Το Σχόλιο της Δευτέρας: 12.647 ευρώ το λεπτό, 211 ευρώ το δευτερόλεπτο

12.647 ευρώ το λεπτό, 211 ευρώ το δευτερόλεπτο

215.000 ευρώ θα διατεθούν με εντολή του δημάρχου Αθηναίων κυρίου Μπακογιάννη, σε γνωστό καλλιτέχνη, για ένα γιορτινό σώου διάρκειας 17 λεπτών.

Σε μόλις 1 λεπτό στον γνωστό καλλιτέχνη θα δοθούν με εντολή του γαλαντόμου δημάρχου, τόσα χρήματα (12.647 ευρώ) όσα παίρνει ένας εκπαιδευτικός ολόκληρο το χρόνο έχοντας στην πλάτη του δεκαετίες προϋπηρεσίας.

Σε μόλις 1 δευτερόλεπτο στον ταλαντούχος κριτή και καλλιτέχνη θα δοθούν με εντολή του γόνου της μεγάλης των Μητσοτάκηδων οικογένειας, που με την αξία τους και τη δουλειά τους προκόβουν εδώ και δεκαετίες, τόσα χρήματα (211 ευρώ) όσα βγάζει ένας διανομέας σε έναν ολόκληρο μήνα οργώνοντας τους δρόμους με κίνδυνο της ζωής του.

Εννοείται πως ο κουβαρντάς δήμαρχος δεν θα πληρώσει τον καλλίφωνο καλλιτέχνη με δικά του χρήματα, όπως δεν πλήρωσε και για το μεγάλο περίπατο-φιάσκο.

Με τα χρήματα αυτά, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν δομές που να στηρίζουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ψιλά, πολύ ψιλά γράμματα για όλους αυτούς τους γόνους που απομυζούν το δημόσιο χρήμα τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, επιβιώνουν με ψίχουλα.

Κοντά στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη θα έχουν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας για το 2021 με τους πλειστηριασμούς να φτάνουν τις δεκάδες χιλιάδες και το ευνομούμενο κράτος να στέλνει στα δικαστήρια όσους αντιστέκονται σε αυτούς. Και μιλάμε για τράπεζες που τις έχουμε ξεχρεώσει εμείς οι εργαζόμενοι δύο και τρεις φορές για να μπορούν στη συνέχεια «νόμιμα» να μας αρπάζουν τους κόπους μιας ζωής.

Τα ποσά αυτά είναι ασύλληπτα και προκλητικά για τους νέους που αγωνίζονται να βρουν μια δουλειά χωρίς ένσημα για να πάρουν το μήνα όσα θα πάρει ο εν λόγω αοιδός σε 1 δευτερόλεπτο από τον ελέω οικογένειας άριστο δήμαρχο.

Είναι εξωφρενικά για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους που αναγκάζονται να διαλέξουν μέσα στο καταχείμωνο ανάμεσα στο ψωμί, τη ζέστη, το ηλεκτρικό και τα φάρμακα.

Αν οι εργαζόμενοι γνώριζαν για την χλιδή μέσα στην οποία ζούνε κάποιοι λίγοι, μάλλον θα επαναστατούσαν.

Την ίδια στιγμή στην κυβέρνηση αναζητούν την ανύπαρκτη αξιοπιστία της ψάχνοντας την περίφημη έρευνα-μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα, όπως παλιά που σε κάποια άλλη κυβέρνηση αναζητούσαν την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, έχοντας τη στήριξη της αξιωματικής και όχι μόνο, αντιπολίτευσης που φτάνει μέχρι τη διεξαγωγή στημένων τηλεκοκορομαχιών με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού.

Κι ενώ η μετάδοση των διαφόρων μεταλλάξεων του κορωνοϊού καλά κρατεί, ο γενικός γραμματέας του ΥΠΑΙΘ, όπως και οι προκάτοχοί του, ζητάει «αποδείξεις και ονόματα». Πέρυσι ήταν οι αιρετικοί εκπαιδευτικοί, «εξτρεμιστές» που λένε και οι Δακίτες, που δεν παρέδωσαν βαθμολογίες στο πρώτο τετράμηνο. Φέτος είναι όλοι αυτοί που δεν συμμετέχουν, μέσω της αξιολόγησης, στο γκρέμισμα του δημόσιου σχολείου. Άλλη μία καθαρή απόδειξη, μαζί με τόσες άλλες, πως το υπουργείο έχασε πανηγυρικά τη μάχη της αξιολόγησης και προσπαθεί με απειλές και εκφοβισμούς να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Αντί το υπουργείο να πάρει μέτρα για την προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών από τον Covid, αντί να μεριμνήσει για τα μαθησιακά κενά των μαθητών που προκάλεσε η ολέθρια πρακτική της εξ αποστάσεως, αντί να καλύψει τα κενά σε εκπαιδευτικούς, διαλέγει τον κατήφορο της τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών για να κρύψει το δικό του φόβο.

Όλο και πιο πολλοί, και κυρίως νέοι, αντιλαμβάνονται πλέον πως το φανταχτερό, γεμάτο ευκαιρίες και αξιοκρατία μέλλον που τους τάζουν ούτε φανταχτερό ούτε αξιοκρατικό είναι. Δεν είναι ούτε καν μέλλον.

Το καζάνι των κοινωνικών διεργασιών σιγοβράζει και το καπάκι είναι κλειστό. Κάποιοι προσπαθούν να το ανοίξουν για να εκτονωθεί και να μην εκραγεί.

Ο αγώνας που θα στοχεύει σε όσα μας αξίζουν είναι μονόδρομος. Οτιδήποτε λιγότερο κρύβει τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα ώστε οι άνθρωποι να απολαμβάνουν περισσότερα δουλεύοντας λιγότερο.

