Στα όριά μας

Στα όριά μας

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Μπήκε ο Οκτώβρης και είναι λες και μπήκε χειμώνας βαρύς.

Άνοιξαν τα σχολεία και η ανείπωτη χαρά μας που θα βρισκόμασταν στο φυσικό μας χώρο μαζί με τους συναδέλφους και τους μαθητές μετατράπηκε σε ένα καθημερινό άγχος και σε ένα συνεχές ξόρκισμα του στρεσαρίσματος και της πίεσης.

ΚΥΑ για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων λόγω Covid. Να γίνουμε νοσηλευτές, να γίνουμε γιατροί, να γίνουμε υπεράνθρωποι, να κάνουμε συνεχή δίωρα και μετά εφημερία και μετά πάλι δίωρα, να συμπληρώνουμε φόρμες ηλεκτρονικές, κι άλλες φόρμες, κι άλλες φόρμες…Άι σιχτίρ μέσα.

Να φωνάζουμε όλοι πως ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ άλλο και να μας λένε αυτοί που μπαίνουν ελάχιστα έως καθόλου στις τάξεις, κάντε υπομονή, αντί να χαίρεστε που μπαίνετε τόση ώρα στην τάξη κάνετε συνεχώς παράπονα. Πάρτε κενά για να παίρνετε ανάσες, μας λένε, και να εφαρμοστεί και το 8 με 2 στα μουλωχτά, προσθέτω εγώ.

ΚΥΑ για εξ αποστάσεως σε περίπτωση καταλήψεων, με χιόνια με πλημμύρες, με σεισμούς με Covid, με, με, με…Σάμπως και νοιάζεστε που το 30% των μαθητών δεν έχει εξοπλισμό;

Καημένη κυρία Νίκη μου, ξέρεις πολύ καλά πως κάνεις το μνημόσυνο της δημόσιας εκπαίδευσης, με ξένα κόλλυβα, δυστυχώς τα κερνάμε εμείς. Διότι, χωρίς τον εξοπλισμό, το ίντερνετ και το χώρο που διέθεσαν οι εκπαιδευτικοί, η περίφημη «εξ αποστάσεως» που τόσο μας τη διαφημίσατε θα κατέρρεε την επόμενη μέρα. Όλοι το ξέρουν. Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί το ξέρουμε. Αν αύριο εμφανιστούμε στα σχολεία για εξ αποστάσεως θα γελάνε μέχρι και οι τοίχοι. Δεν θα ξέρετε τι να μας κάνετε, ούτε εσείς ούτε τα στελέχη σας. Αφήστε λοιπόν τους λεονταρισμούς κατά μέρος.

Επενδύετε στο φιλότιμό μας και καλά κάνετε γιατί εμείς διαθέτουμε και φιλότιμο και ψυχή. Εσείς και οι συνάδελφοί σας είστε σαν σε «διατεταγμένη υπηρεσία». Χθες αλλού, σήμερα εδώ, αύριο ποιος ξέρει. Εμείς όμως; Εδώ από χθες και για όσο αντέξουμε. Και να είστε σίγουρη πως θα αντέξουμε όσο χρειαστεί κι ακόμα περισσότερο.

ΚΥΑ για την αξιολόγηση τη μία, άλλη ΚΥΑ για την αξιολόγηση την άλλη, και δως του η κατατρομοκράτηση. Θα σας κόψουν το μισθό, θα σας κόψουν τον κώλο, θα σας κρεμάσουν ανάποδα, δεν θα μπορείτε να γίνεται διευθυντές ή συντονιστές-δεν καιγόμαστε κιόλας-θα σας στείλουμε να σπάτε πέτρες, δεν θα σας κάνουμε μόνιμους εσάς τους καινούργιους, τι καινούργιοι δηλαδή που είστε όλοι πάνω από σαράντα, δεν θα σας πάρουμε πάλι αναπληρωτές εσάς τους αναπληρωτές που σιγά το πράγμα, η τελευταία τρύπα της φλογέρας είστε για μας. Κι άλλα τέτοια όμορφα και κυρίως δημοκρατικά.

Να γίνονται συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων που μετατρέπονται σε μάχες. Απειλές, εκφοβισμός και πίεση από τη μία. Αντίσταση επιχειρήματα, ηρωισμοί και απεργία αποχή από την άλλη.

Το υπουργείο μετά την αποτίμηση της ήττας άρχισε τα νομικίστικα και τα δικαστήρια. Θα βγει παράνομη η απεργία; Δεν θα βγει παράνομη η απεργία. Θα βγει καταχρηστική η απεργία; Δεν θα βγει καταχρηστική η απεργία.

Και να οι αποφάσεις. Παράνομη αλλά όχι καταχρηστική.

Όχι ρε γαμώτο. Τι θα πει αυτό συνάδελφε; Σάματις ξέρω και γω.

Και να οι εφέσεις από την ΟΛΜΕ και πάρε κι άλλη απεργία-αποχή από την ΑΔΕΔΥ και φτου κι απ΄την αρχή.

Αυτό που ξέρω είναι πως το καλό της παιδείας, των παιδιών, των καθηγητών, της κοινωνίας ολόκληρης δεν μπορεί να περνάει μέσα από τις αίθουσες δικαστηρίων.

Δεν γίνεται κυρία Νίκη να λες πως νοιάζεσαι για τα σχολεία και να μην αφήνεις τους καθηγητές να αντιδράσουν όταν κρίνουν ότι πρέπει να αντιδράσουν.

Γιατί κυρία Νίκη μου, αποδεδειγμένα όλα αυτά τα χρόνια, μόνο εκείνοι νοιάστηκαν για το ρημάδι το σχολείο.

Τους χλευάσατε τους κάνατε φτωχούς, τους εξουθενώσατε εργασιακά, τους κλέψατε δώρα, επιδόματα, εφάπαξ, συντάξεις, τους αφήσατε αδιόριστους αλλά αυτοί εκεί. Δεν πρόδωσαν τους μαθητές τους δεν πρόδωσαν τη μεγάλη τους αγάπη.

Λύσσαξες με την αξιολόγηση κυρία Νίκη μου, όμως τώρα δεν είναι όπως παλιά που έλεγε ο υπουργός «αξιολόγηση» και η κοινωνία συμφωνούσε με ανοιχτό το στόμα.

Όποιος αξιολογεί θα αξιολογείται και άλλα τέτοιες εξυπνάδες.

Δυστυχώς για σας και ευτυχώς για μας, κοινωνία δεν είναι τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ. Ο κόσμος αρχίζει να το καταλαβαίνει και βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας.

Ώστε η αξιολόγηση θα αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο!  Αλήθεια; ‘Όπως στις ΗΠΑ, όπως στην Αγγλία, τη Σουηδία, το Μεξικό, τον Καναδά ή όπου αλλού εφαρμόστηκε;

Λίστες με καλά και κακά σχολεία σε μια ιδιότυπη πασαρέλα με τους εκπαιδευτικούς χωρίς καμία εργασιακή ασφάλεια δούλους κανονικούς, τους γονείς να ψάχνουν με το κουπόνι στο χέρι, τους χορηγούς να δίνουν το πρόσταγμα και το μάθημα να περιορίζεται μόνο σε ότι χρειάζεται για τους διαγωνισμούς, τα τεστ, τις εξετάσεις, τα πρωταθλήματα και τους τελικούς μαθητικών αγώνων δεξιοτήτων.

Το γεγονός ότι σας αρκεί μια έκθεση αξιολόγησης ακόμη και από τον διευθυντή της σχολικής μονάδας δείχνει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα στα οποία έχετε εκπαιδευτεί για να πείθετε τους ψηφοφόρους σας.

Αφήστε μας λοιπόν ήσυχους να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Ούτε που σας περνάει από το μυαλό πόσο επώδυνο είναι για μας όταν καταλαβαίνουμε, όσοι μπήκαν σε τάξη ξέρουν, ότι κάτι στο μάθημά μας δεν πήγε καλά.

Η δική σας δουλειά είναι να έχετε καθηγητές στην ώρα τους, που δεν τους έχετε, βιβλία στην ώρα τους, που δεν τα έχετε πάντα, ολιγομελή τμήματα, που δεν υπάρχουν, γυμναστήρια, θέατρα, εικαστικά εργαστήρια, μαθήματα κοινωνικών επιστημών, μαθήματα μουσικής, σύγχρονα βιβλία και κτήρια που να μην πέφτουν. Αυτά τα τελευταία, πάλι δεν τα έχετε. Και μας μιλάτε για αξιολόγηση και για αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Εκτός αν την τράπεζα θεμάτων, τις εξετάσεις από το δημοτικό και την ελάχιστη βάση εισαγωγής που σπρώχνουν τους μαθητές στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τους γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι μέσα στην τρύπια και άδεια τσέπη τους μπας και βρουν τίποτα, τη βαφτίζεται αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Πείτε τη καλύτερα με το όνομά της: Χάρισμα στις ορέξεις των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων όλων των βαθμίδων.

Επενδύσατε στο φόβο και χάσατε, για άλλη μια φορά.

Ο φόβος σκιάχτηκε και πλέον σας συνοδεύει στις σκέψεις και τις ενέργειές σας….

 

Ομορφάντρα μου!!!

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Διαβάζοντας το άρθρο-χαστούκι προς τους δήθεν καταληψίες της ΟΛΜΕ του δημοσιογράφου της Καθημερινής κυρίου Θεοδωρόπουλου Τάκη (ζητώ συγνώμη που δεν ξέρω το όνομα-ρίζα του «Τάκη»), το οποίο και παραθέτω ολόκληρο, εντός εισαγωγικών, αισθάνθηκα αβίαστα την ανάγκη να σταθώ σε πολλά σημεία του, σχολιάζοντάς τα.

Η ΟΛΜΕ και μερικά σουβλάκια

Τάκης Θεοδωρόπουλος, Η Καθημερινή, 23/04/2014

 

«Τις προάλλες, όταν συμβολική αντιπροσωπεία της ΟΛΜΕ κατέλαβε συμβολικά το πολιτικό γραφείο του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παγκράτι, λέγεται πως τα μέλη της κατελήφθησαν από το δυσμενές αίσθημα της λιγούρας.»

 

Αντιλαμβάνομαι την αγωνία και τη διαφωνία του αρθρογράφου για το ότι η κατάληψη ήταν συμβολική και όχι πραγματική και τον συγχαίρω διότι ενώ εργάζεται σε ένα μέσο που δεν φημίζεται και τόσο για την επαναστατικότητά του, εκείνος βρήκε το θάρρος να προτείνει κάτι επαναστατικό, διακινδυνεύοντας να χάσει τη συνεργασία του με το μέσο αυτό.

 

«Το οποίον, λόγω των περιστάσεων, εν αρχή το αντιμετώπισαν ως συμβολικό, πλην όμως, όσο η ώρα περνούσε, θέλεις τα απανωτά τσιγάρα, θέλεις η ένταση του ταξικού αγώνα και η βαριά καταπίεση της χούντας του Μνημονίου απεδείχθη, φευ, πραγματικόν.»

 

Στην προηγούμενη παράγραφο φαίνεται πόσο συμπάσχει ο αρθρογράφος ενθυμούμενος, προφανώς, τη συμμετοχή του σε ταξικούς αγώνες της νεότητάς του κατά Παρίσι μεριά. Αυτοί του οι ταξικοί αγώνες, τον έκαναν, είμαι σίγουρος γι’ αυτό, να νιώθει μέχρι τα βάθη της ψυχής του τη βαριά καταπίεση και τη χούντα του Μνημονίου. Φαντάζομαι πως αυτή η ένταση του ταξικού αγώνα τον έκανε να αποδεχθεί, αμισθί, τη θέση του προέδρου του ΔΣ του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου την οποία του πρότεινε ο τότε υπουργός πολιτισμού κύριος Γερουλάνος.

 

«Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα συμπτώματα μπορούν να αποβούν καταστροφικά για τους πολιτικούς συμβολισμούς. Τα άκρα αρχίζουν και τρέμουν, το κενόν του στομάχου δημιουργεί χάσμα δυσαναπλήρωτον ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του σώματος- πάντα συμβολικά ομιλώ- σου έρχεται δε να αρπάξεις ό,τι τρώγεται και να το φας. Αλίμονό σου μόνον αν πέσεις σε συσκευασία περιπτέρου, απ’ αυτές που ανοίγουν εύκολα υποτίθεται και απλώς για να ανοίξουν σε υποχρεώνουν να καταστρέψεις όλη τη συσκευασία πριν λιποθυμήσεις από την κατακόρυφη πτώση του σακχάρου.»

 

Και σ’ αυτό το κομμάτι του άρθρου, κρίνοντας από τη γλαφυρή και λεπτομερή περιγραφή της πείνας, διαφαίνεται ότι ο αρθρογράφος έχει βρεθεί πολλές φορές στην ίδια θέση με τους καταληψίες απολυμένους και μάλλον, αυτή την περίοδο είναι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που δεν έχουν να φάνε και σιτίζονται με τις φιλανθρωπικές συσκευασίες των φιλεύσπλαχνων Ιδρυμάτων.

Ξεχειλίζει σε κάθε λέξη η αγωνία του για τους ανθρώπους αυτούς που έχασαν τη δουλειά τους και μαζί έχασαν και τη ζωή τους.

