι αυτό το ΕΣΠΑ.

Χ: Πρόσεξέ με. Από τα λεφτά που δίνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα μέρος μας τα δίνουν πίσω.

Κ: Εμένα γιατί δεν μου έδωσαν;

Χ: Δεν είναι για όλους. Είναι για μερικούς που ξέρουν τα κόλπα;

Κ: Κι εσύ, θες να μου πεις, ξέρεις τα κόλπα;

Χ: Αμέ! Γι’ αυτό σε ψάχνω.

Κ: Τι με θέλεις;

Χ: Για να ελέγξεις τα θέματα που έγραψα για την τράπεζα θεμάτων. Κάτι θα πάρεις κι εσύ για τον κόπο σου!

Κ: Μα εγώ δεν θέλω να υπάρχει τράπεζα θεμάτων.

Χ: Τι είπες τώρα βρε; Είσαι με το κατεστημένο των καθηγητών;

Κ: Φύγε από δω γιατί θα σε ξαναμπατσίσω. Είμαι με την ψυχούλα των παιδιών. Τι είναι βρε γρουσούζη τα παιδιά; Σκυλιά που τρέχουν σε αγώνες ή άλογα; Βρε, ουστ από δω παλιολωποδύτη. Και να πα να πεις στο νέο σου υπουργό, να τα σκεφτεί καλύτερα τα πράγματα αλλιώς δεν θα προλάβει να κάνει παρέλαση στις 28 Οκτωβρίου. Θα πάει να βρει την Άννα και τον Κωνσταντίνο.

Χ: Θα μου το πληρώσεις αυτό τσιράκι της ΟΛΜΕ.

Κ: Φύγε μη σε καπλατίσω στο ξύλο. Όσο για την ΟΛΜΕ! Μην ανησυχείς, έχω ράμματα και για τη δική της γούνα.

Λοιπόν! Κυρίες και κύριοι, αγαπητά μου παιδιά, η παράσταση «Ο Καραγκιόζης και το Νέο Σχολείο» έλαβε τέλος. Κοιτάξτε να χαρείτε όσο μπορείτε το καλοκαίρι γιατί τα παιδικά καλοκαίρια τελειώνουν γρήγορα. Ξεχάστε για λίγο τις τράπεζες, τα θέματα και τις εξετάσεις και διασκεδάστε όσο μπορείτε περισσότερο. Άντε, καλό καλοκαίρι και θα τα πούμε το Σεπτέμβρη.

 

 

 

 

 

 

 

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 154-Sarvivor όπως λέμε: ο επιζών

Sarvivor όπως λέμε: ο επιζών

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

– Οι δύο αντίπαλες ομάδες είναι καθορισμένες εδώ και καιρό. Από τη μια οι πλούσιοι και οι παρατρεχάμενοί τους και από την άλλη οι φτωχοί με τη μοίρα τους. Και στη μέση οι εκάστοτε κυβερνήσεις.

– Οι δύο αντίπαλες ομάδες δεν έχουν ίδιο αριθμό παιχτών. Οι «Πλούσιοι» που τους αποκαλούν και «Ωραίους»  είναι πέντε όλοι κι όλοι και οι «Φτωχοί» που είναι γνωστοί και ως «Κορόιδα» είναι ενενήντα πέντε.

– Το τοπίο  εκ πρώτης άποψης ελκυστικό, με τις απέραντες παραλίες, τα πράσινα νερά, τους φοίνικες και ούλα τα καλά του κόσμου. Όλα όσα ποθείς υπάρχουν εδώ. Ένα σωστό καπιταλιστικό τοπίο, βιτρίνα και κράχτης.

– Κανείς δεν αντιλαμβάνεται με την πρώτη ματιά τις σμέρνες και τους αχινούς που κρύβουν τούτα τα νερά. Δύσκολα θα διακρίνεις τα θαμμένα σκουπίδια και τα σκουλήκια που βρίσκονται στις παραλίες.

– Αν δεν δοκιμάσεις δεν θα καταλάβεις ότι τα τροπικά φρούτα που κρέμονται άφθονα στα δέντρα είναι δηλητηριώδη. Αν όμως τα δοκιμάσεις θα καταλάβεις πως επειδή σκοτώνουν γι΄αυτό βρίσκονται σε αφθονία.

– Οι όροι του παιχνιδιού καθορίστηκαν από τους «Πλούσιους», εφαρμόζονται από τον παρουσιαστή-κυβέρνηση και ισχύουν μόνο για τους «Φτωχούς». Ο παρουσιαστής ελέγχει και αν τηρούνται οι όροι από τους «Φτωχούς».