Το μονοπάτι έχει στο ένα του άκρο τη φυλακή και στο άλλο το ξέφωτο.

Στον άνθρωπο, το ξέφωτο είναι που του αξίζει και όχι η φυλακή.

12.647 ευρώ το λεπτό, 211 ευρώ το δευτερόλεπτο

215.000 ευρώ θα διατεθούν με εντολή του δημάρχου Αθηναίων κυρίου Μπακογιάννη, σε γνωστό καλλιτέχνη, για ένα γιορτινό σώου διάρκειας 17 λεπτών.

Σε μόλις 1 λεπτό στον γνωστό καλλιτέχνη θα δοθούν με εντολή του γαλαντόμου δημάρχου, τόσα χρήματα (12.647 ευρώ) όσα παίρνει ένας εκπαιδευτικός ολόκληρο το χρόνο έχοντας στην πλάτη του δεκαετίες προϋπηρεσίας.

Σε μόλις 1 δευτερόλεπτο στον ταλαντούχος κριτή και καλλιτέχνη θα δοθούν με εντολή του γόνου της μεγάλης των Μητσοτάκηδων οικογένειας, που με την αξία τους και τη δουλειά τους προκόβουν εδώ και δεκαετίες, τόσα χρήματα (211 ευρώ) όσα βγάζει ένας διανομέας σε έναν ολόκληρο μήνα οργώνοντας τους δρόμους με κίνδυνο της ζωής του.

Εννοείται πως ο κουβαρντάς δήμαρχος δεν θα πληρώσει τον καλλίφωνο καλλιτέχνη με δικά του χρήματα, όπως δεν πλήρωσε και για το μεγάλο περίπατο-φιάσκο.

Με τα χρήματα αυτά, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν δομές που να στηρίζουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ψιλά, πολύ ψιλά γράμματα για όλους αυτούς τους γόνους που απομυζούν το δημόσιο χρήμα τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, επιβιώνουν με ψίχουλα.

Κοντά στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη θα έχουν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας για το 2021 με τους πλειστηριασμούς να φτάνουν τις δεκάδες χιλιάδες και το ευνομούμενο κράτος να στέλνει στα δικαστήρια όσους αντιστέκονται σε αυτούς. Και μιλάμε για τράπεζες που τις έχουμε ξεχρεώσει εμείς οι εργαζόμενοι δύο και τρεις φορές για να μπορούν στη συνέχεια «νόμιμα» να μας αρπάζουν τους κόπους μιας ζωής.

Τα ποσά αυτά είναι ασύλληπτα και προκλητικά για τους νέους που αγωνίζονται να βρουν μια δουλειά χωρίς ένσημα για να πάρουν το μήνα όσα θα πάρει ο εν λόγω αοιδός σε 1 δευτερόλεπτο από τον ελέω οικογένειας άριστο δήμαρχο.

Είναι εξωφρενικά για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους που αναγκάζονται να διαλέξουν μέσα στο καταχείμωνο ανάμεσα στο ψωμί, τη ζέστη, το ηλεκτρικό και τα φάρμακα.

Αν οι εργαζόμενοι γνώριζαν για την χλιδή μέσα στην οποία ζούνε κάποιοι λίγοι, μάλλον θα επαναστατούσαν.

Την ίδια στιγμή στην κυβέρνηση αναζητούν την ανύπαρκτη αξιοπιστία της ψάχνοντας την περίφημη έρευνα-μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα, όπως παλιά που σε κάποια άλλη κυβέρνηση αναζητούσαν την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, έχοντας τη στήριξη της αξιωματικής και όχι μόνο, αντιπολίτευσης που φτάνει μέχρι τη διεξαγωγή στημένων τηλεκοκορομαχιών με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού.

Κι ενώ η μετάδοση των διαφόρων μεταλλάξεων του κορωνοϊού καλά κρατεί, ο γενικός γραμματέας του ΥΠΑΙΘ, όπως και οι προκάτοχοί του, ζητάει «αποδείξεις και ονόματα». Πέρυσι ήταν οι αιρετικοί εκπαιδευτικοί, «εξτρεμιστές» που λένε και οι Δακίτες, που δεν παρέδωσαν βαθμολογίες στο πρώτο τετράμηνο. Φέτος είναι όλοι αυτοί που δεν συμμετέχουν, μέσω της αξιολόγησης, στο γκρέμισμα του δημόσιου σχολείου. Άλλη μία καθαρή απόδειξη, μαζί με τόσες άλλες, πως το υπουργείο έχασε πανηγυρικά τη μάχη της αξιολόγησης και προσπαθεί με απειλές και εκφοβισμούς να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Αντί το υπουργείο να πάρει μέτρα για την προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών από τον Covid, αντί να μεριμνήσει για τα μαθησιακά κενά των μαθητών που προκάλεσε η ολέθρια πρακτική της εξ αποστάσεως, αντί να καλύψει τα κενά σε εκπαιδευτικούς, διαλέγει τον κατήφορο της τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών για να κρύψει το δικό του φόβο.

Όλο και πιο πολλοί, και κυρίως νέοι, αντιλαμβάνονται πλέον πως το φανταχτερό, γεμάτο ευκαιρίες και αξιοκρατία μέλλον που τους τάζουν ούτε φανταχτερό ούτε αξιοκρατικό είναι. Δεν είναι ούτε καν μέλλον.

Το καζάνι των κοινωνικών διεργασιών σιγοβράζει και το καπάκι είναι κλειστό. Κάποιοι προσπαθούν να το ανοίξουν για να εκτονωθεί και να μην εκραγεί.