 

«Τούτων δοθέντων οι συμβολικοί εκπρόσωποι του συμβολικού, και ιστορικού σωματείου, απεφάσισαν να καταφύγουν στο ύστατο επιχείρημα με το οποίο ο απανταχού ελληνισμός αντιμετωπίζει το φριχτόν και εντελώς ανθρώπινο αίσθημα της πείνης. Παρήγγειλαν σουβλάκια από το πλησιέστερο σουβλατζίδικο, υποθέτω με μερικές μπίρες και κόκα κόλες -«βάλε και καμιά δεκαριά πατάτες»- τα οποία και κατηνάλωσαν επί τόπου για να επισφραγίσουν έτσι, με μια αμιγώς συμβολική χειρονομία, τη συμβολική κατάληψη. Δεν ξέρω αν μάζεψαν τις λαδόκολλες, τα καλαμάκια και τα λοιπά κατάλοιπα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι πρόλαβαν και απόφαγαν οι άνθρωποι πριν αναγκαστούν να αποχωρήσουν για να μη συλληφθούν καθότι οι ενδιαφερόμενοι ιδιοκτήτες του γραφείου κατέθεσαν μιαν εντελώς μηνυτήρια αναφορά στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Έχουν και οι συμβολισμοί τα όριά τους βλέπετε.»

 

Δεν μπορεί, εδώ, ο αρθρογράφος να κρύψει το γεγονός ότι είναι γαλλοτραφής και γαλλομαθής. Τον καταλαβαίνω γιατί κι εγώ, όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής της χώρας, μεγάλωσα με Γαλλικά και πιάνο. Εκείνος ποτέ του δεν θα διανοούταν να αφήσει ψίχουλα από το παντεσπάνι του ή το κρουασάν του πάνω σε ξένο γραφείο και μάλιστα υπουργού, πόσο μάλλον ενός υπουργού που υπέγραψε την απόλυσή του. Και φυσικά, ποτέ του, όταν στα νιάτα του διεξήγαγε ανελέητο ταξικό αγώνα, δεν άφηνε το αίσθημα της πείνας να του ανακόψει την αγωνιστική του ορμή.

Διακρίνεται επίσης ξεκάθαρα ότι καυτηριάζει την αγορά του γνωστού καπιταλιστικού αναψυκτικού, σε μια προσπάθειά του να μποϋκοτάρει το εν λόγω προϊόν, μετά και τις απολύσεις στις οποίες προχώρησε πρόσφατα η εταιρία που το εμφιαλώνει.

«Την ιστορία αυτή θυμήθηκα με αφορμή το ωραίο ζήτημα που άνοιξε για μια ακόμη φορά ανάμεσα στην ΟΛΜΕ και το υπουργείο Παιδείας εξαιτίας της αναπλήρωσης των ωρών διδασκαλίας που χάθηκαν το φθινόπωρο λόγω των καταλήψεων. Όπου το μεν υπουργείο τους λέει να πάνε να τις καλύψουν χωρίς να αμειφθούν επιπλέον, η δε ΟΛΜΕ καταγγέλλει το υπουργείο πως στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά στόχος του είναι να τιμωρήσει επιβάλλοντας την αυταρχική του πολιτική -η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κατά την ΟΛΜΕ είναι και νεοφιλελεύθερη, αλλά αυτό δεν έχει σημασία επειδή δεν σημαίνει τίποτε ούτε για την ΟΛΜΕ ούτε για το υπουργείο. Θεωρούν δε απαράδεκτο, και τυραννικό, το γεγονός ότι κάποιοι σκέφτηκαν να αναγκάσουν τα μαχόμενα στο πεδίο των συμβολισμών μέλη της ΟΛΜΕ να διακόψουν τις διακοπές τους για να καλύψουν το τριήμερο που λείπει. Ειπώθηκαν και διάφορα άλλα διότι ο κ. Κοτσιφάκης, συμβολικός ηγέτης της ΟΛΜΕ, είναι υποψήφιος για τις ευρωεκλογές, πάντα συμβολικά υποθέτω, με τον ΣΥΡΙΖΑ εννοείται.»

Στο παραπάνω κομμάτι του άρθρου φαίνεται η πανσοφία και παντογνωσία, τι να κάνουμε μερικά πράγματα δεν κρύβονται, του αρθρογράφου. Ανακάλυψε τι είναι αυτό που λείπει από τα σχολεία. Είναι ένα τριήμερο. Τόσο απλό. Δεν λείπουν κονδύλια, δεν λείπουν εκπαιδευτικοί, δεν λείπει ο προσανατολισμός, δεν λείπει η ουσιαστική μόρφωση. Μόνο ένα τριήμερο λείπει και μάλιστα μέσα στις διακοπές του Πάσχα.

Αλλά, εδώ κι αν έχει δίκιο, τι έχει να περιμένει η ελληνική κοινωνία από ανθρώπους που, αντί να κάνουν δεύτερο σπίτι τους το σχολείο, να πηγαίνουν με την ανατολή και να φεύγουν με το ηλιοβασίλεμα, πάνε και θέτουν υποψηφιότητα για βουλευτές και παρόμοιες τέτοιες αηδίες.

Να πεις ότι τους τοποθέτησε προέδρους-αμισθί κανένας υπουργός και μάλιστα του ΠαΣοΚ και μάλιστα του Γιώργου του Παπανδρέου, να το καταλάβω! Θα ήταν τιμή τεράστια και καμάρι μεγάλο.

«Φοβούμαι ότι για μια ακόμη φορά οι πνευματικοί πατέρες του έθνους στους οποίους έχουμε αναθέσει, δυστυχώς ή ευτυχώς, τη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας μας, το μέλλον του τόπου και τις ελπίδες όλων μας – αλλά τι να κάνεις; Μπορείς να κάνεις κι αλλιώς;- αυτοί λοιπόν οι πνευματικοί πατέρες πάνε να πνιγούν σε μια κουταλιά νερό. Και είναι κρίμα και άδικο για ανθρώπους που συνήθως αρμενίζουν στα πέλαγα της γνώσης και της σοφίας. Γιατί δεν διδάσκονται από την πολιτική των καταλήψεων, με τα συμβολικά σουβλάκια και τις μπίρες; Γιατί δεν ονομάζουν την αναπλήρωση «συμβολική» ώστε να καλυφθούν οι διαφορές και να μπορέσουν επιτέλους να συνεννοηθούν. Ούτως ή άλλως η ζωή σ’ αυτή τη χώρα είναι τόσο πλούσια σε συμβολισμούς και σύμβολα που η πραγματικότητα συνεχίζει να μοιάζει περιττή.»

 

Το τελευταίο κομμάτι αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση της αυτογνωσίας του αρθρογράφου. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι όταν το έγραφε είχε απέναντί του τον καθρέφτη!

 

ΑΝΑΦΟΡΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ (παρ.2 του άρθρου 25 και την παρ. 3 του άρθρου 25 του Ν. 3528/2007) ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ:

1. παρ.2 του άρθρου 25 και την παρ. 3 του άρθρου 25 του Ν. 3528/2007  3. Αν η διαταγή είναι προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη, ο υπάλληλος οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς αναβολή.  Όταν σε διαταγή η οποία προδήλως αντίκειται σε διατάξεις νόμων ή συμφέροντος ή όταν ύστερα από άρνηση υπακοής σε πρώτη διαταγή, που προδήλως αντίκειται σε τέτοιες διατάξεις διατυπώνονται επείγοντες λόγοι γενικότερου συμφέροντος ή όταν ύστερα από άρνηση υπακοής σε πρώτη διαταγή που προδήλως αντίκειται σε τέτοιες διατάξεις ακολουθήσει δεύτερη διαταγή, που εκθέτει επείγοντες και εξαιρετικούς λόγους γενικότερου συμφέροντος ο υπάλληλος οφείλει   να εκτελέσει τη διαταγή και να αναφέρει συγχρόνως στην προϊσταμένη αρχή εκείνου   που τον διέταξε..  Εάν εκείνος που διέταξε είναι ο Υπουργός, η αναφορά υποβάλλεται στον Πρωθυπουργό.»

 

ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ: 2. Με το άρθρο 39 παρ. 15 της Υπουργικής Απόφασης Φ.353.1/324/105657/Δ1/8-10-2002 (Φ.Ε.Κ 1340/2002, Τόμος Β) ο Διευθυντής μπορεί να υποκαταστήσει το Σύλλογο μόνο όταν ο Σύλλογος αδυνατεί να λάβει απόφαση σε συγκεκριμένες εκεί αναγραφόμενες περιπτώσεις. Κατά το άρθρο αυτό, ο Διευθυντής έχει όλως περιορισμένες αρμοδιότητες υποκατάστασης του Συλλόγου. Λόγω δε της εξαιρέσεως από τον κανόνα, η αρμοδιότητά του αυτή, ερμηνεύεται στενά και μόνον βάσει των νομικών δεδομένων του 2002, τότε που δεν υπήρχαν ομάδες  αξιολογήσεως. 3.Οι προβλεπόμενες με βάση πρόσφατα κανονιστικά κείμενα ομάδες αξιολογήσεως είναι αδύνατον να εκτελέσουν και να ολοκληρώσουν το έργο τους εντός του εργασιακού ωραρίου, καθόσον είναι τεχνικώς αδύνατον, εκπαιδευτικοί με διαφορετικές «ελεύθερες» ώρες μεταξύ των ωρών διδασκαλίας, να συντονιστούν και να αποδώσουν έργο, αφού τα μέλη του Συλλόγου έχουν επιπροσθέτως διοικητικό έργο, διορθώσεις εργασιών, προετοιμασία εκπαιδευτικού έργου, υλοποίηση και προετοιμασία προγραμμάτων τα οποία έχουν αναλάβει, εφημερίες και γενικώς ό,τι άλλο τυχόν προκύψει κατά τη διάρκεια του διδακτικού έτους .4. Με τις εγκυκλίους που μου έχουν αποσταλεί, δε γίνεται καμία μνεία για αμοιβή είτε αποζημίωση υπερωριακής απασχόλησης εκπαιδευτικών που θα μετάσχουν σε ομάδες εργασίας. 5. Με αυτά τα δεδομένα, η πρακτικώς αναγκαία συνέπεια της αυτοαξιολόγησης είναι η μη θεσμοθετημένη υπερωριακή απασχόληση των εκπαιδευτικών. Συνεπώς τα εμμέσως ή αμέσως προκύπτοντα από τις εγκυκλίους που μου έχουν αποσταλεί σχετικά με τις ομάδες εργασίας είναι προφανώς παράνομα κατ’ ενέργειαν του άρθρου 25 παρ. 3 του Ν. 3528/2007 και παρακαλώ για τις σχετικές ενέργειές σας επ’ αυτού. 6.  Επίσης, θεωρώ παράνομη κατά το άρθρο 25 παρ. 2 του Ν. 3528/2007 την υποκατάσταση του Συλλόγου από το Διευθυντή κατ’ επίκληση του άρθρου 39 παρ. 15 της Υπουργικής Αποφάσεως  Φ.353.1/324/105657/8-10-2002 (Φ.Ε.Κ 1340/2002 τομ. Β).Αναμένω την απάντησή σας προκειμένου  να εκτελέσω τη διαταγή του κ. Υπουργού όπως προκύπτει από τη με αριθμό 44375/Γ1/24-3-2014 εγκύκλιο του Υ.ΠΑΙ.Θ.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

[ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ]

ΘΕΜΑ: «Έγγραφη Αναφορά του άρθρου 25 παρ. 2 και του άρθρου 25 παρ. 3 του Ν.3528/2007»

Όπως γνωρίζετε, δυνάμει της με αριθμό πρωτ. . 44375/Γ1/24-3-2014 εγκυκλίου  του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων με θέμα «Διευκρινήσεις ως προς την εφαρμογή του θεσμού της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου της σχολικής μονάδας κατά το σχολικό έτος 2013-2014», «σε περίπτωση που ο σύλλογος διδασκόντων δεν μπορεί να καταλήξει σε απόφαση συγκρότησης επαρκούς αριθμού ομάδων εργασίας ή συγκεκριμένης σύνθεσης ή κατανομής αρμοδιοτήτων (π.χ τους δείκτες που θα επεξεργαστεί κάθε ομάδα), τότε ο Διευθυντής του σχολείου, σύμφωνα με το άρθρο 39, παρ. 15, ΦΕΚ 1340/2002, υποχρεούται να ορίσει τον αριθμό, τη σύνθεση και τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες της ομάδας.».

Σύμφωνα με την παρ.2 του άρθρου 25 και την παρ. 3 του άρθρου 25 του Ν. 3528/2007 ισχύουν τα εξής: «… 2. Ο υπάλληλος οφείλει να υπακούει   στις διαταγές των προϊσταμένων του.  Όταν όμως εκτελεί διαταγή την οποία θεωρεί παράνομη, οφείλει πριν την εκτέλεση να αναφέρει εγγράφως την αντίθετη γνώμη του και να εκτελέσει τη διαταγή, χωρίς υπαίτια καθυστέρηση. Η διαταγή δεν προσκτάται νομιμότητα εκ του ότι ο υπάλληλος οφείλει να υπακούσει σε αυτή. 3. Αν η διαταγή είναι προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη, ο υπάλληλος οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς αναβολή. Όταν σε διαταγή η οποία προδήλως αντίκειται σε διατάξεις νόμων ή συμφέροντος ή όταν ύστερα από άρνηση υπακοής σε πρώτη διαταγή, που προδήλως αντίκειται σε τέτοιες διατάξεις διατυπώνονται επείγοντες λόγοι γενικότερου συμφέροντος ή όταν ύστερα από άρνηση υπακοής σε πρώτη διαταγή που προδήλως αντίκειται σε τέτοιες διατάξεις ακολουθήσει δεύτερη διαταγή, που εκθέτει επείγοντες και εξαιρετικούς λόγους γενικότερου συμφέροντος ο υπάλληλος οφείλει   να εκτελέσει τη διαταγή και να αναφέρει συγχρόνως στην προϊσταμένη αρχή εκείνου   που τον διέταξε..  Εάν εκείνος που διέταξε είναι ο Υπουργός, η αναφορά υποβάλλεται στον Πρωθυπουργό.»

