Στα όριά μας

Στα όριά μας

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Μπήκε ο Οκτώβρης και είναι λες και μπήκε χειμώνας βαρύς.

Άνοιξαν τα σχολεία και η ανείπωτη χαρά μας που θα βρισκόμασταν στο φυσικό μας χώρο μαζί με τους συναδέλφους και τους μαθητές μετατράπηκε σε ένα καθημερινό άγχος και σε ένα συνεχές ξόρκισμα του στρεσαρίσματος και της πίεσης.

ΚΥΑ για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων λόγω Covid. Να γίνουμε νοσηλευτές, να γίνουμε γιατροί, να γίνουμε υπεράνθρωποι, να κάνουμε συνεχή δίωρα και μετά εφημερία και μετά πάλι δίωρα, να συμπληρώνουμε φόρμες ηλεκτρονικές, κι άλλες φόρμες, κι άλλες φόρμες…Άι σιχτίρ μέσα.

Να φωνάζουμε όλοι πως ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ άλλο και να μας λένε αυτοί που μπαίνουν ελάχιστα έως καθόλου στις τάξεις, κάντε υπομονή, αντί να χαίρεστε που μπαίνετε τόση ώρα στην τάξη κάνετε συνεχώς παράπονα. Πάρτε κενά για να παίρνετε ανάσες, μας λένε, και να εφαρμοστεί και το 8 με 2 στα μουλωχτά, προσθέτω εγώ.

ΚΥΑ για εξ αποστάσεως σε περίπτωση καταλήψεων, με χιόνια με πλημμύρες, με σεισμούς με Covid, με, με, με…Σάμπως και νοιάζεστε που το 30% των μαθητών δεν έχει εξοπλισμό;

Καημένη κυρία Νίκη μου, ξέρεις πολύ καλά πως κάνεις το μνημόσυνο της δημόσιας εκπαίδευσης, με ξένα κόλλυβα, δυστυχώς τα κερνάμε εμείς. Διότι, χωρίς τον εξοπλισμό, το ίντερνετ και το χώρο που διέθεσαν οι εκπαιδευτικοί, η περίφημη «εξ αποστάσεως» που τόσο μας τη διαφημίσατε θα κατέρρεε την επόμενη μέρα. Όλοι το ξέρουν. Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί το ξέρουμε. Αν αύριο εμφανιστούμε στα σχολεία για εξ αποστάσεως θα γελάνε μέχρι και οι τοίχοι. Δεν θα ξέρετε τι να μας κάνετε, ούτε εσείς ούτε τα στελέχη σας. Αφήστε λοιπόν τους λεονταρισμούς κατά μέρος.

Επενδύετε στο φιλότιμό μας και καλά κάνετε γιατί εμείς διαθέτουμε και φιλότιμο και ψυχή. Εσείς και οι συνάδελφοί σας είστε σαν σε «διατεταγμένη υπηρεσία». Χθες αλλού, σήμερα εδώ, αύριο ποιος ξέρει. Εμείς όμως; Εδώ από χθες και για όσο αντέξουμε. Και να είστε σίγουρη πως θα αντέξουμε όσο χρειαστεί κι ακόμα περισσότερο.

ΚΥΑ για την αξιολόγηση τη μία, άλλη ΚΥΑ για την αξιολόγηση την άλλη, και δως του η κατατρομοκράτηση. Θα σας κόψουν το μισθό, θα σας κόψουν τον κώλο, θα σας κρεμάσουν ανάποδα, δεν θα μπορείτε να γίνεται διευθυντές ή συντονιστές-δεν καιγόμαστε κιόλας-θα σας στείλουμε να σπάτε πέτρες, δεν θα σας κάνουμε μόνιμους εσάς τους καινούργιους, τι καινούργιοι δηλαδή που είστε όλοι πάνω από σαράντα, δεν θα σας πάρουμε πάλι αναπληρωτές εσάς τους αναπληρωτές που σιγά το πράγμα, η τελευταία τρύπα της φλογέρας είστε για μας. Κι άλλα τέτοια όμορφα και κυρίως δημοκρατικά.

Να γίνονται συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων που μετατρέπονται σε μάχες. Απειλές, εκφοβισμός και πίεση από τη μία. Αντίσταση επιχειρήματα, ηρωισμοί και απεργία αποχή από την άλλη.

Το υπουργείο μετά την αποτίμηση της ήττας άρχισε τα νομικίστικα και τα δικαστήρια. Θα βγει παράνομη η απεργία; Δεν θα βγει παράνομη η απεργία. Θα βγει καταχρηστική η απεργία; Δεν θα βγει καταχρηστική η απεργία.

Και να οι αποφάσεις. Παράνομη αλλά όχι καταχρηστική.

Όχι ρε γαμώτο. Τι θα πει αυτό συνάδελφε; Σάματις ξέρω και γω.

Και να οι εφέσεις από την ΟΛΜΕ και πάρε κι άλλη απεργία-αποχή από την ΑΔΕΔΥ και φτου κι απ΄την αρχή.

Αυτό που ξέρω είναι πως το καλό της παιδείας, των παιδιών, των καθηγητών, της κοινωνίας ολόκληρης δεν μπορεί να περνάει μέσα από τις αίθουσες δικαστηρίων.