Ο αγώνας που θα στοχεύει σε όσα μας αξίζουν είναι μονόδρομος. Οτιδήποτε λιγότερο κρύβει τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα ώστε οι άνθρωποι να απολαμβάνουν περισσότερα δουλεύοντας λιγότερο.

Το μονοπάτι έχει στο ένα του άκρο τη φυλακή και στο άλλο το ξέφωτο.

Στον άνθρωπο, το ξέφωτο είναι που του αξίζει και όχι η φυλακή.

215.000 ευρώ θα διατεθούν με εντολή του δημάρχου Αθηναίων κυρίου Μπακογιάννη, σε γνωστό καλλιτέχνη, για ένα γιορτινό σώου διάρκειας 17 λεπτών.

Σε μόλις 1 λεπτό στον γνωστό καλλιτέχνη θα δοθούν με εντολή του γαλαντόμου δημάρχου, τόσα χρήματα (12.647 ευρώ) όσα παίρνει ένας εκπαιδευτικός ολόκληρο το χρόνο έχοντας στην πλάτη του δεκαετίες προϋπηρεσίας.

Σε μόλις 1 δευτερόλεπτο στον ταλαντούχος κριτή και καλλιτέχνη θα δοθούν με εντολή του γόνου της μεγάλης των Μητσοτάκηδων οικογένειας, που με την αξία τους και τη δουλειά τους προκόβουν εδώ και δεκαετίες, τόσα χρήματα (211 ευρώ) όσα βγάζει ένας διανομέας σε έναν ολόκληρο μήνα οργώνοντας τους δρόμους με κίνδυνο της ζωής του.

Εννοείται πως ο κουβαρντάς δήμαρχος δεν θα πληρώσει τον καλλίφωνο καλλιτέχνη με δικά του χρήματα, όπως δεν πλήρωσε και για το μεγάλο περίπατο-φιάσκο.

Με τα χρήματα αυτά, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν δομές που να στηρίζουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ψιλά, πολύ ψιλά γράμματα για όλους αυτούς τους γόνους που απομυζούν το δημόσιο χρήμα τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, επιβιώνουν με ψίχουλα.

Κοντά στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη θα έχουν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας για το 2021 με τους πλειστηριασμούς να φτάνουν τις δεκάδες χιλιάδες και το ευνομούμενο κράτος να στέλνει στα δικαστήρια όσους αντιστέκονται σε αυτούς. Και μιλάμε για τράπεζες που τις έχουμε ξεχρεώσει εμείς οι εργαζόμενοι δύο και τρεις φορές για να μπορούν στη συνέχεια «νόμιμα» να μας αρπάζουν τους κόπους μιας ζωής.

Τα ποσά αυτά είναι ασύλληπτα και προκλητικά για τους νέους που αγωνίζονται να βρουν μια δουλειά χωρίς ένσημα για να πάρουν το μήνα όσα θα πάρει ο εν λόγω αοιδός σε 1 δευτερόλεπτο από τον ελέω οικογένειας άριστο δήμαρχο.

Είναι εξωφρενικά για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους που αναγκάζονται να διαλέξουν μέσα στο καταχείμωνο ανάμεσα στο ψωμί, τη ζέστη, το ηλεκτρικό και τα φάρμακα.

Αν οι εργαζόμενοι γνώριζαν για την χλιδή μέσα στην οποία ζούνε κάποιοι λίγοι, μάλλον θα επαναστατούσαν.

Την ίδια στιγμή στην κυβέρνηση αναζητούν την ανύπαρκτη αξιοπιστία της ψάχνοντας την περίφημη έρευνα-μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα, όπως παλιά που σε κάποια άλλη κυβέρνηση αναζητούσαν την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, έχοντας τη στήριξη της αξιωματικής και όχι μόνο, αντιπολίτευσης που φτάνει μέχρι τη διεξαγωγή στημένων τηλεκοκορομαχιών με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού.

Κι ενώ η μετάδοση των διαφόρων μεταλλάξεων του κορωνοϊού καλά κρατεί, ο γενικός γραμματέας του ΥΠΑΙΘ, όπως και οι προκάτοχοί του, ζητάει «αποδείξεις και ονόματα». Πέρυσι ήταν οι αιρετικοί εκπαιδευτικοί, «εξτρεμιστές» που λένε και οι Δακίτες, που δεν παρέδωσαν βαθμολογίες στο πρώτο τετράμηνο. Φέτος είναι όλοι αυτοί που δεν συμμετέχουν, μέσω της αξιολόγησης, στο γκρέμισμα του δημόσιου σχολείου. Άλλη μία καθαρή απόδειξη, μαζί με τόσες άλλες, πως το υπουργείο έχασε πανηγυρικά τη μάχη της αξιολόγησης και προσπαθεί με απειλές και εκφοβισμούς να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Αντί το υπουργείο να πάρει μέτρα για την προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών από τον Covid, αντί να μεριμνήσει για τα μαθησιακά κενά των μαθητών που προκάλεσε η ολέθρια πρακτική της εξ αποστάσεως, αντί να καλύψει τα κενά σε εκπαιδευτικούς, διαλέγει τον κατήφορο της τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών για να κρύψει το δικό του φόβο.

Όλο και πιο πολλοί, και κυρίως νέοι, αντιλαμβάνονται πλέον πως το φανταχτερό, γεμάτο ευκαιρίες και αξιοκρατία μέλλον που τους τάζουν ούτε φανταχτερό ούτε αξιοκρατικό είναι. Δεν είναι ούτε καν μέλλον.

Το καζάνι των κοινωνικών διεργασιών σιγοβράζει και το καπάκι είναι κλειστό. Κάποιοι προσπαθούν να το ανοίξουν για να εκτονωθεί και να μην εκραγεί.