Σύμφωνα με το Ν. 1566/1985, άρθρο 11 «Όργανα, επιλογή, τοποθέτηση, υπηρεσιακή κατάσταση, καθήκοντα» προβλέπεται ότι: «Όργανα διοίκησης κάθε σχολείου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είναι ο Διευθυντής, ο Υποδιευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων. Δ. Καθήκοντα. 1. Ο Διευθυντής του σχολείου είναι ιδίως υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία του σχολείου, το συντονισμό της σχολικής ζωής, την τήρηση των νόμων, των εγκυκλίων και των υπηρεσιακών εντολών και την εφαρμογή των αποφάσεων του Συλλόγου Διδασκόντων, που εκδίδονται σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση για τις αρμοδιότητες του Συλλόγου Διδασκόντων. Μετέχει επίσης στην αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών του σχολείου του και συνεργάζεται με τους Σχολικούς Συμβούλους…Στ. Σύλλογοι Διδασκόντων. 1. Ο Σύλλογος Διδασκόντων κάθε σχολείου αποτελείται από όλους τους διδάσκοντες στο σχολείο με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και έχει ως πρόεδρό του το διευθυντή του σχολείου. Όταν στις συνεδριάσεις του συλλόγου εξετάζονται ειδικά θέματα μαθητών μετέχουν και δύο εκπρόσωποί τους, που ορίζονται από το διοικητικό συμβούλιο των μαθητικών κοινοτήτων.2.Ο σύλλογος των διδασκόντων συνεδριάζει, ύστερα από πρόσκληση του προέδρου του, τακτικά τουλάχιστον μία φορά πριν από την έναρξη των μαθημάτων και μία φορά στο τέλος κάθε τριμήνου και έκτακτα, όταν το κρίνει σκόπιμο ο πρόεδρος ή το ζητήσει εγγράφως για συγκεκριμένα θέματα, τουλάχιστον το ένα τρίτο των μελών του. Οι συνεδριάσεις γίνονται μέσα στο ωράριο εργασίας και σε καμία περίπτωση σε ώρες διδασκαλίας μαθημάτων.3. Ο σύλλογος διδασκόντων αποτελεί συλλογικό όργανο για τη χάραξη κατευθύνσεων για την καλύτερη εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής και την καλύτερη λειτουργία του σχολείου. Έχει την ευθύνη για την εφαρμογή του ωρολογίου και αναλυτικού  προγράμματος, την υγεία και προστασία των μαθητών, την καθαριότητα των σχολικών χώρων και την οργάνωση της σχολικής ζωής. Ιεραρχεί τις σχολικές ανάγκες και φροντίζει για την αντιμετώπισή τους. Αξιοποιεί τις δυνατότητες συνεργασίας ανάμεσα στο διδακτικό προσωπικό και του κοινωνικούς φορείς του τόπου. Μπορεί   να αποφασίζει το χωρισμό των μελών του σε τομείς γνώσεων, με στόχο τον καλύτερο συντονισμό της διδασκαλίας και της εφαρμογής των εκπαιδευτικών μεθόδων. 4. Ο τρόπος λειτουργίας του συλλόγου διδασκόντων, οι ειδικότερες αρμοδιότητές του και τα ειδικά θέματα, στη συζήτηση των οποίων παρίστανται εκπρόσωποι μαθητών, ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.» Μεταγενέστερα δε,  στο Προεδρικό Διάταγμα 320/1993 «Αξιολόγηση τους έργου των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» προβλέφθηκε ρητώς σε επίπεδο σχολικής μονάδας το έργο της αξιολόγησης  του εκπαιδευτικού έργου (άρθρο 2 Αξιολόγηση Εκπαιδευτικού Έργου σε επίπεδο σχολικής Μονάδας) ως εξής: «1. Στο πλαίσιο των γενικών σκοπών της εκπαίδευσης και των ειδικών σκοπών των διδασκομένων μαθημάτων σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, ο σύλλογος διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας σε συνεργασία με τους οικείους Σχολικούς Συμβούλους προγραμματίζει στην αρχή κάθε σχολικού έτους τις διδακτικές και τις ευρύτερες εκπαιδευτικές δραστηριότητές της. 2. Στο τέλος του διδακτικού έτους το εκπαιδευτικό έργο κάθε σχολικής μονάδας αξιολογείται από το σύλλογο διδασκόντων –αφού λάβει υπόψη του και τη σχετική γνώμη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων-προκειμένου  να επισημανθούν αδυναμίες και να βελτιωθεί ο προγραμματισμός του επομένου έτους. Σχετική έκθεση υποβάλλεται από το Διευθυντή του σχολείου στο Γραφείο Σχολικών Συμβούλων και στον οικείο Προϊστάμενο Διεύθυνσης ή Γραφείου Εκπαίδευσης». Εκ των ως άνω συνάγεται ότι αποκλειστικό αρμόδιο όργανο για την αξιολόγηση και τη συγκρότηση ομάδων έργου είναι ο Σύλλογος Διδασκόντων.

Το αυτό συνάγεται και από το άρθρο 32 (Προγραμματισμός και αξιολόγηση της δράσης των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών)  του Ν. 3848/2010  «Εκπαίδευση-δημόσια, ιδιωτική, ΤΕΕ, εκκλησιαστική-ΑΣΕΠ-Αξιολόγηση-Μεταθέσεις-Γ.Γρ. Ερ. Τεχν.».

Στα  άρθρα 37, 38 και 39 της Υ. Α Φ.353.1/324/105657/Δ1/2002 (Φ.Ε.Κ 1340, Τόμος Β) «Αρμοδιότητα προϊσταμένων, διευθυντών, υποδ/ντών σχ. μονάδων και ΣΕΚ» προβλέπονται τα ακόλουθα:

Συγκεκριμένα στο άρθρο 37 (Σύνθεση και λειτουργία του Συλλόγου των Διδασκόντων (Σ.Δ.)) της ως άνω αποφάσεως προβλέπεται: «1. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων (Σ.Δ.) είναι συλλογικό όργανο του σχολείου και αποτελείται από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σ` αυτό με οποιαδήποτε σχέση εργασίας. Εργo του είναι η χάραξη κατευθύνσεων για την καλύτερη λειτουργία του σχολείου, για την οποία είναι υπεύθυνος. Οι αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων κινούνται πάντοτε στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής νομοθεσίας. 2. Πρόεδρος του Συλλόγου των Διδασκόντων είναι ο Διευθυντής του σχολείου ή ο νόμιμος αναπληρωτής του. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει θέση Υποδιευθυντή και δεν έχει ορισθεί νόμιμος αναπληρωτής του Διευθυντή, όταν αυτός απουσιάζει, προεδρεύει στο Σύλλογο Διδασκόντων ο ανώτερος στο βαθμό εκπαιδευτικός και επί ισόβαθμων εκείνος που έχει τον περισσότερο χρόνο υπηρεσίας στο βαθμό. 3. Ειδικότερα ο Σύλλογος των Διδασκόντων συνεδριάζει τακτικά ή έκτακτα ύστερα από πρόσκληση του προέδρου του και η συμμετοχή του διδακτικού προσωπικού στις συνεδριάσεις του είναι υποχρεωτική. Απουσία μέλους από τις συνεδριάσεις πρέπει να είναι απόλυτα δικαιολογημένη. 4. Τακτικές συνεδριάσεις του Συλλόγου των Διδασκόντων γίνονται ύστερα από πρόσκληση του προέδρου: α) Πριν από την έναρξη των μαθημάτων του διδακτικού έτους. β) Στο τέλος κάθε τριμήνου ή τετραμήνου. γ) Κατά την ημέρα έκδοσης των αποτελεσμάτων των προαγωγικών, απολυτηρίων, ή πτυχιακών εξετάσεων και δ) Στο τελευταίο δεκαήμερο του διδακτικού έτους. 6. Δε συγκαλείται συνεδρίαση του συλλόγου, αν το θέμα ή τα θέματα που προτείνονται για συζήτηση ανήκουν, σύμφωνα με το νόμο, στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Διευθυντή ή άλλου σχολικού φορέα ή όταν δεν είναι σύννομα. 7. Ο Σύλλογος Διδασκόντων συνεδριάζει πάντοτε εκτός ωρών διδασκαλίας των μαθημάτων. 8. Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, με την επιφύλαξη της περίπτωσης β της παραγράφου 5, και το χρόνο πραγματοποίησης της συνεδρίασης ορίζει ο Διευθυντής του σχολείου ή εκείνα τα μέλη του Συλλόγου που ζήτησαν τη σύγκληση του οργάνου σε έκτακτη συνεδρίαση. Εισήγηση επί των θεμάτων κάνει ο Διευθυντής ή άλλος εκπαιδευτικός ο οποίος ορίζεται από το Διευθυντή. 15. Οι αποφάσεις του Συλλόγου των Διδασκόντων λαμβάνονται πάντοτε μέσα στα όρια της αρμοδιότητάς του, είναι δεσμευτικές για όλους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, και υλοποιούνται με ευθύνη του Διευθυντή του σχολείου. Καταχωρούνται στο βιβλίο πράξεων του Συλλόγου και υπογράφονται υποχρεωτικά από τον πρόεδρο, το γραμματέα και τα παρόντα μέλη. Στην ίδια πράξη καταχωρούνται και οι απόψεις της μειοψηφίας, αν ζητηθεί Ζητήματα τα οποία ρυθμίζονται από την υφιστάμενη εκπαιδευτική νομοθεσία δεν είναι επιτρεπτό να γίνονται θέματα συνεδρίασης του Συλλόγου των Διδασκόντων και ούτε να λαμβάνονται αποφάσεις αντίθετες με τις ρυθμίσεις αυτές».

Αναφορικά με το έργο του Συλλόγου Διδασκόντων το άρθρο 38 (Έργo του Συλλόγου των Διδασκόντων) της ίδιας ως άνω αποφάσεως προβλέπει: «1. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων κάθε σχολικής μονάδας έχει την ευθύνη να υλοποιεί τους σκοπούς και τους στόχους της εκπαίδευσης με συγκεκριμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Στο έργο του σχολείου περιλαμβάνονται τρεις κυρίως εκπαιδευτικοί σκοποί α) Η καλλιέργεια και ανάπτυξη των γνωστικών και των νοητικών ικανοτήτων των μαθητών. β) Η συναισθηματική καλλιέργεια για την αποδοχή αρχών που θα στηρίξουν τις αξίες τους και θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά τους, ώστε να διαμορφώσουν θετική στάση για τη ζωή και την κοινωνία. γ) Η καλλιέργεια και διεύρυνση των ψυχοκινητικών ικανοτήτων του μαθητή για την απόκτηση δεξιοτήτων και την ομαλή ένταξή του στην κοινωνία. 2. Για την πραγματοποίηση των παραπάνω σκοπών ο Σύλλογος των Διδασκόντων πρέπει:  α) Να προγραμματίζει και να οργανώνει το έργο του, να το παρακολουθεί και, τέλος, να το αξιολογεί β) Να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις, ώστε τα μέλη του να επιμορφώνονται διαρκώς, να ανανεώνουν τις γνώσεις τους στον επιστημονικό τομέα και στις επιστήμες της αγωγής (ψυχοπαιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση), για να είναι πιο αποτελεσματικοί στο έργο τους. γ) Να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις φαινομένων σχολικής αποτυχίας και διαρροής των μαθητών, εφαρμόζοντας κατάλληλα αντισταθμιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους. δ) Να ανανεώνει και να αξιοποιεί τα διατιθέμενα εποπτικά μέσα και τη σύγχρονη τεχνολογία στη διδακτική πράξη για την αποτελεσματικότερη άσκηση του εκπαιδευτικού έργου».

Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 39 (Καθήκοντα και αρμοδιότητες του Συλλόγου των Διδασκόντων) της ίδιας ως άνω Υπουργικής Αποφάσεως προβλέπεται: «Α. Γενικά: 1. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων σε τακτική συνεδρίαση πριν από την έναρξη των μαθημάτων προγραμματίζει τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες για όλο το σχολικό έτος. α) Στον τομέα της επιμόρφωσης λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των μελών του και με βάση αυτές υποβάλλει πρόταση στο Σχολικό Σύμβουλο ή στο Διευθυντή Εκπαίδευσης ή στον Προϊστάμενο Γραφείου, κατά περίπτωση, προκειμένου να αντιμετωπισθούν με την ενδοσχολική επιμόρφωση. Ο Σύλλογος συνεκτιμά και τις αντίστοιχες προσπάθειες που έγιναν κατά τα προηγούμενα έτη. β) Σχετικά με την αναγκαιότητα των αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών παρεμβάσεων λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα της σχολικής επίδοσης των μαθητών κατά το προηγούμενο διδακτικό έτος και τα συμπεράσματα της αυτοαξιολόγησης του σχολείου για το διάστημα αυτό. Συνεκτιμά, δηλαδή εάν εφαρμόστηκαν προγράμματα Ενισχυτικής Διδασκαλίας, Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, ένταξης παλιννοστούντων ή άλλων εκπαιδευτικών καινοτομιών, σε ποιους μαθητές και με ποιο αποτέλεσμα. γ) Στον τομέα των μέσων, των πόρων και των προγραμμάτων εσωσχολικής ζωής λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες του σχολείου. 2. Ο Σύλλογος Διδασκόντων παρακολουθεί και εφαρμόζει τον αρχικό προγραμματισμό και, εφόσον, χρειασθεί παρεμβαίνει διορθωτικά.  3. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς γίνεται η αυτοαξιολόγηση, κατά την οποία αξιολογείται ο βαθμός επίτευξης των στόχων που τέθηκαν κατά τον προγραμματισμό και η αποτελεσματικότητα των προγραμματισμένων ενεργειών. Η έκθεση αυτοαξιολόγησης, στην οποία περιλαμβάνονται και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των αδυναμιών που έχουν διαπιστωθεί, υποβάλλεται μέσω του Διευθυντή του σχολείου στον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο και στον Προϊστάμενο Γραφείου. Οταν δεν υπάρχει Προϊστάμενος Γραφείου ή έκθεση υποβάλλεται στο Διευθυντή Εκπαίδευσης. 4. Ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφασίζει ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή του σχολείου, την ανάθεση στο διδακτικό προσωπικό της διδασκαλίας των μαθημάτων στις τάξεις και τα τμήματα. 5. Οργανώνει τον καταμερισμό των εργασιών στα μέλη του, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή του σχολείου, έτσι ώστε να αξιοποιούνται οι δυνατότητες όλων των μελών του και να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα και η ομαλή λειτουργία της σχολικής μονάδας. 6.  Εισηγείται στο Διευθυντή Εκπαίδευσης ή στον Προϊστάμενο Γραφείου και στον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο τη λειτουργία τμημάτων Ενισχυτικής Διδασκαλίας, Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και τάξεων υποδοχής. 7. Αναθέτει στους εκπαιδευτικούς του ίδιου σχολείου ώρες προγράμματος Ενισχυτικής Διδασκαλίας για τη συμπλήρωση του ωραρίου. Επίσης αναθέτει υπερωριακή διδασκαλία στο πρόγραμμα Ενισχυτικής Διδασκαλίας, όπως η νομοθεσία προβλέπει 8. Αποφασίζει ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή του σχολείου, την ανάληψη δράσεων, πρωτοβουλιών, προγραμμάτων, την οργάνωση επισκέψεων και εκδηλώσεων που ανοίγουν το σχολείο στην κοινωνία. Με τον τρόπο αυτό ευαισθητοποιούνται και προβληματίζονται οι μαθητές και διαμορφώνουν θετικές στάσεις συμπεριφοράς. 9. Ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει την ευθύνη για την ποιοτική βελτίωση και την αξιολόγηση των σχολικών εγκαταστάσεων, ιεραρχώντας και προτείνοντας στη σχολική επιτροπή, μέσω του Διευθυντή, την κάλυψη αναγκών και αναθέτοντας στα μέλη του συγκεκριμένες αρμοδιότητες. 10. Αποφασίζει, σε συνεργασία με τους Σχολικούς Συμβούλους, με τα Επιμορφωτικά Κέντρα και τον Οργανισμό Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών ή με τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ την οργάνωση επιμορφωτικών προγραμμάτων και σεμιναρίων σε ενδοσχολικό επίπεδο ή συμμετέχει σε γενικότερα προγράμματα επιμόρφωσης, όταν διαπιστώνονται ανάγκες, όταν εισάγονται καινοτομίες ή επιβάλλεται να αντιμετωπισθούν ειδικά προβλήματα της σχολικής μονάδας. Τα προγράμματα αυτά πραγματοποιούνται εκτός ωρών διδασκαλίας. 11. Ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφασίζει για την πραγματοποίηση εκδρομών, περιπάτων ή επισκέψεων, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. 12. Ενημερώνει σε συνεργασία με το Διευθυντή, τους γονείς και κηδεμόνες, τουλάχιστον κάθε τρίμηνο ή τετράμηνο, σχετικά με τη φοίτηση, την πρόοδο και τη συμπεριφορά των μαθητών. Η ενημέρωση γίνεται εκτός των ωρών εργασίας του σχολείου. 13. Συνεργάζεται με όλα τα στελέχη Επιστημονικής Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και της Διοίκησης για τον καλύτερο συντονισμό και την υλοποίηση του διδακτικού έργου, την ανταλλαγή απόψεων και την αντιμετώπιση διαφόρων διδακτικών και άλλων ζητημάτων που ενδεχομένως προκύπτουν. 14. Ορίζει, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή, τους υπευθύνους τμημάτων ή τάξεων για την παρακολούθηση της φοίτησης των μαθητών. Επίσης ορίζει τους συμβούλους των αντιστοίχων μαθητικών κοινοτήτων. 15. Όταν ο Σύλλογος, για οποιονδήποτε λόγο, αδυνατεί να αναθέσει στους εκπαιδευτικούς τη διδασκαλία μαθημάτων ή την κατανομή τάξεων και τμημάτων, την απόφαση παίρνει ο Διευθυντής του σχολείου σε συνεργασία με τον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο. Σε περίπτωση αδυναμίας να ανατεθούν εργασίες και τομείς ευθύνης εντός του σχολείου, την απόφαση παίρνει ο Διευθυντής.»

Με το άρθρο 39 παρ. 15 της Υπουργικής Απόφασης Φ.353.1/324/105657/Δ1/8-10-2002 (Φ.Ε.Κ 1340/2002, Τόμος Β) ο Διευθυντής μπορεί να υποκαταστήσει το Σύλλογο μόνο όταν ο Σύλλογος αδυνατεί να λάβει απόφαση σε συγκεκριμένες εκεί αναγραφόμενες περιπτώσεις. Κατά το άρθρο αυτό, ο Διευθυντής έχει όλως περιορισμένες αρμοδιότητες υποκατάστασης του Συλλόγου. Λόγω δε της εξαιρέσεως από τον κανόνα, η αρμοδιότητά του αυτή, ερμηνεύεται στενά και μόνον βάσει των νομικών δεδομένων του 2002, τότε που δεν υπήρχαν ομάδες  αξιολογήσεως.

Οι προβλεπόμενες με βάση πρόσφατα κανονιστικά κείμενα ομάδες αξιολογήσεως είναι αδύνατον να εκτελέσουν και να ολοκληρώσουν το έργο τους εντός του εργασιακού ωραρίου, καθόσον είναι τεχνικώς αδύνατον, εκπαιδευτικοί με διαφορετικές «ελεύθερες» ώρες μεταξύ των ωρών διδασκαλίας, να συντονιστούν και να αποδώσουν έργο, αφού τα μέλη του Συλλόγου έχουν επιπροσθέτως διοικητικό έργο, διορθώσεις εργασιών, προετοιμασία εκπαιδευτικού έργου, υλοποίηση και προετοιμασία προγραμμάτων τα οποία έχουν αναλάβει, εφημερίες και γενικώς ό,τι άλλο τυχόν προκύψει κατά τη διάρκεια του διδακτικού έτους .

Με τις εγκυκλίους που μου έχουν αποσταλεί, δε γίνεται καμία μνεία για αμοιβή είτε αποζημίωση υπερωριακής απασχόλησης εκπαιδευτικών που θα μετάσχουν σε ομάδες εργασίας.

Με αυτά τα δεδομένα, η πρακτικώς αναγκαία συνέπεια της αυτοαξιολόγησης είναι η μη θεσμοθετημένη υπερωριακή απασχόληση των εκπαιδευτικών. Συνεπώς τα εμμέσως ή αμέσως προκύπτοντα από τις εγκυκλίους που μου έχουν αποσταλεί σχετικά με τις ομάδες εργασίας είναι προφανώς παράνομα κατ’ ενέργειαν του άρθρου 25 παρ. 3 του Ν. 3528/2007 και παρακαλώ για τις σχετικές ενέργειές σας επ’ αυτού.

Επίσης, θεωρώ παράνομη κατά το άρθρο 25 παρ. 2 του Ν. 3528/2007 την υποκατάσταση του Συλλόγου από το Διευθυντή κατ’ επίκληση του άρθρου 39 παρ. 15 της Υπουργικής Αποφάσεως  Φ.353.1/324/105657/8-10-2002 (Φ.Ε.Κ 1340/2002 τομ. Β).

Αναμένω την απάντησή σας προκειμένου  να εκτελέσω τη διαταγή του κ. Υπουργού όπως προκύπτει από τη με αριθμό 44375/Γ1/24-3-2014 εγκύκλιο του Υ.ΠΑΙ.Θ.

                                                                                                               Η Δ/ντρια του Σχολείου

 

Χαμένες είναι οι μάχες που δεν δόθηκαν…

Χαμένες είναι οι μάχες που δεν δόθηκαν…

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Είναι αλήθεια ότι το προηγούμενο διάστημα στο χώρο της εκπαίδευσης, ειδικά μετά την προληπτική επίταξη της κυβέρνησης, δημιουργήθηκαν αισθήματα ελπίδας σε συνδυασμό με μια αυξημένη οργή και αγανάκτηση.

Αυτά τα ίδια συναισθήματα δημιουργήθηκαν και σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έβλεπαν στον αγώνα των εκπαιδευτικών την κρυμμένη σπίθα που θα μπορούσε να φέρει την πολυπόθητη πυρκαγιά.

Γιατί, αντικειμενικά, ο αγώνας των εκπαιδευτικών αφορούσε ολόκληρη την κοινωνία. Αφορούσε, τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές αλλά και  τους γονείς και τους υπόλοιπους συγγενείς τους. Αφορούσε την κυβέρνηση και όσους έχουν άμεση σχέση εξάρτησης από αυτήν αλλά και τους ταξιδιωτικούς πράκτορες, τους ξενοδόχους, τους μεσολαβητές για σπουδές σε ξένα πανεπιστήμια, τα ιδιωτικά εργαστήρια ελευθέρων σπουδών και όλους όσους εμπλέκονται με τη μεγάλη «μπίζνα» που λέγεται «πανελλαδικές εξετάσεις».

Η αντίδραση των εκπαιδευτικών, δεν είχε να κάνει μόνο με τη διεκδίκησή τους που πάνω σε στενά ζητήματα του κλάδου αλλά είχε πάρει και χαρακτηριστικά αντίδρασης ενάντια στο γενικευμένο αυταρχισμό που εκπορεύεται από την κυβέρνηση και ενάντια στον αντιδημοκρατικό κατήφορο της καταπάτησης στοιχειωδών ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων.

Η προληπτική επίταξή τους, ουσιαστικά μιλάμε για επίταξη της σκέψης και της πρόθεσης, ήρθε ως συνέχεια των προηγούμενων επιτάξεων, των αστυνομικών επιθέσεων ενάντια στις πορείες και τις κινητοποιήσεις, των μεταμεσονύκτιων, πάλι προληπτικών, εισβολών σε σπίτια ανυποψίαστων κατοίκων στις Σκουριές και των τρομοκρατικών εισβολών, ακόμη και σε σχολεία, των δυνάμεων των ΜΑΤ, στην ίδια περιοχή.

Η προληπτική επίταξη των εκπαιδευτικών, ήρθε επίσης, ως συνέχεια της παραπληροφόρησης, της λασπολογίας και της συκοφάντησης όλων των κομματιών της κοινωνίας που κατά καιρούς αντιστέκονται, η οποία ξεκίνησε από τον Σημίτη όταν δήλωνε απαξιωτικά στη Βουλή «τέτοια κοινωνία είμαστε», συνεχίστηκε με τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου όταν δήλωνε στο εξωτερικό πως «είμαστε μια κοινωνία της διαφθοράς» για να καταλήξει στο περίφημο Πάγκαλου ρητό «μαζί τα φάγαμε». Και οι τρεις προαναφερθέντες κύριοι αγνόησαν επιδεικτικά να πουν πως οι δικές τους πρακτικές και πολιτικές δημιούργησαν το όλο κλίμα το οποίο, δήθεν, κατάγγελλαν με τόσο πάθος.

Το μεγαλύτερο κατόρθωμα όλων των κυβερνήσεων μετά τη μεταπολίτευση, είναι το ότι κατάφεραν να ριζώσουν βαθιά μέσα στην κοινωνία τη λογική του άκρατου ατομικισμού, του προσωπικού βολέματος, του ανταγωνισμού και του συναδελφικού κανιβαλισμού και να ξεριζώσουν τη λογική της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, του φιλότιμου και της ντομπροσύνης.

Μοιράζοντας «προνόμια» δεξιά και αριστερά, έστησαν ένας συνδικαλισμό υποταγμένο στις επιλογές των εκάστοτε κυβερνόντων ο οποίος με τη σειρά του, χρησιμοποιώντας κυρίως το ρουσφέτι και το προσωπικό βόλεμα, δημιούργησε ολόκληρες στρατιές ψηφοφόρων άμεσα ή έμμεσα εξαρτώμενων από τις κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Δεν θα ήθελα να σταθώ σε απόδοση ευθυνών στις διάφορες συνδικαλιστικές παρατάξεις, αν και έχω συγκεκριμένη άποψη, μόνο και μόνο για να καταλήξω στο ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι «βολεμένες», «ξεπουλημένες» ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, γιατί όλοι έχουμε κρίση, εμπειρία και μυαλό για να μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Όλοι είδαμε τη στάση της κάθε μιας παράταξης από την αρχή μέχρι το τέλος στον πρόσφατο αγώνα των εκπαιδευτικών. Είδαμε επίσης και τη στάση που κράτησαν όλα τα κόμματα, ενδεικτική της αντίληψης που έχει το καθένα για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Για το ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι «ξεπουλημένες» πρέπει να αναζητήσουμε και τις δικές μας ατομικές ευθύνες όχι μόνο σε σχέση με το ποιους ψηφίζουμε για εκπροσώπους αλλά κυρίως σε σχέση με τη συμμετοχή μας στις μαζικές διαδικασίες και την απαίτηση να διατυπώνεται και να ακούγεται η άποψη και ο προβληματισμός μας.

Το γεγονός ότι οι τελευταίες γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ ήταν μαζικές, ξεπερνώντας σε συμμετοχή τους 20.000 συναδέλφους, μπορεί να αποτελέσει το πρώτο ελπιδοφόρο μήνυμα της προετοιμασίας για μια μάχη που δεν δόθηκε ποτέ. Θα ήταν όμως εθελοτυφλία να αγνοήσουμε τους υπόλοιπους 60.000 συναδέλφους που απείχαν από τις διαδικασίες των συνελεύσεων.

Κανένας πλέον δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ως άλλοθι το επιχείρημα των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών για να δικαιολογήσει την αποχή του από τα ζητήματα που τον αφορούν γιατί έτσι, προσφέρει ο ίδιος άλλοθι και δίνει το δικαίωμα σ’ αυτούς που κατηγορεί, να εξακολουθούν να τον καπελώνουν και τελικά να τον «πουλάνε».