Δεν γίνεται κυρία Νίκη να λες πως νοιάζεσαι για τα σχολεία και να μην αφήνεις τους καθηγητές να αντιδράσουν όταν κρίνουν ότι πρέπει να αντιδράσουν.

Γιατί κυρία Νίκη μου, αποδεδειγμένα όλα αυτά τα χρόνια, μόνο εκείνοι νοιάστηκαν για το ρημάδι το σχολείο.

Τους χλευάσατε τους κάνατε φτωχούς, τους εξουθενώσατε εργασιακά, τους κλέψατε δώρα, επιδόματα, εφάπαξ, συντάξεις, τους αφήσατε αδιόριστους αλλά αυτοί εκεί. Δεν πρόδωσαν τους μαθητές τους δεν πρόδωσαν τη μεγάλη τους αγάπη.

Λύσσαξες με την αξιολόγηση κυρία Νίκη μου, όμως τώρα δεν είναι όπως παλιά που έλεγε ο υπουργός «αξιολόγηση» και η κοινωνία συμφωνούσε με ανοιχτό το στόμα.

Όποιος αξιολογεί θα αξιολογείται και άλλα τέτοιες εξυπνάδες.

Δυστυχώς για σας και ευτυχώς για μας, κοινωνία δεν είναι τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ. Ο κόσμος αρχίζει να το καταλαβαίνει και βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας.

Ώστε η αξιολόγηση θα αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο!  Αλήθεια; ‘Όπως στις ΗΠΑ, όπως στην Αγγλία, τη Σουηδία, το Μεξικό, τον Καναδά ή όπου αλλού εφαρμόστηκε;

Λίστες με καλά και κακά σχολεία σε μια ιδιότυπη πασαρέλα με τους εκπαιδευτικούς χωρίς καμία εργασιακή ασφάλεια δούλους κανονικούς, τους γονείς να ψάχνουν με το κουπόνι στο χέρι, τους χορηγούς να δίνουν το πρόσταγμα και το μάθημα να περιορίζεται μόνο σε ότι χρειάζεται για τους διαγωνισμούς, τα τεστ, τις εξετάσεις, τα πρωταθλήματα και τους τελικούς μαθητικών αγώνων δεξιοτήτων.

Το γεγονός ότι σας αρκεί μια έκθεση αξιολόγησης ακόμη και από τον διευθυντή της σχολικής μονάδας δείχνει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα στα οποία έχετε εκπαιδευτεί για να πείθετε τους ψηφοφόρους σας.

Αφήστε μας λοιπόν ήσυχους να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Ούτε που σας περνάει από το μυαλό πόσο επώδυνο είναι για μας όταν καταλαβαίνουμε, όσοι μπήκαν σε τάξη ξέρουν, ότι κάτι στο μάθημά μας δεν πήγε καλά.

Η δική σας δουλειά είναι να έχετε καθηγητές στην ώρα τους, που δεν τους έχετε, βιβλία στην ώρα τους, που δεν τα έχετε πάντα, ολιγομελή τμήματα, που δεν υπάρχουν, γυμναστήρια, θέατρα, εικαστικά εργαστήρια, μαθήματα κοινωνικών επιστημών, μαθήματα μουσικής, σύγχρονα βιβλία και κτήρια που να μην πέφτουν. Αυτά τα τελευταία, πάλι δεν τα έχετε. Και μας μιλάτε για αξιολόγηση και για αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Εκτός αν την τράπεζα θεμάτων, τις εξετάσεις από το δημοτικό και την ελάχιστη βάση εισαγωγής που σπρώχνουν τους μαθητές στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τους γονείς να βάλουν βαθιά το χέρι μέσα στην τρύπια και άδεια τσέπη τους μπας και βρουν τίποτα, τη βαφτίζεται αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Πείτε τη καλύτερα με το όνομά της: Χάρισμα στις ορέξεις των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων όλων των βαθμίδων.

Επενδύσατε στο φόβο και χάσατε, για άλλη μια φορά.

Ο φόβος σκιάχτηκε και πλέον σας συνοδεύει στις σκέψεις και τις ενέργειές σας….

 

Παραδεισένια κυβέρνηση και ο Αδάμ-Κυριάκος-ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 157

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 157-Παραδεισένια κυβέρνηση και ο Αδάμ-Κυριάκος

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

– Δεν μπορεί, μάλλον στραβά το πήραν εκεί στην παραδεισένια κυβέρνηση. Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, ισχυρίζονται κάποιοι οι οποίοι ανήκουν σε αυτούς που το ρίχνουν και όχι σε αυτούς που το τρώνε.

– Ευφυολογήματα των εξουσιαστών για να καταπίνουν τα θύματα τη βία αβίαστα, σαν το «σφάξε με πασά μ ν’ αγιάσω», και να παρηγορούνται γιατί  «από το θεό θα το βρούνε όλοι τους».

– «Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται», διατυμπανίζουν κάποιοι με ύφος τριών χιλιάδων καρδιναλίων και φουσκώνουν σαν τα κοκόρια που ανακάλυψαν πρόσφατα το κοτέτσι.