– Η δικαιοσύνη, η ισότητα, οι ίσες ευκαιρίες απουσιάζουν από τους όρους του παιχνιδιού. Η εκμετάλλευση, η αδικία, το γλείψιμο, η κλεψιά και η ρουφιανιά είναι οι βασικοί του κανόνες.

– Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι ένας και μοναδικός. Απλός αλλά δύσκολα κατανοητός. Είναι, βλέπετε, το έπαθλο που γεννάει ελπίδες, προσδοκίες και πολλά άλλα ψεύτικα νοητικά δημιουργήματα.

– Το φαγητό πρέπει ενενήντα εννέα στις εκατό φορές να πάει στους «Πλούσιους». Με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Οι «Φτωχοί» απλώς συμμετέχουν στο παιχνίδι. Αυτός είναι ο σκοπός.

– Έχουν την ψευδαίσθηση ότι η μία φορά που κερδίζουν το έπαθλο-χάμπουργκερ μπορεί να επαναληφθεί και να είναι τελικά εκείνοι οι μόνιμοι νικητές. Δεν αντιλαμβάνονται την πλεκτάνη.

– Ο νικητής είναι προκαθορισμένος πριν καν αρχίσει το παιχνίδι το οποίο χρησιμοποιείται για στάχτη στα μάτια. Οι «Πλούσιοι» θα είναι πάντα νικητές όσο οι «Φτωχοί» δέχονται να συμμετέχουν στο στημένο παιχνίδι.

– Όλα πήγαιναν κατά πως τα είχαν σχεδιάσει οι «Πλούσιοι», μέχρι που μια μέρα οι «Φτωχοί» κατάλαβαν την απάτη. Ήταν τότε που ενώ κέρδισαν τον αγώνα, το έπαθλο-φαγητό πήγε πάλι στους «Πλούσιους».

– Βλέπετε, ο κανονισμός αυτό ακριβώς προέβλεπε. Οι «Φτωχοί» να ιδρώνουν αλλά οι «Πλούσιοι» να γεύονται τα νόστιμα πιάτα. Κι αυτό επίσης προβλεπόταν από τον κανονισμό.

– Όσο οι «Φτωχοί» δέχονταν τις αδικίες οι κανονισμοί θα έπρεπε να γίνονται περισσότερο άδικοι για εκείνους. Όμως, είπαμε, όλα σταμάτησαν τη μέρα που οι «Φτωχοί» είπαν το μεγάλο «Όχι».

– Σταμάτησαν να παίζουν, αρνήθηκαν τους κανονισμούς και κατάργησαν το ίδιο το παιχνίδι. Έδιωξαν τον παρουσιαστή μιας και δεν είχε κανένα ρόλο στα καινούργια δεδομένα.

– Σταμάτησαν να παίζουν και αποφάσισαν να ζήσουν. Μαγείρευαν μόνοι τους και έτρωγαν όποτε ήθελαν. Κι όχι μόνο αυτό αλλά άρχισαν να χαμογελούν και να τραγουδούν. Είχαν ξεχάσει και το γέλιο και το τραγούδι.

– Έδιωξαν τους «Πλούσιους» και τους έστειλαν σε άλλη παραλία. Καθάρισαν τη δική τους από τα σκουπίδια και τα σκουλήκια και άρχισαν επιτέλους να ζουν. Η επιβίωση ήταν πλέον παρελθόν.

 

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 153-Οι δανειστές και οι ευρωπαίοι εταίροι είναι φίλοι μας θα έλεγε ο Δήμος Σταρένιος

 

Οι δανειστές και οι ευρωπαίοι εταίροι είναι φίλοι μας

θα έλεγε ο Δήμος Σταρένιος

 

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

– Μετά από λυσσαλέα μάχη που έδωσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους φίλους μας τους δανειστές (οι δανειστές είναι φίλοι μας θα έλεγε ο Δήμος Σταρένιος) πέτυχε για πρώτη φορά στα χρονικά μια συμφωνία «καθρέφτη».

– Ο Παπάς ο υπουργός κοιτάχτηκε στον «καθρέφτη» και είδε την πραγματικότητα. Είδε την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε Δεξιά και έπεσε από τα σύννεφα.

– Ο Σόιμπλε και οι άλλοι αγαθοί ευρωπαίοι εταίροι μας (οι ευρωπαίοι εταίροι είναι φίλοι μας θα έλεγε ο Δήμος Σταρένιος) ζητούν από τους εσω-πρόθυμους τα κεφάλια των συνταξιούχων κρεμασμένα στα δέντρα.