Επιβεβαιώθηκε επίσης ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων διαφόρων κλάδων είναι βασική προϋπόθεση για να είναι κερδοφόρα μια μάχη σε οποιοδήποτε κλάδο.

Δεν θα ήταν ίδια η κατάληξη των αγώνων αν, βγαίνοντας από το προσωπικό μας καβούκι, εκδηλώναμε έμπρακτα και όχι μόνο με ανακοινώσεις, τη συμπαράστασή μας στους αγρότες, στους ναυτεργάτες, στους φορτηγατζήδες, στους εργαζόμενους στο μετρό και σε όλους όσους αντιστάθηκαν παλιότερα ή συνεχίζουν σήμερα.

Φανταστείτε έξω από τις πόρτες των εξεταστικών κέντρων, εκτός από τους απεργούς εκπαιδευτικούς να βρίσκονταν ακινητοποιημένα, για παράδειγμα, τα απορριμματοφόρα των δήμων ή τα τρακτέρ των αγροτών, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα δεδομένα. Άλλη ψυχολογία, άλλη δυναμική και, κυρίως, φανερή διάθεση για σύγκρουση μέχρι τη νίκη, όχι από καπρίτσιο (ακούστηκε κι αυτό) αλλά από ανάγκη για επιβίωση.

Όμως, η έμπρακτη εκδήλωση αλληλεγγύης, δεν εξασφαλίζεται πάντα πριν από τη μάχη, ούτε χτίζεται πάντα βήμα-βήμα, αλλά κυρίως «επιβάλλεται» κατά τη διάρκεια της μάχης. Η ταξική συνείδηση του καθενός μας, δεν είναι αύξουσα γραμμική συνάρτηση του χρόνου. Έχει ελάχιστα, μέγιστα, οξείες κορυφές και πάει λέγοντας.

Άλλωστε, το σίδερο για να γίνει κοφτερό σπαθί, πρέπει να μπει στη φωτιά. Όσο τέλειος και αν είναι ο αρχικός σχεδιασμός του, αν δεν ανταμώσει τη φωτιά, δεν θα γίνει ποτέ σπαθί.

Και τώρα; Χάθηκαν όλα;

Κατά τη γνώμη μου τίποτα δεν χάθηκε.

Όσο η επίθεση θα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση απέναντι σε όλους τους εργαζόμενους, όσο υπάρχουν «εφεδρείες» που θέλουν να εκφραστούν και να αγωνιστούν και όσο θα απομονώνονται όλες εκείνες οι δυνάμεις που δρουν, όχι στη βάση των συμφερόντων των εργαζομένων αλλά στη βάση κυβερνητικών ή «εν δυνάμει» κυβερνητικών λογικών, η ελπίδα όλο και θα μεγαλώνει και η σπίθα που άναψε όλο και θα θεριεύει.

Σκοτιστήκαμε για το άγχος που έχουν διάφορες παρατάξεις να προσφέρουν «καλές υπηρεσίες» σε κόμματα και κυβερνήσεις.

Όποιος, στις σημερινές συνθήκες, διαλέγει να παίξει ένα τέτοιο ρόλο, θα ξεβράζεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, καθώς οι αλλαγές είναι τόσο ραγδαίες που τα προσωπεία θα πέφτουν – έχουν ήδη αρχίσει – πολύ γρήγορα.

Το πολιτικό ξεβράκωμα που συντελείται σε κυβερνητικό επίπεδο εμφανίζεται και στο επίπεδο του συνδικαλισμού.

Η πραγματική ήττα δεν ήταν η απόφαση για αναστολή της απεργίας στη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, κατά παράβαση της εντολής που μετέφεραν από τις γενικές συνελεύσεις.

Κατά τη γνώμη μου, η πραγματική ήττα θα έρθει αν στις επόμενες συνελεύσεις που θα γίνουν για να εκτιμήσουμε την κατάσταση που δημιουργήθηκε, διαλέξουμε το δρόμο της αποχής και της απάθειας, αφήνοντας πάλι τους ίδιους να αποφασίζουν, μετά, τα αντίθετα από αυτά που εμείς είχαμε αποφασίσει πιο πριν.

Τα διάφορα ξεπουλήματα θα σταματήσουν όταν μέσα από τις συνελεύσεις και τις άλλες μαζικές διαδικασίες κρεμάσουμε την ταμπέλα «διάλυση» στο σάπιο «συνδικαλιστικό μαγαζί».

 

 

 

 

Επιτέλους, έρχεται η αξιολόγηση που όλοι περιμέναμε

 

Επιτέλους, έρχεται η αξιολόγηση που όλοι περιμέναμε

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

 

Επιτέλους!

Διαβάζοντας το Προεδρικό Διάταγμα το σχετικό με  την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, καταλάβαμε πόσο πολύ πασχίζει ετούτη εδώ η κυβέρνηση, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, να βελτιώσει την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου, προς όφελος των μαθητών και της κοινωνίας, αλλά και των ίδιων των εκπαιδευτικών, βεβαίως, βεβαίως.

Για να είμαστε αντικειμενικοί, δεν χρειαζόταν το συγκεκριμένο Προεδρικό Διάταγμα για να καταλάβουμε την αγωνία της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και των προηγούμενων, για βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Οι μηδενικοί διορισμοί εκπαιδευτικών τα δύο τελευταία χρόνια, δεν δείχνουν κάτι τέτοιο; Με το να μην γίνουν διορισμοί, ενισχύθηκε η αυτοπεποίθηση των ήδη υπαρχόντων εκπαιδευτικών, αφού εύκολα μπορεί κάποιος να συμπεράνει πως εκτιμήθηκε η αξία τους τόσο πολύ που θεωρούνται αναντικατάστατοι.

Μαθαίνουμε από το σχετικό προεδρικό διάταγμα πως οι μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών σε συνδυασμό με επιμορφώσεις και σεμινάρια, μπορούν να κατατάξουν έναν αξιολογούμενο εκπαιδευτικό στους «αρίστους» (μεγάλο αθάνατο πνεύμα Διαμαντοπουλέικο» και καταλαβαίνουμε πόσο το υπουργείο επιδιώκει την αριστοκρατία μαζί με την αξιοκρατία!

Διότι, όπως είναι γνωστό, όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, όλες οι επιμορφώσεις και τα σεμινάρια που διοργανώνουν οι διάφοροι σχετικοί φορείς (ΕΕΦ, Πάντειο και λοιπές επιστημονικές, και να βγάλουμε το κατιτίς μας, δυνάμεις) είναι τελείως μα τελείως δωρεάν και προσβάσιμες για όλους μα

όλους τους εκπαιδευτικούς (σε κάποια άλλη χώρα, ίσως).

Άλλωστε, τώρα που αυξήθηκε η διάρκεια και ο αριθμός των εκπαιδευτικών αδειών, όλο και περισσότεροι μπορούν, αρκεί να το θέλουν, να αποκτήσουν και δεύτερο και τρίτο μέχρι και τέταρτο πτυχίο.

Γιατί, οι ξένες γλώσσες δεν είναι απαραίτητες;

Πώς θα κάνει, για παράδειγμα, ο φιλόλογος τα Αρχαία αν δεν ξέρει Αγγλικά; Πώς θα κάνει ο γυμναστής τη γυμναστική, αν δεν ξέρει Γαλλικά;

Επίσης, όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, διαβάζοντας το Προεδρικό

Διάταγμα, λαμβάνεται υπόψη του αξιολογητή, πρώτα και κύρια, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση των μαθητών, στους οποίους διδάσκει ο εκπαιδευτικός. Έτσι, όσοι διδάσκουν σε σχολεία υποβαθμισμένων περιοχών, αξιολογούνται ευθύς εξαρχής ως «άριστοι», διότι ετούτο το υπουργείο κι ετούτη η κυβέρνηση έχει αποδείξει πως όπου, όποτε και όσο μπορεί, τσακίζει τους ταξικούς φραγμούς που υψώνει το σύστημα στο χώρο της εκπαίδευσης.

Το έχει αποδείξει περίτρανα. Δεν θυμάστε πέρυσι που ξεκίνησε τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, αμέσως μετά το Πάσχα; Ούτε μία μέρα δεν καθυστέρησε καθώς σε μια βδομάδα θα ξεκινούσαν οι εξετάσεις και τα παιδιά που χρειάζονταν υποστήριξη θα έπρεπε να την έχουν.

Δεν θυμάστε, επίσης, πόσα από τα ειδικά, πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, διδάσκονταν στα σχολεία; Τι γραμμικά σχέδια, τι ελεύθερα σχέδια, τι Ιταλικά, τι Ισπανικά, τι μουσικές! Ατέλειωτες οι ώρες στα μαθήματα αυτά.

Ένα άλλο παράδειγμα που δείχνει πόσο πολύ ενδιαφέρεται η σημερινή κυβέρνηση και το σημερινό υπουργείο παιδείας για τη βελτίωση στην ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου είναι οι χιλιάδες προσλήψεις που θα γίνουν σε θέσεις γραμματειακής υποστήριξης στα σχολεία.

Τέρμα οι απουσίες, τέρμα τα έγγραφα, τέρμα τα πρωτόκολλα, τα δευτερόκολλα και τα τριτόκολλα. Τώρα, μόνο εκπαιδευτικό έργο. Μάθημα και προετοιμασία γι’ αυτό. Άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι αυτός ήταν και ο λόγος που το υπουργείο προχώρησε στη μείωση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών και σχεδιάζει και περαιτέρω μείωσή του.

Θα ήταν, τέλος, αδικία και μεγάλη παράλειψη, να μην προσθέταμε τη γενναία αύξηση των αποδοχών των εκπαιδευτικών, για να μπορούν, σε τούτες τις δύσκολες εποχές να συγκεντρώνονται απερίσπαστοι στο έργο τους.

Επιτέλους!

Έρχεται η αξιολόγηση που περιμέναμε όλοι μας για να βελτιωθούμε, προς όφελος, της τρόικας, των τραπεζών και των απολύσεων!

 

Αστοχίες, προχειρότητες και κρυμμένοι στόχοι στη δημόσια εκπαίδευση

Αστοχίες, προχειρότητες και κρυμμένοι στόχοι

στη δημόσια εκπαίδευση

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

 

Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο όμως τα τελευταία τέσσερα χρόνια τείνει να γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Αναφέρομαι σε ενέργειας και πρακτικές του υπουργείου παιδείας που δηλώνουν, αστοχία, προχειρότητα αλλά και προσπάθεια να επιτευχθούν συγκεκριμένοι στόχοι που δεν θα ήθελε να είναι άμεσα ορατοί.

Ποιος δεν θυμάται την υπόσχεση της κυρίας Διαμαντοπούλου ότι θα μπουν μαχαίρι στις αποσπάσεις σε διάφορους φορείς με σκοπό να επιστρέψουν «όλοι» οι εκπαιδευτικοί στην τάξη;

Όπως αποδείχτηκε, η υπόσχεση εξυπηρετούσε την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να εμφανίσει πλεόνασμα εκπαιδευτικών το οποίο με κατάλληλο «εξορθολογισμό» θα μπορούσε να καλύψει και με το παραπάνω, τις ανάγκες των σχολείων, χωρίς να χρειάζονται προσλήψεις. Έτσι και έγινε. Δραστική μείωση των προσλήψεων, αναβολή του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ μέχρι που φτάσαμε, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, σε απολύτως μηδενικές προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών.

Μετά ακολούθησε η καταιγίδα των συγχωνεύσεων και καταργήσεων των σχολικών μονάδων «για παιδαγωγικούς λόγους». Πραγματικά, αυτό το τελευταίο ήταν ότι καλύτερο, ως ανέκδοτο, που άφησε πίσω της η κυρία Διαμαντοπούλου για να τη θυμόμαστε μαζί με το περίφημο «πρώτα ο μαθητής».

Ποιος δεν θυμάται επίσης, τις δημόσιες δηλώσεις της υπουργού για «άριστους» εκπαιδευτικούς που καινοτομούν και για «άχρηστους» αντιδραστικούς εκπαιδευτικούς, δείχνοντας προς τους αναπληρωτές και ωρομίσθιους. Πολύ σύντομα ακολούθησε μια άλλη «άστοχη» δήλωση περί ανυπαρξίας αδιόριστων εκπαιδευτικών.

Εννοείται ότι το ζήτημα δεν είναι θέμα προσώπου αλλά θέμα συγκεκριμένης πολιτικής γραμμής, που ο εκάστοτε υπουργός υλοποιεί, στο χώρο της εκπαίδευσης.

Σβήνοντας με τις δηλώσεις αυτές τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους από το χώρο της εκπαίδευσης, απάλλαξε το υπουργείο της από την υποχρέωση να διορίζει αναπληρωτές, επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό; Πώς να διορίσει κάποιους που δεν αποδέχεται ότι υπάρχουν;

Και μετά ήρθε το ΕΣΠΑ. Νέα ήθη και έθιμα. Θα υπάρχουν αναπληρωτές όσο θα υπάρχουν ΕΣΠΑ. Κάθε χρόνο θα βλέπουμε. Η παιδεία αντιμετωπίζεται πλέον ως μονοετής καλλιέργεια.

Εξαγγέλλονται πράματα και θάματα. Ξένες γλώσσες από το Δημοτικό, Νέο Σχολείο, βιβλία στην ώρα τους, διαδραστικοί πίνακας, χτένες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς…

Το τι έγινε το γνωρίζουμε. Άλλα δεν ξεκίνησαν καν, άλλα αναβλήθηκαν επ’ αόριστον και άλλα έγιναν φωτοτυπίες που τα πήρε ο μνημονιακός άνεμος. Έμειναν οι χτένες και τα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς…

Πώς να ξεχάσουμε την υποχρεωτική τριετή υπηρέτηση των νεοδιόριστων πάλι για παιδαγωγικούς λόγους (εδώ κι αν έπεσε γέλιο) η οποία έγινε διετής εννοείται πάντα για παιδαγωγικούς λόγους.