Ο αγώνας που θα στοχεύει σε όσα μας αξίζουν είναι μονόδρομος. Οτιδήποτε λιγότερο κρύβει τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα ώστε οι άνθρωποι να απολαμβάνουν περισσότερα δουλεύοντας λιγότερο.

Το μονοπάτι έχει στο ένα του άκρο τη φυλακή και στο άλλο το ξέφωτο.

Στον άνθρωπο, το ξέφωτο είναι που του αξίζει και όχι η φυλακή.

selidodeiktis.edu.gr

 

Κι όμως νόμιζα πως δε με λένε Παντελή…η συνέχεια

Κι όμως νόμιζα πως δε με λένε Παντελή…η συνέχεια

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Φίλε αναγνώστη.

Εσύ που θα διαβάσεις τα παρακάτω να ξέρεις πως μόνο σε μένα αναφέρονται. Σε μένα και κανέναν άλλον. Για μένα μιλάνε και για τις συμπεριφορές μου στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, στην πλατεία και οπουδήποτε αλλού έχω βρεθεί τα τελευταία χρόνια.

Με θυμάμαι στο σπίτι να συζητάω με το παιδί μου. Να το ρωτάω για το σχολείο του, τα μαθήματά του, τους καθηγητές του, τους φίλους του. Από ενδιαφέρον και χωρίς καμία διάθεση να εκμαιεύσω κάτι.

Μου είπε πως τους έδωσε το τεστ στη φυσική και πως πήρε 16/20.

Η αλήθεια είναι πως με πείραξε. Βλέπετε, όντας κι εγώ φυσικός, πώς να δεχτώ έτσι εύκολα ότι το δικό μου το παιδί δεν πήρε τουλάχιστον 20/20; Μήπως και δεν τον βοηθάω εγώ αλλά κάποιος άλλος; Άρα, κάτι δεν έκανε καλά. Κάτι του ξέφυγε. Τίποτε, αυτό δεν συγχωρείται. Δεν καταπίνεται εύκολα.

Εντάξει, δάκρυσε. Το καταλαβαίνω. Το παράκανα κι εγώ λίγο.

Μου είπε επίσης πως ο καθηγητής του δεν τον μάλωσε. Τον ενθάρρυνε λέγοντάς του κάτι που λέει σε όλους του τους μαθητές σε αντίστοιχη περίπτωση. Πως, δηλαδή, η απόδοση σε ένα τεστ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια στιγμιαία απεικόνιση της γνωστικής και ψυχολογικής κατάστασής του. Σε καμιά περίπτωση, του είπε, δεν τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα.

Προς στιγμήν σκέφτηκα πως όλα αυτά είναι κούφια λόγια και πως αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα.

Διέκοψε τη σκέψη μου λέγοντας πως ο καθηγητής του τού είπε πως για εκείνον αυτό που μετράει κυρίως είναι η προσπάθεια αλλά δυστυχώς αυτή δεν βαθμολογείται και δεν αξιολογείται.

Μου είπε επίσης πως έβαλε τα κλάματα και μέσα στην τάξη καθώς περίμενε την επικριτική μου στάση όταν θα μου ανακοίνωνε τον βαθμό. Μου είπε πως ο καθηγητής του τον παρηγόρησε αποκλείοντας αυτή την περίπτωση.

Μετά από λίγες μέρες, σε συνάντηση που είχα με τον καθηγητή, τον διαβεβαίωσα πως το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι ο βαθμός του παιδιού σε κάποιο τεστ και πως για μένα εκείνο που έχει σημασία είναι η προσπάθεια.

Μου απάντησε πως κατάλαβε αλλά δεν έχω εντελώς ξεκάθαρο τι ακριβώς ήταν αυτό που κατάλαβε.

Μετά από μερικούς μήνες με θυμάμαι να συζητάω με το παιδί μου για το τι πρέπει να γίνει ώστε τα σχολεία να λειτουργούν με τη μεγαλύτερη δυνατή υγειονομική ασφάλεια.

Του εξήγησα πως αυτό δεν είναι δική του δουλειά, δεν είναι αυτά ζητήματα της ηλικίας του και πως αυτά τα ξέρουν καλύτερα οι ειδικοί και οι υπουργοί.

Μου είπε πως πέφτω σε αντιφάσεις γιατί με έχει ακούσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια να παραπονιέμαι για τις αποφάσεις των υπουργών και των ειδικών.

Μου γνωστοποίησε επίσης πως αν στο σχολείο αποφασίσουν οι μαθητές να κάνουν κάτι για να ζητήσουν ανοιχτά σχολεία με ασφάλεια, θα συμμετέχει με όλες του τις δυνάμεις.

Του είπα πως αυτά δεν είναι δικά του λόγια και πως τα άκουσε από όλους εκείνους που γυρίζουν έξω από τα σχολεία και κάνουν προπαγάνδα υπέρ των καταλήψεων.

Μου απάντησε με θράσος πως τον υποτιμάω και πως τουλάχιστον εκείνος δεν πιστεύει στην προπαγάνδα των τηλεοπτικών καναλιών όπως κάνω εγώ.

Την άλλη μέρα με ειδοποίησαν – μη με ρωτάτε ποιος, δεν είμαι και κανένας ρουφιάνος – να πάω στο σχολείο γιατί έχουν κατάληψη.

Πήγα κι έπιασα κουβέντα με κάποιους μαθητές. Το παιδί μου ήρθε και μου ζήτησε να φύγω και πως πρέπει να του δείξω εμπιστοσύνη.

Τον παρακάλεσα να μην ανακατεύεται, του είπα πως δεν θα βγάλει εκείνος το φίδι από την τρύπα και πως το σημαντικό είναι να μην χάνει τα μαθήματά του.

