Εθελοντισμός και Χορηγίες διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση

Εθελοντισμός και Χορηγίες διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

«Ενισχύστε τον εθελοντισμό. Αν, ανάμεσά σας υπάρχει κάποιος ηλεκτρολόγος, υδραυλικός ή κάποιας άλλης ειδικότητας και θέλει, ας μας το δηλώσει μήπως τον χρειαστούμε κάποια στιγμή. Επίσης ενισχύστε οικονομικά το Σύλλογο Γονέων για να μπορεί να στηρίζει το σχολείο μας», είπε ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους γονείς.

Αν τέτοιου είδους προτροπές δεν συνέβαιναν και σε άλλα σχολεία θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό ή απλώς για μια σκέψη κάποιου διευθυντή. Μαθαίνω όμως ότι αυτό έχει συμβεί και σε άλλα σχολεία και αν το γεγονός αυτό συνδυαστεί με διάφορες «δράσεις» που έχουν την έγκριση του υπουργείου παιδείας και γίνονται σε συνεργασία με ποικίλες ΜΚΟ, οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι πολιτική επιλογή του υπουργείου είναι να μεταβιβάζει δικές του, συνταγματικά καθορισμένες, υποχρεώσεις σε εθελοντές και ΜΚΟ.

Είναι φανερό ότι αυτού του είδους ο εθελοντισμός, ανοίγει διάπλατα, όχι την πίσω αλλά την μπροστινή πόρτα των σχολείων στους, πάντα «πρόθυμους» να βοηθήσουν, χορηγούς.

Και αν αυτή η στόχευση εκ μέρους του υπουργείου είναι επικίνδυνη, η αποδοχή της από όσους εμπλέκονται με την εκπαίδευση-μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί-είναι ολέθρια και καταστροφική. Ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και πολύ σύντομα θα διαλύσουν το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου.

Ας δούμε μερικές από τις επικίνδυνες παρενέργειες του εθελοντισμού και της χορηγίας μαζί με πολλά ερωτηματικά που εγείρει η προώθηση και η αποδοχή τους.

Γιατί να μην καλύπτονται από εθελοντές-εκπαιδευτικούς τα κενά που υπάρχουν στα σχολεία; Δεν θα ήταν αυτό καλύτερο για τους μαθητές και τους γονείς από το να χάνονται ώρες διδασκαλίας; Δεν θα έκανε οικονομία στις δαπάνες το υπουργείο και η κυβέρνηση;

Γιατί να μην καθαρίζονται τα σχολεία εθελοντικά από μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς ώστε να συνηθίζουν και τα παιδιά στην προστασία του περιβάλλοντος και να αποκτούν έτσι, μαζί με τους γονείς τους, οικολογική συνείδηση; Δεν θα μπορούσαν έτσι να υλοποιηθούν περισσότερα προγράμματα από το ΕΣΠΑ όπως αυτό που παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Β’ Αθήνας με τον προκλητικό τίτλο «Κοινωνικό Σχολείο»;

Γιατί να μην «τσοντάρουν» οι γονείς 5 με 10 ευρώ, όσοι μπορούν, και με εθελοντική εργασία, μαζί με μαθητές και εκπαιδευτικούς, να βάψουν το σχολείο; Δεν θα μπορούσαν έτσι να λειτουργούν χωρίς άγχος οι άφραγκες σχολικές επιτροπές και το  υπουργείο να μηδενίζει την οικονομική τους ενίσχυση;

Γιατί να μην «τσοντάρουν» οι γονείς 5 με 10 ευρώ το μήνα για την αγορά σχολικών βιβλίων ή ακόμη-ακόμη για τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών; Δεν θα αποτελούσε αυτό μια οικονομική ανάσα για το χρεοκοπημένο μας κράτος που πασχίζει τόσο να διασώσει τις τράπεζες;

Γιατί να μην «βοηθήσουν» κάποιες καλές επιχειρήσεις προσφέροντας μερικούς διαδραστικούς πίνακες και ορισμένους βιντεοπροβολείς στο σχολείο; Τόσο βαρύ είναι το να ζητήσουν, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, μια σύντομη καθημερινή διαφήμισή τους, την ώρα της πρωινής συγκέντρωσης; Άλλωστε ο διαδραστικός πίνακας και ο βιντεοπροβολέας βοηθάνε να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η αύξηση του μέγιστου αριθμού μαθητών σε κάθε τμήμα.

Γιατί να μην μπορούν στις πιο πλούσιες περιοχές τα παιδιά, με την οικονομική βοήθεια των γονέων τους να απολαμβάνουν σχολεία πιο καθαρά, καλύτερα εξοπλισμένα, που να μην συστεγάζονται, για παράδειγμα, γυμνάσια και λύκεια με κοινές τουαλέτες; Τι φταίνε τα παιδιά αν οι γονείς τους γεννήθηκαν πιο πλούσιοι από τους υπόλοιπους; Σάμπως αυτή η κυβέρνηση δεν πασχίζει με πάθος να κάνει τους πλούσιους ακόμα πιο πλούσιους και τους φτωχούς ακόμα πιο φτωχούς και ακόμη πιο πολλούς. Δεν έσπρωξε στα όρια της φτώχιας 6,5 εκατομμύρια ανθρώπους; Άλλωστε, όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, δικαιούσαι να έχεις την αυταπάτη ότι το δικό σου θα τη γλυτώσει!

Γιατί να μην μαθαίνουν τα παιδιά από πολύ μικρά, ακόμη και από όταν βρίσκονται σε παιδικούς σταθμούς, ότι θα πρέπει, όχι μόνο να δέχονται αλλά και να έχουν μόνιμα απλωμένο το χέρι, σε θέση επαίτη, προς κάθε χορηγό, δωρητή, ευεργέτη, ΜΚΟ, Ίδρυμα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο; Δεν είναι πιο καλό για το σύστημα, μεγαλώνοντας να ζητιανεύουν παρά να διεκδικούν και να γίνονται ενοχλητικοί; Τσάμπα ξόδεψε το υπουργείο τόσα χρήματα σε προπαγάνδα και διαφημίσεις; Τσάμπα έπεσε ο προηγούμενος υπουργός σε κατάθλιψη που αναγκάστηκε να διώξει εκπαιδευτικούς κάτι που κάνει και τον τωρινό να μην έχει ύπνο τα βράδια από τη στενοχώρια του;

Το τραγικό, στην όλη υπόθεση δεν είναι το τι κάνει το σάπιο σύστημα και οι εκφραστές του, αλλά η αποδοχή των επιλογών αυτών από τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι, σε τελικοί ανάλυση, είναι τα μοναδικά θύματα της ύπαρξης και λειτουργίας αυτού του συστήματος.