Ακολούθησε η μανία της αξιολόγησης. Εθελοντική αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας με μηδαμινή συμμετοχή, αξιολόγηση σχολικής μονάδας, αξιολόγηση εκπαιδευτικών, διαβούλευση για την αξιολόγηση με μηδαμινή συμμετοχή αλλά παρόλα αυτά το υπουργείο προχώρησε μόνο του σε ότι σχετίζεται με το επίμαχο θέμα της αξιολόγησης. Για να είμαστε δίκαιοι, είχε αρωγούς τους γνωστούς έμπειρους τηλεοπτικούς «αναλυτές», αυτούς τους ίδιους που δεν είχαν πάρει, τόσα χρόνια, χαμπάρι την εγκληματική, όπως αποδεικνύεται, δράση της Χρυσής Αυγής.

Φτάσαμε στις μέρες του νυν υπουργού, του υπουργού της επιστράτευσης και των απολύσεων, όπως αποκαλείται από πολλούς.

Χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «άστοχη» η παρουσία του στα εγκαίνια ιδιωτικού ΙΕΚ το οποίο διαφήμιζε τις ειδικότητες του προγράμματός του και ήταν ίδιες με αυτές που την επόμενη μέρα κατήργησε ο υπουργός από τα δημόσια ΕΠΑΛ, ανοίγοντας την πόρτα της απόλυσης σε 2.500 περίπου εκπαιδευτικούς.

Ίσως τελικά και να μην ήταν και τόσο «άστοχη» αυτή του η ενέργεια. Μάλλον ήταν συμβολική, δείχνοντας ξεκάθαρα τόσο στην εκπαιδευτική κοινότητα όσο και στην κοινωνία ολόκληρη τι σκοπεύει να διαλύσει και τη σκοπεύει να στηρίξει ετούτη εδώ η κυβέρνηση με την πολιτική της.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στο σήμερα με τον υπουργό να μοιράζει «οργανικές σχολείου» σε όλους τους εκπαιδευτικούς.

Όσοι μιλούν για μεθοδευμένη προσπάθεια που οδηγεί σε κατάργηση των «οργανικών υπουργείου», οι οποίες προστατεύονται από το Σύνταγμα, έτσι ώστε ο υπουργός να μπορεί να απολύει όποτε «θα κρίνεται απαραίτητο», εισπράττουν την απάντηση: «Αν ήταν τόσο εύκολο, γιατί δεν έκανε νωρίτερα κάτι τέτοιο το υπουργείο; Τόσο αφελείς είναι;»

Η απάντηση έρχεται εύκολα με αντιστροφή του ερωτήματος: «Αν ήταν τόσο εύκολο να ικανοποιηθεί ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας, όπως αυτό της απόκτησης οργανικής θέσης από όλους τους εκπαιδευτικούς, γιατί δεν το έκανε νωρίτερα το υπουργείο; Τόσο αφελείς είναι; Κανένας σύμβουλος και κανένας υπουργός δεν το σκέφτηκε τόσα χρόνια;»

Προφανώς, ούτε περί αφέλειας πρόκειται ούτε περί απειρίας. Η συγκεκριμένη κίνηση έχει σκοπό να λύσει, συνταγματικά, τα χέρια της κυβέρνησης για να μπορεί να απολύει πιο εύκολα ικανοποιώντας, όποτε χρειαστεί, τις μνημονιακές αριθμητικές απαιτήσεις περί απολύσεων.

Παράλληλα, αναγκάζει τους διευθυντές των σχολείων, να ενημερώνει ηλεκτρονικά σε καθημερινή βάση το πότε προσήλθε, πόσο εργάστηκε και πότε έφυγε ο κάθε εκπαιδευτικός του σχολείου για να δείξει προς τα έξω ότι τα σχολεία θα αρχίσουν να λειτουργούν σαν ρολόι άσχετα με το αν τα τμήματα έγιναν 30άρια ή με το αν το άγχος, η αγωνία και η αβεβαιότητα των εκπαιδευτικών που τρέχουν να προλάβουν τη μία «υποχρέωση» μετά την άλλη μετακινούμενοι ανάμεσα σε δύο, τρία ή και περισσότερα σχολεία.

Χρυσώνει όμως το χάπι, δίνοντας, δήθεν, τη δυνατότητα σε όσους εκπαιδευτικούς δεν συμπληρώνουν ωράριο, να απασχολούνται σε άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες ή σε γραμματειακή υποστήριξη μέχρι και σε πέντε σχολεία.

Γιατί λέω πιο πάνω «δήθεν»; Γιατί, αν όντως το υπουργείο ενδιαφερόταν για τους εκπαιδευτικούς θα μπορούσαν και θα έπρεπε να το εφαρμόσουν από την αρχή της χρονιάς και να μην στέλνουν συναδέλφους να συμπληρώνουν το ωράριο δύο και τριών ωρών σε άλλα σχολεία.

Δεν το είχαν σχεδιάσει από την αρχή της χρονιάς; Να πιστέψουμε ότι λειτούργησαν με τόση προχειρότητα σε έναν τόσο σοβαρό τομέα (οι ίδιοι το λένε) όπως αυτός της εκπαίδευσης;

Τέλος, το νομοσχέδιο για το «Νέο Λύκειο» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μνημείο προχειρότητας. Ακόμη και αν δεν μπούμε στην ουσία των αλλαγών που ψηφίστηκαν αρκεί η αναφορά σε ένα και μόνο ζήτημα, αυτό της τράπεζας θεμάτων, για να αποδείξει, κατά τη γνώμη μου την προχειρότητα του εγχειρήματος.

Ποιος θα γεμίζει με θέματα την τράπεζα θεμάτων και τι είδους θέματα θα περιλαμβάνει; Θα είναι στα πλαίσια των σχολικών βιβλίων ή των επιστημονικών φαντασιώσεων διαφόρων «εγκεφάλων»;

Θα έχουν όλοι οι καθηγητές και οι μαθητές πρόσβαση στα θέματα αυτά;

Πώς θα γίνεται η επιλογή των θεμάτων στις εξετάσεις; Πώς θα εξασφαλίζεται η κλιμακούμενη δυσκολία και ο αποκλεισμός της περίπτωσης ο εκπαιδευτικός του σχολείου να επιλέξει το ίδιο θέμα με αυτό που θα «βγει» από την τράπεζα θεμάτων τη μέρα της εξέτασης;

Έχει αρχίσει να «γεμίζει» η τράπεζα αυτή; Αν όχι, πότε θα αρχίσει;

Αναρωτιέμαι αν ο συγκεκριμένος τρόπος εξέτασης θα μπορέσει να ισχύσει από φέτος και σε μια τέτοια περίπτωση, αν θα ισχύσει ακόμη και αυτό το ίδιο το «Νέο Λύκειο» για τα παιδιά που φοιτούν από φέτος στην Α’ λυκείου.

Όπως και να έχει, οι αστοχίες, οι προχειρότητες και τα νέα νομοθετήματα, συνθέτουν στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης ένα καταστροφικό παζλ για την ίδια τη δημόσια εκπαίδευση και για όσους εμπλέκονται με αυτήν.

Ας μη βιαστούν κάποιοι να μιλήσουν για καταστροφολογία ή τουλάχιστον, πριν το κάνουν, ας κάνουν μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν για να δούνε ποιος καταστρέφει βήμα-βήμα τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.

 

 

 

Περί έλλειψης προτάσεων του εκπαιδευτικού κινήματος ή αλλιώς πώς να γίνουμε «αγαπητοί»

Περί έλλειψης προτάσεων του εκπαιδευτικού

κινήματος ή αλλιώς πώς να γίνουμε «αγαπητοί»

 

 

Φοιτητής ακόμη σαν ήμουν, θυμάμαι την ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ να μας κατηγορούν ότι δεν είχαμε «θετικές» προτάσεις, όταν εκφράζαμε την αντίθεσή μας στην εξίσωση των ευρωπαϊκών σχολών τριετούς φοίτησης με τις αντίστοιχες ελληνικές τετραετούς φοίτησης ή όταν ζητούσαμε η ειδίκευση να γίνεται στις προπτυχιακές σπουδές και όχι σε μεταπτυχιακό επίπεδο.

Και τα δύο θα οδηγούσαν, όπως και έγινε, στην υποβάθμιση των πτυχίων. Το τι γίνεται με τα μεταπτυχιακά ήδη το βιώνουμε στο πετσί μας.

Θυμάμαι, επίσης αμέτρητα τηλεοπτικές εκπομπές με τον παρουσιαστή να «κατακεραυνώνει» τον εκπρόσωπο των εργαζομένων που τόλμησαν να διεκδικήσουν κάτι με την φοβερή ερώτηση: «Ποιες είναι οι προτάσεις σας».

Ωραία λοιπόν. Ας υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζουν ή δεν υπάρχουν προτάσεις της ΟΛΜΕ. Θέλουν προτάσεις; Θα κάνω εγώ, ή όποιος άλλος θέλει, μερικές…

 

– Ο μισθός του νεοδιόριστου (αν και φέτος δεν υπήρχαν) να πάει στα 1.500 ευρώ. Το ελάχιστο ποσό για να ζήσει κάποιος αξιοπρεπώς.

– Διπλασιασμός του εφάπαξ.

– Πλήρης σύνταξη στα 60 ή με 30 χρόνια προϋπηρεσίας για όλους τους εκπαιδευτικούς κάτω των 60.

– Επίδομα στέγασης 300 ευρώ για όσους συντηρούν και δεύτερη κατοικία.

– Επίδομα μετακίνησης για καύσιμα και εισιτήρια.

– Πρόσληψη σχολικών φυλάκων σε όλα τα σχολεία.

– Πρόσληψη γραμματέα σε κάθε σχολείο που θα αναλάβει κάθε διοικητική εργασία των καθηγητών.

– Πρόσληψη σε κάθε σχολείο ειδικού παιδοψυχολόγου.

– Εικοσαμελή τμήματα στα μαθήματα γενικής παιδείας και δεκαμελή στις κατευθύνσεις.

– Λειτουργία των τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας όχι όποτε «έχει ο ΕΣΠΑ» αλλά από το Σεπτέμβρη με την έναρξη των μαθημάτων.

– Υποχρεωτική δωδεκάχρονη εκπαίδευση για όλους τους μαθητές και αποσύνδεση του λυκείου από την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

– Τακτική μηνιαία επιμόρφωση για όλους τους εκπαιδευτικούς.

– Ετήσια αξιολόγηση από τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, και τους μαθητές του έργου του υπουργείου και των διευθύνσεων εκπαίδευσης.

– Διπλασιασμός των αδειών λοχείας, τοκετού και ανατροφής τέκνου. Την τελευταία να δικαιούνται και οι δύο γονείς.

– Τριπλασιασμός των γονικών αδειών.

– Μείωση του υποχρεωτικού ωραρίου από τις 23 στις 19 ώρες.

– Επαναλειτουργία και ενίσχυση των τεχνικών ειδικοτήτων που καταργήθηκαν.

– Επαναπρόσληψη όσων συναδέλφων βγήκαν σε διαθεσιμότητα και αποζημείωσή τους για ψυχική ωδίνη.

 

Είναι κάποιος από μας που θα έλεγε «όχι» σε κάποια από τις παραπάνω προτάσεις αν, υποθετικά, του έλεγε κάποιος ότι είναι άμεσα υλοποιήσιμες;

Νομίζω πως όχι.

Οι ενστάσεις ξεκινάνε, ακόμη και από εμάς τους ίδιους, όταν τίθεται το ερώτημα κατά πόσο οι προτάσεις είναι εφικτό να υλοποιηθούν ή όχι.

Δηλαδή, υιοθετούμε τη λογική του «εφικτού» στην οποία βασίζονται όλες οι κυβερνητικές αποφάσεις των τελευταίων τεσσάρων χρόνων και ακόμη πιο πίσω.

Άρα, αποδεχόμαστε την αντιδραστική λογική των κυβερνόντων ότι οι προτάσεις μας πρέπει να είναι «ρεαλιστικές».

Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα πρέπει να κινούνται στα στενά πλαίσια που οι ίδιοι έχουν ορίσει από πριν και έχουν χρησιμοποιήσει ως άλλοθι για να πάρουν τα αμέτρητα αντιλαϊκά μέτρα που πήραν, ζητώντας παράλληλα από μας όχι «αρνητικές» αλλά «θετικές» προτάσεις.

Για παράδειγμα, μια «θετική» πρόταση θα ήταν, να μην βγουν σε διαθεσιμότητα όσοι βγήκαν αλλά να είναι κατά δέκα λιγότεροι.

Μία άλλη θα ήταν να μην καταργηθούν 50 ειδικότητες που καταργήθηκαν, αλλά 49.

Άλλη μία θα ήταν η βάση στο Νέο Λύκειο να μην είναι το 10 αλλά το 9,9 και ο μέγιστος αριθμός των μαθητών σε κάθε τμήμα να μην είναι 30 (ναι τόσο πήγε) αλλά 29. Επίσης η τράπεζα θεμάτων να μετονομαστεί σε δεξαμενή γνώσης για να μειωθεί το άγχος των μαθητών.

Ακόμη θα μπορούσαμε «θετικά» να προτείνουμε αύξηση του υποχρεωτικού ωραρίου μας κατά μία ώρα για να μην νομίσει το υπουργείο και η κοινωνία ότι υπερασπιζόμαστε το παλιό σχολείο και επιπλέον να ζητήσουμε εξετάσεις «τύπου πανελλαδικών» για τη μετάβαση των μαθητών από το δημοτικό στο γυμνάσιο και από το γυμνάσιο στο λύκειο.