Μου είπε πως έχασε πολλά μαθήματα λόγω έλλειψης καθηγητών αλλά δεν με ένοιαξε. Μου είπε επίσης πως επειδή εγώ δεν αντιδρώ σε ότι με καταπιέζει δεν σημαίνει πως θα κάνει κι εκείνος το ίδιο.

Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Του είπα πως θα τα πούμε αναλυτικά στο σπίτι. Είδα στο βλέμμα του την απογοήτευση αλλά δεν πειράζει. Όταν ωριμάσει θα καταλάβει.

Φεύγοντας για το σπίτι άκουσα κάποιον να φωνάζει «Παντελή».

Γύρισα…

Μετά απόρησα που γύρισα γιατί νόμιζα πως δε με λένε «Παντελή»

 

Κορωνοϊού… συνέχεια.

Κορωνοϊού… συνέχεια.

Αργυρώ Σαββάνη

Ιατρός παθολογοανατόμος

Ανταποκρινόμενη σε ερωτήματα αναγνωστών σχετικά με προηγούμενο άρθρο που αναρτήθηκε στις 12/5 οφείλω να διευκρινίσω ότι το εν λόγω άρθρο, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε κάποιος  αναγνώστης δεν προσφέρει σε καμία περίπτωση επιστημονική τεκμηρίωση για την αποδοτικότητα ή μη των μέτρων. Δεν είναι εύκολο, ίσως επί του παρόντος είναι και αδύνατο να αποδείξουμε ότι δεν μας σώσανε τα μέτρα αλλά η καλή μας τύχη, πόσο μάλλον αφού η καραντίνα ξεκίνησε πριν προλάβει να συμβεί σχεδόν τίποτα στη χώρα μας. Ήταν μια προληπτική καραντίνα για να μην πάθουμε αυτά που έπαθαν άλλοι, προς γνώση και συμμόρφωση. Ούτε όμως και οι υπεύθυνοι για την επιβολή των μέτρων μπορούν να προσφέρουν ορθή επιστημονική τεκμηρίωση για τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν από τα στατιστικά στοιχεία που παραθέτουν.

Η στατιστική είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιλεκτικά και με αντικρουόμενα συμπεράσματα και προφανώς η επιστήμη αυτή είναι από τις πιο σύνθετες και πιο δύσκολες και ουδείς θα έπρεπε να κάνει ασυλλόγιστα χρήση των δεδομένων χωρίς να είναι βαθιά εξοικειωμένος με αυτό το αντικείμενο.

Εγώ δεν είμαι. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω παραθέσει ελάχιστα στατιστικά στοιχεία και με πολύ επιφύλαξη αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιδημία ακόμα “τρέχει”, δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της και ότι τα δεδομένα που συλλέγονται και προβάλλονται, συνεχώς αναθεωρούνται. Συμπεράσματα ασφαλή μπορούν να εξαχθούν ΜΟΝΟ αφού ολοκληρωθούν οι μελέτες.

Υπάρχει εν τούτοις η τάση (τουλάχιστο αυτό εκπροσωπεί μία μερίδα επιστημόνων) τα στατιστικά στοιχεία για τη θνητότητα του ιού συνεχώς να αναθεωρούνται προς τα κάτω (ορισμένοι μάλιστα εκτιμούν μικρότερα ποσοστά και από αυτά της γρίπης). Οι απόψεις όμως αυτές δυστυχώς δεν προβάλλονται. Η αρχική εκτίμηση πάντως ότι αυτή η επιδημία θα έχει νεκρούς της τάξης έως και δεκάδων εκατομμυρίων φαντάζει με τα τελευταία δεδομένα αστρονομική.

Όσο για το θέμα των θετικών δειγμάτων πρέπει να επισημανθεί  ότι αυτό που γενικά βλέπουμε από τις δειγματοληψίες που γίνονται, είναι μόνο η άκρη μιας πυραμίδας. Κάτω από αυτή την άκρη ο πραγματικός αριθμός των ατόμων που πιθανόν έχουν ως τώρα υπάρξει θετικοί στον ιό, είτε έχουν νοσήσει είτε όχι είναι υπερπολλαπλάσιος. Δηλαδή εάν για παράδειγμα στην Ελλάδα έχουν ανιχθευθεί φερειπείν 3000 θετικά δείγματα, ο πραγματικός αριθμός των θετικών ατόμων μπορεί να ξεπερνά τις 100000 ή και τις 200000, πράγμα καθόλου παράλογο αφού μιλάμε για επιδημία.

Είναι επίσης λογικό ότι τα κρούσματα θα αυξάνονται εκεί που χαλαρώνουνε τα μέτρα εφόσον δεν έχει επέλθει φυσική ανοσοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Αυτό από μόνο του όμως δεν πρέπει να αποτελεί λόγο ανησυχίας μιας και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που θα μολυνθούν ή έχουν μολυνθεί από τον ιό δεν παρουσιάζουν ή παρουσιάζουν ελάχιστα και ελαφρά συμπτώματα. Οι περισσότεροι δεν θα καταλάβουν ποτέ από τι νόσησαν.

Αυτό που ΔΕΝ είναι λογικό είναι να προβάλλεται επιμόνως και να καταμετράται σε ημερήσια, για να μην πω σε ωριαία βάση, κάθε ένα μεμονωμένο κρούσμα και κάθε ένας μεμονωμένος θάνατος σαν να έχουμε εγκαταστήσει ένα μετρητή μέσα στο κεφάλι μας, σαν ο χάρος να μας μετράει μία μία αντίστροφα τις ώρες μας. Αυτό είναι επιστημονικά απαράδεκτο, αποτελεί τον ορισμό της παραπληροφόρησης (σκόπιμης κατά τη γνώμη μου) και οδηγεί σε τρέλα.