Η δικαιολογία ότι «δεν αλλάζει τίποτα» είναι διαχρονική αλλά ποτέ δεν ίσχυσε, όπως μας δίδαξε η Ιστορία. Γιατί λοιπόν να τη χρησιμοποιούμε και στο σήμερα όταν η μόνη μας ελπίδα δεν είναι απλώς μια αλλαγή αλλά το γκρέμισμα και η ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος;

kyrgiakischristos.wordpress.com

 

Ο κυρ Παντελής είναι ευσεβής

Ο κυρ Παντελής είναι ευσεβής

 Ήταν γνωστό σε όλα τα γύρω χωριά ότι το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου, εδώ και πολλά χρόνια, ήταν παροπλισμένο αφού μετά το γκρέμισμά του λόγω του σεισμού, δεν αναστηλώθηκε και δεν φτιάχτηκε ποτέ. Στην πλατεία του χωριού, οι κάτοικοι, είχαν χτίσει καινούρια εκκλησία. Κανείς δεν πήγαινε στο παλιό εκκλησάκι, εκτός από τον παπά του χωριού ο οποίος περνούσε που και που και ξεχορτάριαζε την μικρή του αυλή.

Ο κυρ Παντελής, έφτασε μια ανοιξιάτικη μέρα, τέλη Μαΐου πρέπει να ήταν, στο χωριό και, πριν πάει να συναντήσει τον παπά, πέρασε για έναν καφέ από το καφενείο. Έπιασε την κουβέντα με τους ντόπιους και τους άνοιξε την καρδιά του:

«Ήμουνα παντρεμένος με τη γυναίκα μου 15 χρόνια αλλά ο Θεός δεν μας αξίωσε να κρατήσουμε στα χέρια μας ένα παιδάκι. Μέχρι που έμαθα τυχαία ότι ένα αντρόγυνο που είχε το ίδιο πρόβλημα με το δικό μας, πριν από πολλά χρόνια, έκανε τάμα στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου και σε λίγο καιρό η επιθυμία τους να αποκτήσουν ένα παιδάκι πραγματοποιήθηκε. Κάναμε κι εμείς το ίδιο και το θαύμα έγινε. Αποκτήσαμε ένα αγοράκι και θέλουμε το καλοκαίρι να το βαφτίσουμε στο εκκλησάκι. Ξέρω πως είναι μισογκρεμισμένο, γι’ αυτό, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Άγιο, θα ήθελα αν μου επιτρέψετε εσείς οι κάτοικοι του χωριού και ο παπάς της εκκλησίας, να αναλάβω με δικά μου έξοδα την αναστήλωση και επισκευή του ναού».

Το νέο διαδόθηκε γρήγορα και σκόρπισε χαρά στους κατοίκους του χωριού. Οι περισσότεροι πείστηκαν πως αν υπάρχει πίστη, ακόμη και σήμερα, γίνονται θαύματα.

Ο κυρ Παντελής συναντήθηκε την άλλη μέρα με τον παπά του χωριού, παρουσία των εκκλησιαστικών επιτρόπων, ο οποίος με μεγάλη χαρά συμφώνησε να δώσει την άδεια για να αρχίσουν οι εργασίες αναστήλωσης του μικρού ναού.

Σύμφωνα με τις μελέτες του μηχανικού που είχε προσλάβει ο κυρ Παντελής, αν οι εργασίες ξεκινούσαν αμέσως, μέχρι το δεκαπενταύγουστο, που είχαν προγραμματιστεί και τα βαφτίσια, οι εργασίες θα είχαν τελειώσει και ο ναός θα ήταν έτοιμος να υποδεχτεί τους πιστούς.

Πράγματι, μετά από λίγες μέρες το προαύλιο του μικρού ναού γέμισε με τα απαραίτητα υλικά αναστήλωσης και έναν μικρό εκσκαφέα που έπιασε αμέσως δουλειά.

Όλα πήγαιναν ρολόι με τις εργασίες στο εκκλησάκι μέχρι που κάποια από τις πρώτες μέρες του Ιουλίου, ο παπάς έφτασε ανήσυχος στο καφενείο του χωριού.

«Ο εκσκαφέας λείπει. Τα εργαλεία και τα υλικά είναι παρατημένα και στο πίσω μέρος του ναού έχουν ανοιχτεί τρεις μεγάλες τρύπες. Μου το είχε πει ο κυρ Παντελής ότι θα ανοίξουν τρύπες για να ρίξουν κολώνες στήριξης, αλλά έχω κοντά στις πέντε μέρες να τον δω κι αυτόν τον ευλογημένο».

Οι μέρες περνούσαν και ο κυρ Παντελής δεν εμφανιζόταν πουθενά. Πέρασε και το δεκαπενταύγουστο αλλά βαφτίσια δεν έγιναν.

Το πήραν απόφαση οι χωριανοί ότι ο ευεργέτης τους μάλλον εξαφανίστηκε. Συγκεντρώθηκαν ένα πρωινό όλοι στο εκκλησάκι, καθάρισαν το χώρο από όλα όσα είχε αφήσει το συνεργείο αναστήλωσης και σαν τελείωσαν μαζεύτηκαν στο καφενείο του χωριού για να πιουν ένα τσίπουρο και να απαλύνουν λίγο τη λύπη και την απογοήτευσή τους.

«Τουλάχιστον να είναι καλά ο άνθρωπος κι ας μη μας έφτιαξε το ναό», είπε κάποια στιγμή ο παπάς.

Στο διπλανό τραπέζι καθόταν και ο αγροφύλακας με μια παρέα και συζητούσαν φωναχτά.

Ο αγροφύλακας ήταν καλός στη δουλειά του μόνο που είχε μια μεγάλη αδυναμία στα χαρτιά και τα τυχερά παιχνίδια. Αυτός ήταν και ο λόγος που είχε πουλήσει όλα του τα χωράφια. Με χίλια παρακάλια κατάφερε η έρμη η γυναίκα του να μην πουλήσει και το σπίτι που έμεναν κι έτσι τα δυο του παιδιά, είχαν τουλάχιστον ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους.

Ο αγροφύλακας και η παρέα του είχαν αρχίσει από νωρίς τα τσίπουρα. Από τα λεγόμενά του, έβγαινε το συμπέρασμα ότι ο αγροφύλακας κάτι γιόρταζε.

«Το ένα το χωράφι που αγόρασα είναι 50 στρέμματα. Το άλλο είναι γύρω στα 60. Όλα ποτιστικά. Πήρα και ένα διαμερισματάκι στην Πάτρα, να βρίσκεται για τα παιδιά. Αντώνη, κέρνα όλο το μαγαζί», είπε τελειώνοντας προς τον ιδιοκτήτη του καφενείου.

«Τι έγινε αγροφύλακα; Κέρδισες το λαχείο ή σου χαμογέλασε ο ρήγας;», τον ρώτησε κάποιος.

«Ποιος ρήγας; Ας είναι καλά ο Άγιος;»

«Ποιος Άγιος;»

«Ο Άγιος Αθανάσιος ποιος άλλος;».

Πέρασαν αρκετές εβδομάδες όταν ο παπάς του χωριού ανέβηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου ακολουθώντας ένα μονοπάτι από την πίσω μεριά. Καμιά πενηνταριά μέτρα πριν το εκκλησάκι, σ’ ένα χαντάκι δίπλα στο μονοπάτι ήταν πεταμένα τρία μικρά παλιά ξύλινα κιβώτια. Το χώμα στο εξωτερικό τους ήταν ακόμη κολλημένο πάνω τους.