 

Είναι κανένας που πιστεύει ότι αν υιοθετούσαμε τις παραπάνω προτάσεις δεν θα ήταν ευχαριστημένος ο υπουργός και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας;

Κάθε μέρα η ΟΛΜΕ θα ήταν συνομιλητής του υπουργού στο γραφείο του.

Το θέμα δεν είναι ότι δεν έχουμε προτάσεις ή ότι πρέπει να έχουμε προτάσεις.

Το θέμα είναι οι προτάσεις που έχουμε να σπάνε τα δεσμά της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής που θέλει να ισοπεδώσει τη δημόσια παιδεία και τις ζωές τις δικές μας και των μαθητών μας.

Να τους δώσουμε να καταλάβουν πως αν οι πολιτικές τους δεν μπορούν να έχουν παιδεία για όλους, υγεία για όλους και δεν μπορούν να προσφέρουν ευτυχία και ευημερία, δεν φταίνε οι πολίτες αλλά οι ίδιες οι πολιτικές τους.

Και επειδή τις πολιτικές αυτές δεν πρόκειται να τις αλλάξουν γιατί τα συμφέροντα που εξυπηρετούν δεν τους το επιτρέπουν, το μόνο που μένει σε μας είναι να τους αναγκάσουμε να τις αλλάξουν.

Όμως, φιλολαϊκές πολιτικές για τα μεγάλα συμφέροντα και τους υπηρέτες τους δεν υπάρχουν.

Να αρνηθούμε να παίξουμε στο γήπεδό τους με τον διαιτητή και τους επόπτες «πιασμένους» έχοντας την αυταπάτη ότι θα πάρουμε «διπλό» μόνο με το χειροκρότημα των θεατών χωρίς να βγούμε ούτε μια  φορά από την περιοχή μας;

Τι περιμένουμε; Να σφυρίξει ο «πιασμένος» διαιτητής πέναλτι υπέρ μας και μάλιστα στο 94’;

Αυτά δεν γίνονται ούτε στο τσάμπιονς λίγκ!

 

 

 

Ανοιχτή επιστολή προς την ΟΛΜΕ

Ανοιχτή επιστολή προς την ΟΛΜΕ

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

 

Διανύουμε περίοδο περισυλλογής και ανασυγκρότησης μετά τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου μας.

Ο καθένας από μας βγάζει τα συμπεράσματά του και συλλογιέται ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.

Όμως, πέρα από τα συμπεράσματα που θα βγουν και τις επόμενες κινήσεις που θα προταθούν, η καθημερινότητα τρέχει και για τους περισσότερους συναδέλφους δεν είναι και η πιο ευχάριστη.

Υπάρχουν «μικρά» καθημερινά ερωτήματα και προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή μας μέσα στο σχολείο τα οποία κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια να ανταποκριθούμε στο έργο μας. Για παράδειγμα:

–         Το καινούριο φρούτο των «προφορικών εντολών» από μεριά της διοίκησης. Έχουν ισχύ οι προφορικές εντολές ή όχι;

–         Τι ισχύει με το ωράριο των εκπαιδευτικών; Μένουμε στο σχολείο μέχρι τις 2 έχουμε δεν έχουμε δουλειά να διεκπεραιώσουμε;

–         Τι ακριβώς ισχύει με τις αναθέσεις και τις συμπληρώσεις ωραρίων;

–         Ποιοι προηγούνται στις τοποθετήσεις στα σχολεία;

–         Τι γίνεται με τα σχολεία «Δεύτερης Ευκαιρίας»; Υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες ή περνάει το ρουσφέτι και οι γνωριμίες;

–         Τι προβλέπετε για τους συναδέλφους που βρίσκονται ακόμη σε διάθεση; Έχει το δικαίωμα το υπουργείο να τους εντάξει σε καθεστώς διαθεσιμότητας;

–         Τι γίνεται με τις μετατάξεις;

Προφανώς θα υπάρχουν και πολλά άλλα ζητήματα-ερωτήματα που απασχολούν τον κλάδο και τα συναντούμε καθημερινά. Ερωτήματα που αυξάνουν το άγχος και την αβεβαιότητα ακόμη περισσότερο.

 

Με δεδομένο ότι πολύ σύντομα ίσως χρειαστεί να βγούμε στους δρόμους καθώς ο αντιεκπαιδευτικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν έχει τέλος, είναι ανάγκη να προετοιμαστούμε για τις επόμενες μάχες όσο το δυνατόν καλύτερα.

Το απεργιακό ταμείο της ΟΛΜΕ που συζητείτε από τον περασμένο Μάιο και θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολλά χρόνια άρχισε δειλά-δειλά να λειτουργεί.

‘Όμως, ενώ είχαν εκδοθεί τα σχετικά κουπόνια, υπάρχουν ΕΛΜΕ που δεν τα έχουν πάρει ακόμα. Έγιναν, το περασμένο διάστημα, πολλές πορείες και κινητοποιήσεις χωρίς να γίνεται ταυτόχρονα η απαραίτητη διακίνηση κουπονιών τόσο στους συναδέλφους όσο και στον κόσμο λόγω έλλειψης συντονισμού.

Εκτός από την συνδικαλιστική της δράση αλλά παράλληλα με αυτή, είναι, πιστεύω, περισσότερο ανάγκη από ποτέ η ΟΛΜΕ και οι κατά τόπους ΕΛΜΕ να ενισχύσουν και την πολιτιστική τους παρέμβαση.

 

Για όλα τα παραπάνω, προτείνω:

–         Η διακίνηση των κουπονιών να είναι συνεχής αλλά να γίνει με τρόπο συντονισμένο για να μην εκφυλιστεί η προσπάθεια. Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό θα είναι για το μέλλον των αγώνων μας η ύπαρξη ενός ισχυρού απεργιακού ταμείου.

–         Τη δημιουργία ομάδας εργασίας με πρωτοβουλία της ΟΛΜΕ που θα έχει ως σκοπό να συντάξει ένα αξιόπιστο «νομοθετικό αλφαβητάρι», το οποίο θα θωρακίζει όλους εμάς τους εκπαιδευτικούς που τώρα ψαχνόμαστε μόνοι μας ή ρωτάμε ο ένας τον άλλον για το τι ισχύει από νομική άποψη σε διάφορα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Έτσι, θα μειώσουμε την πιθανότητα οι διάφορες αυθαιρεσίες από μέρους τις διοίκησης να περνούν απαρατήρητες χωρίς καμία διαμαρτυρία.

–         Τη δημιουργία θεατρικής ομάδας και μουσικού συγκροτήματος. Υπάρχουν πάρα πολλοί συνάδελφοι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση της δημιουργίας και παρουσίασης της πρότασης των εκπαιδευτικών σε βασικούς τομείς του πολιτισμού.

–         Έχουμε συναδέλφους εικαστικούς που θα μπορούσαν να παρουσιάσουν τα έργα τους σε περιοδικές εκθέσεις με βοηθό και συντονιστή την ΟΛΜΕ.

–         Ίσως και η έκδοση ενός περιοδικού να μπορούσε να λειτουργήσει ως αφορμή για ανταλλαγή απόψεων σε θέματα εκπαίδευσης μεταξύ των εκπαιδευτικών αλλά και ως ένα μέσο, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, για να βγούμε στην κοινωνία, στους μαθητές, στους γονείς, να μας γνωρίσουν και να τους γνωρίσουμε.

 

Ενδέχεται, κάποια πράγματα από όσα ανέφερα παραπάνω να έχουν γίνει ή να γίνονται. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, θέλω να πω με βεβαιότητα ότι αυτά δεν είναι γνωστά σε πολύ μεγάλο αριθμό συναδέλφων.

Κλείνω με το αυτονόητο, ότι προσωπικά θα βοηθήσω όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου σε ότι μου ζητηθεί.

 

 

 

 

Κοινό Δελτίο Ειδήσεων στο Μικροκάναλο των Μεγάλων Δανείων και στο Ότι Μου Σκάι

Κοινό Δελτίο Ειδήσεων στο Μικροκάναλο των Μεγάλων Δανείων

και στο Ότι Μου Σκάι

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

 

Όλγα Ατρόμητη: Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μικροκάναλου των Μεγάλων Δανείων ξεκινάει έχοντας ως κύριο θέμα την ανεξήγητη απεργία των καθηγητών πριν καλά-καλά αρχίσουν τα μαθήματα. Απόψε θα σχολιάσουν ο Φαύλος Μίτσας, ο Γιάννης Τεπρεντέρης και στα πλαίσια μιας διακαναλικής συνεργασίας με το Ότι Μου Σκάι, οι εκλεκτοί συνάδελφοι Άρης Πορτοχέλι και Μπάμπης (σκέτο).

Ας δούμε πρώτα το ρεπορτάζ που ετοίμασαν οι συνάδελφοι των δύο καναλιών που βρήκαν και συνομίλησαν με καθηγητές, γονείς και μαθητές οι οποίοι, όπως η κυβέρνηση αλλά και ολόκληρη η κοινωνία, αγωνιούν για το τι θα γίνει με τα μαθήματα.

Ρεπόρτερ: Όλγα, Φαύλο, Γιάννη, Άρη, Μπάμπη, σας καλησπερίζω. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση που συνομιλώ με πέντε ιερά τέρατα της αδέσμευτης δημοσιογραφίας. Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορέσω να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Έχω μεγάλο τρακ…

Όλγα Ατρόμητη: Εντάξει παιδί μου. Φτάνει το γλείψιμο. Προχώρα στις συνεντεύξεις.

Ρεπόρτερ: Ας ξεκινήσουμε από τον εκπαιδευτικό. Θα απεργήσετε αύριο; Ποια η γνώμη σας για την απεργία;

Εκπαιδευτικός;: Φυσικά και δεν θα απεργήσω. Γιατί να απεργήσω; Για να χάσω τα λεφτουδάκια μου ή μήπως επειδή το θέλει ο Τσίπρας και η αριστερά; Αν απεργήσω τι θα γίνουν οι μαθητές; Η ΟΛΜΕ είναι υποκινούμενη. Ο υπουργός προσπαθεί να βάλει μία τάξη αλλά οι βολεμένοι συνδικαλιστές δεν τον αφήνουν.

Όλγα Ατρόμητη: Εντάξει, αρκετά. Να κι ένας άξιος και συνειδητοποιημένος εκπαιδευτικός. Αν ήταν όλοι σαν αυτόν, σίγουρα τα σχολεία μας θα ήταν καλύτερα.

Φαύλος Μίτσας: Όλγα, αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να παρατηρήσω κάτι. Κανείς δεν λέει ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι ανεπαρκείς. Εγώ να δεχτώ ότι έχουμε τους καλύτερους. Όμως, η απόφαση της ΟΛΜΕ να ξεκινήσει απεργία αντί για μαθήματα, νομίζω ότι αδικεί όλους εκείνους που έχουν διάθεση να προσφέρουν. Σίγουρα η κοινωνία θα βρεθεί απέναντί τους και δεν θα επιτρέψει να χαθούν πολύτιμες ώρες μαθημάτων. Έστω και τώρα θα πρέπει η ΟΛΜΕ να αφουγκραστεί τη θέληση του απλού κόσμου.

Όλγα Ατρόμητη: Νομίζω Φαύλο, είναι η κατάλληλη στιγμή να ακούσουμε τη γνώμη ενός γονιού που είμαι βέβαιη ότι εκφράζει το σύνολο όλων των γονέων. Το μικρόφωνο στο δαιμόνιο ρεπόρτερ μας.

Γιάννης Τεπρεντέρης: Πάντως Όλγα, αν μου επιτρέπεις, πριν περάσουμε στον δαιμόνιο ρεπόρτερ μας νομίζω πρέπει να επισημάνουμε τα αυτονόητα. Οι μαθητές μας έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Είναι αυτονόητο. Θα έρθει μετά η τρόικα να μας επιβάλλει το αυτονόητο, απαγορεύοντας τις απεργίες και θα λέμε πόσο κακή είναι. Από μόνοι μας πρέπει να το κάνουμε. Το ζητάει η κοινωνία.

Ρεπόρτερ: Πολύ ωραία τα είπες Γιάννη. Ας ακούσουμε τώρα την κραυγή αγωνίας ενός γονιού που εκφράζει, νομίζω, όχι νομίζω είμαι σίγουρος, το σύνολο των γονέων όλης της χώρας.

Γονιός;: Αυτή η απεργία είναι απαράδεκτη όπως και όλες οι απεργίες που γίνονται, γιατί είναι υποκινούμενες για να πέσει η κυβέρνηση και να επικρατήσει χάος. Τα παιδιά μας δεν χρωστάνε τίποτα να χάνουν μαθήματα.

Μπάμπης: Θα ήθελα στο σημείο αυτό, ενισχύοντας την άποψη του αγαπητού γονέα, να προσθέσω το εξής. Οι απεργίες υποκινούνται από την αριστερά όλο αυτό το διάστημα. Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Πήγαμε κατά διαόλου. Νομίζω πως ήρθε η ώρα η δεξιά να προχωρήσει σε μια σοβαρή συσπείρωση. Στη συσπείρωση αυτή θα μπορούσε να χωρέσει ακόμη και μια σοβαρή και καλή χρυσή αυγή. Το είπε και ο στρατηγός-άνεμος Βύρωνας. Δεν είναι μόνο δική μου άποψη.

Άρης Πορτοχέλι: Αν μου επιτρέπεις Όλγα. Νομίζω πως πρέπει αυτοί οι κύριοι της ΟΛΜΕ να σκεφτούν πως με τις απεργίες τους σπρώχνουν τα παιδιά στα ιδιωτικά σχολεία που ούτε απεργίες κάνουν, ούτε ώρες χάνουν και καλύτερο μάθημα γίνεται.