– Ας βιάζει ανενόχλητος λοιπόν ο θύτης γιατί το θύμα δεν επιτρέπεται να αμυνθεί χρησιμοποιώντας «βία». Με το «σας» και με το «σεις» πρέπει να του φέρεται του θύτη για να μην τον πληγώσει συναισθηματικά.

– Κανένας από αυτούς όμως, μα κανένας, δεν καταδίκασε τη βία που προέρχεται από την εξουσία και προκάλεσε φτώχεια, ανέχεια, αυτοκτονίες και απόγνωση.

– Κανένας από αυτούς που αρέσκονται εκ του ασφαλούς να κουνάνε το δάχτυλο δεν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη πριν μοιράσει οδηγίες για την πλέμπα.

– Αν χρωστάς στο δημόσιο και είσαι φτωχοδιάβολος θα σου πάρουν το σπίτι. Αν είσαι ευρωβουλευτής θα σε δανείσουν για να βγεις από τη δύσκολη θέση.

– Αν είσαι κόμμα εξουσίας μπορείς να χρωστάς εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε δημόσιο και τράπεζες και να απολαμβάνεις ασυλία.

– Ζητάει και ένα «συγνώμη» ο Αδάμ από τα θύματα και όλα μια χαρά. Κάνουν και μία ΕΔΕ για τους μεταφορείς του πολύτιμου ξύλου και όλα βαίνουν καλώς.

– Όταν όμως το πολύτιμο ξύλο τραυματίζει, σημαδεύει και σκοτώνει τότε τα πράγματα αγριεύουν. Εδώ δεν χωράνε αστεία.

– Εδώ όσο σπέρνεις ανέμους θα θερίζεις θύελλες. Όσο σπέρνεις θύελλες θα θερίζεις καταιγίδες και όσο σπέρνεις καταιγίδες θα θερίζεις τυφώνες.

– Κι έχεις και κάποιους ευσεβείς ιεροκήρυκες υποκριτές, γυμνοσάλιαγκες που ξεχνάνε το συνωστισμό αν είναι ιερός και τον θυμούνται βγάζοντας σπυράκια όταν ο κόσμος δεν κρατάει λαμπάδες αλλά πανό και πικέτες ζητώντας παιδεία, υγεία, δουλειά και ελευθερία.

 – Πάντως το τελευταίο ανέκδοτο που ακούγεται συχνά κάτω από τις μηλιές του «παραδείσου» από τα πολύχρωμα παπαγαλάκια είναι αυτό με την ηγεσία του ΣυΡιζΑ που έβγαλε στους δρόμους τον κόσμο.

– Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους αλλά, δυστυχώς για σένα αγαπητέ μου Αδάμ, δεν τον έβγαλε η ηγεσία του ΣυΡιζΑ, αλλά εσύ με την πρακτική και τη ρητορική σου.

– Πανδημία χωρίς «μία» για τη υγεία, εγκλεισμός, επιτροπή ειδικών με ελάχιστη πλέον αξιοπιστία, Πάρνηθα, Ικαρία, «τουρίστες ανοίξαμε και σας περιμένουμε», αυταρχισμός, ξύλο, ασυδοσία, οικογενειοκρατία, βία, φτώχεια και ανεργία.

– Κάπως έτσι βγήκε ο κόσμος στους δρόμους. Και είδες μόνο την αρχή.

 

Εσύ γονιέ που σήκωσες το χέρι…

Εσύ γονιέ που σήκωσες το χέρι…

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης

 Όπως και να ’ναι ο κόσμος, όσα κι αν έχει στραβά, έστω κι αν μείνω πια μόνος, πάντα θα φεύγω μπροστά.

 Όσα γραπτά κι αν θα κάψουν, στο φως δεν βάζουν φωτιά. Όσες αλήθειες κι αν θάψουν, λεύτερη μένει η καρδιά.

 Όπως και να ’ναι τούτη η γη, θα ’μαι στην πρώτη τη γραμμή, όπως και τώρα, τώρα, τώρα που είναι δίσεκτοι οι καιροί.

 Όπως και να ’ναι ο κόσμος, δε θα σταθώ πουθενά. Δεν καρτεράει ο χρόνος, πίσω ποτέ δε γυρνά.

Όπως και να ’ναι ο κόσμος, θα τραγουδώ στη ζωή. Για να μερέψει ο πόνος πρέπει να κλείσει η πληγή.

Όπως και να ’ναι τούτη η γη, θα ’μαι στην πρώτη τη γραμμή, όπως και τώρα, τώρα, τώρα που είναι δίσεκτοι οι καιροί.

(Πάνος Φαλάρας)

Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, γιατροί, νοσηλευτές και εκπαιδευτικοί στηρίζουμε εμείς και μόνο εμείς τη δημόσια παιδεία και υγεία.

Δεχτήκαμε επιθέσεις κάθε είδους.

Μας απαξίωσαν, μας λοιδόρησαν, μας έβρισαν, μας έδειξαν με το δάχτυλο, μας κούνησαν το δάχτυλο, μας απείλησαν, μας επίταξαν, μας είπαν τεμπέληδες, αγράμματους, μας εξαθλίωσαν οικονομικά, μας διέλυσαν κοινωνικά και ψυχολογικά, μας εξάντλησαν εργασιακά και μας έβαλαν να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα.