Κάποιοι συνδύασαν την απότομη εξαφάνιση του κυρ Παντελή με τον ξαφνικό πλουτισμό του αγροφύλακα και τα ξύλινα κιβώτια. Μερικοί γέροντες ορκίζονταν ότι τα κιβώτια περιείχαν χρυσές λίρες από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.

Κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται ακόμη και σήμερα να πιστέψουν ότι ο κυρ Παντελής έκανε κάτι τέτοιο γιατί έδειχνε ότι ήταν άνθρωπος  ευσεβής…

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ – ΣΗΤΗΡΗΤΑΡΑΠ ΣΟΡΕΘΥΕΛΕ

 

Kyrgiakischristos.wordpress.com

 

Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα

Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

 – «Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα», τραγουδάει εδώ και τρεις μέρες ο Αλέξης. Λέγεται ότι ο Πάπας είναι ενάντιος στην πολιτική υπέρ του χρήματος που ακολουθεί η Ευρωπαική Ένωση.

– Λέτε ο ίδιος να προχωρήσει στην κατάργηση της τράπεζας του Βατικανού, την οποία ίδρυσε ο Μουσολίνι και έχει εμπλακεί, όπως γράφτηκε κατά καιρούς, με τη μαφία και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος;

– Φαντάζεστε να ζητήσει ο Αλέξης να κλείσει αυτή η τράπεζα και τα κεφάλαιά της να δοθούν για το χρέος της Ελλάδας; Αυτό θα ήταν όντως θαύμα!

– Πάντως ο Χριστόφιας του ΑΚΕΛ, γυρνώντας στην Κύπρο μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα, ανακοίνωσε μνημόνιο. Τ’ ακούς Αλέξη; Να προσέχεις!

– «Θέλω να τη Μέρκελ, τη Μέρκελ, τη Μέρκελ», τραγουδά εδώ και τρεις μέρες ο Αντώνης. Ο σκοπός της συνάντησης εντάσσεται στα πλαίσια των εργασιακών σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ Αντώνη και Αγγέλας(;).

– Ίσως της πει και το παράπονό του για το φέρσιμο του κολλητού του φίλου του Μπαλτάκου. Ακούς εκεί! Ο Μπαλτάκος να καθοδηγεί τους βουλευτές της χρυσής αυγής και ο Αντώνης να μην γνωρίζει τίποτα!

– Ο Αντώνης, το μόνο που γνωρίζει είναι ότι όσοι είναι οι μετανάστες τόσοι είναι και οι άνεργοι, αλλά αυτό είναι μια παλιά ναζιστική διαπίστωση που κρατάει από τη δεκαετία του ’30.

– Ο υπουργός της παιδείας, κύριος Λοβέρδος, σύμφωνα με πληροφορίες που μεταφέρουμε με κάθε επιφύλαξη, ζήτησε να έχει συνάντηση τον κύριο Ψινάκη τον ευπρεπή.

– Σκοπός της συνάντησης θα είναι η θέσπιση κανόνων ευπρεπισμού και καθαριότητας των εκπαιδευτικών. Λέγεται πως στην επερχόμενη αξιολόγηση οι στιλιστικές προτιμήσεις των εκπαιδευτικών θα μοριοδοντούνται.

– Υπάρχει, επίσης, σκέψη να μπει στα λύκεια και μάθημα στιλιστικής παιδείας που θα εξετάζεται πανελλαδικά με θέματα από τράπεζα καλλυντικών, αρωμάτων, ενδυμάτων και υποδημάτων.

– Να υπενθυμίσω ότι ο υπουργός της παιδείας είναι αυτός που είχε χαρακτηρίσει ως «υγειονομική βόμβα» τους μετανάστες και ως «ακτιβιστικό» κόμμα τη χρυσή αυγή. Πραγματικός εγγυητής «παιδείας» για τα παιδιά μας!

– Ο Ευάγγελος, το πρωτοπαλίκαρο του μνημονίου, αποκάλεσε τον Χρυσοχοΐδη, παλικαράκι του μνημονίου. Δεν έχει και άδικο. Είναι θέμα κυβικών.

– Τώρα που τα ποσοστά είναι ισχνά, στο ΠαΣοΚ μετριούνται με το βάρος τους (το πολιτικό εννοώ). Άσε που ανακάλυψαν ότι ο εκλογικός νόμος είναι άδικος με το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα!

– Όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο υπουργός κύριος Γιακουμάτος, έβγαλε εδώ και δύο χρόνια προς πώληση, τη βίλλα του στη Μύκονο, σε site στην Ινδικινησία (ναι έτσι το είπε και δεν το διόρθωσε).

– Του προτείνουμε να το βγάλει και στην Ιαπωκινία ή στην Πορτογερμανία. Είναι σίγουρο ότι οι Ιαπωκινέζι και οι Πορτογερμανοί θα ανταποκριθούν στην πρόσκληση του υπουργού.

– Δείτε τώρα κάτι συμπτώσεις! Επί υπουργίας Βορίδη του τσεκουράτου, βασικού μνηστήρα της ηγεσίας της ΝΔ, κατεβαίνουν στις εκλογές στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, για πρώτη φορά γιατροί χρυσαυγίτες.

– Αναρωτιέμαι μόνο αν συμβιβάζεται να είναι κάποιος γιατρός και χρυσαυγίτης. Είναι σα να λέμε πυροσβέστης και εμπρηστής. Πολλοί από αυτούς πρωτοστάτησαν στις αιμοδοσίες ντροπής, μόνο για Έλληνες.

Kyrgiakischristos.wordpress.com

 

Ο κυρ Παντελής δεν είναι ρατσιστής

Ο κυρ Παντελής δεν είναι ρατσιστής

---

Ο κυρ Παντελής ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος με δημοκρατικά αισθήματα, όπως ο ίδιος ισχυριζόταν. Ο παππούς του, μετανάστης στη Γερμανία, άφησε μακριά από τον τόπο του την τελευταία του πνοή. Ο πατέρας του, μετανάστης δεύτερης γενιάς, κατάφερε και επέστρεψε στον τόπο του. Ήξερε, λοιπόν, από πρώτο χέρι τι σημαίνει μετανάστευση και μετανάστης.

Ο κυρ Παντελής ήταν ελαιοχρωματιστής. Κοίταζε τη δουλειά του και την οικογένειά του. Βέβαια, τον τελευταίο καιρό έπεσαν αναδουλειές, Με δυσκολία τα έφερνε βόλτα. Δίπλα στο σπίτι του έμενε κάποια οικογένεια μεταναστών από το Πακιστάν. Δεν είχε πολλές παρτίδες μαζί τους, ένα «καλημέρα» που και που. Όσο δεν τον ενοχλούσαν, δεν τον πείραζε που έμενε δίπλα τους. Βέβαια, δεν του πολυάρεσε όταν έβλεπε τα παιδιά του να παίζουν στο δρόμο με τα πακιστανόπουλα. Προσπαθούσε να το αποτρέπει, όχι επειδή ήταν ρατσιστής αλλά επειδή δεν ήξερε από που κρατάει η σκούφια τους.