Έστω ότι παραδεχόμαστε την αποδοτικότητα της καραντίνας και δεδομένου ότι αυτή επιβλήθηκε τόσο πρόωρα δεν θα έπρεπε λογικά να έχει προλάβει να επέλθει ανοσοποίηση του πληθυσμού ούτε στη χώρα μας. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να βλέπουμε και εδώ μια άνοδο της καμπύλης μετά την άρση της καραντίνας.

Πού είναι λοιπόν τα αυξημένα κρούσματα τώρα που ο κόσμος κυκλοφορεί και μάλιστα χωρίς να πολυπροσέχει; Κρούσματα σαφώς υπάρχουν. Το ερώτημα είναι γιατί έχουν πάψει να ασχολούνται ή γιατί έχουν πάψει να τα προβάλλουν με τόση έμφαση όπως έκαναν πριν και κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

Θα έλεγε κανείς ότι μας έχουν αφήσει να ηρεμήσουμε λίγο, όχι όμως και να χαλαρώσουμε εντελώς  αφού προβάλλονται εικόνες από νέες χώρες που μπήκαν στο χορό του κορωνοϊού. Εν όψει δεύτερου κύματος…

Η δικαιολογία ότι εμάς μας βοηθάει ο καιρός είναι ανυπόστατη γιατί το καλοκαίρι ακόμη ΔΕΝ το είδαμε και οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή (δηλαδή τα απότομα σκαμπανεβάσματα της θερμοκρασίας, η αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα σε συνδιασμό με συχνές νεφώσεις, ξαφνικές βροχοπτώσεις και σκόνες) είναι ΙΔΑΝΙΚΕΣ για την εξάπλωση πάσης φύσεως ιογενών λοιμώξεων.

Σαφώς και πρέπει να προστατευτούν οι ευπαθείς, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο, όχι με τον κοινωνικό τους αποκλεισμό που οδηγεί σταδιακά στην εξόντωσή τους και βέβαια όχι εις βάρος της  κοινωνίας ολόκληρης. Υπάρχει εξάλλου μεγάλη δόση υποκρισίας όταν τόσα χρόνια γίνεται δραματική υποβάθμιση του συστήματος υγείας υπό την ηγεμονία των μνημονίων και ξαφνικά τους έπιασε ο καημός για τις ευπαθείς ομάδες.

Είναι βέβαιο ότι και αυτή τη στιγμή που μιλάμε μπορεί δεδομένα από αυτά που παραθέτω στο προηγούμενο άρθρο να έχουν ήδη ανατραπεί. Αυτό δεν αλλάζει όμως τίποτα από την ουσία όσων προσπαθώ να αναδείξω.

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι δεν είναι δυνατό μέσα σε μερικές σελίδες αρθρογραφίας να διασκεδαστούν φόβοι ή καλύτερα μία συλλογική φοβική συμπεριφορά που καλλιεργήθηκε τόσο μεθοδικά και επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στον κόσμο. Από τη μεριά μου εξάλλου δεν είναι δυνατή περαιτέρω επιστημονική ανάλυση διότι σε αυτό μεταξύ άλλων με περιορίζει η ειδικότητά μου.

Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να κλείσουμε επιτέλους τις τηλεοράσεις και να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τις τραμπάλες των αριθμών. Δεν είναι δυνατόν η εικονική πραγματικότητα των τηλεοπτικών δελτίων να υπερισχύει στα μυαλά μας της απτής πραγματικότητας και της καθημερινής μας εμπειρίας.

Την ώρα που εμείς φοβόμαστε μην πεθάνουμε πλήττει την χώρα μας μία τέτοιων διαστάσεων οικονομική καταστροφή, το κόστος της οποίας σε ανθρώπινες ζωές θα είναι στο τέλος (και το πιστεύω απόλυτα)  πολλαπλάσιο των θυμάτων του ιού.

Δεν είναι τυχαίο που το μεγαλύτερο φόρο σε νεκρούς από λοιμώδη νοσήματα τον αποδίδουν χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ανύπαρκτο σύστημα δημόσιας υγείας και άθλιες διατροφικές συνήθειες του πληθυσμού τους. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στους θανάτους υπολογίζονται και οι αυτοκτονίες και πως για κάθε ποσοστιαία μονάδα αύξησης της ανεργίας αυξάνει αντίστοιχα και ο αριθμός των αυτοκτονιών.

Αυτά τα δεδομένα άραγε δεν είναι αρκετά τρομακτικά ώστε να δώσουν ώθηση σε κάποια μορφή κοινωνικής αντίδρασης;

Δεν είναι ώρα εξάλλου να αναλωνόμαστε σε θεωρίες σχετικά με την προέλευση αυτού του ιού. Είτε προέκυψε από φυσικές μεταλλάξεις είτε κατασκευάστηκε εργαστηριακά, είτε τους ξέφυγε, είτε τον αμολήσανε, στην παρούσα φάση αυτά είναι ζητήματα ήσσονος σημασίας.

Σημασία έχει το πώς αξιοποιήθηκε ο ιός αυτός.

Και είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι αξιοποιήθηκε απόλυτα και προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης σε ανύποπτο χρονικό διάστημα μιας κοινωνίας παραδομένης στο φόβο, την υστερία, τον ψυχαναγκασμό και την αυτοματοποίηση, μιας κοινωνίας ως εκ τούτου εύκολα χειραγωγήσιμης.

Σε αυτό καταλυτικό ρόλο έπαιξε η αμάθεια ή χειρότερα η ημιμάθειά μας σε συνδιασμό με μία καθολική ηθική κατάπτωση η οποία σημειωτέον δεν είναι τωρινό φαινόμενο αλλά συντελείται αργά, σταθερά και εξίσου μεθοδευμένα εδώ και δεκαετίες.