Όμως έφαγαν τα λυσσακά τους γιατί δεν κατάφεραν να μας υποδουλώσουν. Δεν κατάφεραν να μας εξαφανίσουν. Και τότε και τώρα και πάντα θα μας βρίσκουν μπροστά τους.

Δεν εγκαταλείψαμε μαθητές και ασθενείς, δεν παραδώσαμε σχολεία και νοσοκομεία.

Ούτε τώρα θα το κάνουμε.

Δεν πτοούμαστε ούτε από την προπαγάνδα των καλοταϊσμένων ΜΜΕ ούτε από τους ψευτοτσαμπουκάδες των νταήδων, των φασιστοειδών και όλων των αντιδραστικών σκοταδιστών.

Όρθιοι πάντα μέχρι τέλους θα αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι η γη είναι επίπεδη γιατί ξέρουμε ότι η γη είναι σφαιρική.

Δεν κολακευόμαστε από τα «κομψά» και ψεύτικα χειροκροτήματα.

Όλα όσα δικαιούμαστε θα τα κατακτήσουμε με τον ίδιο τρόπο όπως πάντα γινόταν σε όλες τις κοινωνίες. Με τα οράματά μας θα βάζουμε φωτιές στην υποκρισία τους και με τους αγώνες μας θα στηρίζουμε μαθητές, ασθενείς και την κοινωνία ολόκληρη.

Εσύ γονιέ που σήκωσες το χέρι να χτυπήσεις τη δασκάλα του παιδιού σου, το παιδί σου το ίδιο χτύπησες χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Τους πραγματικούς υπεύθυνους για αυτά που σου φταίνε τους έχεις στο απυρόβλητο καημένε.

Εσύ συγκάτοικε που κοιτάς λοξά το γιατρό όταν μπαίνει στην πολυκατοικία επειδή φοβάσαι μην κολλήσεις, για σένα δίνει τη μάχη με απλήρωτες υπερωρίες και ατελείωτες ώρες δουλειάς. Μια αγκαλιά της πρέπει έστω και από μακριά. Για σένα ξενυχτάει καημένε γιατί οι ΜΕΘ δεν φτάνουν και ίσως χρειαστεί να διαλέξει αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις.

 

Οικογενειοκρατία μετά αριστείας άνευ μουσικής και κοινωνιολογίας ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 156

Οικογενειοκρατία μετά αριστείας άνευ μουσικής και κοινωνιολογίας

 

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο 156

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

– Χρειάστηκε να περάσουν κοντά δύο χρόνια (23 μήνες για την ακρίβεια) για να τελειώσουν οι εργασίες αποκατάστασης στις πρόκες μου. Ήταν απαραίτητες και δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο.

– Ο προσωπικός μου σιδηρουργός με διαβεβαίωσε ότι θα αντέξουν μέχρι και το τελευταίο τρισέγγονο του Κυριάκου να διοριστεί σε μια θέση ευθύνης είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα που αρμέγει το δημόσιο.

– Τώρα αυτό για καλό πρέπει να το πάρω ή για κακό; Με τη φόρα που πήρε ο Κυριάκος μου το τελευταίο διάστημα δεν τον βλέπω να χρειάζεται και πολύ χρόνο για να το πετύχει.

– Δεν άφησαν καμία δραστηριότητα ακάλυπτη. Υπουργοί, πρωθυπουργοί, δήμαρχοι, βουλευτές, διευθυντές πρωθυπουργικών γραφείων, όλα τα βάφω, τενεκέδες γανώματα, καλαντζήδες, αιολικά πάρκα, ούτε ο Αίολος δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα, ΜΚΟ για τα πτωχά του κόσμου, και δεν συμμαζεύεται.

– Από τα πρώτα πράγματα που έκανε η Χούντα όταν πήρε την εξουσία ήταν να καταργήσει στα σχολεία το μάθημα «Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος».

– Το θυμήθηκα τώρα που στο υπουργείο των αρίστων και της αριστείας, γενικώς, καταργούν μαθήματα κοινωνικού περιεχομένου για να μην βγαίνουν τα παιδιά «αριστερά» κατά Άδωνι-Σπυρίδωνα. Πρέπει, λέει τα παιδιά να βγαίνουν «δεξιά».

– Δηλαδή τα «δεξιά» παιδιά δεν χρειάζεται να έχουν κοινωνιολογικές και άλλες περιττές γνώσεις. Ωιμέ! Και πώς θα υπηρετήσουν τα παιδιά αυτά τη δημοκρατία; Ίσως και να μην είναι απαραίτητο.

– Καταργούν, λέει, και τα καλλιτεχνικά μαθήματα. Απορώ γιατί διαμαρτύρονται κάποιοι; Χρειάζεται ο ψυκτικός να ξέρει μουσική; Θα βάζει κλιματιστικά και θα τραγουδάει σαν τον Παπαμιχαήλ;

– Άλλωστε τα διάφορα πολιτιστικά μέγαρα και ακριβά εισιτήρια έχουν και δεν είναι για τους πολλούς. Ο πολιτισμός, ανέκαθεν ήταν ακριβό σπορ. Δεν χωράνε σ’αυτόν «αριστερά» παιδιά.