Κάποια στιγμή θέλησε να καθαρίσει την αυλή του και την αποθήκη του από τα σκουπίδια και την παλιατζούρα που είχε μαζευτεί. Έμαθε ότι ο Πακιστανός γείτονάς του, αναλάμβανε τέτοιες δουλειές. Έπιασε, λοιπόν και τον ρώτησε πόσα χρήματα θα στοίχιζε. Ο Αλή, έτσι έλεγαν τον Πακιστανό γείτονά του, του ζήτησε 30 ευρώ και ο Αλή συμφώνησε.

Την άλλη μέρα, πρωί-πρωί, ο Αλή στρώθηκε στη δουλειά. Η αυλή και η αποθήκη ήταν γεμάτη με σκουπίδια και παλιά αντικείμενα που μάζευε χρόνια τώρα ο κυρ Παντελής, μήπως και κάποιο από αυτά του χρειαζόταν κάπου. «Μάζευε κι ας είναι και ρόγες» έλεγε σε όποιον τον ρωτούσε τι τα ήθελε όλα αυτά τα αντικείμενα.

Κατά το απογευματάκι, ο Αλή τελείωσε τη δουλειά του και ο κυρ Παντελής έκανε να τον πληρώσει.

«Ξέρω ότι συμφωνήσαμε για 30 ευρώ, αλλά όπως είδες δεν είχε και πάρα πολύ δουλειά. Νομίζω πως το πιο δίκαιο είναι να σου δώσω 20 ευρώ. Έτσι δεν είναι;» κατέληξε ρωτώντας ο κυρ Παντελής. «Το πιο ντίκαιο κυρ Παντελής είναι να μου ντώσεις 40 ευρώ γκιατί η ντουλειά ήταν ντύσκολη», απάντησε ο Αλή. «20 ευρώ και πολλά σου είναι», συνέχισε με ποιο έντονο ύφος ο κυρ Παντελής. «Εντάξει, ντεν πειράζει», απάντησε ο Αλή και παίρνοντας τα χρήματα κίνησε για το σπίτι του.

Δεν πέρασαν 5 λεπτά και χτύπησε το κινητό του κυρ Παντελή. Κάποιος τον ήθελε για να του βάψει το σπίτι. «70 ευρώ μεροκάματο συν το ένσημο», ακούστηκε μα λέει ο κυρ Παντελής. «Όχι, με τόσα λίγα να βρεις κάποιον άλλον», είπε στη συνέχεια και έκλεισε το τηλέφωνο.

Μπαίνοντας στο σπίτι, μονολογούσε θυμωμένος: «Ακούς εκεί 30 ευρώ μεροκάματο και χωρίς ένσημο! Για τι με πέρασε για κανέναν Πακιστανό;»

---

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ – ΣΗΤΗΡΗΤΑΡΑΠ ΣΟΡΕΘΥΕΛΕ

---

 kyrgiakischristos.wordpress.com

 

Ο κυρ Παντελής αξιολογείται

Ο κυρ Παντελής, είχε κοντά στα 20 χρόνια προϋπηρεσία στο δημόσιο σχολείο. Όταν έσκασε μύτη το ενδεχόμενο της αξιολόγησης, ήταν από εκείνους που δήλωνε δεξιά και αριστερά πως δεν πρόκειται να δεχτεί έναν τέτοιο εξευτελισμό. Περνώντας ο καιρός και βλέποντας, από τη μια τη βούληση του υπουργείου να προχωρήσει την αξιολόγηση και από την άλλη να μην υπάρχει ουσιαστική μαζική αντίσταση, άρχισε να το ξανασκέφτεται.

Ξεκίνησε να ενημερώνεται για τους τρόπους για τα κριτήρια για τα προσόντα και για τις επιπτώσεις. Εξακολουθούσε όμως στις συζητήσεις του να τάσσεται με επιμονή ενάντια στην αξιολόγηση. Παράλληλα σκεφτόταν κατά πόσο ήταν συνετό και πρέπον να είναι ο ίδιος αντίθετος με την αξιολόγηση. Και τι θα γινόταν αν τελικά τον ανάγκαζαν να συμμετέχει; «Εγώ θα σώσω τον κόσμο μόνος μου; Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Καλά τα λένε οι συνδικαλιστές αλλά αυτοί είμαι σίγουρος τον έχουν δεμένο το γάιδαρό τους. Αλλά, αν ήταν σωστοί δεν θα άφηναν να φτάσει εδώ το πράγμα. Αυτό θα πει συνδικαλιστής, να προλαβαίνεις τις δυσάρεστες εξελίξεις για τους συναδέλφους σου. Βλέπεις όμως τι γίνεται. Μόνο «όχι» λένε. Ούτε μία πρόταση δεν κάνουν. Σε όλες τις χώρες γίνεται αξιολόγηση. Εμείς γιατί να μην κάνουμε; Γιατί, δηλαδή, ο Γιώργος είναι καλύτερος από μένα; Όχι. Χειρότερος είναι. Γιατί να παίρνουμε τα ίδια; Και είναι να απολύσουν κάποιον, εκείνον πρέπει να απολύσουν και όχι εμένα. Εγώ, έχω και παιδιά να μεγαλώσω. Εκείνος δεν έχει κανέναν. Μαγκούφης είναι.»

Από την επόμενη κιόλας μέρα δεν άφησε σεμινάριο για σεμινάριο που να μη δηλώσει συμμετοχή ο κυρ Παντελής. Τα πλήρωνε βέβαια, αλλά δεν τον ένοιαζε. Ο φάκελός του να φουσκώνει μήπως και πάρει κανένα μόριο. Είναι για απολύσεις τώρα; Πώς θα ξεχρεώσει το δάνειο; Και οι άλλοι, βέβαια, κλαίγονται ότι δεν έχουν αλλά δεν ήταν και τόσο σίγουρος ότι δεν είχαν «τον τρόπο» τους.                      «Α! Και δεν χρειάζονται πολλά πάρε-δώσε με συνελεύσεις, απεργίες και τέτοια. Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ-ΣΗΤΗΡΗΤΑΡΑΠ ΣΟΡΕΘΥΕΛΕ 

 

Καλή Σχολική Χρονιά κύριε Λοβέρδο.

Καλή Σχολική Χρονιά κύριε Λοβέρδο.

 Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

«Καλή Σχολική Χρονιά»!

Με τι κουράγιο να το ευχηθείς και σε ποιον, όταν ξέρεις ότι αποκλείεται να πραγματοποιηθεί;

Σχολεία βρώμικα, αραχνιασμένα, άβαφα, με ελλείψεις υλικοτεχνικές, με τον τοίχο βαμμένο να παίζει το ρόλο του πίνακα και τους μαθητές με αγχωμένα πρόσωπα να κοιτάζουν με βλέμμα τρομοκρατημένο.

Σχολεία με καθηγητές πελαγωμένους, να τρέχουν σε τρία και τέσσερα σχολεία να καλύψουν κενά κι αυτά τα άτιμα να μην έχουν τελειωμό σκεφτόμενοι τι άλλο θα τους λάχει και φέτος και με έναν υπουργό να μην ξέρει τι του γίνεται σχετικά με τα κενά. Τη μία μέρα λέει ότι υπάρχουν 22.000 κενά, την άλλη 19.000, την άλλη 16.000, δείγμα της υπευθυνότητας με την οποία αντιμετωπίζει την Παιδεία, όπως άλλωστε αντιμετώπισε τα εργασιακά και την Υγεία.