Η υποβάθμιση της Παιδείας είναι κομβική στο θέμα αυτό. Η χαριστική βολή δίνεται αυτή τη στιγμή που μιλάμε.

Στις εισόδους των σχολείων υποδέχονται τα παιδιά μας όχι πλέον οι δάσκαλοί τους αλλά κάποιοι άγρυπνοι φρουροί που επιβλέπουν την τήρηση μέτρων και αποστάσεων. Τα παιδιά μας επιπλήττονται όταν πλησιάζονται, όταν κάνουν απόπειρα να αγγιχτούν, να ανταλλάξουν μεταξύ τους κάποιο αντικείμενο. Προαυλίζονται με καθεστώς κρατουμένων. Υποβάλλονται σε σεμινάρια τήρησης κανόνων υγιεινής με ψυχαναγκαστική σχολαστικότητα. Απομονώνονται από τους συμμαθητές τους αν παρουσιάσουν κάποιο ύποπτο σύμπτωμα σαν τιμωρούμενοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Αντιμετωπίζονται ως μιάσματα που οφείλουν να αντιμετωπίζουν και τους γύρω τους ως μιάσματα. Ο κορωνοϊός αιωρείται μόνιμα επάνω από τα κεφάλια τους σαν μαύρη απειλή. Πήγε περίπατο όλη η παιδαγωγική επιστήμη και τα περί ηθοπλασίας των νέων. Και το κερασάκι είναι η απαίτηση από τα παιδιά μας να αναλύσουν σε εκθέσεις ιδεών τα αισθήματα και τους προβληματισμούς τους σχετικά με τον ιό. Πρώτα μας βιάζουν ψυχολογικά και μετά μας περιθάλπουν. Υλικό για ψυχανάλυση.

Προετοιμάζεται με αριστοτεχνικό τρόπο μία αυριανή γενιά αρρωστημένων υποκειμένων.

Και όλα αυτά για την υγεία μας…

Είπα και άλλοτε ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας. Αυτό που ανεχθήκαμε να υποστούμε εμείς ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΦΟΤΡΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Η απομάκρυνση των παιδιών μας από το σχολείο σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση διότι παρέχει το απόλυτο και επιδιωκόμενο άλλοθι για την ταχύτερη αποδόμηση και διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος.

Αυτή τη στιγμή συμβαίνει το εξής εξωφρενικό οι δάσκαλοι να παραδίδουν μάθημα το πρωί στις τάξεις για τα παιδιά που έρχονται στο σχολείο και το απόγευμα να ετοιμάζουν το υλικό για τα παιδιά που μένουν σπίτι. Για πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;

Δεδομένης της αυξανόμενης δυσφορίας παιδιών και εκπαιδευτικών για τους παραπάνω λόγους και με την κερκόπορτα της ελεύθερης επιλογής ανοιχτή, μοιραία η εκπαιδευτική διαδικασία θα μετακυληστεί προς την τηλεκπαίδευση.

Οφείλουμε να στείλουμε όλοι τα παιδιά μας στο σχολείο και ταυτόχρονα να αντιταχθούμε συντονισμένα σε τέτοιες πρακτικές.

Ο κόσμος έχει αρχίσει και πριν την Πρωτομαγιά ακόμα, εν μέσω καραντίνας να βγαίνει στους δρόμους. Αυτό είναι πολύ θετικό σημάδι αρκεί να κατανοήσουμε ότι η καταστρατήγηση δικαιωμάτων και ελευθεριών από τη μία μεριά και η “κρίση” του κορωνοϊού καθώς και τα απορρέοντα από αυτήν “υγειονομικά” μέτρα από την άλλη, είναι δύο πράγματα ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΑ. Όσο επιμένουμε στην συνείδησή μας να τα διαχωρίζουμε ή να θεωρούμε τη δημοσιονομική κρίση που προέκυψε “μοιραίο” επακόλουθο μιας πανδημίας (αυτό ακριβώς δηλαδή για το οποίο λυσσομανούν να μας πείσουν), τόσο θα παραμένουμε ευάλωτοι και τρωτοί στις πολιτικές και στρατηγικές που ανατρέπουν όλα τα δεδομένα της ζωής μας.

Δεν είναι δυνατόν να εστιαζόμαστε στο ξύλο που μας βαράει και να μην βλέπουμε αυτόν που κρατάει το ξύλο.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι με το κοινωνικό πείραμα στο οποίο μας υποβάλλουν συντελείται ένα έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας με προεκτάσεις γενοκτονίας.

Τα τελευταία γεγονότα στις ΗΠΑ κρούουν καμπάνες για όσα απειλούν τις κοινωνίες της Ευρώπης και συνιστούν ένα κραυγαλέο παράδειγμα προς αποφυγή.

Η κοινωνία των ΗΠΑ είναι βαθιά διαβρωμένη από ανισότητες που δεν αφορούν μόνο στη μερίδα των αφροαμερικανών κι ας παρουσιάζεται έτσι. Τεράστια τμήματα του πληθυσμού είναι φτωχοποιημένα και εξαθλιωμένα με ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο. Αυτό οδηγεί τον κόσμο ανά διαστήματα και με αφορμές ίσως λιγότερο σημαντικές των περιστάσεων σε βίαια και ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα οργής και πλιάτσικου, τα οποία εν τέλει δεν μπορούν να διοχετευτούν σε καμία ανατροπή του κατεστημένου και να πυροδοτήσουν ουσιώδη κοινωνική αλλαγή. Προκαλούν απλώς μία εκτόνωση συσσωρευμένης αρνητικής ενέργειας και αυτό είναι πάντα προς το συμφέρον των κρατούντων οι οποίοι αξιοποιούν την κατάσταση με διάφορους τρόπους.

