Κατάντησαν την Ελλάδα χώρα τριτοκοσμική και τους μαθητές της ζητιάνους

Κατάντησαν την Ελλάδα χώρα τριτοκοσμική                                 

  και τους μαθητές της ζητιάνους                       

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Μετά τις δωρεές σε τρόφιμα από το γνωστό «Ίδρυμα Νιάρχου» σε μαθητές σχολείων φτωχών και υποβαθμισμένων περιοχών της χώρας μας, ένα νέο φιλόδοξο «πρόγραμμα» έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η χώρα μας ζει πλέον τριτοκοσμικές καταστάσεις και η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζομένων, προκαλεί τον «οίκτο» κάποιων Ελληνοαμερικανικών Οργανώσεων, από τους διαχρονικούς και βασικούς συνομιλητές των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων 40 χρόνων και όχι μόνο.                Οι εμπνευστές μάλιστα του «προγράμματος» του έδωσαν τον ταπεινωτικό τίτλο «Υιοθέτησε-Ένα-Ελληνικό-Σχολείο» θεωρώντας, προφανώς, ότι τα ελληνικά σχολεία με τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σ’ αυτά, έχουν μείνει «ορφανά» καθώς τυγχάνουν όλο και μικρότερης κρατικής μέριμνας.                                                               Ήδη, ένα δημοτικό σχολείο ζήτησε και πήρε τη βοήθεια των 500 ευρώ για πετρέλαιο, ενώ Ενώσεις Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, όπως αυτός του Δήμου Αχαρνών όπου μοιράζονται και γεύματα στους μαθητές από το «Ίδρυμα Νιάρχου», αιτήθηκαν της σχετικής οικονομικής βοήθειας που ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 500 ευρώ για κάθε ένα από τα 15 σχολεία που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα. Αναμένεται συνέλευση των Συλλόγων των σχολείων για το αν θα αποδεχτούν τη «βοήθεια» ή όχι.                              Εν ολίγοις, με 500 ευρώ, νομίζουν οι Ελληνοαμερικάνοι πως μπορούν να εξαγοράσουν την αξιοπρέπεια, το φιλότιμο και την περηφάνια των μαθητών και των γονιών τους, δίνοντας άλλοθι στην καταστροφική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων.                                                                     Οι κυβερνώντες, τούτη την εποχή, αντί να παρέχουν αυτά που οφείλουν στους πολίτες της χώρας μας, έχουν στο νου τους να σώσουν τις τράπεζες, να «φρεσκάρουν» τα ευρωπαϊκά γάλατα των 10 ημερών, να ξεζουμίζουν με φόρους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, να κλείνουν νοσοκομεία,  να κόβουν φάρμακα και ιατρικές εξετάσεις, να απολύουν και να «διαθέτουν», να συνομιλούν φιλικά με νεοναζί, να ξυλοκοπούν απεργούς και απολυμένους, να στέλνουν 7 στους δέκα νέους στην ανεργία, να βρίζονται μέσα στη Βουλή αποδεικνύοντας ότι την έχουν κυριολεκτικά χ#σμ@ν&, να μοιράζουν μέσω ΜΚΟ εκατομμύρια σε γνωστούς και φίλους και να ευχαριστούν τον καθένα που προσφέρει χτένες και καθρεφτάκια των 500 ευρώ στους ντόπιους ιθαγενείς.                                                                                             Ίσως να πιστεύουν πως έτσι οι σημερινοί μαθητές, σαν θα μεγαλώσουν, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους πραγματικούς στόχους κάθε τέτοιου είδους προγράμματος και βοήθειας. Λες και τα 500 ευρώ θα δώσουν λύση στο πρόβλημα! Στάχτη στα μάτια είναι μόνο και προσπάθεια μετατροπής των φτωχών ανθρώπων σε ζητιάνους ώστε να μην υψώσουν το χέρι τους σχηματίζοντας τη γροθιά της απαίτησης και του αγώνα, αλλά να το απλώσουν με την παλάμη μισάνοιχτη, σε κάθε «ανιδιοτελή» χορηγό που θα τους πετάξει λίγα ψίχουλα περιφρόνησης.                                                          Παρακάτω, ακολουθεί μια σύντομη πληροφόρηση για τους εμπνευστές και τους σκοπούς του προγράμματος της «Υιοθεσίας». Άραγε, πόσο περήφανοι να νιώθουν οι κύριοι της κυβέρνησης γι’ αυτή την κατάντια και πόσο περήφανοι νιώθουμε και όλοι εμείς που δεν τους διώξαμε από χτες;