– Όσοι χρήζουν ειδικής αγωγής προορίζονται για τον Καιάδα και στην καλύτερη των περιπτώσεων για το Γεροντόβραχο γιατί δεν φτάνουν τα φράγκα για να χορτάσουν οι ευρωγύπες και οι γύπες του ΔΝΤ.

– Ο νυχτερινός ουρανός γέμισε από διάττοντες Συριζαίους που, καιόμενοι από την τριβή τους με τη μνημονιακή ατμόσφαιρα, έσβησαν τελικά στον ωκεανό της υποκρισίας χαρίζοντας σπάνιο θέαμα σε όσους τόλμησαν να κοιτάξουν.

– Ο Κυρ-Μητς τρίβει τα χέρια του με γουρλωμένα μάτια καθώς οι φίλοι μας οι δανειστές ετοιμάζουν τα καλαμάκια τους για να πιουν φρέσκο αίμα, ας είναι και των συνταξιούχων.

– Την ίδια στιγμή τάζει λαμπάδες στον Άγιο Αλέξιο να κλείσει η νέα συμφωνία με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γιατί αλλιώς θα πρέπει να την κλείσει η δική του που θα ακολουθήσει κι αυτό δεν θα είναι και τόσο καλό για τα μάτια του.

– Οι άνθρωποι ζαλισμένοι από τις συνταγές μαγειρικής των δεκάδων σχετικών τηλεοπτικών εκπομπών αδυνατούν να αντιληφθούν την εκτέλεση της συνταγής των οικονομικά ισχυρών που έχουν τους ίδιους για μαγείρεμα.

– Παρακολουθώντας «αυτόν που επιβιώνει» προσπαθούν να συνηθίσουν την πείνα, το κρύο, τις κακουχίες, τα έπαθλα-τυρόπιτες ασκούμενοι στο ξεκατίνιασμα έτσι γιατί ζωή χωρίς περιπέτεια δεν γίνεται.

– Η ακραία φτώχια επανέρχεται στο προσκήνιο με πλειστηριασμούς, κόκκινα δάνεια και δόσεις. Αμέτρητες δόσεις για την εφορία, για ΕΝΦΙΑ, για ασφαλιστικά ταμεία, για ρεύμα για νερό. Λίγο αέρα το κερ#τ@ μου.

– Και μέσα στη φτώχια και την ανέχεια οι φορολογούμενοι καλούνται να χτίσουν με κάρτες το τείχος του αφορολόγητου που κανείς δεν ξέρει αν θα υπάρχει και πόσο θα είναι.

– Την ίδια στιγμή που η ΝΑΣΑ ανακοίνωσε την ύπαρξη 7 εξωπλανητών το υπουργείο παιδείας ανακοίνωσε εργασία κατά την αργία του Αγίου Πνεύματος. Μετά από επίπονους αστρονομικούς υπολογισμούς ανακάλυψε το εξωλάθος.

– Ο γείτονας Ταγίπ αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά πολυφάρμακο για κάθε ελληνική κυβέρνηση. «Έχεις μνημονιακές καούρες; Πάρε έναν Ταγίπ πρωί, μεσημέρι, βράδυ σε δισκία Ιμίων για δεκαπέντε μέρες και θα γίνεις περδίκι.

– Από κοντά και ο υπουργός Πάνος κάθε μέρα εξασκεί τη ρητορική του και κάνει λεκτικά παιχνιδάκια με την κυβέρνηση των γειτόνων για να γεμίζουν και τα δελτία των καναλιών.

– Ο πρωθυπουργός Αλέξης συνάντησε τους τραπεζίτες (στην κυριολεξία) και τους ζήτησε να κάνουν κάτι για τα κόκκινα δάνεια και να μην προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις. Οι επιλεκτικές εντάξει, μην πω ότι χρειάζονται κιόλας.

– Τα ψεύτικα καρναβάλια τελείωσαν, τώρα επανέρχονται στο προσκήνιο τα αληθινά τα οποία δεν μας εύχονται καλή σαρακοστή αλλά καλή χιλιοστή. Κι εμείς όλο ευγένεια και χαρά τους ευχαριστούμε με την αδράνειά μας.

– Γενική Συνομοσπονδία Εντολοδόχων Ελλάδας. Τα δίνει όλα και συμφέρει.

Μήπως μας έκαναν πάρα πολλά; Μήπως θα ανεχτούμε κι άλλα; Μήπως μας βολεύει το «ψέκασμα» όλους;