Το θέμα είναι να μην φθάσουμε ποτέ σε αυτό το σημείο. Ο εξαθλιωμένος άνθρωπος δεν έχει πολιτικό κριτήριο, αντιδρά σπασμωδικά και αντανακλαστικά. Δεν επαναστατεί, απλά βιαιοπραγεί έως ότου να εκτονωθεί.

Η κοινωνία μας πρέπει να αντιληφθεί άμεσα όλους αυτούς τους κινδύνους και να αντιδράσει συνειδητοποιημένα, ώριμα, ψύχραιμα και συντονισμένα. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν υπάρχουν ηγέτες διατεθειμένοι να αναλάβουν τη σωτηρία μας. Μόνο μία ευρεία βάση δημοκρατικά σκεπτόμενων πολιτών μπορεί να αποτελέσει το ορμητήριο για ουσιαστική κοινωνική αλλαγή και πρόοδο.

  Αργυρώ Σαββάνη

Ιατρός Παθολογοανατόμος

 

 

Χειροκροτήστε παρακαλώ

Χειροκροτήστε παρακαλώ

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Χειροκροτήστε παρακαλώ. Ναι σε εσάς το λέω,

 

που πριν λίγα χρόνια συμφωνούσατε με όλες εκείνες τις υποκριτικές γλοιώδεις φωνές που τσίριζαν στα τηλεοπτικά μπαλκόνια και παράθυρα ζητώντας «περικοπές στο δημόσιο τομέα και απολύσεις». Πιστέψατε, καημένοι μου πως οι υπεύθυνοι των δεινών σας ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι.

 

που όταν ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση συμφωνούσατε με τους υπουργούς και τους πρωθυπουργούς που σας έλεγαν πως πρέπει να μειωθούν οι κοινωνικές παροχές, να κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία, να καταργηθεί «η βοήθεια στο σπίτι», να περάσει η καθαριότητα σε ιδιώτες, να μειωθούν οι μισθοί και να γυρίσει το ρολόι των εργασιακών σχέσεων στο μεσαίωνα.

 

που τρέχατε να ευθυγραμμιστείτε με τα τηλεοπτικά και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια για το ποιος θα βρίσει πρώτος όποιους ύψωναν ανάστημα με απεργίες και διαδηλώσεις, προσπαθώντας να περισώσουν ότι μπορούσαν από τα εργασιακά δικαιώματα και κυρίως από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 

που ως ανόητοι οπαδοί πανηγυρίζατε για το ξεπούλημα της Ολυμπιακής, των μέσων μαζικής μεταφοράς, του ΟΣΕ, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, των λιμανιών, των αεροδρομίων και την κατάργηση των επιδοτούμενων ακτοπλοϊκών γραμμών και πτήσεων.

 

που στοιχηθήκατε πίσω από όσους υποστήριζαν πως πρέπει να απολυθούν οι καθαρίστριες, να ριχτούν στον καιάδα οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, να εισέλθει σε όλους τους τομείς της ζωής μας ο ιδιωτικός τομέας.

 

που ζητούσατε χωρίς δεύτερη σκέψη να συρρικνωθεί το ΕΚΑΒ και οι υπηρεσίες του. Σε παπάδες, στρατό και αστυνομία να υπάρχει επάρκεια και όλα τα άλλα είναι περιττά.

 

που νιώσατε εθνικά υπερήφανοι με το πάρτι των ολυμπιακών αγώνων και βγάλατε τις γαλανόλευκες στα μπαλκόνια για να γιορτάσετε το γεγονός πως κάποιοι έτρωγαν με χίλιες μασέλες προετοιμάζοντας τον μετέπειτα οικονομικό θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων στον βωμό της περιβόητης «κρίσης».

 

που τα προηγούμενα χρόνια μα και πριν από λίγες μέρες χειροκροτούσατε όλους αυτούς που προετοίμασαν και υλοποίησαν την κατεδάφιση των δωρεάν δημόσιων παροχών υγείας και παιδείας και τώρα σας κουνούν το δάκτυλο της ατομικής ευθύνης, ζητώντας σας μάλιστα με περισσή υποκρισία, να βγείτε στα μπαλκόνια και να χειροκροτήσετε αυτούς που όλο το προηγούμενο διάστημα τους χαρακτήριζαν τεμπέληδες και χαραμοφάηδες.

 

που ξεχνάτε τόσο εύκολα όλους εκείνους που σας κορόιδεψαν, σας λήστεψαν, σας εξαπάτησαν, σας έκαναν φτωχούς, σας έριξαν στην ανεργία και τώρα εμφανίζονται μπροστά σας ως σωτήρες.

 

που γνωρίζετε πολύ καλά πως το δίκιο σας δεν θα το βρείτε χειροκροτώντας στα μπαλκόνια, αλλά διεκδικώντας το εκεί που προσπαθούν να σας το στραγγαλίσουν.

 

Χειροκροτήστε λοιπόν, την άλλη φορά που θα βρεθείτε στο πεζοδρόμιο, εκείνους που θα πορεύονται δίπλα σας στο δρόμο του αγώνα όπως έκαναν και τότε, όπως θα κάνουν και αύριο.

Δοκιμάστε να πορευτείτε μαζί τους, με όλους όσους έντιμα και μόνιμα έχουν πάντα πάνω από όλα την αξία της ανθρώπινης ζωής και όχι την αξία του χρήματος και του κέρδους.

Πάντα αυτοί που αγαπούν την ανθρώπινη ζωή, αυτοί και μόνο αυτοί είναι οι πραγματικοί νικητές.