«Μια πρωτοβουλία που δημιουργήθηκε από μια 17χρονη Ελληνοαμερικανίδα έχει ως στόχο να βοηθήσει τα παιδιά και τα σχολεία της Ελλάδας που έχουν επηρεαστεί από την οικονομική κρίση.                                                        Την ιδέα για την δημιουργία του «Υιοθέτησε-Ένα-Ελληνικό-Σχολείο» εμπνεύστηκε η Ευγενία Κακαδιάρη φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Houston και μέλος του Hellenic Cultural Center of the Southwest                                 (http://www.hcc-sw.org/index.php/projects/adopt-a-greek-school)        Στόχος του προγράμματος είναι να βοηθηθούν τα ελληνικά σχολεία που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα με κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες από φυσικά πρόσωπα και οργανώσεις.                        Τα ελληνικά σχολεία που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα θα μπορούν να κάνουν αίτηση για χρηματοδότηση χρησιμοποιώντας μια απλή εφαρμογή, με το συμβούλιο των γονέων ή το σύλλογο των μαθητών του σχολείου να συμπληρώνει την αίτηση με τις βασικές ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν. Για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματική χρήση των χρημάτων, οι οργανισμοί των σχολείων είναι υποχρεωμένοι να δημοσιεύουν τι τους δόθηκε και από ποιόν.»                                                                                                  

Πιστεύω πως ότι περισσότερο και να πει κάποιος είναι περιττό…

 

 

 

Δήμοι που υλοποιούν το πρόγραμμα «Κοινωφελούς Εργασίας». Πόσο επίκαιρο!

Δήμοι που υλοποιούν το πρόγραμμα «Κοινωφελούς Εργασίας».

                                                            Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

 

Δεν συμπληρώθηκε ούτε ένας χρόνος από την δημιουργία των Καλλικρατικών δήμων και άρχισαν να καταρρέουν τα επιχειρήματα όσων υποστήριζαν ότι ο «Καλλικράτης» δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μία διοικητική αναδιάρθρωση των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με μοναδικό σκοπό την πιο εύρυθμη και πιο αποτελεσματική λειτουργία τους προς όφελος των πολιτών-δημοτών.

Πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν πως ο «Καλλικράτης» αποτελούσε ένα κομμάτι, μεγάλο ίσως, του παζλ το οποίο φτιάχτηκε με μνημονιακά υλικά και νεοφιλελεύθερες συνταγές και το οποίο ετοίμαζαν εδώ και τρεις δεκαετίες οι εγκέφαλοι του νεοκαπιταλισμού με σκοπό να το «στήσουν» στη χώρα μας, και όχι μόνο, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου μετά το αναμενόμενο σπάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνέχιση της κερδοφορίας ήταν η δραστική μείωση των θέσεων εργασίας και η εξαφάνιση κάθε είδους κοινωνικής παροχής και πρόνοιας.

Άρα, ο άμεσος στόχος των κυβερνήσεων που ήταν δεμένες στο άρμα του καπιταλισμού, έπρεπε να είναι η κατάργηση των εργασιακών σχέσεων όπως τις γνωρίζαμε μέχρι τότε.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια το δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους κατάντησε επαιτεία.

Ο αξιοπρεπής μισθός και το αντάξιο της προσφερόμενης εργασίας μεροκάματο έγιναν μηνιαίο ή ημερήσιο, αντίστοιχα, χαρτζιλίκι.

Το ζητούμενο για τα νέου τύπου αφεντικά με το ηλεκτρονικό, πλέον, μαστίγιο, δεν είναι να πετύχουν απλώς μια μεγάλη αρπαχτή εις βάρος των πολιτών, όπως έγινε με το χρηματιστήριο ή με την αλλαγή της δραχμής σε ευρώ, αλλά να εγκαθιδρύσουν τέτοιες εργασιακές σχέσεις και συνθήκες που θα τους εξασφαλίζουν μακροχρόνια επικράτηση και κερδοφορία, τουλάχιστον πενήντα χρόνων.

Ας δούμε λίγο πως ήταν το εργασιακό τοπίο (μισθοί, συλλογικές συμβάσεις, δικαιώματα κλπ) πριν από δύο χρόνια και πως έγινε σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο που η νέα δανειακή σύμβαση μας περνάει χαλκά στη μύτη και αλυσίδες σε πόδια και χέρια για τα επόμενα τριάντα με σαράντα χρόνια.