Τη μία μέρα λέει ότι υπάρχουν κενά σε φιλολόγους, μαθηματικούς και φυσικούς οπότε προσλαμβάνει αναπληρωτές. Την άλλη λέει θα κάνει ΑΣΕΠ για τις ειδικότητες αυτές τον Δεκέμβριο και την επομένη ότι υπάρχουν πλεονάσματα σε φιλολόγους, μαθηματικούς και φυσικούς. Η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να προκύψει, είναι να του είπε ένα πρωί κάποιος από τους συμβούλους του ότι αυτές οι ειδικότητες θα μπορούσαν να πάνε και στα δημοτικά.

Η μόνη σταθερότητα που εμφανίζει είναι η σύμφωνη γνώμη του για τη συνέχιση της Αξιολόγησης και τη λειτουργία του Νέου Σχολείου πιστός στις εντολές της τρόικας και του ΟΟΑΣΑ. Εσχάτως, ανακάλυψε ότι οι συνεδριάσεις των Συλλόγων των Διδασκόντων πρέπει να γίνονται εκτός διδακτικού ωραρίου, κάτι σε 2 με 4 το απόγευμα δηλαδή.

Ίσως να σκέφτεται ότι οι εκπαιδευτικοί δεν δικαιούνται να έχουν ούτε προσωπική ούτε οικογενειακή ζωή ανοίγοντας έναν ακόμη δρόμο για αύξηση των ωρών εργασίας τους. Επιβάλλεται όμως να έχουν άριστη γνώση του αντικειμένου τους, να είναι άριστοι παιδαγωγοί και να χειρίζονται με ευχέρεια κατσαβίδια, κλειδιά, σκούπες, σφουγγαρίστρες και βούρτσες βαψίματος.

Καταφεύγει, ο κύριος Λοβέρδος, και στο γνωστό εμπόριο ελπίδας με αποδέκτες τους υποψήφιους αναπληρωτές και τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, ναι εκείνους τους ανύπαρκτους και ενοχλητικούς κατά την Άννα την άριστη.

Παίζει με την προϋπηρεσία τους, αναγγέλλει με περηφάνια μισθό 800 ευρώ για εκείνους και τους εντάσσει στο ΕΣΠΑ που αποδεικνύεται εμπόδιο για κάθε προσπάθεια μακροχρόνιου προγραμματισμού.

Εξαγγέλλει διαγωνισμό ΑΣΕΠ, καλλιεργώντας τον κανιβαλισμό και την αλληλοεξόντωση ανάμεσα στους αδιόριστους εκπαιδευτικούς οι οποίοι, ευτυχώς όχι όλοι, ψάχνουν για τον ορισμό του άξιου και ικανού να διοριστεί στο δημόσιο σχολείο, αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση.

Προφανώς, τα τελευταία χρόνια, τα φροντιστήρια προετοιμασίας για ΑΣΕΠ έχουν αναδουλειές και πρέπει κάπως να τα ενισχύσουμε. Το σχέδιο είναι απλό και έξυπνο: Πέτα τους μερικές θέσεις και άφησέ τους να σφάζονται για το ποιος θα τις πάρει και οι πολλοί που θα «αποτύχουν» θα τα βάζουν με τον εαυτό τους και την «ανικανότητά» τους.

Καλή σχολική χρονιά, κύριε υπουργέ, που σημαίνει απομακρυνθείτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε εσείς και η κυβερνητική σας παρέα για να γλυτώσει ότι απέμεινε ακόμη όρθιο.

 

Αντώνιος και Ευάγγελος από άλλο πλανήτη

Αντώνιος και Ευάγγελος από άλλο πλανήτη

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

«Το ξέρω το θέμα», απάντησε με ύφος τριών χιλιάδων Καρδιναλίων ο κύριος Σαμαράς σε κάποιον ηλικιωμένο μικροομολογιούχο που κατόρθωσε να διασπάσει τον ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό, να τον πλησιάσει και να του πει: «Έχουμε καταστραφεί. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας».

Άραγε, τι εννοούσε ο πρωθυπουργός μ΄αυτή του τη δήλωση;

Μήπως ήθελε να διαλαλήσει τις γνώσεις του επί του «θέματος»;

Τότε, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μάλλον «δεν το ξέρει το θέμα».

Μήπως ήθελε να διαβεβαιώσει τον ηλικιωμένο ότι γνωρίζει πως βρίσκεται στα πρόθυρα της αυτοκτονίας;

Τότε, μάλλον δεν θα έπρεπε να μιλήσει καθόλου.

Τόσο ο ίδιος, όσο και ο φίλος και συναγωνιστής του Ευάγγελος, με όσα είπαν και δεν είπαν στη ΔΕΘ, επιβεβαίωσαν, για πολλοστή φορά, ότι στερούνται της απαιτούμενης ηθικής που, θεωρητικά, πρέπει να έχουν όσοι κυβερνούν. Άλλοι το λένε φιλότιμο, η συχωρεμένη η γιαγιά μου, σε αντίστοιχες περιπτώσεις το έλεγε τσίπα.

Μήπως, οι δύο πολιτικοί άρχοντες, νόμιζαν ότι απευθύνονται σε κάποιους άλλους κατοίκους, κάποιας άλλης χώρας σε κάποιο άλλο πλανήτη ή μήπως με τα λεγόμενά τους απλώς πιστοποίησαν ότι υπάρχει ζωή με ανθρώπινη μορφή και σε άλλο πλανήτη;

Αυτοί δεν είναι που δημιούργησαν το ενάμιση εκατομμύριο ανέργων;

Αυτοί δεν είναι που διέλυσαν τα νοσοκομεία και τα αποψίλωσαν από γιατρούς, προσωπικό και τα απαραίτητα υλικά;

Αυτοί δεν είναι που διέλυσαν τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τους παιδικούς σταθμούς;

Αυτοί δεν είναι που κυβερνούν μια χώρα με χιλιάδες αυτοκτονίες;

Αυτοί δεν είναι που έριξαν στην κατάθλιψη εκατομμύρια πολιτών;

Αυτοί δεν είναι που πανηγυρίζουν για φόρους και χαράτσια;

Έχουν ζήσει ποτέ την οικογένειά τους άνεργοι ή με 400 ευρώ το μήνα;

Έχουν περάσει χειμώνα χωρίς ρεύμα και πετρέλαιο;

Έχουν μείνει χωρίς γιατρό και χωρίς φάρμακα;

Όταν έβαζαν τις υπογραφές τους για να εφαρμοστούν τα μνημόνια, για να μην πάμε μερικές δεκαετίες πίσω και μιλήσουμε και για άλλα «εγκλήματα», δεν ήξεραν ότι θα πεθάνει κόσμος από έλλειψη φαρμάκων;

Δεν ήξεραν ότι θα οδηγήσουν εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία;

Όλα τα ήξεραν. Από γνώσεις και πτυχία δεν στερούνται.