– Μήπως εκεί στο υπουργείο της παιδείας των αρίστων πρέπει να σκεφτούν να καταργήσουν και το μάθημα της φυσικής γιατί βγάζει παιδιά «επαναστάτες»; Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου.

– Να μάθουν τα παιδιά για δράση-αντίδραση; Για σχέση αιτίας-αποτελέσματος; Να μάθουν ότι η γη είναι σφαιρική και άλλα τέτοια αιρετικά και ξεσηκωτικά; Όλοι πρέπει να ξέρουν ότι η γη είναι επίπεδη. Την αλήθεια δηλαδή.

– Και το μάθημα της βιολογίας, εδώ που τα λέμε, σε τι χρειάζεται; Θεωρία της εξέλιξης, Δαρβίνος, πίθηκοι , DNA, πειράματα στο Άουσβιτς και άλλα τέτοια αναληθή που δεν θα τα ζητήσει κανένα αφεντικό. Άχρηστη γνώση.

– Γιατί η Χημεία; Τα μαθηματικά; Η Λογοτεχνία; Τρώγεται η λογοτεχνία; Θα ρωτήσει κανένας τον ντελιβερά πριν την παράδοση της πίτσας αν έχει διαβάσει ποτέ του Λουντέμη;

– Όμως, μέχρι τα σχολεία να βγάζουν μόνο «δεξιά» παιδιά, θα πρέπει να μπει μία τάξη με τις αμέτρητες πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο του μεγάλου περίπατου.

– Έτσι νομίζουν πως θα καταργήσουν και την ταξική πάλη και θα πάψουν οι διεκδικήσεις κατά πως ονειρεύονται οι πορτομπόγδανοι. Αυτοί οι δύο μάλλον στο μάθημα της κοινωνιολογίας δεν έπιαναν τη βάση.

– Ακούγεται, χωρίς να έχει διασταυρωθεί, ότι θα συσταθεί άμεσα στο Δήμο Αθηναίων «ειδική υπηρεσία υιοθεσίας πικροδάφνης σε ακριβό τενεκέ» με σκοπό να μην ψοφήσει το φυτό από το ζέστη.

– Ο κάθε ανάδοχος θα καλείται να καταβάλει το ποσό των χιλίων ευρώ ως αντάλλαγμα της ψυχικής ικανοποίησης που θα εισπράττει από την παραπάνω πράξη του. Θα παρέχει και δεκάλεπτη συνέντευξη στην εκπομπή ΦλΕΡΤ.

– Ένα θερμό καλοκαίρι αναμένεται και ένα ακόμη πιο θερμό φθινόπωρο. Με ή χωρίς κορωνοϊό, με ή χωρίς «καλό άνθρωπο» και «αυστηρό λοχία» προβλέπεται η «αριστεία» να συγκρουστεί πάλι με το «ώριμο τέκνο της οργής»

 

 

Κορωνοϊού… συνέχεια.

Κορωνοϊού… συνέχεια.

Αργυρώ Σαββάνη

Ιατρός παθολογοανατόμος

Ανταποκρινόμενη σε ερωτήματα αναγνωστών σχετικά με προηγούμενο άρθρο που αναρτήθηκε στις 12/5 οφείλω να διευκρινίσω ότι το εν λόγω άρθρο, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε κάποιος  αναγνώστης δεν προσφέρει σε καμία περίπτωση επιστημονική τεκμηρίωση για την αποδοτικότητα ή μη των μέτρων. Δεν είναι εύκολο, ίσως επί του παρόντος είναι και αδύνατο να αποδείξουμε ότι δεν μας σώσανε τα μέτρα αλλά η καλή μας τύχη, πόσο μάλλον αφού η καραντίνα ξεκίνησε πριν προλάβει να συμβεί σχεδόν τίποτα στη χώρα μας. Ήταν μια προληπτική καραντίνα για να μην πάθουμε αυτά που έπαθαν άλλοι, προς γνώση και συμμόρφωση. Ούτε όμως και οι υπεύθυνοι για την επιβολή των μέτρων μπορούν να προσφέρουν ορθή επιστημονική τεκμηρίωση για τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν από τα στατιστικά στοιχεία που παραθέτουν.

Η στατιστική είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιλεκτικά και με αντικρουόμενα συμπεράσματα και προφανώς η επιστήμη αυτή είναι από τις πιο σύνθετες και πιο δύσκολες και ουδείς θα έπρεπε να κάνει ασυλλόγιστα χρήση των δεδομένων χωρίς να είναι βαθιά εξοικειωμένος με αυτό το αντικείμενο.

Εγώ δεν είμαι. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω παραθέσει ελάχιστα στατιστικά στοιχεία και με πολύ επιφύλαξη αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιδημία ακόμα “τρέχει”, δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της και ότι τα δεδομένα που συλλέγονται και προβάλλονται, συνεχώς αναθεωρούνται. Συμπεράσματα ασφαλή μπορούν να εξαχθούν ΜΟΝΟ αφού ολοκληρωθούν οι μελέτες.