Τελευταίο παράδειγμα για το ότι οι Καλλικρατικοί δήμοι καλούνται να γίνουν η αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια εκ μέρους των εργοδοτών για την εξαφάνιση και των τελευταίων εργασιακών σχέσεων αποτελεί η συμμετοχή τους στην υλοποίηση του περίφημου προγράμματος «Κοινωφελούς Εργασίας» που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ με το ποσό των 625 εκατομμυρίων ευρώ ως μέτρο που προωθήθηκε από την κυρία Κατσέλη για την, δήθεν, αντιμετώπιση της ανεργίας και το οποίο, λίγο έως πολύ, δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να προχωρούν στην πρόσληψη εργαζομένων σε διάφορους τομείς, οι οποίοι θα έχουν ως εργοδότες όχι τους δήμους αλλά διάφορες Μη Κυβερνητικές ή ακόμη χειρότερα και συνδικαλιστικές Οργανώσεις.

Και βέβαια μιλάμε για εργαζόμενους με 25 ευρώ ανώτατο ημερομίσθιο και πεντάμηνη ανώτατη διάρκεια σύμβασης, χωρίς δικαιώματα, με ασφαλιστική κάλυψη που θα καλύπτεται από τον ΟΑΕΔ και όχι από τον εργοδότη.

Σε μια περίοδο που η ανεργία θερίζει το πρόγραμμα αυτό έρχεται να λειτουργήσει για τους δημότες και τους δημοτικούς άρχοντες ως το τυράκι στη μεγάλη φάκα των ελαστικών μορφών εργασίας.

Στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας το πρόγραμμα αυτό έρχεται να καθιερώσει με τον πλέον επίσημο και αποδεκτό τρόπο τις πιο αναχρονιστικές ελαστικές μορφές εργασίας που γνώρισε ο τόπος.

Καταργείται κάθε έννοια δικαιώματος για μόνιμη και σταθερή δουλειά και γίνεται προσπάθεια ώστε οι πολίτες, και ιδιαίτερα οι νέοι σε ηλικία, να συνηθίσουν γρήγορα στην ιδέα ότι μόνιμη και σταθερή δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασαν και εκπαιδεύτηκαν, δεν θα μπορέσουν να βρουν.

Και όχι μόνο αυτό αλλά θα πρέπει να νιώθουν ευγνωμοσύνη αν βρίσκουν δουλειά για 5 μήνες σήμερα, για 3 μήνες αύριο, για ένα μήνα μεθαύριο, όποτε τους χρειάζεται ο αφέντης-εργοδότης στο άμεσο μέλλον, χωρίς δικαιώματα, παρά μόνο με υποχρεώσεις.

Παρόμοια προγράμματα εφαρμόστηκαν και στο πρόσφατο παρελθόν χωρίς να καταφέρουν όμως να μειώσουν την ανεργία. Ίσα-ίσα που η ανεργία αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς και η εφαρμογή κάθε τέτοιου προγράμματος αφήνει πίσω της ανέργους, πιο ελαστικές μορφές εργασίας, ανθρώπινες συνειδήσεις πιο ευάλωτες και πιο δεκτικές σε εύκολους στόχους που άλλες φορές είναι οι μετανάστες, άλλες φορές οι διπλανοί μας εργαζόμενοι που έχουν σταθερή δουλειά (δημόσιοι υπάλληλοι) και άλλες φορές οι διπλανοί μας εργαζόμενοι που έχουν υψηλές αμοιβές.

Έτσι οι πραγματικά υπεύθυνοι για την ανεργία και τη φτώχια τη βγάζουν καθαρή τόσο οι ίδιοι όσο και ο αμύθητος πλούτος που διαθέτουν με τη μορφή κινητής και ακίνητης περιουσίας αλλά και με τη μορφή μεγάλων τραπεζικών καταθέσεων Ελβετικής φινέτσας.

Είναι καθήκον των δημοτικών αρχόντων και υποχρέωση των δημοτών να μην πέσουν στην παγίδα. Όσο και αν φαίνεται ότι τα προγράμματα αυτά καταπολεμούν την ανεργία, μακροπρόθεσμα είναι αυτά που τη θρέφουν και δημιουργούν στον κόσμο τη συνήθεια να ζει με ψίχουλα και χωρίς δικαιώματα.

 

 

 

Έρευνα: Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο) στην Ελλάδα

Έρευνα: Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο) στην Ελλάδα

                                                              Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

 

 

 

 

Πολλά έχουν γραφτεί και άλλα τόσα έχουν ακουστεί σχετικά με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο) τόσο για τη χρηματοδότησή τους όσο και για τη δράση τους στη χώρα μας.

Πολύ πρόσφατα (26/7/2011) είχαν παγώσει όλες οι χρηματοδοτήσεις των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων μέχρι να ολοκληρωθεί ο έλεγχος από το Σώμα Ελεγκτών Ορκωτών Λογιστών που έχει διαταχθεί από τα τέλη του 2010, μετά από παρέμβαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, η οποία είχε επισημάνει προβλήματα αδιαφάνειας και είχε ζητήσει την επανεξέταση όλων των προγραμμάτων.

