Όχι άλλα δάκρυα

Όχι άλλα δάκρυα

Όχι παιδί μου.

Δε σου έδωσα την ανάσα μου για σε θυσιάσουν κόβοντάς την μπρος στο τοτέμ του κέρδους τους.

Δε σου έδωσα το αίμα μου για να το χύσουν σε δυο αναθεματισμένες ράγες  σα να μην είχες καμία αξία.

Δε σε κανάκεψα για να έρθουν να μου πουν πως η δολοφονία σου οφειλόταν απλά σε «ανθρώπινο λάθος».

Δε σε νανούρισα μικρό σαν ήσουν, για να σε φέρουν κλεισμένο σε ένα ξύλινο φέρετρο και να γίνεις αιτία «να φτιάξουν έναν υπέροχο σιδηρόδρομο».

Δε σε ανάθρεψα γουλιά τη γουλιά για να αφήνουν μαύρα μπαλόνια στον ουρανό τώρα που σε δολοφόνησαν.

Δε σου έμαθα να περπατάς βήμα το βήμα για να μου λένε πως αρκεί να περπατήσω σιωπηλά λίγα μέτρα για να βρεις δικαίωση.

Δε σου έμαθα να μιλάς λέξη τη λέξη για να μου λένε να σιωπήσω τώρα που πρέπει να ουρλιάξω καθώς με πνίγει το άδικο.

Δε σου έμαθα να σκέφτεσαι τον άνθρωπο, να νοιάζεσαι για τις ανάγκες του, να αγωνίζεσαι για το καλύτερο για να εισπράξω από τους επαγγελματίες συνδικαλιστές και τους αστούς επαγγελματίες πολιτικούς, την υποκρισία και την αδιαφορία.