Υπάρχει εν τούτοις η τάση (τουλάχιστο αυτό εκπροσωπεί μία μερίδα επιστημόνων) τα στατιστικά στοιχεία για τη θνητότητα του ιού συνεχώς να αναθεωρούνται προς τα κάτω (ορισμένοι μάλιστα εκτιμούν μικρότερα ποσοστά και από αυτά της γρίπης). Οι απόψεις όμως αυτές δυστυχώς δεν προβάλλονται. Η αρχική εκτίμηση πάντως ότι αυτή η επιδημία θα έχει νεκρούς της τάξης έως και δεκάδων εκατομμυρίων φαντάζει με τα τελευταία δεδομένα αστρονομική.

Όσο για το θέμα των θετικών δειγμάτων πρέπει να επισημανθεί  ότι αυτό που γενικά βλέπουμε από τις δειγματοληψίες που γίνονται, είναι μόνο η άκρη μιας πυραμίδας. Κάτω από αυτή την άκρη ο πραγματικός αριθμός των ατόμων που πιθανόν έχουν ως τώρα υπάρξει θετικοί στον ιό, είτε έχουν νοσήσει είτε όχι είναι υπερπολλαπλάσιος. Δηλαδή εάν για παράδειγμα στην Ελλάδα έχουν ανιχθευθεί φερειπείν 3000 θετικά δείγματα, ο πραγματικός αριθμός των θετικών ατόμων μπορεί να ξεπερνά τις 100000 ή και τις 200000, πράγμα καθόλου παράλογο αφού μιλάμε για επιδημία.

Είναι επίσης λογικό ότι τα κρούσματα θα αυξάνονται εκεί που χαλαρώνουνε τα μέτρα εφόσον δεν έχει επέλθει φυσική ανοσοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Αυτό από μόνο του όμως δεν πρέπει να αποτελεί λόγο ανησυχίας μιας και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που θα μολυνθούν ή έχουν μολυνθεί από τον ιό δεν παρουσιάζουν ή παρουσιάζουν ελάχιστα και ελαφρά συμπτώματα. Οι περισσότεροι δεν θα καταλάβουν ποτέ από τι νόσησαν.

Αυτό που ΔΕΝ είναι λογικό είναι να προβάλλεται επιμόνως και να καταμετράται σε ημερήσια, για να μην πω σε ωριαία βάση, κάθε ένα μεμονωμένο κρούσμα και κάθε ένας μεμονωμένος θάνατος σαν να έχουμε εγκαταστήσει ένα μετρητή μέσα στο κεφάλι μας, σαν ο χάρος να μας μετράει μία μία αντίστροφα τις ώρες μας. Αυτό είναι επιστημονικά απαράδεκτο, αποτελεί τον ορισμό της παραπληροφόρησης (σκόπιμης κατά τη γνώμη μου) και οδηγεί σε τρέλα.

Έστω ότι παραδεχόμαστε την αποδοτικότητα της καραντίνας και δεδομένου ότι αυτή επιβλήθηκε τόσο πρόωρα δεν θα έπρεπε λογικά να έχει προλάβει να επέλθει ανοσοποίηση του πληθυσμού ούτε στη χώρα μας. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να βλέπουμε και εδώ μια άνοδο της καμπύλης μετά την άρση της καραντίνας.

Πού είναι λοιπόν τα αυξημένα κρούσματα τώρα που ο κόσμος κυκλοφορεί και μάλιστα χωρίς να πολυπροσέχει; Κρούσματα σαφώς υπάρχουν. Το ερώτημα είναι γιατί έχουν πάψει να ασχολούνται ή γιατί έχουν πάψει να τα προβάλλουν με τόση έμφαση όπως έκαναν πριν και κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

Θα έλεγε κανείς ότι μας έχουν αφήσει να ηρεμήσουμε λίγο, όχι όμως και να χαλαρώσουμε εντελώς  αφού προβάλλονται εικόνες από νέες χώρες που μπήκαν στο χορό του κορωνοϊού. Εν όψει δεύτερου κύματος…

Η δικαιολογία ότι εμάς μας βοηθάει ο καιρός είναι ανυπόστατη γιατί το καλοκαίρι ακόμη ΔΕΝ το είδαμε και οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή (δηλαδή τα απότομα σκαμπανεβάσματα της θερμοκρασίας, η αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα σε συνδιασμό με συχνές νεφώσεις, ξαφνικές βροχοπτώσεις και σκόνες) είναι ΙΔΑΝΙΚΕΣ για την εξάπλωση πάσης φύσεως ιογενών λοιμώξεων.

Σαφώς και πρέπει να προστατευτούν οι ευπαθείς, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο, όχι με τον κοινωνικό τους αποκλεισμό που οδηγεί σταδιακά στην εξόντωσή τους και βέβαια όχι εις βάρος της  κοινωνίας ολόκληρης. Υπάρχει εξάλλου μεγάλη δόση υποκρισίας όταν τόσα χρόνια γίνεται δραματική υποβάθμιση του συστήματος υγείας υπό την ηγεμονία των μνημονίων και ξαφνικά τους έπιασε ο καημός για τις ευπαθείς ομάδες.