Επίσης, 195 προγράμματα παραμένουν ανοιχτά και αφορούν την περίοδο 2002-2010, τα οποία πρέπει να ελεγχθούν και να διασταυρωθούν τα στοιχεία τους από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών (ΥΔΑΣ), σύμφωνα με επιστολή του υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δόλλη. Για τα παραπάνω προγράμματα ή διεξάγεται εισαγγελική έρευνα.

Στην Ελλάδα λειτουργούν, ούτε λίγο ούτε πολύ 528 (Μ.Κ.Ο) όπως αναφέρονται στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση της επίσημης ιστοσελίδας του ΥΔΑΣ

http://www.hellenicaid.gr/appdata/documents/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%BC%CE%BA%CE%BF%203-3-2011.pdf

Στις Μη Κυβερνητικές αυτές Οργανώσεις περιλαμβάνονται κάποιες που είναι πολύ γνωστές όπως ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός αλλά και πάρα πολλές που είναι τελείως άγνωστες στο ευρύ κοινό τόσο σχετικά με τους σκοπούς όσο και σχετικά με τις δράσεις τους.

Καταφεύγοντας στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ιστοσελίδας της wikipedia  http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7_%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7

βρήκαμε και παραθέτουμε αυτούσιο τον ορισμό για τις λεγόμενες ΜΚΟ:

«Οι M.Κ.Ο ορίζονται από την Παγκόσμια Τράπεζα ως “ιδιωτικοί οργανισμοί που ασκούν δραστηριότητά για να απαλύνει τον πόνο, να προωθήσει τα συμφέροντα των φτωχών, την προστασία του περιβάλλοντος, την παροχή βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, ή αναλαμβάνουν την ανάπτυξη της κοινότητας”. Η χρήση του όρου Μ.Κ.Ο ποικίλλει από χώρα σε χώρα – για παράδειγμα ο όρος Μ.Κ.Ο χρησιμοποιείται συνήθως για τις εγχώριες οργανώσεις της Αυστραλίας που αναφέρονται στις Ηνωμένες Πολιτείες ως Μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Τέτοιες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε διεθνές επίπεδο, αρκετά συστηματικά αναφέρεται ως “μη κυβερνητικές οργανώσει”, στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού.

Ο όρος μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) αποτελεί νεολογισμό και αποδίδει στα ελληνικά τον αγγλικό όρο Non-Governmental Organisations (NGOs). Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο άρθρο 71 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Ακριβής ορισμός του δεν υπάρχει. Ο όρος αναφέρεται σε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις με διεθνή συνήθως παρουσία, οι οποίες δεν αποτελούν διεθνείς οργανισμούς αλλά στηρίζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και είναι ανεξάρτητες από τα κράτη. Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει ο όρος να χρησιμοποιείται για κάθε κοινωφελή οργάνωση που δεν ανήκει στο κράτος. Οι σκοποί των ΜΚΟ είναι κυρίως ανθρωπιστικοί και αφορούν περιβαλλοντικά ή κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, ορατσισμός, το περιβάλλον κ.λ.π. Από τις πρώτες ΜΚΟ ήταν ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός.»

Η χρηματοδότηση των Μ.Κ.Ο ήταν πάντα πεδίο συζήτησης και προβληματισμού όχι πάντα χωρίς λόγο όπως αποδεικνύει η προαναφερθείσα παρέμβαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.

Μερικές από τις πηγές χρηματοδότησης υπήρξαν διεθνείς οργανισμοί όπως η  Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank Group) , εθνικοί οργανισμοί όπως η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς αλλά και οργανισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από πολλούς εκφράζονται επιφυλάξεις και αντιρρήσεις για τους σκοπούς και τις δράσεις πολλών από τις Μ.Κ.Ο.

Χαρακτηριστική είναι η άποψη του φιλοσόφου Peter Hallward ο οποίος δηλώνει πως η δράση των Μ.Κ.Ο είναι ένας αριστοκρατικός τύπος πολιτικής και πως σε κάθε περίπτωση, η διεθνική δικτύωση των Μ.Κ.Ο είναι πλέον εκτενής.

Ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να έχει ο καθένας ένα είναι βέβαιο πως δεν μπορεί και δεν πρέπει να παίζουν το ρόλο του κράτους ούτε να αντικαθιστούν κρατικές λειτουργίες ούτε να λειτουργούν ως αφετηρία για να μπορούν κάποιοι να πλουτίζουν ή για να μπορούν οι κυβερνητικοί παράγοντες να διορίζουν την εκλογική τους πελατεία σε μια περίοδο που δεν μπορούν να διορίσουν με την ίδια ευκολία στο δημόσιο τομέα όπως πριν από μερικά χρόνια.