Τότε γιατί τις έβαλαν τις υπογραφές τους; Γιατί συμφώνησαν;

Επειδή αγαπούν υπερβολικά τον καπιταλισμό ή ακόμη επειδή είναι οι ίδιοι καπιταλιστές;

Όμως, ακόμη και έτσι να είναι, για να μπορέσει να υπογράψει κάποιος τη φτώχια και την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων απαιτείται να έχει απαλλαγεί από διλλήματα που έχουν ως κέντρο τους τον άνθρωπο.

Πόσο κοστολογείται η ζωή μέσα στο φόβο, την αγωνία, την ανασφάλεια, την ανεργία, το κρύο;

Πόσο τιμάται η αβεβαιότητα των νέων για το μέλλον τους και ο στραγγαλισμός των ονείρων τους;

Αυτοί δεν είναι που μας έλεγαν πως αν φύγουμε από την ΕΕ και το ευρώ θα αυξηθεί η ανεργία, δεν θα έχουμε φάρμακα, δεν θα έχουμε πετρέλαιο και θα πάθουμε όλα αυτά που περνάμε βρισκόμενοι μέσα στο ευρώ και την ΕΕ;

Μήπως δεν ήξεραν την αλήθεια; Ασφαλώς και την ήξεραν. Αλλά είπαμε, πέρα από την ιδεολογική τους προσήλωση υπάρχει και ο παράγοντας «τσίπα».

Σάμπως δεν ξέρουν ότι η άγρια λιτότητα θα συνεχιστεί για δεκαετίες με την πολιτική που εφαρμόζουν και προτείνουν;

Δεν ξέρουν ότι με τις αλλαγές στο φορολογικό σύστημα κλέβουν, κυριολεκτικά, τον ιδρώτα και τον κόπο των εργαζομένων;

Προσωπικά, πριν από 3 χρόνια, με την ίδια οικογενειακή κατάσταση, είχα επιστροφή φόρου 3.000 ευρώ. Φέτος, με το εισόδημα μειωμένο κατά 40% σε σχέση με αυτό πριν από 3 χρόνια, κλήθηκα να πληρώσω φόρο. Τα αντίστοιχα παραδείγματα είναι εκατομμύρια. Αν αυτό δεν είναι νόμιμη κλοπή τότε ποια είναι;

Όμως έχει επικρατήσει στις ψυχές και στο μυαλό μας ο φόβος, η τρομοκρατία τους και η αβεβαιότητα για το καινούργιο.

Αλλιώς, φαντάζομαι ότι θα ήταν εύκολη μια μαζική άρνηση πληρωμής όλων αυτών των άδικών φόρων τη στιγμή που οι πάμπλουτοι συνεισφέρουν φορολογικά όλο και λιγότερο.

Αλήθεια, προτείνει κάποιο από τα κόμματα τη μαζική άρνηση πληρωμής των φόρων βάζοντάς το σε πρώτη προτεραιότητα;

Από όσο γνωρίζω, όχι!

 

 

ΣαΤυΡόΠρΟκΕς Νο-118 Όλα διαλύονται και στο ΠαΣοΚ χτενίζονται

Όλα διαλύονται και στο ΠαΣοΚ χτενίζονται

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 

 

– Έχουν πλάκα εκεί στο ΠαΣοΚ! Ο Γιώργος «βρίζει» τον Ευάγγελο επειδή συγκυβερνά με τη Δεξιά. Ο Ευάγγελος «βρίζει» το Γιώργο ότι σχεδίασε τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά και το ΛαΟΣ.

– Μου αρέσει που, ακόμα και τώρα, διαχωρίζουν το ΠαΣοΚ από τη Δεξιά. Σε λίγο θα μας πουν ότι όλα όσα έχουν κάνει τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν πράξεις ανατροπής του Καπιταλισμού.

– Κι έχεις και τους άλλους να χειροκροτούνε, άλλοι τον Γιώργο και άλλοι τον Ευάγγελο. Αυτοκτονίες, ανεργία, φτώχια, εξαθλίωση, φόροι, πείνα, διάλυση της υγείας, της ασφάλισης και της παιδείας. Τι άλλο πρέπει να δουν;

– Και μέσα στο γενικό χαμό και τη ζέστη του Αυγούστου, ήρθε μια ανάσα δροσιάς και ελπίδας: Ο Λοβέρδος επέστρεψε στο ΠαΣοΚ. Ποιος δεν δάκρυσε; Ποιος δεν συγκινήθηκε; Ποιος δεν ανακουφίστηκε; Πάμε για εκλογές!

– Εν τω μεταξύ, βρισκόμενος στο υπουργείο παιδείας, συνεχίζει αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει: Να γκρεμίζει και να διαλύει, να κλαίει μπροστά στις κάμερες και να δίνει παραστάσεις πόνου ψυχής και αγωνίας.

– Τα ολοήμερα πάνε για κατάργηση και οι δάσκαλοι που εργάζονταν σε αυτά, ποιος ξέρει που; Καλά, τους μαθητές, ποιος τους νοιάζεται; Οι γονείς ας κόψουν το λαιμό τους. Εδώ που τα λέμε, αφού δεν ξεσηκώνονται…

– Με τις αναθέσεις μαθαίνουμε πως γίνεται αλαλούμ. Ιστορία, Μαθηματικά Γυμνασίου, Φιλόλογοι, Ξενόγλωσσοι, Μαθηματικοί, Καθηγητές Πληροφορικής, Θεολόγοι και δεν συμμαζεύεται.

– Τα τμήματα «σπάνε» στους 28 μαθητές, αλλά δίνονται και οδηγίες όπου είναι δυνατόν, να «σπάνε» στους 29. «Βγήκε τρία διακόσια, να τ’ αφήσω κυρία;». Λες και πρόκειται για πορτοκάλια και μήλα.

– Τα κενά εκπαιδευτικών-πάνω από 22.000-έχουν γίνει συγκρίσιμα με τον αριθμό των μόνιμων εκπαιδευτικών. Όπως πάει η κατάσταση, σε λίγα χρόνια, τα κενά θα είναι ίσα σε πλήθος με τους μόνιμους.

– Μόνο το Νέο Λύκειο πάει καλά αφού οι φροντιστές τρίβουν τα χέρια τους. Αποκαλύπτεται ένας από τους λόγους που κατασκοτώθηκαν στο υπουργείο να το εφαρμόσουν άρον-άρον.

– Οι γονείς, οι μόνοι που θα μπορούσαν να το ανατρέψουν, μοιάζουν χαμένοι μέσα στην άγνοια, την έλλειψη πληροφόρησης και στον προσωπικό αγώνα που δίνουν για να τα φέρουν βόλτα.

– Οι εκπαιδευτικοί, καθηλωμένοι μισθολογικά, λόγω αξιολόγησης θα κληθούν να ζητήσουν μόνοι τους να αξιολογηθούν, αν θέλουν να προκύψει το ενδεχόμενο της μισθολογικής τους εξέλιξης.

– Όποιος συμπληρώνει ωράριο σε ένα και μόνο σχολείο, θεωρείται ότι κέρδισε το τζόκερ, όποιος συμπληρώνει σε δύο, είναι τυχερός. Όσοι πάνε σε τρία, τέσσερα και πάνω, απλώς ανήκουν στην πλειοψηφία.