Είναι βέβαιο ότι και αυτή τη στιγμή που μιλάμε μπορεί δεδομένα από αυτά που παραθέτω στο προηγούμενο άρθρο να έχουν ήδη ανατραπεί. Αυτό δεν αλλάζει όμως τίποτα από την ουσία όσων προσπαθώ να αναδείξω.

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι δεν είναι δυνατό μέσα σε μερικές σελίδες αρθρογραφίας να διασκεδαστούν φόβοι ή καλύτερα μία συλλογική φοβική συμπεριφορά που καλλιεργήθηκε τόσο μεθοδικά και επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στον κόσμο. Από τη μεριά μου εξάλλου δεν είναι δυνατή περαιτέρω επιστημονική ανάλυση διότι σε αυτό μεταξύ άλλων με περιορίζει η ειδικότητά μου.

Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να κλείσουμε επιτέλους τις τηλεοράσεις και να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τις τραμπάλες των αριθμών. Δεν είναι δυνατόν η εικονική πραγματικότητα των τηλεοπτικών δελτίων να υπερισχύει στα μυαλά μας της απτής πραγματικότητας και της καθημερινής μας εμπειρίας.

Την ώρα που εμείς φοβόμαστε μην πεθάνουμε πλήττει την χώρα μας μία τέτοιων διαστάσεων οικονομική καταστροφή, το κόστος της οποίας σε ανθρώπινες ζωές θα είναι στο τέλος (και το πιστεύω απόλυτα)  πολλαπλάσιο των θυμάτων του ιού.

Δεν είναι τυχαίο που το μεγαλύτερο φόρο σε νεκρούς από λοιμώδη νοσήματα τον αποδίδουν χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ανύπαρκτο σύστημα δημόσιας υγείας και άθλιες διατροφικές συνήθειες του πληθυσμού τους. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στους θανάτους υπολογίζονται και οι αυτοκτονίες και πως για κάθε ποσοστιαία μονάδα αύξησης της ανεργίας αυξάνει αντίστοιχα και ο αριθμός των αυτοκτονιών.

Αυτά τα δεδομένα άραγε δεν είναι αρκετά τρομακτικά ώστε να δώσουν ώθηση σε κάποια μορφή κοινωνικής αντίδρασης;

Δεν είναι ώρα εξάλλου να αναλωνόμαστε σε θεωρίες σχετικά με την προέλευση αυτού του ιού. Είτε προέκυψε από φυσικές μεταλλάξεις είτε κατασκευάστηκε εργαστηριακά, είτε τους ξέφυγε, είτε τον αμολήσανε, στην παρούσα φάση αυτά είναι ζητήματα ήσσονος σημασίας.

Σημασία έχει το πώς αξιοποιήθηκε ο ιός αυτός.

Και είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι αξιοποιήθηκε απόλυτα και προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης σε ανύποπτο χρονικό διάστημα μιας κοινωνίας παραδομένης στο φόβο, την υστερία, τον ψυχαναγκασμό και την αυτοματοποίηση, μιας κοινωνίας ως εκ τούτου εύκολα χειραγωγήσιμης.

Σε αυτό καταλυτικό ρόλο έπαιξε η αμάθεια ή χειρότερα η ημιμάθειά μας σε συνδιασμό με μία καθολική ηθική κατάπτωση η οποία σημειωτέον δεν είναι τωρινό φαινόμενο αλλά συντελείται αργά, σταθερά και εξίσου μεθοδευμένα εδώ και δεκαετίες.

Η υποβάθμιση της Παιδείας είναι κομβική στο θέμα αυτό. Η χαριστική βολή δίνεται αυτή τη στιγμή που μιλάμε.

Στις εισόδους των σχολείων υποδέχονται τα παιδιά μας όχι πλέον οι δάσκαλοί τους αλλά κάποιοι άγρυπνοι φρουροί που επιβλέπουν την τήρηση μέτρων και αποστάσεων. Τα παιδιά μας επιπλήττονται όταν πλησιάζονται, όταν κάνουν απόπειρα να αγγιχτούν, να ανταλλάξουν μεταξύ τους κάποιο αντικείμενο. Προαυλίζονται με καθεστώς κρατουμένων. Υποβάλλονται σε σεμινάρια τήρησης κανόνων υγιεινής με ψυχαναγκαστική σχολαστικότητα. Απομονώνονται από τους συμμαθητές τους αν παρουσιάσουν κάποιο ύποπτο σύμπτωμα σαν τιμωρούμενοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Αντιμετωπίζονται ως μιάσματα που οφείλουν να αντιμετωπίζουν και τους γύρω τους ως μιάσματα. Ο κορωνοϊός αιωρείται μόνιμα επάνω από τα κεφάλια τους σαν μαύρη απειλή. Πήγε περίπατο όλη η παιδαγωγική επιστήμη και τα περί ηθοπλασίας των νέων. Και το κερασάκι είναι η απαίτηση από τα παιδιά μας να αναλύσουν σε εκθέσεις ιδεών τα αισθήματα και τους προβληματισμούς τους σχετικά με τον ιό. Πρώτα μας βιάζουν ψυχολογικά και μετά μας περιθάλπουν. Υλικό για ψυχανάλυση.