Όλγα Ατρόμητη: Άρη, νομίζω πως έχεις απόλυτο δίκιο. Ας δούμε τι λέει για την όλη κατάσταση μία μαθήτρια το πρόσωπο της οποίας είναι καλυμμένο για ευνόητους λόγους.

Ρεπόρτερ: Δεν ξέρω ποιον να πρωτοσυγχαρώ, τον Μπάμπη ή τον Άρη.

Ανοιχτά μικρόφωνα: Μας γέμισε σάλια αυτός ο μικρός. Είπαμε να γλύφει αλλά ετούτος το παράκανε μην του πω καμιά κουβέντα.

 

Πανικός στο κοντρόλ. Ακούγονται φωνές. Τα μικρόφωνα κλείνουν.

 

Όλγα Ατρόμητη: Κυρίες και κύριοι συμβαίνουν αυτά σε ένα ζωντανό δελτίο ειδήσεων. Ας προχωρήσουμε. Να ακούσουμε τη γνώμη της μαθήτριας.

Μαθήτρια: Εμείς οι μαθητές κατανοούμε τις ανησυχίες των καθηγητών μας και συμπαραστεκόμαστε στο δίκαιο αγώνα τους για δωρεάν δημόσιο σχολείο για όλους χωρίς διακρίσεις. Θα σταθούμε συμπαραστάτες στη μάχη που διν…

Όλοι μαζί: Τι είναι αυτά που λέει. Αυτή δεν είναι μαθήτρια.

Ανοιχτά μικρόφωνα: Καλά, πόσο ηλίθιος είναι αυτός ο ρεπόρτερ. Του είπαμε να βγάλει τη μαθήτρια την ξανθιά με το μαύρο μπλουζάκι. Αυτός έβγαλε τη μαυρομάλλα με το κίτρινο φόρεμα. Να απολυθεί αμέσως.

 

Πανικός και πάλι στο κοντρόλ.

 

Μαθήτρια: Μας κλείνουν τα σχολεία, απολύουν τους καθηγητές μας, χάνονται ώρες λόγω έλλειψης καθηγητών, το χειμώνα δεν θα έχουμε πετ…

Ανοιχτά μικρόφωνα: Τι γίνεται; Ας βάλει κάποιος μια τάξη. Ρίξτε μαύρο. Μαύρο γρήγορα γιατί γίναμε ρεζίλι. Γρήγορα μαύρο.

Όλγα Ατρόμητη: Κυρίες και κύριοι, διακόπτουμε για λίγο τη ροή των ειδήσεων. Με την ευκαιρία ας δούμε λίγο και τους χορηγούς μας.

Χορηγοί:

ΙΕΚ ΠΑΡΑΚΜΗ

ΙΕΚ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ

ΙΕΚ ΠΙΚΡΗ

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ «ΖΗΤΩ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ»

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΑΣ

 

Όλγα Ατρόμητη: Κυρίες και κύριοι, ας μην ασχοληθούμε άλλο με την απεργία των καθηγητών. Άλλωστε τα ποσοστά συμμετοχής που δίνει η ΟΛΜΕ, αμφισβητούνται έντονα από το υπουργείο παιδείας και όπως γνωρίζουμε η ΟΛΜΕ δεν φημίζεται για την αξιοπιστία της. Το υπουργείο όμως…

Μπλα, μπλα, μπλα….

 

Τίτλοι τέλους γι΄αυτά τα δελτία ειδήσεων.

 

Με το χέρι στην καρδιά κύριε Αρβανιτόπουλε

Με το χέρι στην καρδιά κύριε Αρβανιτόπουλε

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

 

Ξεκίνησα να διαβάζω τη συνέντευξη του υπουργού παιδείας κυρίου Αρβανιτόπουλου που παραχώρησε στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής στις 8/9/2013 χωρίς καμία πρόθεση προκατάληψης έχοντας κατά νου ότι ο κύριος υπουργός μιλάει «από καρδιάς».

Με την ίδια διάθεση ακολουθούν και τα παρακάτω σχόλια σε πολλά σημεία της συνέντευξης.

Είπε ο υπουργός…

 

«Δεν θέλουμε δηλαδή να παρκάρουμε τα παιδιά σε ένα λύκειο στο οποίο τα παιδιά να περνούν τις τάξεις με μέσο όρο 9, να περνούν στο πανεπιστήμιο με 8, και στο τέλος να έχουν πτυχία χωρίς αντίκρισμα»

 

Αλήθεια δεν θέλετε το «παρκάρισμα» των παιδιών στο λύκειο κύριε υπουργέ; Θέλω να σας πιστέψω αλλά η υπογραφή σας για την αύξηση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τμήμα σας δεσμεύει. Αν πράγματι δεν θέλατε το παρκάρισμα θα αποφασίζατε τη μείωση και όχι την αύξηση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τμήμα.

Γνωρίζετε πολύ καλά πως ο μέσος όρος ήταν 9,5 και όχι 9. Θέτοντας ως βάση το 10 για να περνούν οι μαθητές την τάξη θεωρείται ότι θα συντελεστεί ποιοτική αναβάθμιση ή απλώς με τον τρόπο αυτό περισσότεροι «μαθητές του 10» θα βρεθούν εκτός σχολείου;

Γνωρίζετε, επίσης, πολύ καλά πώς τα αποτελέσματα μιας εξέτασης έχουν άμεση εξάρτηση με τη δυσκολία των θεμάτων. Γιατί η αποτυχία στα μαθηματικά στις φετινές πανελλαδικές ήταν διαφορετική από πέρυσι; Το γεγονός δεν είχε να κάνει κυρίως, να μην πω αποκλειστικά, με το επίπεδο δυσκολίας των θεμάτων. Τα ποσοστά επιτυχίας ή αποτυχίας στις πανελλαδικές ξέρετε πως είναι πολύ εύκολο να προκαθοριστούν.

Ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος που είστε, σίγουρα θα έχετε ακούσει τη γνωστή φοιτητική απορία πριν από μία εξεταστική σε κάποιο μάθημα: «Πόσους θα κόψει ο τάδε;».

Το αν ένα πτυχίο έχει αντίκρισμα έχει να κάνει με τη βάση εισαγωγής στην αντίστοιχη σχολή ή το ανάποδο; Το αντίκρισμα του πτυχίου όμως καθορίζεται από την αγαπημένη σας «αγορά».

Υψηλές βάσεις αποκτούν οι σχολές των οποίων οι πτυχιούχοι έχουν μεγαλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση και χαμηλές βάσεις αυτές των οποίων οι πτυχιούχοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Δείτε λίγο τη διακύμανση των βάσεων στις παιδαγωγικές σχολές τα τελευταία 30 χρόνια. Οι βάσεις ανέβαιναν όταν οι δάσκαλοι διορίζονταν και έπεφταν όταν η απορρόφησή τους ήταν μικρή.

 

Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε η παρακάτω αναφορά σας:

 

¨Εμείς θέλουμε να ανατρέψουμε τη νοοτροπία που δημιουργήθηκε την τελευταία τριακονταετία, αυτή της ήσσονος προσπάθειας τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε σήμερα¨

 

Δηλαδή, κύριε υπουργέ υιοθετείτε ευθέως την τελείως αντιπαιδαγωγική άποψη πως για την αποτυχία ή την επιτυχία ενός μαθητή, ο μοναδικός παράγοντας είναι η δική του προσπάθεια συνδέοντας μάλιστα την αποτυχία ή την επιτυχία με το αν πιάνει ή όχι τη βάση μετά από μια εξεταστική διαδικασία.

Δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από την καταστροφική λογική, την οποία μεταφράζετε σε πολιτικό λόγο και πράξη, ότι το λύκειο πρέπει να είναι ένα μακροχρόνιο εξεταστικό εργαστήριο μέσα στο οποίο τα πειραματόζωα-μαθητές θα προετοιμάζονται για τη μητέρα όλων των εξετάσεων-πειραμάτων που είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις αποκτώντας συγκεκριμένα επίκτητα χαρακτηριστικά που θα τα κάνουν ικανά να ανταποκριθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερες και δυσκολότερες εξεταστικές δοκιμασίες.

Δεν λαμβάνεται πουθενά μέριμνα για τη διατήρηση και την ενίσχυση των ιδιαίτερων ικανοτήτων και ταλέντων που έχει ο κάθε μαθητής αφού αυτά υποτάσσονται στη «μεγάλη ιδέα» των ενδοσχολικών και πανελλαδικών εξετάσεων.

Όμως, ακόμη και αν δεχτώ τη λογική σας «περί ήσσονος προσπάθειας» θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως δεν ζουν όλοι οι μαθητές, ειδικά στις μέρες μας, στις πιο ιδανικές συνθήκες που θα τους επιτρέψουν να καταβάλλουν τη μέγιστη προσπάθεια.

Μπορείτε να φανταστείτε την όρεξη και τη διάθεση για προσπάθεια, ενός μαθητή που πάει το πρωί στο σχολείο χωρίς, ίσως, να έχει να πάρει ένα κουλούρι και επιστρέφει στο σπίτι όπου, ίσως, το φαγητό να είναι λειψό, ο ένας ή οι δύο γονείς να είναι άνεργοι, το ρεύμα να είναι απλήρωτο και ο πλειστηριασμός να τους χτυπάει την πόρτα;

Δεν θεωρείτε ότι αυτά τα παιδιά έχουν μικρότερες έως ελάχιστες πιθανότητες να μπορέσουν να καταβάλλουν την «προσπάθεια» που εσείς επιθυμείτε; Γιατί έμμεσα τους κολλάτε την ταμπέλα του τεμπέλη;

Η κοινωνική, οικονομική και ψυχολογική κατάσταση των εκπαιδευτικών δεν παίζει και αυτή το ρόλο της;

Ακόμη και αυτή η απαραίτητη τακτική επιμόρφωση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών έχει καταντήσει μια διεκπεραίωση τόσο για τους επιμορφωτές όσο και για επιμορφούμενους. Βέβαια φέτος δεν υπάρχουν νεοδιόριστοι…

 

Σε ένα άλλο σημείο δηλώνετε:

 

¨…θα λάβουμε μέτρα τόσο για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες όσο και για να μην αυξηθούν τα ποσοστά ανεξεταστέων ή απορριπτόμενων…¨

¨Το υπουργείο παιδείας έχει προγραμματίσει τη λήψη μέτρων ενισχυτικής και πρόσθετης διδασκαλίας με αξιοποίηση των εκπαιδευτικών ώστε να βοηθήσουμε τους μαθητές να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και να μειωθεί το ποσοστό ανεξεταστέων ή απορριπτόμενων¨

 

Σε ποια ενισχυτική και πρόσθετη διδασκαλία αναφέρεστε. Μήπως έχετε κατά νου την ενισχυτική που εξαγγείλατε την περασμένη σχολική χρονιά λίγο πριν το Πάσχα; Με τι χρήματα; Από κάποιο ΕΣΠΑ;

Από τα λεγόμενά σας παραδέχεστε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι περιμένετε αύξηση των ανεξεταστέων και απορριπτέων εφαρμόζοντας τα όσα εξαγγείλατε για το νέο Λύκειο. Δέχεστε, δηλαδή, ότι το εξεταστικό σύστημα που προτείνετε οδηγεί με βεβαιότητα σε αύξηση της σχολικής αποτυχίας και σε πέταμα ενός μεγάλου αριθμού μαθητών, έξω από το λύκειο.

 

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σταθώ σε ένα ακόμη σημείο της συνέντευξής σας:

 

«Υπάρχει μία αντίληψη που έχει οδηγήσει τον πολίτη να σέβεται περισσότερο τα 200 ευρώ που καταβάλλει άμεσα στο φροντιστήριο από τα πολλαπλάσια που καταβάλλει μέσω του φόρου του για να υπάρχει δημόσια δωρεάν παιδεία. Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει»

 

Καταρχάς, τα χρήματα είναι πολύ περισσότερα από τα 200 ευρώ στα οποία αναφέρεστε.

Ξέρετε, υπάρχουν και οι ξένες γλώσσες, υπάρχουν και τα ειδικά μαθήματα όπως γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο, μουσική, Ισπανικά, Ιταλικά κλπ.

Αυτά τα ειδικά μαθήματα, τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα ΔΕΝ διδάσκονται στα δημόσια σχολεία. Έτσι δεν είναι κύριε υπουργέ;

Για ποια νοοτροπία μιλάτε; Με τμήματα 27 ατόμων ψάχνετε την αιτία στη νοοτροπία; Με θέματα στις πανελλαδικές πέρα και έξω από το σκοτωμένο πνεύμα των σχολικών βιβλίων, ψάχνετε την αιτία στη νοοτροπία;

Ακόμη και αν αυτή η νοοτροπία υπάρχει, πώς διαμορφώθηκε έτσι αυτόματα;

Οι πολιτικές επιλογές οι δικές σας και των προκατόχων σας τη δημιούργησαν.

Χωρίς σοβαρή πρόσθετη και ενισχυτική διδασκαλία που να αρχίζει με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ψάχνετε την αιτία στην νοοτροπία;

Ειλικρινά δεν κάνω δίκη προθέσεων. Θα ήθελα να σας πιστέψω και να σας εμπιστευτώ αλλά η εμπειρία των προηγούμενων ετών και η πολιτική σας, δεν μου αφήνουν περιθώρια να το κάνω.

Και ένα τελευταίο.

Διαβάζοντας τα επιχειρήματα που παρουσιάσατε στη συνέντευξη σχετικά με την ανάγκη να ανοίξουν τα σχολεία χωρίς κινητοποιήσεις, δεν είμαι σίγουρος ότι δεν θα προβείτε πάλι στην επιστράτευσή μας. Είναι ακριβώς τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν την προληπτική μας επιστράτευση στις πανελλαδικές εξετάσεις. Το μόνο που αλλάζει είναι η δική μας αποφασιστικότητα και η αποκάλυψη των πραγματικών σας προθέσεων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

 

Αυτά!