– Μαθαίνουμε ότι με τις μετεγγραφές των μαθητών σιγά-σιγά γιγαντώνονται κάποια σχολεία και συρρικνώνονται επικίνδυνα κάποια άλλα. Στρώνεται έτσι το έδαφος της αξιολόγησης των σχολείων και της ελεύθερης επιλογής.

– Καλά, μην πάμε στην κατάσταση που επικρατεί στους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς. Οι γονείς στα πρόθυρα νευρικής κρίσης αλλά όχι, ακόμα, στα πρόθυρα αγωνιστικής διεκδίκησης.

– Δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός Παιδικών Σταθμών. Αλλά και για τα τυχερά παιδιά τα τροφεία περιμένουν στη γωνία. Μέχρι και τρόφιμα από τα κοινωνικά παντοπωλεία χρησιμοποιήθηκαν πέρυσι για το φαγητό των παιδιών.

– Να μην αναφερθούμε στην έλλειψη παιδαγωγικού και βοηθητικού προσωπικού ή στην όλο και χειροτέρευση της υλικοτεχνικής τους υποδομής. Έτσι, μετατρέπονται σιγά-σιγά σε χώρους «στάθμευσης» παιδικών ψυχών.

– Για τους εργαζόμενους, επιφυλάσσονται τεταρτοκοσμικές συνθήκες εργασίας, με αύξηση ωραρίου και καθηλωμένους μισθούς, ενώ οι «χορηγοί» περιμένουν στη γωνία για να δείξουν τη γνωστή τους «ευαισθησία»

– Όσο οι Παιδικοί Σταθμοί δεν χαρακτηρίζονται ως υποχρεωτική σχολική βαθμίδα προσχολικής αγωγής όλο και περισσότερα παιδιά θα μένουν εκτός και όλο θα μεγαλώνει το ύψος των τροφείων.

– Αλλά, είπαμε. Οι γονείς που θα έπρεπε να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να επιβάλλουν λύσεις, πνίγονται στον προσωπικό τους αγώνα επιβίωσης. Αποτέλεσμα: Ακόμα και η επιβίωση να γίνεται αμφίβολη.

– Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι θα βελτιώσει τη ζωή του όχι διεκδικώντας αλλά αλλάζοντας την κυβέρνηση με εκλογές. Βούτυρο στο ψωμί της επόμενης κυβέρνησης.

 

Ο Καραγκιόζης και ο ΕΝΦΙΑ

Ο Καραγκιόζης και ο ΕΝΦΙΑ

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

 

 

 

 

Το ξημέρωμα βρίσκει τον Καραγκιόζη και τη φαμελιά του να κοιμούνται στην παράγκα τους λίγο πριν λαλήσει ο κόκορας – το ξυπνητήρι τους – για να ετοιμαστούν για της δοκιμασίες μιας ακόμη μέρας.

Όμως, τα δυνατά χτυπήματα στην πόρτα της παράγκας, πρόλαβαν αυτή τη φορά τον κόκορα.

 

Καρ: Τι είναι αυτό βρε Αγλαΐτσα μου;

Αγλ: Κάποιος χτυπάει δυνατά την πόρτα Καραγκιόζη μου. Σήκω να δεις ποιος είναι. Θα ξυπνήσουν τα παιδιά.

Καρ: Και γιατί χτυπάει την πόρτα ο γρουσούζης; Χάθηκε να χτυπήσει το κουδούνι;

Αγλ: Δεν έχουμε κουδούνι Καραγκιόζη μου; Το ξέχασες;

Καρ: Δεν έχουμε; Και γιατί δεν έχουμε;

Αγλ: Γιατί μας έκοψαν το ρεύμα. Συζήτηση θα ανοίξουμε τώρα; Τρέξε γρήγορα να δεις ποιος είναι.

Καρ: Μια στιγμή, να βάλω τη ρόμπα μου τη μεταξένια και τις δερμάτινες παντούφλες μου και πάω.

 

Ρίχνει πάνω του μια ανοιχτή εφημερίδα και βάζει στα πόδια του δύο άδεια πλαστικά δοχεία από γιαούρτι και πάει να ανοίξει. Εν τω μεταξύ, τα χτυπήματα στην πόρτα όλο και δυναμώνουν.

 

Καρ: Σιγά βρε αθεόφοβε θα μου γκρεμίσετε την πόρτα και είναι και θωρακισμένη. Μια στιγμή να βγάλω το συναγερμό. Το ρημάδι το σύρμα, μπλέχτηκε στο καρφί και με παιδεύει. Α! Εντάξει, τα κατάφερα.

 

Ανοίγει την πόρτα και αντικρίζει τρεις καλοντυμένους κυρίους με κάτι φακέλους στα χέρια να στέκονται βλοσυροί και εκνευρισμένοι μέσα στα μαύρα κοστούμια τους. Βλέποντάς τους ο Καραγκιόζης σαστίζει και είναι σίγουρος πως ονειρεύεται.

 

Καρ: Άι στην ευχή. Όνειρο έβλεπα πάλι. Και της είπα της Αγλαΐας να μη μου δίνει να τρώω μοσχαροκεφαλή το βράδυ. Να μου φτιάχνει κάτι πιο ελαφρύ. Ας πάω να συνεχίσω τον ύπνο μου γιατί όπου να’ ναι θα αρχίσει το τραγούδι εκείνος ο γρουσούζης ο κόκορας.

Κ1: Όχι κύριε Καραγκιοζόπουλε, δεν ονειρεύεστε. Καλημέρα σας.

Καρ: Μώρε, μπράβο όνειρο! Σαν αληθινό είναι!

Κ2: Κύριε Καραγκιοζόπουλε, σας είπαμε δεν είναι όνειρο, είναι πραγματικότητα.

Καρ: (Ωχ! Σα να αγριεύουν τα πράγματα). Και γιατί φωνάζεις έτσι κύριος; Κουφός είσαι; Ρε παιδιά! Έτσι στα μαύρα που είστε ντυμένοι σα νεκροθάφτες μοιάζετε. Φτου-φτου Παναγία μου.

Κ3: Κύριε Καραγκιοζόπουλε, βρισκόμαστε εδώ με εντολή του πρωθυπουργού.

Καρ: Μπα! Και που με ξέρει ο πρωθυπουργός; Ε ρε Καραγκιόζο μεγαλεία.

Κ1: Με εντολή του πρωθυπουργού ήρθαμε να εισπράξουμε τον ΕΝΦΙΑ.

Καρ: Και τι είναι αυτός ο Ένφιας;

Κ2: Φόρος ακινήτων. Πρέπει να πληρώσετε φόρο για το σπίτι σας. Είναι-μια στιγμή να δω-753 ευρώ!

Καρ: Κάτσε, κάτσε. Μια στιγμή! Τι τρομοκρατική ενέργεια ήταν αυτή τώρα; Με τόσα λεφτά αγοράζω το μισό αεροδρόμιο του Ελληνικού!……………

Φόρος ακινήτων είπες; Την πάτησε ο πρωθυπουργός.

Κ3: Γιατί;

Καρ: Η δική μου η καλύβα δεν είναι ακίνητη, αλλά κινητή. Μόλις βρέξει και πλημμυρίσει το ρέμα, τη βρίσκουμε 300 μέτρα πιο πέρα. Μετά περιμένουμε πότε θα φυσήξει αντίθετος άνεμος για να την ξαναφέρει στη θέση της!

