ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΙΤΟΡΕΣ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΙΤΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΙΤΟΡΕΣ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΙΤΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Νόμισαν πως με απαγορεύσεις, με αστυνομικές και υπουργικές αποφάσεις που ζέχνουν επταετία και παραβιάζουν κατοχυρωμένα δικαιώματα, που είναι γραμμένα με αίμα σε τούτο το Σύνταγμα, που υποτίθεται ότι υπηρετούν, πως θα διαγράψουν από τη λαϊκή μνήμη τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Γρηγορόπουλου.

Απέκλεισαν δρόμους, λες και μπορούν να αποκλείσουν τη σκέψη, έδειραν ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, νέους και γέρους, υγιείς και αρρώστους λες και είναι αυτοί οι μόνοι αλαζόνες που γέννησαν οι μαύροι αιώνες της ιστορίας. Τίποτα δεν ξέρουν, τίποτα δεν έμαθαν, τίποτα δεν διδάχτηκαν για το βόθρο που επιφυλάσσει η ιστορική μνήμη στους αλαζόνες εξουσιαστές.

Μέχρι και τα λουλούδια στο πεζούλι που άκουσε την τελευταία πνοή του παιδιού προσπάθησαν να μαγαρίσουν. Όμως τα λουλούδια και ειδικά αυτά τα λουλούδια, δεν μαγαρίζουν από βρώμικα χέρια και μαγαρισμένες ψυχές.

Το αντίθετο. Ανθίζουν πιο πολύ και ευωδιάζουν τόσο που δηλητηριάζονται με το άρωμά τους αυτοί που τα καταστρέφουν. Για τις μαγαρισμένες ψυχές δηλητήριο είναι η ευωδιά των λουλουδιών μα δεν το ‘χουν πάρει ακόμα χαμπάρι.

Το μόνο που κατάφεραν ήταν να θυμίσουν σε όλους μας και να πληροφορήσουν τους νέους που δεν θυμούνται, ποιοι ήταν αυτοί που δολοφόνησαν τον Γρηγορόπουλο. Όχι ως φυσικοί αυτουργοί αλλά ως ηθικοί και ιδεολογικοί παρακινητές.

Η κρατική βία, η αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός των μηχανισμών καταστολής όποτε επιλέγονται ως μέσο για να καταπνίξουν δικαιώματα, θα σκοτώνουν ότι είναι νέο και αντιμάχεται το σάπιο σύστημα που γεννάει και κατευθύνει όλα τα παραπάνω.

Όμως πάντα, το νέο θα ανασταίνεται ενώ το σύστημά τους όλο και θα σαπίζει μέχρι να γκρεμιστεί κάτω από τη λαϊκή οργή.