Προετοιμάζεται με αριστοτεχνικό τρόπο μία αυριανή γενιά αρρωστημένων υποκειμένων.

Και όλα αυτά για την υγεία μας…

Είπα και άλλοτε ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας. Αυτό που ανεχθήκαμε να υποστούμε εμείς ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΦΟΤΡΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Η απομάκρυνση των παιδιών μας από το σχολείο σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση διότι παρέχει το απόλυτο και επιδιωκόμενο άλλοθι για την ταχύτερη αποδόμηση και διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος.

Αυτή τη στιγμή συμβαίνει το εξής εξωφρενικό οι δάσκαλοι να παραδίδουν μάθημα το πρωί στις τάξεις για τα παιδιά που έρχονται στο σχολείο και το απόγευμα να ετοιμάζουν το υλικό για τα παιδιά που μένουν σπίτι. Για πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;

Δεδομένης της αυξανόμενης δυσφορίας παιδιών και εκπαιδευτικών για τους παραπάνω λόγους και με την κερκόπορτα της ελεύθερης επιλογής ανοιχτή, μοιραία η εκπαιδευτική διαδικασία θα μετακυληστεί προς την τηλεκπαίδευση.

Οφείλουμε να στείλουμε όλοι τα παιδιά μας στο σχολείο και ταυτόχρονα να αντιταχθούμε συντονισμένα σε τέτοιες πρακτικές.

Ο κόσμος έχει αρχίσει και πριν την Πρωτομαγιά ακόμα, εν μέσω καραντίνας να βγαίνει στους δρόμους. Αυτό είναι πολύ θετικό σημάδι αρκεί να κατανοήσουμε ότι η καταστρατήγηση δικαιωμάτων και ελευθεριών από τη μία μεριά και η “κρίση” του κορωνοϊού καθώς και τα απορρέοντα από αυτήν “υγειονομικά” μέτρα από την άλλη, είναι δύο πράγματα ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΑ. Όσο επιμένουμε στην συνείδησή μας να τα διαχωρίζουμε ή να θεωρούμε τη δημοσιονομική κρίση που προέκυψε “μοιραίο” επακόλουθο μιας πανδημίας (αυτό ακριβώς δηλαδή για το οποίο λυσσομανούν να μας πείσουν), τόσο θα παραμένουμε ευάλωτοι και τρωτοί στις πολιτικές και στρατηγικές που ανατρέπουν όλα τα δεδομένα της ζωής μας.

Δεν είναι δυνατόν να εστιαζόμαστε στο ξύλο που μας βαράει και να μην βλέπουμε αυτόν που κρατάει το ξύλο.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι με το κοινωνικό πείραμα στο οποίο μας υποβάλλουν συντελείται ένα έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας με προεκτάσεις γενοκτονίας.

Τα τελευταία γεγονότα στις ΗΠΑ κρούουν καμπάνες για όσα απειλούν τις κοινωνίες της Ευρώπης και συνιστούν ένα κραυγαλέο παράδειγμα προς αποφυγή.

Η κοινωνία των ΗΠΑ είναι βαθιά διαβρωμένη από ανισότητες που δεν αφορούν μόνο στη μερίδα των αφροαμερικανών κι ας παρουσιάζεται έτσι. Τεράστια τμήματα του πληθυσμού είναι φτωχοποιημένα και εξαθλιωμένα με ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο. Αυτό οδηγεί τον κόσμο ανά διαστήματα και με αφορμές ίσως λιγότερο σημαντικές των περιστάσεων σε βίαια και ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα οργής και πλιάτσικου, τα οποία εν τέλει δεν μπορούν να διοχετευτούν σε καμία ανατροπή του κατεστημένου και να πυροδοτήσουν ουσιώδη κοινωνική αλλαγή. Προκαλούν απλώς μία εκτόνωση συσσωρευμένης αρνητικής ενέργειας και αυτό είναι πάντα προς το συμφέρον των κρατούντων οι οποίοι αξιοποιούν την κατάσταση με διάφορους τρόπους.

Το θέμα είναι να μην φθάσουμε ποτέ σε αυτό το σημείο. Ο εξαθλιωμένος άνθρωπος δεν έχει πολιτικό κριτήριο, αντιδρά σπασμωδικά και αντανακλαστικά. Δεν επαναστατεί, απλά βιαιοπραγεί έως ότου να εκτονωθεί.

Η κοινωνία μας πρέπει να αντιληφθεί άμεσα όλους αυτούς τους κινδύνους και να αντιδράσει συνειδητοποιημένα, ώριμα, ψύχραιμα και συντονισμένα. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν υπάρχουν ηγέτες διατεθειμένοι να αναλάβουν τη σωτηρία μας. Μόνο μία ευρεία βάση δημοκρατικά σκεπτόμενων πολιτών μπορεί να αποτελέσει το ορμητήριο για ουσιαστική κοινωνική αλλαγή και πρόοδο.

  Αργυρώ Σαββάνη

Ιατρός Παθολογοανατόμος