Κ1: Είναι το σπίτι σας κύριε και θα πρέπει να πληρώσετε με εντολή πρωθυπουργού.

Καρ: Να πεις στον πρωθυπουργό να πληρώσει αυτός με εντολή δική μου.

Κ2: Κύριε, αν δεν πληρώσετε τώρα αμέσως, θα σας κατασχέσουμε το σπίτι.

Καρ: Τι λες βρε λωποδύτη που θα μου καταχέσετε το σπίτι. Θα σας καταχέσω εγώ νωρίτερα.

Κ3: Εννοεί ότι θα σας πάρουμε το σπίτι κύριε.

Καρ: Και που θα το πάτε;

Κ3: Θα το δώσουμε στους δανειστές.

Καρ: Σε ποιον στον Μπάρμπα-Γιώργο;

Κ1: Όχι κύριε, ποιον Μπάρμπα-Γιώργο; Στην τρόικα θα το δώσουμε.

Καρ: Εγώ μόνο από τον Μπάρμπα-Γιώργο δανείστηκα. Αυτή την κυρία τρόικα δεν την ξέρω.

Κ2: Δεν έχει νόημα η κουβέντα. Πληρώστε μας για να συνεχίσουμε τη δουλειά μας κύριε. Το πρωτογενές πλεόνασμα μας περιμένει.

Καρ: Μάλιστα! Και παίρνετε και τσεκ, αντί για μετρητά;

Κ3: Βεβαίως!

Καρ: Αγλαΐτσαααα! Πιάσε το «καρνέ» των επιταγών σε παρακαλώ να «πληρώσω» τους κυρίους!

 

Η Αγλαΐα που εν τω μεταξύ είχε σηκωθεί, βρισκόταν πίσω από τον Καραγκιόζη και άκουσε όλη τη συζήτηση.

 

Αγλ: Πάω Καραγκιόζη, τρέχω.

 

Η Αγλαΐα επιστρέφει κρατώντας μια τεράστια συρμάτινη μυγοσκοτώστρα. Την αρπάζει ο Καραγκιόζης και την κρατάει στα χέρια.

 

Καρ: Μπράβο Αγλαΐτσα. Λοιπόν, κύριοι νεκροθάφτες. Το καλό που σας θέλω πάρτε δρόμο γιατί θα αρχίζω να «κόβω» επιταγές, με εντολή Καραγκιόζη. Και πείτε στον πρωθυπουργό πως από σήμερα αλλάζω επάγγελμα. Γίνομαι εφοπλιστής, εργοστασιάρχης και καναλάρχης και γλιτώνω μια για πάντα από τους φόρους!

Κ1: Αυτό που κάνετε κύριε είναι παράνομο. Θα τιμωρηθείτε γι΄αυτό.

Καρ: Βρε ουστ από δω νεκροθάφτες. Φόρος για τα σπίτια, φόρος για τα χωράφια, φόρος για το φαΐ, φόρος για το πετρέλαιο. Μέχρι και τον αέρα θα μας φορολογήσετε. Πάρτε δρόμο γιατί έρχεται ο μπάρμπας μου αγριεμένος.

 

Ο Μπάρμπα-Γιώργος πλησιάζει με φούρια τσαντισμένος.

 

Καρ: Που΄σαι μπαρμπούλη μου. Έλα που σε χρειάζομαι.

Μπ: Τι μι θες ουρέ χαντακουμένου;

Καρ: Τους βλέπεις αυτούς τους τρεις;

Μπ: Αχά, τς βλέπου. Τι είνι αυτούνοι;

Καρ: Φοροεισπράκτορες. Ήρθαν να εισπράξουν τον ΕΝΦΙΑ για την καλύβα μου μπαρμπούλη μου και αν δεν πληρώσω λένε πως πρώτα θα την καταχέσουν και μετά θα μου την πάρουν να τη δώσουν σ΄αυτήν την ακατονόμαστη.

Μπ: Για στέκα πιδί μ. Ρε ζαγάρια τα’ κιρατά. Δε σας είπα χτες να ξικουμπιστείτι; Ήρθαν κι σι μένα να τς δώκου φόρου 500 ιυρώ για το βουσκουτόπ.

Καρ: Και τους έδωσες;

Μπ: 5 φάπις.

Κ1: Κύριε Καραγκιοζόπουλε δεν φεύγουμε αν δεν πάρουμε κάτι. Θα πάρουμε αυτό το ποδήλατο (ένα σαραβαλιασμένο ποδήλατο του Κοπρίτη)

 

Ο Κοπρίτης, κρυμμένος τόση ώρα πίσω από την καλύβα ορμάει και δαγκώνει το πόδι του μαυροντυμένου κυρίου. Ακολουθεί πανδεμόνιο.

 

Κο: Άσε κάτω το ποδήλατό μου ρε κλέφτη.

Καρ: Άσε κάτω το κάμπριο βρε νεκροθάφτη.

Μπ: Άσι του πουδήλατου τ’ πιδιού γιατί θα σι ματσιάξου πάλι.

Κ1: Δεν το αφήνω. Πρέπει να αρχίσει η ανάπτυξη.

Μπ: Άμα σι πιάσου απ’ τα χλάρια να δεις πως θα σι αναπτήξου ιγώ.

 

Ακολουθεί γενική «σύρραξη» καθώς στη σκηνή προστέθηκε και η υπόλοιπη οικογένεια του Καραγκιόζη, που είχε ως αποτέλεσμα οι τρεις φοροεισπράκτορες να τρέχουν ακόμα να γλυτώσουν από την οργή τους.

 

Καρ: Ακούς εκεί να θέλουν να μας πάρουν το βιος μας στα καλά καθούμενα.

Μωρέ το πήραν το μάθημά τους. Θα κάνουν πολύ καιρό να ξαναεμφανιστούν. Ευτυχώς που ήρθες στην κατάλληλη ώρα μπαρμπούλη μου.

Μπ: Άντι ρε κατακαημένου. Μη σκιάζισι τίποτα. Του’ δις του ζαγάρ του θκος πως τουν δάγκουσι στου κότς; Ούτι ου Γκέκας μ’ δε δαγκών έτς.

Καρ: Άντε παιδιά, ετοιμαστείτε. Πρέπει να ειδοποιήσουμε και τους άλλους στο χωριό, μην τους βρουν οι φοροεισπράκτορες απροετοίμαστους.

Κο: Πατέρα, εγώ δεν πάω πουθενά αν δεν φάω πρωινό.

Καρ: Χα, χα. Ωραίο ήταν αυτό! Να σου ετοιμάσει η μάνα σου αυγά με μπέικον και χυμό πορτοκάλι με ένα κομμάτι ψωμί;

Κο: Αφού το ξέρεις πως δεν έχουμε ψωμί.

Καρ: Εντάξει, θα σου δώσουμε παντεσπάνι που σου αρέσει! Άντε, αφήστε τα λόγια γιατί μας περιμένει πολύ δουλειά για να γλιτώσουμε από τους νεκροθάφτες μας.

Γεια σας, γεια σας. Θα τα πούμε σύντομα!